EHBO bij onderkoeling: Onderkoelde patiënt langzaam opwarmen

Door een langere blootstelling aan koude daalt de lichaamstemperatuur van een patiënt. Onderkoeling vindt plaats wanneer de lichaamstemperatuur onder 34°C zakt. Koelt het lichaam verder af tot een centrale temperatuur van onder 31°C, dan ontstaat een kritische situatie. Veel voorkomende symptomen omvatten onder andere een bleke huidskleur, rillingen, vermoeidheid en sufheid. Het is voor hulpverleners belangrijk om verder warmteverlies te voorkomen en daarna de patiënt geleidelijk, maar zeker niet te snel, op te warmen.

• Synoniemen onderkoeling
• Epidemiologie
• Fysiologisch mechanisme bij onderkoeling
• Oorzaken
• Risicofactoren
• Symptomen onderkoelde patiënt
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Eerste hulp bij onderkoeling: Langzaam opwarmen
• EHBO: Zeker niet doen
• Prognose
• Langetermijneffecten van onderkoeling
• Psychosociale aspecten van onderkoeling
• Complicaties
• Preventie
• Praktische tips voor EHBO bij onderkoeling: Onderkoelde patiënt langzaam opwarmen
• Verplaats de patiënt naar een warmere omgeving
• Verwijder natte kleding voorzichtig
• Gebruik warmtebronnen met voorzichtigheid
• Verwarm de patiënt van de kern naar buiten toe
• Vermijd alcohol of cafeïne
• Controleer regelmatig de vitale functies van de patiënt
• Vermijd het masseren van de patiënt
• Zorg voor medische hulp zo snel mogelijk
• Let op tekenen van bevriezing of ernstige schade
• Misvattingen rond EHBO bij onderkoeling: Onderkoelde patiënt langzaam opwarmen
• Je moet een onderkoelde patiënt langzaam opwarmen
• Alcohol kan helpen om een onderkoelde patiënt sneller op te warmen
• Je moet een onderkoelde patiënt altijd onmiddellijk in een warme kamer leggen
• Je mag geen voedsel of drinken geven aan een onderkoelde patiënt
• Je kunt onderkoeling altijd volledig voorkomen met goede kleding
• Een onderkoelde patiënt is altijd bewusteloos
• De ademhaling van een onderkoelde patiënt is altijd onregelmatig

Synoniemen onderkoeling

Onderkoeling is eveneens gekend onder deze synoniemen:

• hypothermie
• koude bevanging
• koude slag

Epidemiologie

Onderkoeling komt wereldwijd voor, maar is vooral een probleem in koude klimaten. In de wintermaanden worden meer gevallen gemeld, vooral in landen met strenge winters zoals Rusland, Canada en Scandinavië. Vooral ouderen, daklozen, en mensen onder invloed van alcohol of drugs lopen een verhoogd risico. In België en Nederland komt onderkoeling minder vaak voor, maar wordt het soms gerapporteerd bij mensen die buiten overnachten of die te water raken tijdens koude seizoenen. Wereldwijd stijgt het aantal gevallen in situaties van extreme kou of natuurrampen, zoals lawines.

Fysiologisch mechanisme bij onderkoeling

Onderkoeling treedt op wanneer het lichaam meer warmte verliest dan het kan produceren, wat leidt tot een verstoring van de thermoregulatie. Het lichaam reageert aanvankelijk met vasoconstrictie om warmteverlies te beperken. Dit proces vermindert de bloedstroom naar de huid en extremiteiten, wat het risico op bevriezing verhoogt. Wanneer de centrale temperatuur verder daalt, vertraagt het metabolisme van vitale organen, waaronder het hart en de hersenen. Bij ernstige onderkoeling kan dit leiden tot hartritmestoornissen, zoals ventrikelfibrilleren, en uiteindelijk hartstilstand. Het begrijpen van deze mechanismen is cruciaal voor het inschatten van de ernst van de situatie en het kiezen van een geschikte interventie.

