Tenniselleboog: Pijn aan buitenkant van elleboog
Een tenniselleboog is een aandoening waarbij een patiënt pijn aan de buitenkant (zijkant) van de bovenarm bij de elleboog heeft. De pezen die de spieren van de onderarm verbinden met de buitenkant van de elleboog (strekspieraanhechtingen) zijn namelijk ontstoken doordat hierin kleine scheurtjes zijn ontstaan. Het overmatig gebruik van de spieren en pezen van de onderarm en deze rond het ellebooggewricht is vaak de oorzaak van de elleboogaandoening. Omdat deze blessure vaak optreedt bij patiënten die veel tennis of andere racketsporten spelen, is sprake van de naam 'tenniselleboog'. De aandoening is echter niet altijd gerelateerd aan tennis. Fysiotherapie, ondersteuningsapparaten en steroïde-injecties zijn inzetbaar voor de behandeling van een tenniselleboog.
Synoniemen van tenniselleboog
Een tenniselleboog is ook gekend als ‘laterale
elleboogpijn’ of ‘laterale epicondylitis’.
Epidemiologie van elleboogaandoening
De tenniselleboog, of laterale epicondylitis, is een veelvoorkomende aandoening die wereldwijd voorkomt. Het is een overbelastingsblessure die vaker voorkomt bij volwassenen tussen de 30 en 50 jaar. De aandoening komt voor bij zowel sporters als niet-sporters, met een hoge prevalentie in bepaalde beroepsgroepen.
Prevalentie bij sporters
Tenniselleboog is vooral bekend bij sporters die repetitieve armbewegingen maken, zoals tennissers, golfers en mensen die andere racketsporten beoefenen. De belasting van de pezen door herhaaldelijke bewegingen kan leiden tot ontstekingen en schade aan het weefsel rondom de elleboog. Het wordt geschat dat tot 50% van de tennissers op enig moment last heeft van tenniselleboog.
Prevalentie bij niet-sporters
Naast sporters komt tenniselleboog ook veel voor bij niet-sporters, vooral in beroepen die repetitieve armbewegingen vereisen, zoals schilderen, tillen of typen. De aandoening wordt vaak geassocieerd met fysieke arbeid waarbij de spieren in de onderarm zwaar belast worden. Het komt ook voor bij mensen die regelmatig activiteiten uitvoeren die de elleboog onder belasting plaatsen, zoals het gebruiken van gereedschap of het dragen van zware voorwerpen.
Mechanisme
Tenniselleboog ontstaat door overbelasting van de pezen van de onderarm, voornamelijk de extensor carpi radialis brevis (ECRB), die helpt bij het strekken van de pols en vingers. Bij repetitieve bewegingen zoals het slaan van een tennisbal of het tillen van zware voorwerpen, kunnen kleine scheurtjes in de pezen ontstaan, wat leidt tot ontsteking, pijn en zwelling.
Overbelasting van de pezen
De constante herhaalde belasting van de pezen door het maken van dezelfde beweging kan leiden tot microtrauma's in de pezen. Dit veroorzaakt een ontstekingsreactie en vertraagt het genezingsproces, wat bijdraagt aan de pijn en zwelling die bij tenniselleboog optreden. De pezen worden minder elastisch en gevoelig voor verdere belasting.
Ontsteking en beschadiging van het weefsel
De ontsteking die optreedt bij tenniselleboog leidt tot zwelling en pijn rondom de laterale epicondylus, het botuitsteeksel aan de buitenkant van de elleboog. Het beschadigde weefsel geneest vaak niet goed door de aanhoudende belasting, waardoor de symptomen blijven bestaan en zelfs verergeren bij voortzetting van de belasting.
Oorzaken: Door ontsteking van strekspieraanhechtingen
Strekspieraanhechtingen zijn de pezen die de armen van de onderarm verbinden met de buitenkant van de elleboog. Wanneer een patiënt de strekspieraanhechtingen steeds opnieuw of foutief gebruikt, ontwikkelen zich kleine scheurtjes in de pees. Na verloop van tijd leidt dit tot een
ontsteking, irritatie en
pijn aan de peesbevestiging bij de elleboog. De arts is niet altijd in staat om een bekende oorzaak op te sporen voor een tenniselleboog, maar voor de aandoening zijn wel diverse risicofactoren bekend.

