De geneeskracht van waterhennep

Waterhennep is een vaste plant met witte bloemen die een meter tot anderhalve meter hoog kan worden. Waterhennep is nauw verwant aan koninginnenkruid. Van oorsprong komt deze variëteit uit Noord-Amerika. De plant heeft geneeskrachtige eigenschappen en wordt aangewend in de fytotherapie, homeopathie en volksgeneeskunde. Hij wordt vooral ingezet bij koorts en verkoudheid. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving
• Waterhennep in de geschiedenis
• Werkzame bestanddelen
• Waterhennep bij griep
• Dosis en veiligheid

Naamgeving

De Latijnse naam van waterhennep is Eupatorium perfoliatum. In het Nederlands wordt de plant waterhennep en doorgroeid leverkruid genoemd. Eupartorium is waarschijnlijk afgeleid van ´hepar´ wat lever in het Latijn betekent. Perfoliatum betekent letterlijk: doorbladeren en figuurlijk: doorgroeien. De plant heet waterhennep omdat hij van vochtige plaatsen houdt. Hennep wordt hij genoemd omdat vooral zijn Europese soortgenoot koniginnenkruid bladeren heeft die sterk gelijke op die van de cannabisplant. In de V.S. wordt de plant boneset genoemd en dat verwijst naar de heilzame werking voor de botten. Het helpt bijvoorbeeld bij knokkelkoorts of dengue.

Waterhennep in de geschiedenis

Dioscorides, pionier der geneeskunde en kruidenwetenschap uit de eerste eeuw voor Christus, noemt waterhennep als leverbeschermend middel in zijn boek Materia Medica. Overigens had Dioscorides een variëteit voor ogen namelijk de Eupatorium cannabinum of koniginnenkruid. Indianen in Noord Amerika kenden de waterhennep als medicinale plant. Ze gebruikten het om een koorts uit te zweten. Het werd ook ingezet bij tyfuskoorts en slijmvliesontsteking.

Werkzame bestanddelen

Van waterhennep wordt het bovengronds groeiende kruid gebruikt. Hierin zitten de volgende fytonutriënten: etherische olie met sesquiterpeenlactonen zoals eupafoline, euperfolitine, eufoliatine, eufoliatorine, euperfolide, eucannabinolide en helenaline. Verder bevat het immuunstimulerende polysacchariden, flavonoïden in de vorm van quercetine, kaemferol, hyperoside, astragaline, rutine en eupatorine. Ook bevat het galluszuur, resine, diterpenen zoals dendroidinezuur en hebenolide. Verder zitten er sterolen in.

Waterhennep bij griep

Waterhennep is misschien wel het beste middel om griepsymptomen te verlichten. Pijnlijke beenderen, spieren en gewrichten worden door waterhennep opgelost. Ook wordt het dorstgevoel tijdens griep minder. De zweetdrijvende, koortswerende en pijnstillende werking zijn vooral verantwoordelijk voor deze medicinale eigenschap. Verder is het een laxeermiddel, een expectorant, wat betekent dat slijm los komt en is het een stimulans voor het immuunsysteem. Om deze redenen wordt waterhennep in de fytotherapie ingezet bij:

• Influenza of griep,
• Grippale koortsen,
• Koortsende verkoudheid,
• Acute bronchitis.

Dosis en veiligheid

Bij normaal gebruik is waterhennep een veilig kruid. Er zijn alleen braakverschijnselen wanneer er te veel van deze geneesplant wordt ingenomen. De therapeutische dosis zoals die in de fytotherapie worden toegepast zijn:

• Driemaal per dag 2 tot 4 ml tinctuur van een verhouding van 1:5.
• Driemaal per dag een hete kop thee die is gezet door één tot twee theelepels van het gedroogde kruid 12 minuten te laten doorkoken.