Effecten op het cardiovasculaire systeem
Bij dalende lichaamstemperaturen treedt een progressieve vertraging van de hartslag (bradycardie) op. De afgenomen cardiale output vermindert de perfusie naar de vitale organen. Ernstige onderkoeling kan leiden tot hypotensie en hartritmestoornissen, die vaak fataal zijn zonder snelle interventie.

Impact op het centrale zenuwstelsel
Hypothermie beïnvloedt het centrale zenuwstelsel door de vertraagde elektrische activiteit in de hersenen. Dit resulteert in desoriëntatie, verwardheid en uiteindelijk bewustzijnsverlies. Het langdurig functioneren van het brein op lage temperaturen kan leiden tot permanente schade.

Spierrespons en rillingen
In de vroege stadia van onderkoeling genereren rillingen warmte door onwillekeurige spiercontracties. Naarmate de temperatuur verder daalt, verliezen de spieren hun vermogen om te rillen, wat het lichaam berooft van een belangrijke warmtebron.

Oorzaken

Een blootstelling aan een koude omgeving waarbij de patiënt onaangepaste kledij draagt, veroorzaakt mogelijk een koude slag. Dit geldt eveneens voor een patiënt die lang stilligt in een koude omgeving, bijvoorbeeld na een valpartij, of bij een alcohol- of slaapmiddelenvergiftiging. Ook door een lawine ontstaan onderkoelingsverschijnselen. Wanneer een patiënt bovendien is ondergedompeld in koud water, verloopt de afkoeling dertigmaal sneller dan in de lucht. Onderkoeling is ook te zien bij patiënten die verkeren in een slechte voedingstoestand door ondervoeding, een gebrek aan suiker in het bloed (hypoglykemie) of een slecht werkende schildklier. De leeftijd is ook van belang. Pasgeborenen lopen een hoger risico op onderkoeling door hun relatief grote lichaamsoppervlak in verhouding tot hun lichaamsmassa en het onvermogen om warmte effectief op te wekken door rillingen. Bij ouderen neemt het risico toe door een verminderde spiermassa en een verminderd vermogen om warmte te produceren.

Risicofactoren

De belangrijkste risicofactoren voor het ontwikkelen van onderkoeling zijn:

• Leeftijd: Vooral jonge kinderen en ouderen lopen een groter risico.
• Alcohol- of drugsmisbruik: Dit beïnvloedt het lichaamstemperatuurregulatiesysteem.
• Verblijf in een koude omgeving: Langdurige blootstelling aan kou, vooral zonder adequate bescherming.
• Onderliggende medische aandoeningen: Zoals hypoglykemie, hypothyreoïdie, en ondervoeding.
• Ongeval: Vooral wanneer iemand buiten bewustzijn is na een val of een andere vorm van trauma.

Symptomen onderkoelde patiënt

Eerste stadium
In een eerste stadium is de centrale temperatuur onder de 37°C. De patiënt vertoont zich met een snelle diepe ademhaling (tachypneu) en een snelle hartslag (tachycardie). Hij rilt onbeheersbaar en moet klappertanden. De huid is bleek (bleke huidskleur) en droog (droge huid). Kinderen hebben doorgaans geen belangstelling meer in eten en drinken. Neurologische problemen omvatten verwardheid, opgewondenheid en waanideeën.

Tweede stadium
Wanneer de centrale temperatuur onder de 34°C komt, zijn de aan de vrieskou blootgestelde lichaamsdelen wit en hard en verstijven de spieren. De patiënt verliest het evenwichtsgevoel en pijngevoel. De ademhaling wordt langzaam en de hartslag onregelmatig. De patiënt wordt passief, suf, lusteloos, slaperig en neemt geen initiatieven meer.

Derde stadium
Bij een centrale temperatuur van onder 30°C lijkt de patiënt overleden, maar functioneren de vitale organen nog. De patiënt is bewusteloos en comateus, met de ogen open en wijd gespreid. De pols is nauwelijks voelbaar en de ademhaling verloopt met lange pauzes.

