Sclerodactylie: Dikke, harde en strakke huid aan vingers
Sclerodactylie is een aandoening waarbij een dikke, harde en strakke huid van de vingers (of tenen) tot stand komt. Deze ziekte is vaak geassocieerd met diabetes mellitus (suikerziekte) en sclerodermie, een auto-immuunaandoening die schade toebrengt aan de huid en ook organen. De patiënt krijgt aanvankelijk een gezwollen hand, maar na verloop van tijd ontstaat een beperkt bewegingsbereik van de vingers en een vervorming van de hand. Bovendien lijden veel patiënten aan het fenomeen van Raynaud waarbij wijzigingen in de huidskleur van de hand ontstaan in combinatie met enkele gevoelsstoornissen. Deze aandoening is niet te genezen maar een behandeling via (een combinatie van) fysiotherapie, fototherapie, spalken en/of chirurgie is wel inzetbaar om de progressieve aandoening af te remmen en de symptomen te verlichten. Op deze manier verkrijgt de patiënt weer een goede handfunctie en verbetert de levenskwaliteit.
Epidemiologie
Sclerodactylie is een aandoening die wordt gekenmerkt door verdikking en verharding van de huid op de vingers. Het is een vorm van sclerodermie en komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. De aandoening kan optreden als een op zichzelf staande ziekte of als onderdeel van een systemische sclerose.
Oorzaken en risicofactoren voor sclerodactylie
Sclerodactylie ontstaat soms spontaan zonder dat sprake is van een andere aandoening. Zowel diabetes mellitus (suikerziekte) als sclerodermie zijn mogelijk geassocieerd met de verharding van de vingers.
Diabetes mellitus
Diabetische sclerodactylie komt vooral voor bij patiënten met
diabetes mellitus type 1. De aandoening leidt na verloop van tijd tot een forse beperking van de handfunctie. Daarnaast is diabetische sclerodactylie geassocieerd met andere complicaties van
diabetes mellitus zoals
diabetische neuropathie (zenuwschade door diabetes met
pijn),
diabetische nefropathie (
nierproblemen door diabetes) en
diabetische retinopathie (
oogproblemen door diabetes).
Sclerodermie
Sclerodactylie is een klassiek en vroeg symptoom van
sclerodermie, een
auto-immuunaandoening. Bij sclerodermie reageert het immuunsysteem van het lichaam onterecht op gezond lichaamsweefsel omdat het immuunsysteem dit aanziet als een ‘indringer’. Het lichaam reageert bij sclerodermie door te veel collageen te produceren, een eiwit dat zich in de huid bevindt. Collageen geeft de huid zijn sterkte en elasticiteit en het helpt ook om dode huidcellen te vervangen. Een harde, leerachtige en glanzende huid is het resultaat van deze overmatige collageenproductie. De exacte oorzaak van sclerodermie is onbekend anno oktober 2020. Mensen met een bepaald gen ontwikkelen sneller de ziekte dan anderen, maar dit gen alleen is niet de oorzaak van de ziekte.
Risicofactoren
Risicofactoren voor sclerodactylie omvatten genetische aanleg, een geschiedenis van auto-immuunziekten, en blootstelling aan bepaalde chemische stoffen of omgevingsfactoren. Vrouwen hebben een hoger risico op het ontwikkelen van sclerodactylie, vooral in de reproductieve leeftijd.
Symptomen: Dikke, harde en strakke huid rond vingers
De symptomen doen zich meestal voor aan meerdere vingers van beide handen. De problemen aan de vingers zijn in de ochtend vaak het ergst. De tenen zijn af en toe ook aangetast.
Beperkte handfunctie
Eerst ontwikkelt zich een
zwelling van de handen. Het bindweefsel wordt fibrotisch, waardoor de huid hard, strak, dik of uitgerekt gaat aanvoelen. De huid krijgt tevens een glanzend of wasachtig uiterlijk. Deze symptomen flakkeren in het begin op om dan weer weg te gaan. Door de progressieve aandoening ontstaat meestal na enkele jaren een beperkt bewegingsbereik van de vingers. De vingers kunnen moeilijk buigen en daarnaast vormen zich mogelijk contracturen (blijvende gewrichtsverstijvingen) door de ernstige verstrakking van de huid. De patiënt krijgt dan een zogenaamde ‘klauwhand’, waarbij het onderliggende zachte weefsel afsterft (necrotische veranderingen).
Raynaudfenomeen
Voorts lijden veel patiënten met sclerodactylie aan het
Raynaudfenomeen. De patiënt krijgt drie verschillende huidskleurveranderingen bij deze aandoening. Daarnaast treden gevoelsstoornissen op, waardoor de vingers koud en gevoelloos zijn en gaan
tintelen. Pijn en
zweervorming zijn andere mogelijke klachten.
