Tekenverlamming: Tekenziekte met verlamming door neurotoxine
Teken brengen verschillende infecties over op mensen, zoals de ziekte van Lyme. Daarnaast kunnen de gifstoffen (neurotoxinen) van bepaalde teken een ziekte veroorzaken die bekend staat als tekenverlamming. De neurotoxine tast voornamelijk het zenuwstelsel aan. Patiënten met deze uiterst zeldzame aandoening ervaren verlamming die begint in de voeten en benen en zich naar boven verplaatst. Andere symptomen kunnen ook optreden. Zodra de teek wordt verwijderd, verdwijnt de verlamming en is de prognose uitstekend, maar onbehandeld kunnen complicaties optreden die leiden tot de dood.
Epidemiologie van tekenaandoeningen
Tekenverlamming leidt vooral tot problemen bij huisdieren en vee, maar af en toe worden ook mensen getroffen. De
tekenziekte komt het vaakst voor bij kinderen onder de tien jaar, al kan iedereen worden aangetast. De
tekenaandoening is voornamelijk aanwezig in Noord-Amerika en aan de oostkust van Australië. Sporadisch worden ook patiënten uit Europa en Afrika getroffen door tekenverlamming. Meisjes zijn vaker getroffen dan jongens omdat ze vaak langer haar hebben, waar teken zich aan kunnen vasthechten en in kunnen verstoppen, waardoor het risico op tekenverlamming toeneemt.
Mechanisme
Oorzaak van tekenverlamming
Tekenverlamming is een neurotoxische aandoening die wordt veroorzaakt door de overdracht van een gif dat door teken wordt geproduceerd. Het neurotoxin wordt afgegeven wanneer een teek zich hecht aan een gastheer en zich voedt met bloed. Dit gif tast de zenuwstelselfunctie aan, specifiek de transmissie van signalen tussen de zenuwcellen, wat leidt tot verlamming. De toxine die door de teek wordt overgedragen, verstoort de zenuwfunctie door de afgifte van acetylcholine, een neurotransmitter die essentieel is voor spiercontracties. Dit leidt tot spierzwakte, verlamming en in ernstige gevallen, ademhalingsproblemen door aantasting van de ademhalingsspieren.
Fysiopathologie van neurotoxine-blootstelling
De neurotoxine die de teken injecteren, interfereert met de normale functie van de zenuwcellen. Wanneer de teek zich vasthecht aan de huid van de gastheer, begint het zijn speeksel in de bloedbaan van de gastheer te injecteren. Dit speeksel bevat het neurotoxine dat de motorische zenuwen aanvalt, wat leidt tot verlamming van de spieren die deze zenuwen aansteken. Het mechanisme is typisch reversibel, afhankelijk van de snelheid van diagnose en behandeling, maar kan ernstig genoeg zijn om levensbedreigende complicaties zoals ademhalingsinsufficiëntie te veroorzaken.
Affectie van het zenuwstelsel
Het toxine dat door de teek wordt afgegeven, heeft specifiek invloed op de zenuwgeleiding die spierbewegingen controleert. In de meeste gevallen beginnen de symptomen met verlamming van de benen en kunnen zich naar boven verspreiden, wat leidt tot verlamming van de ademhalingsspieren. De verlamming die ontstaat, is meestal symmetrisch en begint vaak met zwakte van de spieren, gevolgd door volledige verlamming. In de ernstige gevallen kan de aandoening leiden tot respiratoire insufficiëntie, wat onmiddellijke medische aandacht vereist.
Oorzaken: Neurotoxine geproduceerd door teken
Tekenverlamming treedt op na een
tekenbeet van een vrouwelijke teek. Deze teek produceert een neurotoxine in de speekselklieren en brengt deze tijdens het voeden over op de gastheer. Meer dan veertig soorten teken zijn anno april 2020 geassocieerd met tekenverlamming.