Vierde stadium
Het vierde stadium is kritiek, waarbij de centrale temperatuur onder de 27°C daalt. De patiënt verkeert in een diepe coma, met symptomen van hyperkaliëmie en acidose. Dit leidt vaak tot een fatale afloop.

Alarmsymptomen

• Geen respons op prikkels (bewusteloosheid)
• Onregelmatige of afwezige ademhaling
• Niet voelbare polsslag
• Verstijving van de ledematen

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van onderkoeling wordt gesteld op basis van de symptomen en een meting van de lichaamstemperatuur met een rectale thermometer. Bijkomende onderzoeken omvatten bloedonderzoek om te zoeken naar afwijkingen zoals hyperkaliëmie, acidose en orgaanfunctiestoornissen. Een elektrocardiogram (ECG) kan wijzen op hartritmestoornissen.

Behandeling

De behandeling van onderkoeling is afhankelijk van de ernst ervan. Het is essentieel om warmteverlies te stoppen en de patiënt langzaam op te warmen. In milde gevallen kan de patiënt met passieve opwarming behandeld worden door isolerende dekens en warme dranken. In ernstige gevallen is actieve opwarming nodig, zoals het toedienen van verwarmde infusievloeistoffen en het gebruik van gespecialiseerde apparatuur in een ziekenhuis. Reanimatie kan soms succesvol zijn, zelfs na een langere periode van hartstilstand.

Eerste hulp bij onderkoeling: Langzaam opwarmen

Bij onderkoeling is het van cruciaal belang om warmteverlies zo snel mogelijk te voorkomen. De hulpverlener moet eerst de patiënt op een beschutte en zo warm mogelijke plaats leggen, uit de wind en weg van koude oppervlakken. Natte kleding moet direct worden verwijderd, omdat dit warmteverlies versnelt. Vervolgens wordt de patiënt langzaam opgewarmd door hem in een isolatiedeken of andere isolerende materialen te wikkelen, zoals reddingsdekens of droge kleding. Het is belangrijk om de opwarming geleidelijk te laten verlopen om complicaties te voorkomen.

Bij een bewusteloze patiënt moet de hulpverlener de vitale functies voortdurend monitoren, zoals ademhaling, hartslag en bewustzijn. Indien de patiënt niet meer ademt of geen hartslag heeft, moet direct reanimatie worden gestart. In het geval van milde onderkoeling kan de patiënt warme, zoete dranken krijgen (geen alcohol), en is een warme douche een optie om het lichaam verder op te warmen. Lichte lichaamsbeweging kan ook helpen bij het verhogen van de lichaamstemperatuur. Het is belangrijk om geen overmatige lichaamsbeweging toe te staan bij ernstig onderkoelde patiënten, omdat dit complicaties kan veroorzaken.

Vooral bij milde onderkoeling kunnen dekens, een warmwaterkruik (op een veilige afstand van de huid) en lichaamswarmte van anderen nuttig zijn om de patiënt op te warmen. Hierbij moet er altijd voor worden gezorgd dat het opwarmen gelijkmatig gebeurt, zonder het risico op temperatuurwisselingen die complicaties kunnen veroorzaken.

EHBO: Zeker niet doen

Er zijn een aantal handelingen die absoluut vermeden moeten worden bij het behandelen van onderkoeling:

