OCT-onderzoek: Oogonderzoek - Netvliesscan
OCT, wat staat voor “Optical Coherence Tomography” maakt het mogelijk om dwarsdoorsneden van het oog te maken. Het OCT-apparaat maakt hoge resolutiebeelden van het netvlies en het centrale deel van het netvlies, de macula (gele vlek). Dankzij de macula ziet iemand scherp, waardoor lezen, gezichten herkennen en televisiekijken mogelijk is. Het principe van OCT is vergelijkbaar met een echo maar in plaats van lichtgolven, gebruikt het OCT-apparaat geluidsgolven.
Werkwijze OCT-onderzoek
Bij Optical Coherence Tomography maakt het toestel gebruik van infraroodstralen. Het apparaat stuurt deze stralen via de pupil naar de retina, de
medische term voor "netvlies". Vervolgens kaatsen de verschillende lagen van het netvlies de stralen terug naar het apparaat. Hierdoor maakt het apparaat een dwarsdoorsnede van het netvlies dat opgebouwd is uit verschillende kleuren. Met OCT is het bovendien mogelijk om structuren zichtbaar te maken alsook metingen te verrichten. De nieuwste ontwikkeling in de OCT-technologie is de spectraal-domein OCT (SD-OCT). Dit beeldt netvliesstructuren nog gedetailleerder af. Uiteindelijk ziet de oogarts met de resultaten van een OCT dat er iets mis is, en ook waar de afwijking precies zit. Hij is eveneens in staat om met behulp van de OCT de afwijking in de gaten te houden en te kijken of de behandeling goed werkt.
Gebruik oogonderzoek
Macula-afwijkingen
Bij mogelijke problemen in het centrale gedeelte van het netvlies, schrijft de oogarts een OCT voor. Via het OCT-onderzoek is het opsporen van verschillende aandoeningen in de macula of gele vlek mogelijk. Enkele belangrijke aandoeningen zijn bijvoorbeeld:
Zenuwvezellaag van de oogzenuw
Het beoordelen van de dikte van de zenuwvezellaag van de oogzenuw is ook mogelijk met een OCT. Dit gebeurt bij patiënten met
glaucoom of patiënten die lijden aan neurologische aandoeningen, zoals bijvoorbeeld
multiple sclerose (chronische neurologische auto-immuunaandoening). De dikte van de binnenste netvlieslagen is dunner bij MS-patiënten dan bij niet-MS-patiënten. De lagen zijn eveneens geringer bij MS-patiënten met een doorgemaakte
neuritis optica (ontsteking van de oogzenuw) dan bij patiënten die deze aandoening nog niet hebben gehad.
Voorste deel van het oog
Ook het voorste deel van het oog is in beeld te brengen met een voorsegment-OCT. Het detecteren van afwijkingen aan het hoornvlies, het regenboogvlies en de voorste oogkamer is dan mogelijk.
Tijdens de netvliesscan
Het OCT-onderzoek heeft een totale duurtijd van ongeveer vijf à tien minuten. De patiënt ervaart dit als niet belastend. Vooraf aan het onderzoek krijgen sommige patiënten druppels die de pupil doen vergroten. Dit is verschillend per patiënt en per onderzoek. Deze druppels werken na ongeveer vijftien minuten. Het zicht van de patiënt is hierdoor gedurende drie à vier uur wazig (
wazig gezichtsvermogen). De patiënt dient eerst te gaan zitten voor een apparaat en dient zijn kin in een kinsteun te plaatsen met zijn hoofd tegen een band, net zoals bij een gewoon oogonderzoek gebeurt. Er verschijnt een groen lampje (kruisje) in het apparaat waar de patiënt naar moet blijven kijken tijdens het ganse onderzoek (fixatiepunt). De patiënt mag tijdens het onderzoek gewoon knipperen met de ogen, maar af en toe zal de oogarts (assistent) vragen om dat even niet te doen. Meestal maakt de arts meerdere foto’s van het oog. Doordat er geen contact is met het oog, voelt de patiënt niets van het onderzoek. De laserstralen zijn evenmin schadelijk voor het oog.
Na het onderzoek
Een patiënt is door de
pupil verwijdende oogdruppels niet in staat om zelf met de auto te rijden. Daarom regelt hij best vervoer naar huis.
Lees verder