Nature Deficit Disorder: Gebrek aan natuurbeleving bij kind
Nature Deficit Disorder (NDD) is een term waarbij mensen, en dan vooral schoolgaande kinderen, te weinig in de natuur komen. Het gebrek aan de natuurervaring is geen wetenschappelijk erkende term of aandoening, maar dit gevolg van onze levensstijl leidt soms wel tot fysieke en mentale symptomen en aandoeningen. Het gebrek aan ervaring met de natuur creëert namelijk een verminderde hersencoördinatie. Zowel scholen als ouders zijn in staat om enkele verbeteringen aan te brengen waardoor kinderen weer meer buitenkomen en minder problemen tot stand komen.
Oorzaken van Nature Deficit Disorder
De menselijke vervreemding van de natuur werd voor het eerst beschreven in het boek ‘Last Child in the Woods’ dat geschreven werd door de auteur Richard Louv. Louv wijst er in zijn boek op dat de natuurvervreemding het gevolg is van de veranderende samenleving. Met de opkomst van technologie en de toegankelijkheid van informatie via internet, besteden kinderen minder tijd buitenshuis en meer tijd binnenshuis. De computer en smartphone zijn in het begin van de eenentwintigste eeuw hun ‘speelterrein’ geworden.
Kinderen en vervreemding van natuur
Kinderen hebben in het begin van de eenentwintigste eeuw geen reden meer om naar buiten te gaan. Ze besteden tussen de zes en acht uur per dag op school. ’s Avonds maken ze hun huiswerk of studeren ze enkele uren voor een toets, of anders nemen ze deel aan buitenschoolse activiteiten, die al dan niet binnenshuis plaatsvinden, of ze brengen tijd door met het gezin en voor de televisie of computer. ’s Nachts slapen kinderen tussen de acht en tien uur. Zelfs in het weekend of tijdens een schoolvakantie blijven kinderen vaak binnen omwille van diverse redenen. Kinderen komen bijvoorbeeld niet meer veel buiten omwille van de veiligheid: dichtbevolkte buurten met veel verkeersvolume,
angst omwille van ontvoering, hoge criminaliteitscijfers, … Ook omwille van gezondheidsaspecten ontstaat een gebrek aan natuurbeleving bij kinderen, zoals bijvoorbeeld wanneer kinderen lijden aan
astma (
ontsteking van de luchtwegen in de longen).
Fysieke en mentale gevolgen van tekort aan natuurervaring
Het Nature Deficit Disorder resulteert in tal van fysieke en mentale symptomen en aandoeningen. Kinderen met deze aandoening vertonen een beperkt gebruik van de zintuigen, waardoor ze bijvoorbeeld sneller
bijziendheid (myopie) ontwikkelen. Daarnaast hebben kinderen met een vervreemding van de natuur meer aandachtstoornissen (moeite om zich ergens op te focussen). Een
depressie en
paniekaanvallen zijn enkele
mentale gevolgen bij kinderen die lijden aan Nature Deficit Disorder. Voorts komt
obesitas bij kinderen sneller tot stand doordat ze haast niet meer bewegen. Kinderen die niet ondergedompeld zijn in de natuur, gebruiken in de loop der tijd minder van analytische, sociale, structurele en conceptuele hersenfuncties.
Mogelijke oplossingen voor gebrek aan natuurbeleving
School
In 2015 voerde de universiteit van Tennessee (Verenigde Staten) een wetenschappelijk onderzoek uit om dit groeiende fenomeen aan te pakken. De onderzoekers introduceerden buitenklaslokalen in scholen. Deze bestrijden de beperkte tijd die buitenshuis wordt doorgebracht. Scholen kunnen zo ook groene omgevingen creëren om kinderen buiten les te laten volgen.
Ouders
Ook ouders zijn in staat om iets te doen aan het gebrek aan natuurbeleving bij kinderen. Ze kunnen kinderen aanmoedigen om meer buiten te spelen en zelf ook meedoen aan deze buitenactiviteiten. Elke kleine stap om meer buiten door te brengen, is belangrijk. Elke interactie met de natuur, hoe klein dan ook, zorgt namelijk voor positieve effecten op de mentale en fysieke gezondheid. Het toevoegen van groene omgevingen aan of in het huis is eveneens nuttig. Zelfs een kleine kamerplant maakt reeds een verschil. Samen buiten
tuinieren is eveneens aangewezen indien mogelijk.
Lees verder