• Plaats de patiënt niet direct in een warm bad of dicht bij een verwarmingstoestel. Dit kan leiden tot een plotselinge verwijding van de bloedvaten (vasodilatatie), waardoor het bloed naar de huid stroomt en de inwendige organen nog kouder worden. Dit verhoogt het risico op een daling van de kernlichaamstemperatuur (afterdrop).
• Geef de patiënt geen alcohol of zeer hete dranken. Alcohol zorgt voor vasodilatatie, wat de bloedvaten verwijdt en de kernlichaamstemperatuur verder doet dalen. Heet drinken kan hetzelfde effect hebben op de bloedsomloop.
• Beweeg een ernstig onderkoelde patiënt niet te veel. Beweging kan leiden tot een gevaarlijke verstoring van de bloedsomloop, wat kan resulteren in hartritmestoornissen of zelfs een hartstilstand. Bij ernstige onderkoeling kan elke beweging het hart destabiliseren.
• Gebruik geen actieve externe warmtebronnen zoals hete kruiken direct op de huid van een ernstig onderkoelde patiënt. Dit kan ervoor zorgen dat de bloedvaten plotseling verwijden, wat kan leiden tot shock of circulatiestoornissen.
• Een diep onderkoelde patiënt mag niet te snel dood worden verklaard. Soms kan reanimatie zelfs na een langere periode van hartstilstand nog succesvol zijn, omdat het lichaam bij onderkoeling in een soort beschermende staat kan raken waarbij vitale functies langzamer verlopen.

Prognose

De prognose bij onderkoeling hangt af van verschillende factoren, waaronder de snelheid waarmee de onderkoeling is opgetreden en de onderliggende gezondheid van de patiënt. Bij een snelle of plotse onderkoeling is de prognose vaak beter dan bij een geleidelijke afkoeling, omdat het lichaam in deze situatie doorgaans over meer zuurstofreserves in het bloed beschikt, waardoor vitale organen langer kunnen blijven functioneren. Dit geldt vooral bij jonge, gezonde personen. De kans op herstel is echter slechter bij ouderen, pasgeborenen of mensen met onderliggende aandoeningen.

Snelle interventie en correcte behandeling verbeteren de overlevingskansen aanzienlijk.

Langetermijneffecten van onderkoeling

Zelfs na succesvolle behandeling kan onderkoeling blijvende gevolgen hebben. Veel van deze effecten zijn te wijten aan ischemie en reperfusieschade, veroorzaakt door herstellende bloedtoevoer naar bevroren of slecht doorbloede weefsels.

Neurologische schade
Bij patiënten met ernstige onderkoeling kunnen blijvende neurologische complicaties optreden, zoals geheugenverlies, coördinatieproblemen en cognitieve achteruitgang. Deze schade wordt vaak geassocieerd met perioden van verminderde cerebrale perfusie.

Nierfalen
Onderkoeling kan leiden tot acute tubulaire necrose, een vorm van nierbeschadiging veroorzaakt door verminderde doorbloeding en zuurstoftoevoer naar de nieren. Dit verhoogt het risico op chronische nierinsufficiëntie.

Weefselverlies
Wanneer perifere delen van het lichaam, zoals vingers en tenen, langdurig worden blootgesteld aan kou, kan gangreen ontstaan. Dit kan leiden tot amputaties en andere chirurgische ingrepen.

Psychosociale aspecten van onderkoeling

Naast de fysieke complicaties kunnen ook psychosociale uitdagingen optreden bij patiënten die onderkoeling hebben overleefd, vooral bij diegenen die langdurige behandeling of revalidatie nodig hebben.

Impact op geestelijke gezondheid
Patiënten die een ernstige onderkoeling overleven, lopen een verhoogd risico op posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie. Deze aandoeningen kunnen worden veroorzaakt door het traumatische karakter van de gebeurtenis en de lange hersteltijd.

Sociaal isolement
Langdurige revalidatie en mogelijke blijvende fysieke beperkingen kunnen leiden tot gevoelens van eenzaamheid en isolatie. Het ondersteunen van patiënten bij het hervatten van hun sociale leven is essentieel.

Complicaties

Complicaties van onderkoeling kunnen onder meer zijn:

• Hartritmestoornissen zoals ventrikelfibrillatie
• Organfalen, vooral nierfalen
• Longontsteking
• Bevriezing van ledematen (frostbite)
• Dood door hartstilstand

Preventie

Onderkoeling kan voorkomen worden door passende beschermende kleding te dragen bij blootstelling aan koude, regelmatig warm voedsel en dranken te nuttigen, en alcohol te vermijden in koude omstandigheden. Voor mensen met een verhoogd risico, zoals ouderen en jonge kinderen, is extra bescherming essentieel. Training in het herkennen van vroege symptomen van onderkoeling kan levens redden.

