Groene nagelsyndroom: Nagelinfectie door bacterie
Het groene nagelsyndroom (chromonychia) is een nagelaandoening waarbij een patiënt groene nagels heeft. De nagelafwijking is het resultaat van een infectie met Pseudomonas aeruginosa. Een voorgeschiedenis van langdurige blootstelling aan vochtige omstandigheden of water is een veel voorkomende risicofactor voor de nagelaandoening. De patiënt heeft meestal één geïnfecteerde teennagel of vingernagel, al zijn soms twee nagels getroffen. Diverse verschillende behandelingsopties zijn gekend voor het groene nagelsyndroom, al moet de arts soms wel de nagel chirurgisch verwijderen.
Oorzaken: Besmetting met bacterie Pseudomonas aeruginosa
De
gramnegatieve bacterie Pseudomonas aeruginosa veroorzaakt het groene nagelsyndroom. De bacterie bevindt zich vaak in grond- en waterbronnen.
Pseudomonas groeit en vermenigvuldigt zich snel in warm water. De bacterie heeft namelijk vochtige omstandigheden nodig om te gedijen.
Pseudomonas aeruginosa produceert diverse pigmenten, waaronder het blauwgroen tot groenzwart pigment pyocyanine, maar ook pyoveridine en pyorubine. Het stratum corneum (hoornlaag van de huid) dient als een fysieke primaire verdediging tegen infectie. Wanneer echter deze fysieke barrière onderbroken wordt (verstopping, zweten, trauma,
huidontsteking, …), leidt dit tot een kolonisatie en groei van
P. aeruginosa.

Langdurig contact met water verhoogt het risico op het groene nagelsyndroom /
Bron: Gentle07, PixabayRisicofactoren: Blootstelling aan vochtige omstandigheden
De nagelinfectie ontwikkelt zich meestal bij patiënten die lijden aan onycholyse (gedeeltelijke afscheiding van het nagelbed van de nagelplaat of een verlies van de nagelplaat) en die vaak met de
handen in water zijn.
Volgende risicofactoren zijn bekend voor het groene nagelsyndroom:
Symptomen
Soms is een klein deel van de
nagel getroffen, terwijl bij anderen de hele
nagel een groene kleur heeft. Meestal is slechts één nagel geïnfecteerd, maar bij sommigen is de nagel daarnaast ook getroffen. Meer dan twee nagels zijn normaal gesproken niet aangetast. De ziekte gaat af en toe gepaard met
paronychia (nagelriemontsteking) van de aangrenzende huid.
De aangetaste nagel groeit niet meer. Bij de patiënt verschijnt een kenmerkende groene tot groen-zwarte verkleuring van de aangetaste vingernagel(s) of teennagel(s), al zijn bij sommige patiënten ook groene strepen op de nagel(s) zichtbaar. De nagel is tevens
verdikt en te veel gebogen. Aan de nagelbasis en aan de zijkanten van een nagel of nagelriem verliest de patiënt soms een strook verharde huid. Af en toe wordt ook het nagelbed en het zachte weefsel aan de nagelrand aangetast.
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk onderzoek
De arts vermoedt op basis van de nagelkleur reeds dat de patiënt lijdt aan het groene nagelsyndroom. Een cultuur van de nagelplaat is zeer nuttig en helpt om te bepalen of er een onderliggende dermatofytinfectie is. Als de arts vermoedt dat de patiënt lijdt aan een subungaal melanoom, moet wel een snelle
biopsie (stukje weefsel wegnemen en microscopisch laten analyseren) gebeuren. Verder is een kweekje nodig van de aangetaste nagel zodat de arts te weten komt welke
antibiotica hij kan voorschrijven voor het behandelen van de nagelinfectie.
Differentiële diagnose
Volgende
nagelafwijkingen veroorzaken mogelijk symptomen die doen denken aan het groene nagelsyndroom.
Behandeling van nagelafwijking
Zelfzorg
Veroorzaken kunstnagels de nagelinfectie, dan moet de patiënt deze verwijderen. De patiënt opteert voorts voor
goed passende schoenen die niet te strak zitten. Verder is het mogelijk om de aangetaste nagel gedurende tien minuten twee maal per dag te weken in een 1% azijnzuuroplossing (verdunde azijn) of een alcoholoplossing. De aanbevolen dagelijkse behandeling van enkele minuten per dag weken leidt echter soms tot irritatie van de aangetaste huid en schadelijke effecten of toxiciteit (giftigheid) van de aangrenzende huid. De nagels moeten voorts droog blijven of meteen na het wassen grondig gedroogd worden. Moeten patiënten toch in contact komen met water, dan dragen ze best met katoen gevoerde rubberen handschoenen. Tot slot verlaagt een goede
nagelgezondheid het risico op een geïnfecteerde nagel en andere nagelaandoeningen.

Medicijnen zijn inzetbaar, al werken deze niet altijd even goed /
Bron: Stevepb, PixabayProfessionele medische zorg
Het
topisch (op de huid) toepassen van bepaalde medicijnen is het meest wenselijk (minder bijwerkingen), maar meestal is een orale (via de mond ingenomen)
medicamenteuze behandeling nodig omdat topische middelen meestal onvoldoende doordringen in de nagelplaat. Antibiotica zijn voorts nodig. Deze geneesmiddelen schrijft de arts enkel voor nadat een laboratoriumtest voor de gevoeligheid voor het soort antibiotica is uitgevoerd. De arts moet af en toe de nagel chirurgisch verwijderen.
Prognose van groene nagelsyndroom
Wanneer patiënten leven in hete, vochtige klimaten is mogelijk een langere behandeling nodig dan wanneer patiënten leven in koude, droge klimaten. Hoewel er verschillende behandelingsopties beschikbaar zijn, vormt de behandeling nog altijd een uitdaging en niet altijd werken deze methoden even goed.
Complicaties van nagelaandoening
Patiënten met het groene nagelsyndroom hebben meestal geen systemische complicaties. Af en toe bekrassen de patiënten zichzelf met een geïnfecteerde nagel, wat leidt tot een zelf-veroorzaakte
huidinfectie of weke delen-infectie met
Pseudomonas. Dit resulteert in een
wondinfectie of mogelijk zelfs
cellulitis (
huidinfectie met
rode huid en gezwollen huid).
Preventie van nagelinfectie
Langdurige blootstelling aan water vermijden, de nagels droog houden en trauma’s vermijden zijn enkele maatregelen om toekomstige nagelinfecties te voorkomen. Verder moet de arts de onderliggende oorzaak van een nagelloslating behandelen zodat de infectie niet terugkomt
Lees verder