Risicofactoren
Levensstijl en omgeving
Mensen die in bosrijke of grasrijke omgevingen wonen, zoals buitengebieden, hebben een verhoogd risico op tekenbeten. Degenen die in deze gebieden wandelen, kamperen of deelnemen aan buitenactiviteiten zoals wandelen of jagen, zijn vatbaarder voor tekeninfecties en de daaropvolgende overdracht van neurotoxines. De aanwezigheid van teken in deze omgevingen vergroot de kans op blootstelling aan het neurotoxine.
Seizoensgebonden blootstelling
Tekenverlamming komt vaker voor in de lente en de zomer, wanneer teken het meest actief zijn. De piekactiviteit van teken valt samen met de warmere maanden, waarin teken vaker in bomen, gras en struiken worden aangetroffen. Gedurende deze seizoenen is de kans op blootstelling aan teken hoger, wat de incidentie van tekenverlamming verhoogt.
Contact met geïnfecteerde dieren
Contact met huisdieren zoals honden en katten die teken bij zich dragen, kan het risico op tekenbeten vergroten. Dieren kunnen teken van buiten naar binnen brengen, waardoor mensen die in nauw contact komen met deze dieren, zoals huisdierbezitters en jagers, een verhoogd risico lopen. Ook wilde dieren kunnen teken bij zich dragen en de infectie overdragen.
Risicogroepen
Mensen die vaak buitenactiviteiten ondernemen
Patiënten die regelmatig buitenactiviteiten uitvoeren in bosrijke of grasrijke gebieden lopen een verhoogd risico op tekenbeten. Dit geldt vooral voor wandelaars, jagers, kampeerders en mensen die werken in de buitenlucht, zoals bosarbeiders of landbouwers. De kans op blootstelling aan teken is aanzienlijk groter bij frequente blootstelling aan tekenrijke omgevingen.
Ouderen
Ouderen kunnen kwetsbaarder zijn voor de effecten van tekenverlamming, aangezien zij vaak een verzwakt immuunsysteem hebben en mogelijk minder in staat zijn om snel te reageren op symptomen. Het verouderde zenuwstelsel kan ook vatbaarder zijn voor de effecten van toxines, wat de ernst van de verlamming kan verergeren.
Dierenbezitters
Patiënten die huisdieren zoals honden of katten hebben, vooral als deze buiten zijn of in tekenrijke gebieden vertoeven, lopen een verhoogd risico op tekenbeten en het ontwikkelen van tekenverlamming. Dieren kunnen teken naar binnen dragen, waardoor de kans op blootstelling aan het neurotoxin toeneemt.
Symptomen: Verlamming en andere tekenen
Tekenverlamming ontstaat door de injectie van een toxine uit de speekselklieren van de teek tijdens een bloedmaaltijd. Het toxine veroorzaakt symptomen binnen twee tot zeven dagen nadat de teek zich heeft vastgehecht.
De patiënt ervaart eerst vermoeidheid en zwakte in beide
voeten en
benen. Soms doet de ziekte zich voor als acute
ataxie (coördinatie- en evenwichtsproblemen) zonder
spierzwakte. Sommige patiënten melden ook
prikkelbaarheid,
spierpijn of
paresthesieën (tintelingen in de ledematen) of andere subjectieve sensorische klachten als vroege symptomen. Af en toe lijdt een patiënt aan oftalmoplegie (
oogspierverlamming). De
zwakte in de voeten en benen stijgt binnen enkele uren naar de romp, de armen en het hoofd, wat kan leiden tot ademhalingsfalen en de dood.
Alarmsymptomen
Spierzwakte
Een van de eerste symptomen van tekenverlamming is spierzwakte, die vaak begint in de onderste ledematen. De zwakte kan zich geleidelijk uitbreiden naar de armen en het bovenlichaam. De patiënt kan moeite hebben met lopen of staan, en de zwakte kan toenemen naarmate de verlamming zich verder verspreidt.
Verlies van reflexen
Bij veel patiënten kunnen reflexen zoals de kniepeesreflex of de achillespeesreflex verminderd of afwezig zijn. Dit komt doordat het neurotoxine de zenuwgeleiding blokkeert, waardoor de hersenen geen signalen naar de spieren kunnen sturen om deze reflexen te activeren.