Praktische tips voor EHBO bij onderkoeling: Onderkoelde patiënt langzaam opwarmen

Onderkoeling is een ernstige aandoening die optreedt wanneer het lichaam zijn normale temperatuur (ongeveer 37°C) verliest en daalt onder de 35°C. Het kan optreden door langdurige blootstelling aan koude, natte omstandigheden of bij onvoldoende bescherming tegen de kou. Het is belangrijk om snel en effectief te handelen bij onderkoeling om ernstige schade aan organen of zelfs de dood te voorkomen. Het langzaam opwarmen van een onderkoelde patiënt is een cruciale stap in de eerste hulp. Hier volgen praktische tips voor het verlenen van EHBO bij onderkoeling.

Verplaats de patiënt naar een warmere omgeving

De eerste stap bij het helpen van een onderkoelde patiënt is om ze zo snel mogelijk naar een warmere omgeving te brengen. Zoek een plek die beschut is tegen de wind en waar je de temperatuur kunt reguleren. Het is belangrijk om de patiënt uit de kou te halen, zodat je kunt beginnen met het opwarmen zonder dat de kou hen verder uitput. Als verplaatsing moeilijk is, probeer dan het slachtoffer zoveel mogelijk te bedekken met dekens en andere isolerende materialen om de blootstelling aan koude te minimaliseren.

Verwijder natte kleding voorzichtig

Natte kleding houdt koude vast en kan het proces van opwarmen vertragen. Verwijder voorzichtig de natte kleding van de patiënt en vervang deze door droge, warme kleren. Het is belangrijk om dit langzaam te doen en het slachtoffer niet onnodig te bewegen, aangezien abrupte veranderingen in temperatuur de gezondheid van de patiënt kunnen verslechteren. Gebruik zachte, droge dekens of kleding om de patiënt in te wikkelen, en zorg ervoor dat hun huid in contact komt met de droge kleding of dekens.

Gebruik warmtebronnen met voorzichtigheid

Gebruik geen directe warmtebronnen zoals hete waterflessen, verwarmingskussens of een open vuur om de patiënt op te warmen. Het toepassen van te veel warmte in één keer kan leiden tot thermische schade aan de huid of onderliggende weefsels. In plaats daarvan kun je warme (niet te hete) dekens of kleding gebruiken en indien mogelijk een verwarmd voertuig of ruimte. Zorg ervoor dat de warmte gelijkmatig wordt verdeeld over het lichaam van de patiënt en vermijd te snelle verwarming van de ledematen, omdat dit kan leiden tot een gevaarlijke versnelde bloedcirculatie.

Verwarm de patiënt van de kern naar buiten toe

Begin altijd met het verwarmen van de kern van het lichaam (de romp), omdat dit het belangrijkste deel van het lichaam is om vitale organen te beschermen. Wikkel de patiënt in dekens en bedek de romp eerst om ervoor te zorgen dat de lichaamswarmte behouden blijft. Wanneer de patiënt zich opwarmt, kun je daarna langzaam beginnen met het verwarmen van de ledematen, zoals de armen en benen. Het is belangrijk om geduldig te zijn en de patiënt stap voor stap op te warmen.

Vermijd alcohol of cafeïne

Hoewel het verleidelijk kan zijn om de patiënt iets te laten drinken om hun lichaamstemperatuur te verhogen, moeten alcohol en cafeïne vermeden worden. Beide stoffen kunnen het vermogen van het lichaam om warmte vast te houden verminderen, wat de situatie zou kunnen verergeren. Geef de patiënt warme dranken zoals thee, bouillon of water, maar zorg ervoor dat de drank niet te heet is. Het drinken van warme vloeistoffen helpt de patiënt om zich van binnenuit op te warmen.

