Golferselleboog: Schade aan pezen aan binnenkant elleboog

Een golferselleboog (mediale epicondylitis) is een type peesontsteking (tendinitis). Het overmatig gebruik van de elleboog of een letsel veroorzaakt kleine scheurtjes in de pees die de elleboog met de pols verbindt. Deze scheurtjes veroorzaken een zwelling van de pees en pijn. Een patiënt met mediale epicondylitis ervaart pijn wanneer hij de pols naar de onderarm buigt. Vaak volstaan enkele zelfzorgmaatregelen om de problemen te verhelpen, zoals de uitlokkende activiteit stopzetten en ijs toepassen op de elleboog. In sommige gevallen is echter een medische behandeling of zelfs een operatie vereist om de elleboogproblemen te verhelpen. De vooruitzichten van een golferselleboog zijn over het algemeen zeer goed.

• Terminologie: Golferselleboog versus tenniselleboog
• Oorzaken: Schade aan pezen aan binnenkant van elleboog
• Risicofactoren van een golferselleboog
• Omgevingsfactoren
• Sport
• Werk
• Symptomen: Pijn, stijfheid en beperkt bewegingsbereik met elleboog
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van mediale epicondylitis
• Zelfzorg
• Professionele medische zorg
• Prognose van elleboogaandoening
• Complicaties
• Preventie
• Aanvullende informatie over mediale epicondylitis
• Epidemiologie
• Oorzaken
• Risicofactoren
• Symptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

Terminologie: Golferselleboog versus tenniselleboog

Een golferselleboog is niet zo bekend als een tenniselleboog. Beide elleboogaandoeningen zijn vormen van elleboogtendinitis. Het verschil is dat een tenniselleboog het gevolg is van schade aan de pezen aan de buitenkant van de elleboog, terwijl een golferselleboog het gevolg is van schade aan de pezen aan de binnenkant. Een golferselleboog komt ook minder vaak voor.

Oorzaken: Schade aan pezen aan binnenkant van elleboog

Het overmatig gebruik van de pees is één van de meest voorkomende oorzaken van een golferselleboog. Na herhaalde activiteiten verschijnen kleine scheurtjes in de pees. Na verloop van tijd leiden deze scheurtjes tot zwelling en pijn.

Risicofactoren van een golferselleboog

Omgevingsfactoren

Veertigplussers, mensen die minstens twee uur per dag herhaalde activiteiten uitvoeren, zwaarlijvige personen en rokers zijn vaker aangetast door dit type peesontsteking.

Sport

Een golferselleboog treft regelmatig atleten en personen die de volgende sporten beoefenen:

• basketbal
• gewichtheffen
• golf
• roeien
• squash
• tennis

Werk

Ook door beroepsmatige activiteiten ontstaan mogelijk problemen met de elleboog. Elke activiteit waarbij een persoon voortdurend de pols moet draaien of buigen belast mogelijk de pees.

Patiënten met risicovolle beroepen zijn onder meer:

• bouwvakkers
• computergebruikers
• koks
• loodgieters
• schilders
• slagers
• werknemers die werken aan de lopende band

Symptomen: Pijn, stijfheid en beperkt bewegingsbereik met elleboog

De symptomen van een golferselleboog ontwikkelen zich langzaam, vooral wanneer de aandoening veroorzaakt is door overmatig gebruik. Andere patiënten ervaren plotseling symptomen, vooral wanneer mediale epicondylitis het gevolg is van een blessure. De tekenen geassocieerd met mediale epicondylitis zijn mild tot ernstig van aard en omvatten:

• een beperkt bewegingsbereik met de elleboog
• een stijve elleboog
• een tintelend gevoel dat zich uitstrekt van de elleboog tot de ring- en pinkvingers
• een verzwakte pols
• een zwakke greep
• gevoelloosheid
• nekstijfheid en nekpijn
• pijn bij het buigen van de pols naar de onderarm
• pijn bij het schudden van handen
• pijn die zich uitstrekt van de binnenkant van de elleboog door de pols tot de pink

Alarmsymptomen

Wanneer een patiënt last heeft van aanhoudende, onverklaarbare elleboogpijn en andere pijnklachten als gevolg van een activiteit of een blessure, is medische hulp nodig om de oorzaak te achterhalen en een oplossing te vinden. Patiënten met ernstige symptomen of patiënten die slechts een beperkte verlichting ervaren na het nemen van voldoende rust, moeten eveneens een arts raadplegen.

Diagnose en onderzoeken

Na het aanhoren van de klachten, bevraagt de arts de patiënt over de medische geschiedenis, en de mogelijke activiteiten op het werk, tijdens de sport of andere mogelijke risicofactoren die de symptomen kunnen veroorzaken. De arts stelt de diagnose van mediale epicondylitis vaak uitsluitend op basis van een lichamelijk onderzoek. Hierbij legt de patiënt de onderarm op een tafel met de handpalm omhoog. De arts oefent dan druk uit op de hand en vraagt vervolgens aan de patiënt om de hand naar de pols te buigen. Ervaart de patiënt pijn aan de binnenkant van de arm bij het buigen van de pols, dan wijst dit hoogstwaarschijnlijk op een golferselleboog. Af en toe bestelt de arts een echoscopie, MRI-scan of röntgenfoto van de arm.