Moeite met ademhalen
In ernstige gevallen van tekenverlamming kan de zwakte zich uitbreiden naar de ademhalingsspieren, wat leidt tot ademhalingsproblemen. De patiënt kan moeite hebben met diep ademhalen of kan het gevoel hebben dat de ademhaling oppervlakkig is. Dit is een kritieke toestand die onmiddellijke medische zorg vereist, omdat ademhalingsinsufficiëntie kan optreden.
Verlamming
Naarmate de ziekte voortschrijdt, kan de patiënt een volledige verlamming ervaren, die begint met de ledematen en zich kan verspreiden naar de romp en de ademhalingsspieren. De verlamming kan ook gepaard gaan met gevoelloosheid in de aangetaste gebieden, wat de ernst van de aandoening aanduidt.
Diagnose en onderzoeken
De diagnose van tekenverlamming is gebaseerd op de symptomen en het detecteren van een ingebedde teek, meestal op de hoofdhuid. Andere voorkeursplaatsen van de teek omvatten de ruimte tussen de
vingers, de bilnaad en de
oksels. Een volledig lichamelijk onderzoek is nodig om de teek op te sporen. De diepe peesreflexen zijn meestal verminderd of afwezig. Bij afwezigheid van een teek bestaat de differentiële diagnose uit het
Guillain-Barré-syndroom (aandoening met zwakte en
pijn door zenuwschade).
Behandeling
Het is essentieel om de teek te verwijderen. Hierdoor verdwijnen de symptomen meestal binnen enkele uren tot dagen. De teek kan het beste worden verwijderd door hem zo dicht mogelijk bij de huid vast te pakken en stevig te trekken met een speciale tekentang. Omdat het toxine in de speekselklieren van de teek zit, moet de hele teek (inclusief het hoofd) worden verwijderd, anders kunnen de symptomen aanhouden.
Prognose van tekenverlamming
Zodra de teek is verwijderd, nemen de symptomen meestal snel af. In sommige gevallen kan echter een diepe
verlamming optreden die zelfs dodelijk kan zijn voordat de patiënt de aanwezigheid van een teek opmerkt.
Complicaties
Als de teek niet wordt verwijderd, kan het toxine leiden tot
ademhalingsfalen en de dood. De gerapporteerde sterftecijfers liggen tussen de 10-12 procent.
Preventie van tekenziekte
Er is anno april 2020 geen vaccin beschikbaar voor door teken overgedragen ziekten, behalve voor door teken overgedragen
encefalitis (hersenontsteking). Patiënten moeten daarom voorzorgsmaatregelen nemen wanneer ze gebieden bezoeken waar zich mogelijk teken bevinden, vooral in de lente- en zomermaanden. Preventieve maatregelen zijn onder meer het vermijden van paden die begroeid zijn met beboste vegetatie, het dragen van lichtgekleurde kleding waardoor teken gemakkelijker te zien zijn, en het dragen van lange broeken en dichte schoenen. Tekenafweermiddelen die DEET bevatten (N,N-diethyl-meta-toluamide) kunnen op de huid en kleding worden aangebracht. Permethrin, dat alleen op kleding mag worden aangebracht, is nog effectiever in het voorkomen van tekenbeten.
Het is belangrijk om na een bezoek aan gebieden met veel teken altijd het lichaam te inspecteren op tekenbeten. Dit geldt vooral voor kinderen, huisdieren en mensen met langer haar. Verwijdering van teken binnen 24 uur kan het risico op overdracht van ziekten aanzienlijk verminderen. Daarnaast kunnen landschapsbeheertechnieken, zoals het maaien van gras en het opruimen van bladeren, de tekenpopulatie rond woongebieden verminderen. Bewustwording en educatie over teken en de risico’s die ze met zich meebrengen, zijn cruciaal voor het voorkomen van tekenbeten en de daarbij behorende ziekten.