Controleer regelmatig de vitale functies van de patiënt

Bij onderkoeling kunnen de vitale functies van de patiënt, zoals de ademhaling en hartslag, verzwakken. Het is belangrijk om regelmatig de ademhaling, hartslag en lichaamstemperatuur te controleren terwijl je de patiënt opwarmt. Als de patiënt geen hartslag of ademhaling vertoont, begin dan onmiddellijk met reanimatie (hartmassage en beademing) en zoek medische hulp. Ook al lijkt de patiënt in eerste instantie bewusteloos of niet in levensgevaar, is het cruciaal om medisch ingrijpen snel te regelen.

Vermijd het masseren van de patiënt

Sommige mensen denken misschien dat het masseren van de armen en benen van een onderkoelde patiënt de bloedcirculatie kan verbeteren, maar dit is gevaarlijk. Het masseren kan ervoor zorgen dat koud bloed uit de ledematen snel terugstroomt naar de vitale organen, wat kan leiden tot een verder verslechteren van de conditie van de patiënt. Het is beter om geduldig te wachten en de patiënt langzaam op te warmen door middel van dekens en andere warmtebronnen.

Zorg voor medische hulp zo snel mogelijk

Zelfs als je de patiënt goed opwarmt, is het essentieel om zo snel mogelijk professionele medische hulp in te schakelen. Onderkoeling kan ernstige gevolgen hebben, zoals hartritmestoornissen, shock of orgaanfalen, en het is belangrijk dat een arts de patiënt verder onderzoekt. Als je vermoedt dat de patiënt in levensgevaar verkeert, bel dan onmiddellijk het alarmnummer en vraag om medische assistentie.

Let op tekenen van bevriezing of ernstige schade

Onderkoeling gaat vaak gepaard met bevriezing van de huid of weefsels. Let op tekenen zoals bleke of wasachtige huid, harde of verkleurde plekken op de huid (bijvoorbeeld blauw of zwart), wat kan wijzen op bevriezing. Als je dergelijke symptomen opmerkt, probeer dan niet zelf de bevroren gebieden opnieuw op te warmen. Bevriezing vereist gespecialiseerde medische zorg, dus bel onmiddellijk een arts of ga naar de dichtstbijzijnde spoedeisende hulp.

Het langzaam opwarmen van een onderkoelde patiënt is een cruciaal onderdeel van de eerste hulp, maar het moet altijd met zorg en geduld worden gedaan. Door de juiste stappen te volgen, kun je de kans op complicaties minimaliseren en de patiënt helpen zich beter te voelen terwijl je wacht op medische hulp.

Misvattingen rond EHBO bij onderkoeling: Onderkoelde patiënt langzaam opwarmen

Bij onderkoeling is er veel verwarring over de juiste manier om een patiënt weer op te warmen. Hoewel het belangrijk is om de patiënt zo snel mogelijk weer op een normale temperatuur te krijgen, zijn er enkele misvattingen over hoe dit op de veiligste en meest effectieve manier kan gebeuren.

Je moet een onderkoelde patiënt langzaam opwarmen

Een veelvoorkomende misvatting is dat je een onderkoelde patiënt langzaam moet opwarmen, bijvoorbeeld door hem of haar voorzichtig te verwarmen met dekens of warme kussens. Hoewel het belangrijk is om het opwarmen voorzichtig aan te pakken, moet het proces niet te traag zijn, vooral niet bij ernstige onderkoeling. Te lang wachten kan leiden tot een verdere afname van de lichaamstemperatuur en verhoogt het risico op hartcomplicaties, zoals hartritmestoornissen. Het is vaak beter om de patiënt met warme, droge dekens of direct warmte (zoals via een warmwaterzak of thermodekens) snel weer op temperatuur te brengen, maar met zorg om te vermijden dat de huid te snel wordt opgewarmd.