Alarmsymptomen
Alarmsymptomen van sclerodactylie kunnen onder andere de aanwezigheid van dikke, harde huid op de vingers, beperkte beweging van de vingers, en pijn of ongemak bij aanraking omvatten. In ernstige gevallen kunnen de vingers vervormd raken en functionele beperkingen optreden.
Diagnose en onderzoeken
De arts bekijkt de hand en vingers nauwkeurig, waarbij hij ook de huid betast. Vaak bevinden zich
littekens aan de vingertoppen. Ook identificeert hij de symptomen van het fenomeen van Raynaud. Verder tracht de arts overal een huidplooi op te nemen, hetgeen niet lukt. Een
biopsie bevestigt de diagnose. Het wegnemen van een stukje weefsel om dit microscopisch te laten onderzoeken is echter niet aanbevolen door de kans op complicaties.
Behandeling van beperkt bewegingsbereik
Bij sclerodactylie is het erg belangrijk om de behandeling reeds in een vroeg stadium op te starten, zodat de patiënt geen klauwhand ontwikkelt omdat hierdoor een verminderde handfunctie ontstaat.
Fysiotherapie
De patiënt krijgt fysiotherapie, stretchoefeningen en opwarmingstechnieken zodat de progressie van de ziekte wordt tegengegaan. De gebruikte oefeningen van de fysiotherapeut zijn ongeveer hetzelfde dan de oefeningen die de fysiotherapeut inzet voor patiënten met
artritis (gewrichtsontsteking).
Fototherapie
Het gebruik van UV-lichttherapie breekt mogelijk het harde collageen in het huidweefsel af. Een deel van het UV-licht, bekend als ultraviolet A1 (UVA1), is verantwoordelijk voor dit effect. De behandeling via licht heeft variabele resultaten.
Spalken
Bovendien is het dragen van een handspalk gedurende de nacht vaak nuttig, zodat de vingers overdag een goede vorm behouden. Hierdoor is het voor patiënten makkelijker om de dagelijkse activiteiten uit te voeren.
Chirurgie
Patiënten met sclerodactylie en andere symptomen van systemische sclerodermie, zijn mogelijk gebaat met een chirurgische ingreep. De arts is met de operatie niet in staat om de ziekte volledig te genezen, maar hierdoor krijgt de patiënt weer een betere handfunctie.
Prognose
De prognose voor sclerodactylie hangt af van de ernst van de aandoening en de effectiviteit van de behandeling. Bij veel mensen kan de voortgang van de aandoening worden vertraagd en de symptomen worden beheerd met de juiste therapieën.
Complicaties
Complicaties van sclerodactylie kunnen onder andere progressieve huidverharding en bewegingsbeperkingen van de vingers omvatten. Ernstige gevallen kunnen leiden tot functionele beperkingen en problemen met de dagelijkse activiteiten.
Preventie
Preventie van sclerodactylie omvat het vermijden van risicofactoren zoals blootstelling aan schadelijke stoffen en het handhaven van een goede algemene gezondheid. Regelmatige medische controles en vroege interventie kunnen helpen bij het beheersen van symptomen en het voorkomen van ernstige complicaties.
Praktische omgangstips voor sclerodactylie
Sclerodactylie is een aandoening waarbij de huid van de vingers dik, hard en strak wordt, wat kan leiden tot beperking van de beweeglijkheid.
Behandeling van sclerodactylie
De behandeling richt zich vaak op het verbeteren van de mobiliteit van de vingers en het verlichten van de symptomen. Dit kan door middel van fysiotherapie, waarbij de patiënt specifieke rekoefeningen uitvoert om de stijfheid in de vingers te verminderen. Het gebruik van ontstekingsremmende medicijnen kan helpen bij het verlichten van de pijn en het verminderen van ontstekingen.
Levensstijl en hulpmiddelen
Patiënten kunnen hulpmiddelen gebruiken, zoals speciale handschoenen of vingerbraces, die helpen bij het verlichten van de druk en het bevorderen van de flexibiliteit. Het is ook nuttig om regelmatige rustperiodes in te bouwen om overbelasting van de vingers te voorkomen.
Misvattingen rond sclerodactylie
Sclerodactylie is een aandoening die zich kenmerkt door verharding en verdikking van de huid, voornamelijk van de vingers en tenen. Het is een veelvoorkomend symptoom van
syndromen zoals systemische sclerose (scleroderma), een auto-immuunziekte die de huid en inwendige organen aantast. Bij mensen met sclerodactylie worden de huid en onderliggende weefsels dikker, wat leidt tot beperking in de beweging en functieverlies van de vingers. Hoewel de aandoening serieus is, bestaan er veel misvattingen over de oorzaken en behandelingsopties, wat kan leiden tot misverstanden bij patiënten en zorgverleners.
