Anorectale aandoeningen: Problemen rond anus en rectum
Anorectale aandoeningen zijn goedaardige of kwaadaardige problemen in het anale gebied die zowel mannen als vrouwen van elke leeftijd treffen. Vaak zijn de symptomen niet specifiek zoals anale pijn, jeuk, obstipatie, diarree, bloed bij de ontlasting, pijn bij het maken van stoelgang en/of een zwelling rond het rectum (endeldarm) en de anus. Het is belangrijk voor de arts om een goede diagnose te krijgen via een medische geschiedenis, een lichamelijk onderzoek en/of diagnostische onderzoeken voor het inzetten van de juiste medicamenteuze en/of chirurgische behandeling en/of het doorvoeren van wijzigingen in de levensstijl.
Aambeien
Aambeien (hemorroïden) zijn gezwollen aderen in de anus. Deze veroorzaken meestal pijnloze rectale bloedingen, ongemak en
anale jeuk. Patiënten ervaren
bloed in de ontlasting in de vorm van rood bloed op het toiletpapier en bloed aan de buitenkant van de stoelgang, eventueel in combinatie met
slijm in de poep. Aambeien zijn de meest voorkomende oorzaak van rectaal bloedverlies. Het bloedverlies is echter soms aanzienlijk, wat leidt tot
bloedarmoede met ijzertekort (
ferriprieve anemie). De diagnose van aambeien gebeurt meestal door inspectie, een
digitaal rectaal onderzoek en een
proctoscopie (inwendig kijkonderzoek van de endeldarm en anus). Bij milde symptomen is een behandeling niet nodig. Afhankelijk van de ernst van de klachten, injecteert de arts het anale gebied met een sclerosant, of voert hij een rubberbandligatie of chirurgische ingreep uit voor het
behandelen van aambeien. Voorts is een vezelrijke voeding en/of eventueel een
laxeermiddel aanbevolen om constipatie en overbelasting te verminderen.
Anale abcessen en anale fistels
Anale abcessen en
anale fistels (vorming van abnormale tunnels tussen rectum en huid en rond anus) zijn anorectale aandoeningen die een spectrum van dezelfde ziekte zijn. Een perianaal (rond de anus)
abces is het eerste symptoom van een infectie, die vervolgens in de chronische vorm leidt tot perianale fistels. Bij ongeveer de helft van de patiënten ontwikkelt een abces zich tot een fistel. Aanhoudende
pijn en zwelling zijn mogelijke tekenen die zowel zichtbaar als voelbaar aanwezig zijn. Endoanale
echografie, een
MRI-scan en/of een onderzoek onder verdoving is meestal vereist om de primaire en eventuele secundaire sporen van anale fistels te definiëren en elke bijbehorende ziekte te detecteren. De behandeling is meestal chirurgisch waarbij ongeveer 90% van de fistels wordt geopend of uitgesneden. De fistels genezen nadat het abces is ingesneden.
Anale jeuk (pruritus ani, jeukende anus)
Pruritus ani (
anale jeuk) is een vaak voorkomend symptoom dat ongeveer 1 tot 5% van de bevolking treft, vooral mannen. De patiënt krijgt te maken met anale jeuk als gevolg van tal van mogelijke oorzaken, zoals:
Het verkrijgen van een gedetailleerde
medische geschiedenis van de patiënt is van cruciaal belang voor een accurate en tijdige diagnose. Verder is een onderzoek van het perianale gebied nodig. De behandeling bestaat uit zoutbaden en het gebied drooghouden. De patiënt krijgt voorts een gepaste behandeling door de onderliggende aandoening, bijvoorbeeld
wormdodende medicijnen voor worminfecties of
schimmeldodende medicijnen voor schimmelinfecties.
