Gesloten hoek-glaucoom: Oogaandoening met oogpijn
Glaucoom is een groep oogziekten die leiden tot schade aan de oogzenuw, wat resulteert in een verlies van het gezichtsvermogen. Sporadisch lijden patiënten aan gesloten hoek-glaucoom. Bij dit type glaucoom puilt de iris (regenboogvlies) in de voorste oogkamer uit, wat uiteindelijk zorgt voor een hogere oogdruk. Het gebruik van bepaalde medicijnen is een risicofactor voor de oogaandoening, al zijn ook nog andere risicofactoren bekend. De symptomen ontstaan soms geleidelijk (chronische gesloten hoek-glaucoom) wat zorgt voor oogpijn en wat roodheid van het oog. Wanneer de tekenen plotseling ontstaan (acute gesloten hoek-glaucoom), kampt de patiënt met o.a. ernstige oogpijn, braken en hoofdpijn. Een snelle behandeling is nodig om verdere schade aan de oogzenuw te voorkomen. De oogarts zet medicatie, een laserbehandeling en/of chirurgie in om de oogdruk te verlagen.
Oorzaken
In 90% van de gevallen lijden patiënten aan
open hoek-glaucoom. De aanmaak van vocht gebeurt in de achterste oogkamer. Dit vocht vloeit weg in de hoek van de voorste oogkamer. Het vocht moet dan langs de lens sijpelen zodat dit terecht kan komen in de voorste oogkamer. Wanneer de pupil verwijdt (’s avonds) is dit lastiger, want het regenboogvliegvlies (de iris) bevindt zich dan dichter bij de lens. Dit zorgt er voor dat vocht zich opbouwt achter het regenboogvlies. De iris gaat hierdoor uitpuilen in de voorste oogkamer. Dit leidt tot een nauwere voorkamerhoek, waardoor het vocht niet goed kan weglopen. Dit leidt uiteindelijk tot een hogere oogdruk.
Typen gesloten hoek-glaucoom
Bij de primaire vorm van de oogaandoening zorgt de oogstructuur zelf er voor dat de iris tegen het trabekelsysteem (afvoersysteem van inwendig oogvocht) drukt, bijvoorbeeld doordat de iris dun is of de ooglens dik is. Secundaire gesloten hoek-glaucoom is het gevolg van een onderliggend probleem dat zorgt voor veranderingen in het oog waardoor de iris gaat drukken tegen het trabekelsysteem. Bekende oorzaken hiervan zijn bijvoorbeeld een
oogletsel, een
ontsteking,
suikerziekte, een tumor en gevorderde
cataract (staar: vertroebeling van de ooglens).
Risicofactoren
Risicofactoren voor gesloten hoek-glaucoom zijn onder meer:
- een familiegeschiedenis van de aandoening
- een hoge bloeddruk
- een verhoogde oogdruk: Een waarde van meer dan 21 mmHG of 2,8 kPa): Een hogere druk leidt tot een groter risico.
- geslacht: vrouwelijk
- het gebruik van bepaalde medicijnen zoals mydriatica (oogdruppels voor het verwijden van de oogpupillen), antidepressiva, antipsychotica, anti-emetica (medicijnen voor de behandeling van misselijkheid en braken), astmamedicatie, …
- ras: van Zuidoost-Aziatische of Alaska inheemse oorsprong
- verziendheid
Symptomen
De tekenen van gesloten hoek-glaucoom ontstaan plotseling (acute vorm) of geleidelijk (chronische vorm). De plotselinge presentatie veroorzaakt mogelijk ernstige
oogpijn (
stekende, scherpe, schietende oogpijn),
hoofdpijn,
wazig zien,
halo’s rond lichten zien, een verwijde pupil,
roodheid van het oog,
braken en
misselijkheid en een
plotseling verlies van het gezichtsvermogen. De symptomen van chronische gesloten hoek-glaucoom zijn subtieler en dus moeilijker te herkennen. Vaak voorkomende klachten zijn een verlies van het gezichtsveld (te starten vanaf de randen) en milde tot matige oogpijn en roodheid van het oog.
Diagnose en onderzoeken
De diagnose van gesloten hoek-glaucoom wordt gesteld door een uitgebreid
oogonderzoek waarbij de oogarts de ogen onderzoekt en de oogdruk meet (
tonometrie).
Behandeling
Een snelle behandeling is nodig, en zeker bij patiënten met de acute vorm. Als de oogarts de oogaandoening namelijk snel behandelt, is het mogelijk om de progressie van de ziekte te vertragen of te stoppen met medicatie, een laserbehandeling of chirurgie. Het doel van deze behandelingen is om de oogdruk te verlagen. Diverse glaucoommedicijnen zijn beschikbaar. Een
laserbehandeling is effectief bij open en gesloten hoek-glaucoom. Een aantal soorten glaucoomoperaties zijn tot slot inzetbaar bij patiënten die niet voldoende reageren op andere maatregelen.
Prognose
Als een oogarts deze aandoening niet tijdig diagnosticeert en behandelt, leidt de oogziekte tot een permanent verlies van het gezichtsvermogen. Alle schade die is opgetreden als gevolg van glaucoom, is permanent.
Lees verder