Verstuikte elleboog: Behandeling van elleboogverstuiking

Sommige patiënten krijgen te maken met een elleboogverstuiking. Dit treedt vooral op door een klap op de elleboog of het vallen met een uitgestrekte arm. Pijn, zwelling, roodheid en warmte zijn de meest voorkomende tekenen van een verstuikte elleboog. Een combinatie van rust, ondersteunende zorg, pijnstilling en fysiotherapie herstelt het bewegingsbereik en de kracht. Bij de meeste patiënten is het elleboogletsel genezen na enkele weken. Dankzij enkele tips is het tot slot mogelijk om het risico op een verstuikte elleboog te verlagen, al is dit letsel niet altijd volledig te voorkomen.

• Oorzaken van verstuikte elleboog
• Risicofactoren van elleboogverstuiking
• Symptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Lichamelijk en diagnostisch onderzoek
• Stadiëring
• Behandeling
• Zelfzorg
• Professionele medische zorg
• Prognose
• Preventie

Oorzaken van verstuikte elleboog

Een verstuiking is een verwonding van de ligamenten rond een gewricht. Een ligament is een weefselband die bot met bot verbindt. De ligamenten in de elleboog helpen de botten van de boven- en onderarm rond het ellebooggewricht te verbinden. Wanneer een patiënt een elleboogverstuiking oploopt, zijn één of meer ligamenten in het ellebooggewricht uitgerekt of gescheurd.

Een elleboogverstuiking treedt op wanneer de arm snel wordt gebogen of gedraaid in een onnatuurlijke positie. Een verstuikte elleboog verschijnt eveneens wanneer de ligamenten tijdens regelmatige bewegingen worden overbelast. Elleboogverstuikingen komen tot stand wanneer:

• de elleboog heel hard geraakt wordt / de patiënt een slag op de elleboog krijgt, bijvoorbeeld tijdens een auto-ongeluk
• een patiënt sport en de elleboog te veel gebruikt
• een patiënt valt met een uitgestrekte arm, bijvoorbeeld tijdens het sporten

Risicofactoren van elleboogverstuiking

Enkele factoren verhogen het risico op een verstuiking van de elleboog:

• bepaalde sporten, zoals gymnastiek of honkbal
• coördinatieproblemen
• een slechte flexibiliteit en weinig kracht
• evenwichtsproblemen
• losse gewrichten of bindweefselproblemen

Symptomen

Patiënten met een verstuiking van de elleboog ervaren elleboogpijn, een gezwollen elleboog en warmte rond de elleboog. Daarnaast treden ook huidwijzigingen op, zoals blauwe plekken en roodheid van de huid. Mogelijk hoort de patiënt een klikkend/ploppend geluid wanneer de patiënt het elleboogletsel oploopt. Dit duidt mogelijk op een gescheurd ligament. Tot slot ervaart een patiënt bewegingsproblemen met de getroffen elleboog.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk en diagnostisch onderzoek

De arts noteert de symptomen en onderzoekt vervolgens de elleboog. Na onderzoek van de elleboog bestelt de arts een röntgenfoto. Hierdoor is het mogelijk om breuken (fracturen) in de botten in de elleboog op te sporen. Soms bestelt de arts ook een MRI-scan van de elleboog. De MRI-afbeeldingen onthullen eventuele uitgerekte of gescheurde weefsels rond de elleboog. Dankzij de beeldvormende onderzoeken is het bovendien mogelijk om de ernst van het letsel te bepalen (stadiëring).

Stadiëring

Elleboogverstuikingen worden beoordeeld van graad één tot drie.

• graad 1: enkele verrekkingen met kleine scheurtjes van ligament
• graad 2: een Gedeeltelijke scheuring van het ligament
• graad 3: een volledige scheuring van het ligament

Behandeling

Zelfzorg

Patiënten moeten vooreerst de verstuikte elleboog laten rusten en deze niet gaan verplaatsen. Ze mogen bijgevolg niets optillen met de arm en elleboog. Patiënten mogen de elleboog wel boven het niveau van het hart brengen door onder de elleboog een kussen te plaatsen. Ze kunnen verder de elleboog koelen met ijs (gewikkeld in een doek) gedurende vijftien tot twintig minuten per keer en dit drie tot vier keer per dag. Druk aanbrengen op het gekwetste gebied is ook nodig voor het verminderen van de pijn en zwelling; hiervoor gebruikt de patiënt een elastisch verband of een compressieverpakking. Het gebruik van vrij verkrijgbare pijnstillers vermindert ook de pijn en zwelling. Voorbeelden hiervan zijn ibuprofen (Advil, Motrin) of naproxen (Aleve, Naprosyn). Paracetamol helpt bij pijn, maar niet bij zwelling. Patiënten met een hartaandoening, een hoge bloeddruk, een nierziekte of een leveraandoening of patiënten met een geschiedenis van maagzweren of interne bloedingen moeten wel altijd met een arts contact opnemen alvorens deze medicijnen in te nemen.

Professionele medische zorg

Een patiënt met een elleboogverstuiking, krijgt mogelijk een mitella om te voorkomen dat de arm en elleboog bewegen. Bij een ernstige verstuiking is een gips of spalk nodig. De patiënt moet ongeveer twee tot drie weken een mitella, spalk of gipsverband dragen terwijl de elleboog geneest. De arts schrijft soms sterke pijnstillers voor. Afhankelijk van de ernst van de verstuiking, krijgt de patiënt mogelijk fysiotherapie waarbij hij de rek- en versterkingsoefeningen inoefent. Zijn de ligamenten gescheurd, dan is een chirurgische ingreep nodig om de schade te herstellen. Na de operatie zijn pijnstillers en fysiotherapie aangewezen.

Prognose

De meeste patiënten herstellen na ongeveer vier weken volledig van een eenvoudige elleboogverstuiking.

Preventie

Het is niet altijd mogelijk om een elleboogverstuiking te voorkomen. Er zijn echter stappen die een patiënt kan nemen om de kans op een verstuikte elleboog te verkleinen. Zo draagt hij het best veiligheidsuitrusting en gebruikt hij de juiste techniek tijdens het sporten. Verder houdt hij de ellebogen en armen sterk door regelmatig lichaamsbeweging uit te oefenen.

Lees verder

• Gezwollen elleboog: Oorzaken van zwelling
• Elleboogpijn: Oorzaken van pijn aan elleboog of ellebogen
• Verrekkingen en verstuikingen: Locatie en symptomen
• Stijve elleboog: Oorzaken van stijfheid in ellebooggewricht
• Bult op elleboog: Oorzaken, symptomen en behandeling