Anale kloven
Bij een
anale kloof (anale fissuur) ontstaat een scheur in het slijmvlies, wat scherpe tot scheurende
pijn bij en na het maken van de stoelgang veroorzaakt. Het is mogelijk een geïsoleerd primair probleem bij volwassenen van jonge tot middelbare leeftijd. Soms verschijnen anale kloven in combinatie met de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa waarbij eveneens perianale abcessen als complicatie optreden. De diagnose gebeurt meestal alleen aan de hand van de geschiedenis in combinatie met een lichamelijk onderzoek. Een digitaal rectaal onderzoek is vaak niet mogelijk vanwege pijn en sfincterspasmen (krampen in de sluitspier). De spasmen veroorzaken niet alleen pijn, maar schaden ook de
wondgenezing. In ernstige gevallen voert de arts een proctoscopie en
sigmoïdoscopie (onderzoek van het laatste gedeelte van de dikke darm) onder
narcose uit om andere anorectale aandoeningen uit te sluiten. De eerste behandeling gebeurt met lokale anesthesiegel en ontlastingsverzachters. Botulinumtoxine (
botox) zet de arts in bij chronische fissuren. In ernstige gevallen is een operatie nodig.
Anorectale abcessen
Anorectale abcessen zijn een veel voorkomende oorzaak van een ziekenhuisopname. Ze komen twee tot drie keer vaker voor bij mannen, vooral bij mannen die geslachtsgemeenschap hebben met mannen en die penetrerende anale seks beoefenen. Anorectale abcessen zijn mogelijk het eerste teken van de
ziekte van Crohn (aandoening met
diarree en
buikpijn),
colitis ulcerosa (chronische
darmziekte met diarree) en
tuberculose (bacteriële infectie met
longproblemen). Een perianaal en ischiorectaal abces, de meest voorkomende vormen, gaan gepaard met pijnlijke, gevoelige zwellingen en een afscheiding. Het diagnosticeren en opvolgen van de letsels gebeurt via een onderzoek onder verdoving, een MRI-scan en een endoanale echografie. De behandeling gebeurt met een chirurgische incisie (insnijding) en een drainage (
pus afvoeren) in combinatie met een
antibioticakuur.
Fecale incontinentie
Fecale incontinentie is een slopende, gênante en mogelijk verwoestende aandoening waarbij patiënten terugkerend ongewild de stoelgang verliezen. De ernst varieert van een lichte bevuiling met kleine hoeveelheden vloeibare ontlasting tot het verlies van de volledige ontlasting. Een gedetailleerde medische, chirurgische en obstetrische (m.b.t. de zwangerschap en geboorte) voorgeschiedenis zijn nodig, met name van de incontinentie, de darmklachten en het medicatiegebruik. Een lichamelijk en digitaal rectaal onderzoek zijn essentieel. Daarnaast zijn enkele diagnostische testen nodig, zoals een
anorectale manometrie (onderzoek met drukmeting van de anus) en/of een
colonoscopie (inwendig kijkonderzoek van de dikke darm). De behandeling begint met veranderingen in de levensstijl. Soms zijn ook wijzigingen in de medicatie nodig. Het plannen van de toilettijden, een gemakkelijke toegang tot hulpmiddelen en het verkorten van de afstand naar het toilet zijn enkele andere tips om de symptomen van fecale incontinentie te verminderen. Andere medicamenteuze behandelingen zijn tot slot inzetbaar voor het verlichten van de klachten.
Proctalgia fugax
Proctalgia fugax is een aandoening waarbij een patiënt ernstige anorectale pijn ervaart die vanzelf verdwijnt. De aanvallen duren 5 seconden tot 90 minuten, komen op elk moment van de dag tot stand en wekken patiënten soms uit de slaapstand. De aanvallen komen maar gemiddeld één keer per maand tot stand. De patiënt ervaart terugkerende perioden van pijn in de anus of het lage rectum (endeldarm) die niet uitstraalt (geen uitstralingspijn). De oorzaak is niet bekend (oktober 2020), maar vermoedelijk is dit gedeeltelijk te wijten aan
krampen van de interne anale sluitspier en/of de samendrukking van de nervus pudendus (zenuw die loopt van het schaambeen tot aan het stuitje). Patiënten met de anorectale aandoening zijn meestal niet in staat om een uitlokkende factor voor het optreden van pijn te identificeren. Hoewel de symptomen van proctalgia fugax uniek en karakteristiek zijn, verwart de arts de aandoening soms met pijnlijke aambeien, anale fissuren, ontstekingsaandoeningen, en anuskanker. Een medicamenteuze behandeling is meestal onnodig door de vluchtige (fugax), zeldzame aard van de symptomen.
Lees verder