Eileiderontsteking: symptomen, oorzaak en behandeling
Eileiderontsteking symptomen en behandeling eileiderontsteking ten gevolge van chlamydia-infectie, een seksueel overdraagbare aandoeningen (soa). Een eileiderontsteking is een ontsteking van de eileider(s) en het verloopt vaak zonder symptomen. Eén van de meest voorkomende oorzaken is een infectie met de seksueel overdraagbare aandoening (soa) chlamydia. Andere oorzaken zijn ook mogelijk. Het blijkt dat veel vrouwen bij een eileiderontsteking in het geheel geen symptomen hebben. Een veelvoorkomende klacht is gevoeligheid en pijnscheuten aan één of beide kanten van de onderbuik (pijn in de onderbuik).
Waar liggen de eileiders? /
Bron: Marochkina Anastasiia/Shutterstock.comWat is een eileiderontsteking?
Een eileiderontsteking wordt ook wel salpingitis genoemd. Een eileiderontsteking is een ontsteking van de eileider(s) en het verloopt vaak zonder symptomen. Eén van de meest voorkomende oorzaken is een infectie met de seksueel overdraagbare aandoening (soa)
chlamydia. Soa's zijn infecties die door seksueel contact - meestal geslachtsgemeenschap - worden overgebracht. Maar het is ook mogelijk dat de eileider aan één kant ontstoken raakt als gevolg van een ontsteking in de bekkenholte, zoals een
blindedarmontsteking.
Soorten salpingitis
Een eileiderontsteking of salpingitis is acuut of chronisch.
Acute salpingitis
Bij acute salpingitis worden de eileiders rood en gezwollen en scheiden ze extra vocht af waardoor de binnenwanden van de eileiders vaak aan elkaar plakken. De eileiders kunnen ook vastplakken aan nabijgelegen structuren zoals de darmen. Soms kan een eileider zich vullen en opzwellen met pus. In zeldzame gevallen scheurt de eileider, wat uitmondt in een gevaarlijke infectie van de buikholte (peritonitis of
buikvliesontsteking).
Chronische salpingitis
Chronische salpingitis volgt meestal op een acute aanval. De infectie is milder, houdt langer aan en veroorzaakt mogelijk niet veel merkbare symptomen.
Oorzaken van een eileiderontsteking
Vaak bacteriën
In negen van de tien gevallen zijn bacteriën de boosdoener. Enkele van de meest voorkomende bacteriën die verantwoordelijk zijn voor salpingitis zijn:
- chlamydia
- gonococcus (veroorzaakt gonorroe)
- mycoplasma
- stafylokokken
- streptokokken
De bacteriën kunnen op verschillende manieren in de eileiders terechtkomen, onder meer via:
- geslachtsgemeenschap
- inbrengen van een spiraaltje
- miskraam
- abortus
- bevalling
- appendicitis (blindedarmontsteking)
Chlamydia
Chlamydia is een bacteriële infectieziekte die kan worden overgedragen via onveilig seksueel contact. De boosdoener is de bacterie 'chlamydia trachomatis'. Deze bacterie veroorzaakt ontstekingen in de slijmvliezen van de geslachtsdelen en/of de
anus van mannen en vrouwen.
Een overgrote meerderheid van de geïnfecteerde vrouwen vertoont geen symptomen na besmetting. Uit een steekproef bleek dat maar liefst 3% van jongvolwassenen tussen 18-35 jaar onbehandelde chlamydia had. Gewoonlijk ontstaan klachten één tot drie weken na de besmetting met de bacterie 'chlamydia trachomatis'. Klachten en symptomen die bij vrouwen op chlamydia kunnen wijzen zijn:
- pijn of een branderig gevoel bij het plassen;
- meer of andersoortige vaginale afscheiding;
- tussentijdse bloedingen;
- pijn of bloedverlies tijdens of na het vrijen; en
- pijn in de onderbuik of pijn rechtsboven in de buik.
Complicaties van een chlamydia-infectie
Een chlamydia-infectie kan
urethritis veroorzaken bij zowel mannen als vrouwen. Dit is een ontsteking van de plasbuis (urethra). De infectie kan zich bij vrouwen tevens van de
vagina naar de baarmoeder naar de eileiders verspreiden en een ontsteking in het bekken veroorzaken, hetgeen verminderde vruchtbaarheid tot gevolg kan hebben. Vroege opsporing en behandeling van een chlamydia-infectie is daarom belangrijk.
Risicofactoren
Leefstijlfactoren die het risico van een vrouw om salpingitis op te lopen aanzienlijk verhogen, zijn onder meer:
Symptomen van een eileiderontsteking
Verschijnselen
Het blijkt dat veel vrouwen in het geheel geen symptomen hebben. Als er wel klachten zijn, dan kunnen deze bestaan uit:
- gevoeligheid en pijnscheuten aan één of beide kanten van de onderbuik (pijn in de onderbuik);
- bloedverlies na geslachtsgemeenschap (seks);
- abnormale vaginale afscheiding;
- onregelmatige bloedingen;
- frequent urineren (plassen);
- darmklachten;
- koorts; en
- pijn bij diepe penetratie bij gemeenschap.
In sommige gevallen breidt de ontstekingsreactie zich rond de eileiders in de buikholte uit, waardoor organen die in de buurt van de eileiders liggen, zoals
eierstokken, blinde darm, blaas en
darmen, ook bij de ontsteking betrokken raken.
Aantasting van de eileiders
Indien een eileiderontsteking tijdig en adequaat wordt behandeld, dan is het een vrij onschuldige aandoening. Wel bestaat er de kans dat de binnenzijde van de eileiders wordt aangetast (deels of geheel afgesloten eileiders), wat de beweging van zaadcellen en de eicel bemoeilijkt. Dit kan consequenties hebben op de kans om spontaan zwanger te worden.
behandeling van een eileiderontsteking
De behandeling van eileiderontsteking bestaat uit antibiotica die chlamydia bestrijdt. Het is daarbij van belang dat de voorgeschreven kuur afgemaakt wordt. Rust om te voorkomen dat de ontsteking zich verder uitbreidt, kan ook voorgeschreven worden. Bij een ernstige ontsteking kan dit bedrust betekenen. Bij een soa is het belangrijk dat de seksuele partner van de patiënt onderzocht en zo nodig behandeld wordt, om te voorkomen dat de infectie via hem terugkomt. Wacht met geslachtsgemeenschap zonder condooms tot een week nadat de kuur is afgemaakt.
Prognose
Met vroege diagnose en behandeling kan een eileiderontsteking met succes worden verholpen door middel van antibiotica. Onbehandeld kan het evenwel leiden tot ernstige complicaties op de lange termijn. Voorbeelden van zulke complicaties zijn een eileidersabces, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en onvruchtbaarheid.
Hoe kun je een chlamydia-infectie voorkómen?
Het spreekwoord luidt: 'Voorkomen is beter dan genezen'. Een bepaalde levensstijl kan een besmetting met een seksueel overdraagbare aandoening voorkomen. Het voorkomen van chlamydia en andere seksueel overdraagbare aandoeningen, kan het beste door seksuele onthouding. Indien toch voor een seksuele partner gekozen wordt, is een duurzame monogame relatie waarbij de partners - die aantoonbaar geen soa hebben - seksueel trouw zijn aan elkaar, de beste manier om besmetting te voorkomen. In alle andere gevallen kunnen condooms een bepaalde mate van bescherming bieden.
Lees verder