Praktische tips voor het leven met tekenverlamming
Tekenverlamming is een aandoening die wordt veroorzaakt door het neurotoxine dat een teek afscheidt. Dit kan ernstige spierzwakte en zelfs verlamming veroorzaken. Het is essentieel om snel te handelen bij het vermoeden van tekenverlamming. Hier volgen enkele praktische tips om ermee om te gaan en je herstel te bevorderen.
Verwijder de teek snel en effectief
Als je een teek hebt opgemerkt, is het cruciaal om deze snel te verwijderen. Gebruik hiervoor een speciaal tekenverwijderingsapparaat of een pincet. Grijp de teek zo dicht mogelijk bij de huid en trek recht omhoog zonder te draaien. Dit voorkomt dat de monddelen van de teek achterblijven, wat infecties kan veroorzaken. Na het verwijderen van de teek, reinig de huid grondig met zeep en water.
Het is belangrijk om de teek op te slaan in een afgesloten zakje of een potje voor later identificatie door een arts, vooral als je symptomen van
huidziekten ervaart.
Zoek medische hulp bij symptomen van verlamming
Als je merkt dat je symptomen van verlamming ervaart, zoals moeite met bewegen of ademhalen, is het belangrijk om direct medische hulp te zoeken. Tekenverlamming kan zich snel uitbreiden, dus hoe sneller de behandeling begint, hoe groter de kans op herstel. Na het verwijderen van de teek zal je arts de symptomen controleren en mogelijk ondersteuning bieden voor ademhaling of andere lichamelijke functies die zijn beïnvloed door de verlamming.
Bij een ernstig geval van tekenverlamming kunnen
huidinfecties optreden. Zorg ervoor dat je de beetplaats in de gaten houdt en raadpleeg je arts als er tekenen van infectie verschijnen, zoals roodheid, zwelling of pus.
Fysiotherapie kan helpen bij herstel
Na het verhelpen van de acute verlamming, kan fysiotherapie nuttig zijn om de spierkracht en coördinatie te herstellen. Fysiotherapeuten kunnen specifieke oefeningen aanbevelen die je helpen bij het herstel van spierkracht en balans. Dit kan ook het risico op langdurige complicaties verminderen. Het is belangrijk om met je arts samen te werken om een fysiek herstelplan op te stellen dat past bij je behoeften.
Let op voor tekenen van infectie en controleer je huid regelmatig
Hoewel het verwijderen van de teek de verlamming kan stoppen, kunnen er toch infecties optreden. Controleer je huid regelmatig op
huidziekten en andere veranderingen, zoals roodheid, jeuk of pijn op de plaats van de beet. Als je iets ongewoons opmerkt, zoals koorts of aanhoudende zwelling, neem dan onmiddellijk contact op met je arts.
Het is essentieel om tijdens je herstel goed voor jezelf te zorgen door voldoende rust te nemen, goed te hydrateren en gezonde voedingskeuzes te maken. Dit ondersteunt je immuunsysteem en versnelt je herstel.
Bescherm jezelf tegen nieuwe tekenbeten
Om te voorkomen dat je opnieuw wordt gebeten door teken, is het belangrijk om preventieve maatregelen te nemen, vooral als je naar buiten gaat in gebieden waar teken veel voorkomen. Draag lange kleding, gebruik insectenwerende middelen die DEET bevatten en controleer je huid grondig na een wandeling in bosrijke of grasachtige gebieden. Ook huisdieren die buiten komen, kunnen teken meenemen, dus controleer je huisdieren regelmatig op teken.
Door jezelf goed te beschermen tegen nieuwe tekenbeten kun je het risico op
huidinfecties en tekenverlamming minimaliseren.