Rokers lijden sneller aan de elleboogaandoening /
Bron: Geralt, PixabayRisicofactoren: Niet alleen tennissers
Naast
tennis zijn ook schermen en squashen risicosporten. Elke activiteit waarbij de patiënt herhaaldelijk de pols draait, zoals het gebruik van een schroevendraaier of schaar, leidt mogelijk tot deze aandoening. Enkele mensen zijn vaker getroffen door een tenniselleboog zoals onder andere schilders, koks, obers, loodgieters, bouwvakkers, koks, tuinierders, zwemmers, handwerkers, schilders, straatwerkers en slagers. Het uitvoeren van een krachtige activiteit (fysieke belasting van minstens twintig kilogram) leidt bovendien sneller tot een tenniselleboog. Deze aandoening is mogelijk ook te wijten aan het constant gebruik van het computertoetsenbord en de muis. Ook het spelen van actieve videogames, zoals de Wii, PlayStation en Xbox is een mogelijke risicofactor voor de aandoening. Verder zijn
rokende en
zwaarlijvige patiënten sneller getroffen door de elleboogaandoening.
Risicogroepen
Hoewel tenniselleboog iedereen kan treffen, zijn er bepaalde risicogroepen die vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van deze aandoening. Dit zijn vaak mensen die repetitieve bewegingen maken of langdurige belasting van de arm ervaren.
Sporters in racketsporten
Tenniselleboog is vernoemd naar de sport tennis, maar komt ook voor bij andere racketsporten zoals badminton, squash en tafeltennis. Sporters die frequente, krachtige stoten met hun racket maken, kunnen de pezen in hun onderarm overbelasten, wat leidt tot ontstekingen en pijn in de elleboog.
Mensen met fysiek zwaar werk
Werknemers in bepaalde beroepen die fysiek zwaar werk verrichten, zoals bouwvakkers, schilders of monteurs, hebben ook een verhoogd risico op tenniselleboog. Het repetitieve gebruik van gereedschap of het uitvoeren van tillingsbewegingen kunnen de pezen in de onderarm zwaar belasten, wat leidt tot ontsteking en schade aan het weefsel.
Symptomen: Pijn aan buitenkant van elleboog
Een tenniselleboog tast meestal de dominante arm aan van de patiënt. Als een patiënt bijvoorbeeld rechtshandig is, treden de symptomen ook op aan de rechterarm. Bij sommige patiënten komt de aandoening ook voor aan de niet-dominante arm. Ook zijn soms beide armen aangetast. De meeste patiënten kampen met geleidelijk optredende maar wel terugkerende pijn aan de buitenkant van de bovenarm (elleboog), net onder de bocht van de elleboog. De pijn is tevens verder langs de arm voelbaar, meer in de richting van de pols. De patiënt voelt vooral (scherpe) pijn wanneer hij de arm optilt of buigt, maar ook bij het uitvoeren van basishandelingen, zoals schrijven, een deurklink openen, de onderarm volledig strekken of kleine voorwerpen grijpen. Verder komt ook
gevoelloosheid aan de hand voor.
Alarmsymptomen van tenniselleboog
Tenniselleboog, ook bekend als laterale epicondylitis, is een aandoening die veroorzaakt wordt door overbelasting van de pezen aan de buitenkant van de elleboog. Hoewel tenniselleboog meestal geen ernstige medische noodsituatie is, kunnen sommige symptomen wijzen op een ernstigere aandoening of complicaties. Het is belangrijk om deze alarmsymptomen te herkennen en tijdig medische hulp te zoeken.