Sclerodactylie is altijd een gevolg van een erfelijke aandoening
Hoewel sclerodactylie kan optreden als gevolg van erfelijke
syndromen, is dit niet altijd het geval. De meest voorkomende oorzaak van sclerodactylie is systemische sclerose, een auto-immuunziekte die de productie van bindweefsel in de huid en organen verhoogt. Het ontstaat vaak in verband met andere auto-immuunziekten, maar erfelijkheid speelt hierbij slechts een beperkte rol. Bij systemische sclerose kunnen andere symptomen, zoals gewrichtspijn, bloedsomloopproblemen en spierzwakte, ook optreden. Het is belangrijk om de oorzaak van sclerodactylie vast te stellen via medische tests zoals
beeldvormende onderzoeken en bloedonderzoeken om een gerichte behandeling te starten.
Sclerodactylie is altijd pijnlijk
Hoewel sclerodactylie vaak gepaard gaat met verdikking van de huid, betekent dit niet altijd dat het gepaard gaat met pijn. Veel mensen ervaren een gevoel van stijfheid en verminderde beweeglijkheid, maar pijn is geen constant symptoom. De ernst van de symptomen varieert sterk tussen patiënten, afhankelijk van de mate van huidaantasting en de betrokkenheid van onderliggende weefsels. Sommige mensen merken pas later in het proces dat hun vingers moeilijker te bewegen zijn, terwijl anderen mogelijk geen significante pijn ervaren. Pijn kan optreden als gevolg van ontsteking of beschadiging van de onderliggende gewrichten, maar dit is niet altijd het geval.
Sclerodactylie heeft geen invloed op andere lichaamsdelen
Een andere misvatting is dat sclerodactylie zich alleen beperkt tot de handen en voeten. Hoewel de verharding van de huid vaak begint in de vingers of tenen, kan sclerodactylie in het kader van systemische sclerose ook invloed hebben op andere delen van het lichaam, zoals de
slaap, het
hart, de
hersenen en de
lever. De ziekte kan de bloedsomloop verstoren, waardoor er problemen ontstaan met de bloedvoorziening naar verschillende organen, wat leidt tot ernstigere complicaties, waaronder longaandoeningen en nierproblemen. Het is daarom belangrijk om sclerodactylie in een breder medische context te beschouwen.
Sclerodactylie kan niet worden behandeld
Hoewel er geen genezing voor sclerodactylie is, kunnen de symptomen vaak worden beheerd met een combinatie van behandelingen.
Medicijnen zoals immunosuppressiva en ontstekingsremmers kunnen helpen de voortgang van de ziekte te vertragen en de ontsteking te verminderen. Fysiotherapie en revalidatie-oefeningen zijn ook belangrijk om de beweeglijkheid van de vingers te behouden en de stijfheid te verminderen. Daarnaast kunnen
spieren en gewrichten worden ondersteund door op maat gemaakte hulpmiddelen of splints, afhankelijk van de ernst van de aandoening. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om de functie van de vingers te verbeteren, maar dit wordt alleen gedaan wanneer de symptomen ernstig zijn.
Sclerodactylie komt alleen voor bij ouderen
Sclerodactylie wordt vaak geassocieerd met ouderen, maar kan op elke leeftijd optreden. De aandoening komt vaker voor bij volwassenen tussen de 30 en 50 jaar, en vrouwen zijn vaker getroffen dan mannen. Hoewel de ziekte bij ouderen meer uitgesproken kan zijn, kunnen jongere mensen met een auto-immuunziekte of een genetische aanleg ook last hebben van sclerodactylie. Het is belangrijk voor alle leeftijdsgroepen om zich bewust te zijn van de symptomen, zoals stijfheid en verdikking van de vingers, om een tijdige diagnose en behandeling te waarborgen.
Sclerodactylie is altijd een indicatie van ernstige systemische sclerose
Niet elke patiënt met sclerodactylie heeft een ernstige vorm van systemische sclerose. De ziekte kan zich op verschillende manieren manifesteren, met symptomen die variëren van mild tot ernstig. In sommige gevallen kan de ziekte mild zijn, met weinig tot geen impact op het dagelijks functioneren. Dit betekent niet dat de aandoening geen aandacht vereist, maar het is belangrijk te begrijpen dat sclerodactylie in verschillende stadia kan voorkomen en niet altijd gepaard gaat met de meest ernstige gevolgen.
Sclerodactylie is een aandoening die, hoewel het vaak ernstiger wordt geassocieerd met systemische sclerose, veel complexer is en meerdere oorzaken en uitkomsten kan hebben. Het is essentieel om het juiste medisch advies te verkrijgen en de onderliggende oorzaken van de aandoening goed te begrijpen om de beste behandelopties te overwegen.
Lees verder