Alcohol kan helpen om een onderkoelde patiënt sneller op te warmen

Er heerst een misvatting dat het drinken van alcohol de bloedsomloop kan bevorderen en zo helpt om een onderkoelde patiënt sneller op te warmen. Dit is echter gevaarlijk, omdat alcohol de bloedvaten verwijdt en het lichaam in feite meer warmte verliest. Het drinken van alcohol kan ook het beoordelingsvermogen van de patiënt verstoren, wat in noodgevallen een levensbedreigend risico kan zijn. Daarom is het belangrijk om te weten dat alcohol juist vermeden moet worden in gevallen van onderkoeling.

Je moet een onderkoelde patiënt altijd onmiddellijk in een warme kamer leggen

Een andere misvatting is dat je een onderkoelde patiënt meteen in een warme kamer moet leggen. Dit kan in sommige gevallen gevaarlijk zijn, omdat de plotselinge overgang van een koude omgeving naar een te warme ruimte het risico op ziekten of huidaandoeningen kan vergroten. Het is belangrijk om te zorgen voor een gecontroleerde verwarming, bijvoorbeeld door de patiënt eerst in een ruimte met een milde temperatuur te plaatsen, en daarna geleidelijk de warmte toe te voegen.

Je mag geen voedsel of drinken geven aan een onderkoelde patiënt

Er is een misvatting dat je geen voedsel of drinken mag geven aan een onderkoelde patiënt. Dit is niet altijd waar, vooral als de patiënt bij bewustzijn is. Het geven van warme, zoete dranken kan helpen om de bloedsuikerspiegel te stabiliseren en het lichaam te voorzien van de nodige energie om op te warmen. Het is echter belangrijk dat de patiënt niet te veel drinkt of eet, omdat dit tot misselijkheid kan leiden. In gevallen van ernstige onderkoeling, waarbij de patiënt verward of bewusteloos is, moet voedsel en drinken vermeden worden om verstikking of verdere complicaties te voorkomen.

Je kunt onderkoeling altijd volledig voorkomen met goede kleding

Een misvatting is dat onderkoeling altijd volledig voorkomen kan worden door het dragen van warme kleding. Hoewel het dragen van de juiste kleding, zoals waterdichte en ademende lagen, cruciaal is voor het verminderen van het risico op onderkoeling, zijn er situaties waarin zelfs goed ingepakte kleding niet genoeg is. Factoren zoals sterke wind, extreme kou of een lange blootstelling aan koude temperaturen kunnen leiden tot onderkoeling, zelfs als iemand goed gekleed is. Het is belangrijk om te begrijpen dat kleding slechts een deel van het geheel is, en dat aanvullende maatregelen, zoals het vermijden van langdurige blootstelling aan kou, essentieel blijven.

Een onderkoelde patiënt is altijd bewusteloos

Veel mensen denken dat een onderkoelde patiënt altijd bewusteloos is. Dit is echter niet altijd het geval. Onderkoeling kan in verschillende stadia voorkomen, van lichte kou tot ernstige bevriezing. In de vroege stadia kan de patiënt nog bewustzijn hebben, hoewel ze verward of traag kunnen reageren. Het is belangrijk om te weten dat zelfs bij een verwarde, maar bewuste patiënt, het nog steeds noodzakelijk is om snel hulp in te schakelen en de patiënt op te warmen om verdere schade aan vitale organen te voorkomen.

De ademhaling van een onderkoelde patiënt is altijd onregelmatig

Een andere misvatting is dat de ademhaling van een onderkoelde patiënt altijd onregelmatig of oppervlakkig is. Hoewel het mogelijk is dat de ademhaling vertraagt bij ernstige onderkoeling, is dit niet altijd het geval. In sommige gevallen kan de ademhaling normaal zijn, zelfs bij mensen met een verlaagde lichaamstemperatuur. Het is belangrijk om de ademhaling en andere vitale tekenen goed te monitoren en niet alleen op ademhalingspatronen te vertrouwen om de ernst van de onderkoeling te beoordelen.

De juiste aanpak bij onderkoeling vereist snelle actie en zorgvuldige overweging van de situatie van de patiënt. Door deze misvattingen te vermijden, kun je effectief ingrijpen en de kans op complicaties aanzienlijk verkleinen.