Misvattingen rond tekenverlamming
Tekenverlamming is hetzelfde als een tekenbeetinfectie
Veel mensen verwarren tekenverlamming met een tekenbeet die een infectie veroorzaakt. In werkelijkheid is tekenverlamming geen infectie, maar een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door een neurotoxine dat door de teek wordt uitgescheiden. Dit neurotoxine kan spierverlamming veroorzaken. De symptomen verschijnen meestal nadat de teek langere tijd aan het lichaam van het slachtoffer heeft gehecht. Deze verlamming kan invloed hebben op de
spieren, maar niet op de
bloeddruk of
bloedonderzoeken, zoals bij sommige infecties het geval kan zijn.
Tekenverlamming komt altijd met koorts
Een veelvoorkomende misvatting is dat tekenverlamming altijd gepaard gaat met koorts. Dit is niet het geval. In feite kan iemand tekenen van verlamming vertonen zonder koorts te ervaren. Koorts is vaak meer kenmerkend voor infecties zoals de ziekte van Lyme, die door teken kunnen worden overgedragen, maar niet voor tekenverlamming zelf. Hoewel koorts vaak niet voorkomt, kunnen andere symptomen zoals
pijn of
huidinfecties optreden.
Je kunt tekenverlamming krijgen van elke tekenbeet
Niet elke tekenbeet leidt tot tekenverlamming. Tekenverlamming komt alleen voor als de teek besmet is met het specifieke neurotoxine dat de verlamming veroorzaakt. Dit komt niet bij elke teek voor, dus hoewel een tekenbeet altijd enige zorg vereist, betekent het niet automatisch dat iemand tekenverlamming zal ontwikkelen. De kans op het ontwikkelen van verlamming is groter wanneer de teek verbonden is met de
teken voor een langere periode.
Tekenverlamming treft alleen ouderen of mensen met een verzwakt immuunsysteem
Er is een misverstand dat alleen ouderen of mensen met een verzwakt immuunsysteem tekenverlamming kunnen krijgen. In werkelijkheid kan iedereen, ongeacht leeftijd of gezondheidstoestand, getroffen worden door tekenverlamming, zolang ze worden blootgesteld aan een geïnfecteerde teek. Het is belangrijk voor iedereen om zich bewust te zijn van de risico's van tekenbeten en preventieve maatregelen te nemen. Zelfs jonge
babys of gezonde volwassenen kunnen getroffen worden als ze niet de juiste voorzorgsmaatregelen nemen tegen teken.
Tekenverlamming veroorzaakt permanente schade
Veel mensen geloven dat tekenen van verlamming permanente schade aan het zenuwstelsel of de spieren veroorzaken. Dit is echter niet waar. Als tekenverlamming tijdig wordt herkend en de teek snel wordt verwijderd, kunnen de symptomen vaak volledig verdwijnen zonder blijvende schade. Behandeling bestaat meestal uit het verwijderen van de teek en soms het toedienen van ondersteunende zorg, wat kan helpen om de symptomen te verlichten. In sommige gevallen kan er zelfs gebruik worden gemaakt van
medicatie om de symptomen sneller te verlichten.
Tekenverlamming is niet te behandelen
Een andere misvatting is dat er geen behandeling is voor tekenverlamming. Dit is onjuist. De aandoening kan effectief worden behandeld door het verwijderen van de teek, het toepassen van ondersteunende zorg en in sommige gevallen het gebruik van medicijnen om de symptomen te verlichten. Een snelle diagnose en behandeling zijn essentieel voor een volledig herstel. Vaak kunnen
beeldvormende onderzoeken nuttig zijn om te zorgen voor de juiste diagnose.
Alleen teken van bepaalde soorten kunnen tekenverlamming veroorzaken
Hoewel er bepaalde soorten teken zijn die vaker tekenen van verlamming veroorzaken, kunnen de meeste teken, mits ze besmet zijn met het neurotoxine, verlamming veroorzaken. Het is niet alleen de soort teek die bepalend is, maar ook de aanwezigheid van het neurotoxine in de speekselklieren van de teek. Het is daarom essentieel om altijd aandacht te besteden aan de aanwezigheid van teken en direct actie te ondernemen wanneer ze worden aangetroffen, of ze nu de
beharing van het lichaam bereiken of niet.
Lees verder