Behandeling van mediale epicondylitis

Zelfzorg

Het stopzetten van de activiteit die leidt tot mediale epicondylitis doet de pijn verminderen. Rust leidt eveneens vaak tot een verbetering van de klachten binnen enkele dagen.

Een aantal zelfzorgmaatregelen bevorderen het herstel:

• de onderarm strekken
• een brace of elleboogsteun voor extra ondersteuning gebruiken
• geleidelijk terug een activiteit hervatten waarbij de arm betrokken is
• ijs toepassen op de elleboog en het binnenste deel van de onderarm
• vrij verkrijgbare pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen nemen

Professionele medische zorg

In sommige gevallen zet de arts volgende behandelingen in:

• chirurgie: De arts opteert enkel voor chirurgie als andere behandelingsopties niet effectief waren. De chirurg verwijdert dan het beschadigd weefsel. Hij verwijdert bovendien een opbouw van littekenweefsel of extra bot, wat de pees mogelijk onder druk zet.
• fysiotherapie: Het trainen en strekken van de spieren in de arm helpt mediale epicondylitis voorkomen of doet de aandoening genezen. Een verwijzing naar een fysiotherapeut is nuttig.
• injecties met corticosteroïden om ontstekingen te verminderen
• plasma-rijke eiwitinjecties

Prognose van elleboogaandoening

De patiënt herstelt gewoonlijk volledig van mediale epicondylitis. Een patiënt herstelt wel sneller als hij de problematische activiteit stopzet zodra de symptomen beginnen.

Complicaties

Complicaties van mediale epicondylitis komen niet vaak voor. Als een patiënt stopt met het uitvoeren van de activiteit die de aandoening heeft veroorzaakt of deze uitlokkende activiteit minder vaak uitvoert, verdwijnen de klachten meestal. Alleen patiënten die doorgaan met de problematische activiteit ervaren nog steeds pijn. Bij deze patiënten helpt enkel een operatie om het probleem te herstellen.

Preventie

Diverse manieren zijn bekend om een golferselleboog te voorkomen:

• de juiste positie aannemen tijdens de activiteiten zoals golf of tennis
• spierversterkende oefeningen uitvoeren
• stoppen met elke activiteit die pijn veroorzaakt
• vóór en na de activiteit rek- en strekoefeningen uitvoeren

Aanvullende informatie over mediale epicondylitis

Epidemiologie

Mediale epicondylitis komt relatief vaak voor bij volwassenen tussen de 35 en 55 jaar. Het is een veelvoorkomende aandoening onder sporters en mensen die repetitieve bewegingen uitvoeren in hun beroep.

Oorzaken

De aandoening wordt voornamelijk veroorzaakt door herhaaldelijke belasting van de pezen die de elleboog met de pols verbinden. Dit kan het gevolg zijn van intensieve fysieke activiteiten, maar ook door langdurige, repetitieve bewegingen in beroepsmatige of dagelijkse situaties.

Risicofactoren

Factoren die de kans op het ontwikkelen van mediale epicondylitis verhogen, zijn onder andere:

• herhaalde belasting van de elleboog
• leeftijd (ouder dan 40 jaar)
• bepaalde sporten (zoals golf en tennis)
• bepaalde beroepsactiviteiten
• roken
• overgewicht

Symptomen

Naast de eerder genoemde symptomen kan mediale epicondylitis ook gepaard gaan met:

• pijn bij het uitvoeren van dagelijkse taken zoals het tillen van voorwerpen
• verergering van symptomen bij het aanraken of drukken op de elleboog

Diagnose en onderzoeken

Naast lichamelijk onderzoek kan de arts aanvullende tests uitvoeren om andere aandoeningen uit te sluiten, zoals een zenuwcompressie of gewrichtsproblemen. De echografie of MRI kan helpen om de ernst van de aandoening te beoordelen.

Behandeling

Bij ernstige gevallen kan een combinatie van behandelingen nodig zijn, waaronder langdurige fysiotherapie en mogelijk chirurgische ingrepen. Het herstel kan enkele maanden duren afhankelijk van de ernst van de aandoening en de effectiviteit van de behandeling.

Prognose

De meeste patiënten herstellen volledig met de juiste behandeling en aanpassingen in activiteiten. Echter, bij onterecht behandeld of ongepaste behandeling kunnen symptomen aanhouden of verergeren.

Complicaties

Bijwerkingen van behandelingen zoals corticosteroïdeninjecties kunnen onder meer infecties, huidverkleuring en tijdelijke verzwakking van pezen omvatten. Langdurige complicaties kunnen leiden tot chronische pijn en functionele beperkingen.

Preventie

Naast de eerder genoemde preventieve maatregelen kunnen ergonomische aanpassingen op de werkplek en het volgen van een gepersonaliseerd trainingsprogramma ook bijdragen aan het voorkomen van mediale epicondylitis.

Lees verder

• Tenniselleboog: Pijn aan buitenkant van elleboog
• Elleboogpijn: Oorzaken van pijn aan elleboog of ellebogen
• Tendinitis (peesontsteking): Ontsteking van pees met pijn
• Stijve elleboog: Oorzaken van stijfheid in ellebooggewricht
• Gezwollen elleboog: Oorzaken van zwelling