Nekhernia: Uitstulping tussenwervelschijf in nek met pijn

De wervelkolom bestaat uit een reeks wervels die elkaar opvangen door middel van tussenwervelschijven, die uit een geleiachtige substantie bestaan. Deze tussenwervelschijven maken bewegingen zoals buigen en draaien mogelijk en fungeren als schokdempers. Wanneer een tussenwervelschijf uit zijn positie raakt en druk uitoefent op de omliggende zenuwen, ontstaat een aandoening die bekend staat als een hernia. Een nekhernia (cervicale hernia) kan leiden tot pijn, zwakte en gevoelloosheid in de nek, rug, armen en benen. De meeste klachten verdwijnen vanzelf binnen enkele weken met rust en zelfzorgmaatregelen. In sommige gevallen is echter professionele medische behandeling noodzakelijk.

• De wervelkolom en nekwervels
• Oorzaken van nekhernia
• Risicofactoren voor een nekhernia
• Symptomen: Pijn, zwakte en tintelingen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

De wervelkolom en nekwervels

De wervelkolom bestaat uit 24 beweegbare wervels, verdeeld over de cervicale (nek), thoracale (borst), lumbale (onderrug) en sacrale (heiligbeen) regio’s. Het cervicale gedeelte ondersteunt het hoofd en maakt bewegingen mogelijk, zoals buigen, draaien en kantelen. Het bestaat uit zeven cervicale wervels, genummerd van C1 tot C7. De wervels worden gescheiden door tussenwervelschijven die fungeren als schokdempers, waardoor wrijving tussen de wervels wordt verminderd. Elke tussenwervelschijf heeft een sterke buitenring, de annulus fibrosus, die de gelachtige kern, de nucleus pulposus, omhult. Het cervicale gedeelte van de wervelkolom bevat ook zenuwen die communiceren met de armen, handen en het bovenlichaam.

Oorzaken van nekhernia

Een nekhernia ontstaat wanneer de gelachtige kern van een tussenwervelschijf door een scheur in de buitenring naar buiten lekt. Dit kan de zenuwen in de wervelkolom irriteren of samendrukken. De oorzaak van een nekhernia is niet altijd duidelijk, maar het kan ontstaan door een combinatie van veroudering en overbelasting. Vaak ontwikkelt de hernia zich geleidelijk zonder een specifieke oorzaak.

Risicofactoren voor een nekhernia

Diverse risicofactoren kunnen bijdragen aan het ontstaan van een nekhernia:

Beweging

Plotselinge, krachtige bewegingen of tillen van zware voorwerpen kunnen een nekhernia veroorzaken.

Genetica

Familiegeschiedenis van nekhernia's kan de kans op het ontwikkelen van deze aandoening verhogen.

Leeftijd

Met de leeftijd verliezen de tussenwervelschijven hun vocht en elasticiteit, waardoor ze kwetsbaarder worden voor scheuren en uitpuiling. Jongeren hebben meer vocht in hun tussenwervelschijven, wat ze flexibeler maakt, terwijl oudere volwassenen vaak minder flexibel zijn en daardoor een verhoogd risico lopen.

Plotselinge spanning

Heftige belasting, zoals het optillen van zware voorwerpen of het maken van snelle draaibewegingen, kan een hernia veroorzaken.

Symptomen: Pijn, zwakte en tintelingen

Een nekhernia kan leiden tot een reeks symptomen die variëren afhankelijk van welke zenuwen worden beïnvloed.

Druk op zenuwwortel

Als de hernia druk uitoefent op een zenuwwortel, kunnen de volgende symptomen optreden:

• Pijn (zenuwpijn), gevoelloosheid of tintelingen in de schouder of arm, die tot in de vingers kan uitstralen
• Zwakte in een hand of arm

Druk op het ruggenmerg

Wanneer de hernia druk uitoefent op het ruggenmerg, kunnen ernstigere symptomen optreden zoals:

• Evenwichts- en coördinatieproblemen
• Problemen met fijne motoriek in de handen en armen
• Struikelen of ongewone loop
• Tintelingen of een schokachtig gevoel dat over het lichaam naar de benen trekt

Diagnose en onderzoeken

Om een nekhernia te diagnosticeren, voert de arts een lichamelijk onderzoek uit en beoordeelt de symptomen van de patiënt. Als aanvullende informatie nodig is, kunnen verdere onderzoeken worden uitgevoerd, zoals een röntgenfoto, CT-scan, MRI-scan, myelografie en zenuwgeleidingsonderzoek om de exacte oorzaak en omvang van de hernia te bepalen.

Behandeling

Zelfzorg

In veel gevallen verbeteren de symptomen binnen enkele weken vanzelf. Zelfzorgmaatregelen kunnen omvatten:

• Fysiotherapie om de nek en rug te versterken en flexibiliteit te verbeteren
• Voldoende rust om de druk op de tussenwervelschijf te verminderen
• Vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals NSAID’s (niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen) om pijn en ontsteking te verlichten

Professionele medische behandeling

Als zelfzorgmaatregelen niet voldoende helpen, kunnen aanvullende behandelingen nodig zijn, zoals:

• Voorgeschreven medicijnen, zoals spierverslappers en corticosteroïden, om pijn en ontsteking te verminderen
• Steroïde-injecties om directe verlichting te bieden bij ontsteking en pijn
• Chirurgie kan nodig zijn als andere behandelingen niet effectief zijn of als de symptomen verergeren

Prognose

De meeste patiënten herstellen binnen zes weken met conservatieve behandelingen en hervatten hun normale activiteiten. Als de symptomen blijven aanhouden of verergeren, kan een chirurgische ingreep worden aanbevolen om de hernia te verhelpen en verdere complicaties te voorkomen.

Complicaties

Onbehandelde nekhernia’s kunnen leiden tot chronische pijn, verlamming of andere neurologische problemen. Het is belangrijk om tijdig medische hulp te zoeken om ernstige complicaties te voorkomen.

Preventie

Hoewel niet alle nekhernia's kunnen worden voorkomen, kunnen enkele maatregelen het risico verminderen:

• Regelmatige lichaamsbeweging om de spieren rond de wervelkolom te versterken
• Ergonomische aanpassingen op de werkplek om belasting van de nek te verminderen
• Vermijden van zware tillen of plotselinge, belastende bewegingen
• Ondersteunende technieken zoals een goede houding en het versterken van de rug- en nekspieren

Lees verder

• Nekpijn: Oorzaken en behandelingen van pijn in de nek