Aanhoudende en verergerende pijn
Een van de belangrijkste alarmsymptomen bij tenniselleboog is aanhoudende pijn aan de buitenkant van de elleboog die niet verbetert met rust en conservatieve behandelingen. Als de pijn na enkele weken niet vermindert of zelfs verergert, kan dit wijzen op een ernstiger probleem zoals een gescheurde pees of een andere onderliggende aandoening.
Heftige zwelling of roodheid
Normaal gesproken veroorzaakt tenniselleboog slechts milde zwelling en roodheid rondom de elleboog. Als er echter sprake is van aanzienlijke zwelling of als de huid rondom de elleboog rood en warm aanvoelt, kan dit duiden op een infectie of ontsteking die verder onderzoek en behandeling vereist.
Beperkte beweeglijkheid
Een andere alarmsymptoom is een aanzienlijke beperking van de beweeglijkheid van de elleboog. Als de elleboogstijfheid zo ernstig is dat het moeilijk is om de arm volledig te buigen of te strekken, kan dit wijzen op een ernstig geval van tenniselleboog of een andere onderliggende aandoening zoals een peesscheur.
Pijn die uitstraalt naar de schouder of hand
Wanneer de pijn van de tenniselleboog uitstraalt naar de schouder of de hand, kan dit een indicatie zijn van een meer complexe aandoening, zoals een zenuwcompressie of een hernia van de tussenwervelschijven. Het is belangrijk om deze uitstralende pijn serieus te nemen en onmiddellijk medisch advies in te winnen.
Verlies van kracht in de arm
Als er sprake is van merkbaar verlies van kracht in de aangedane arm, vooral bij het vasthouden of tillen van voorwerpen, kan dit wijzen op een ernstige beschadiging van de pezen of de omliggende structuren. Dit symptoom kan ook wijzen op een neurologisch probleem dat verdere evaluatie vereist.
Diagnose en onderzoeken
Zelftest
Via een zelftest weet de patiënt of hij lijdt aan een tenniselleboog. Hij gaat hiervoor achter een stoel staan en legt de handen op de rugleuning van de stoel, met naar beneden gerichte handpalmen en rechte ellebogen. Daarna probeert hij de stoel op te tillen. Is dit pijnlijk aan de buitenkant van de elleboog, dan lijdt de patiënt wellicht aan een tenniselleboog.
Lichamelijk onderzoek
De arts bevraagt de patiënt over de locatie en de aard van de pijn. Vervolgens moet de patiënt een reeks buigbewegingen met de arm, pols en elleboog maken. Normaalgesproken weet de arts dan al voldoende om de diagnose van een tenniselleboog te stellen.
Diagnostisch onderzoek
Soms is een
röntgenfoto of een
MRI-scan nodig om andere, meer ernstige aandoeningen uit te sluiten, zoals
artritis (gewrichtsontsteking) of een gewrichtsbeschadiging in het ellebooggewricht. Beeldvormende onderzoeken zijn echter zelden noodzakelijk. Verder voert de arts soms nog een
elektromyografie (EMG: meting van de elektrische spieractiviteit) uit om eventuele druk op de zenuwen op te sporen.
Behandeling
Voor een tenniselleboog bestaan er diverse behandelingen. De bepaalt de behandelingsmethode op basis van volgende factoren:
- de algemene gezondheid van de patiënt
- de andere medicijnen die de patiënt inneemt
- de ernst van pijn
- de leeftijd van de patiënt
- de medische voorgeschiedenis
Acupunctuur
Acupunctuur is een alternatieve behandelmethode die voor een aantal patiënten effectief is.
Chirurgie
Chirurgie is slechts zelden nodig omdat tussen 80 en 95% van de patiënten herstelt met conservatieve behandelingen. Chirurgie is enkel voorbehouden voor patiënten bij wie de symptomen ondanks de andere behandelingen niet verbeteren binnen de zes tot twaalf maanden. Bij een chirurgische ingreep verwijdert de arts het beschadigde deel van de pees om de pijn te verlichten.
Extracorporale schokgolftherapie (ESWT)
Extracorporale schokgolftherapie is een behandeltechniek waarbij de arts geluidsgolven naar de elleboog stuurt. Deze therapie bevordert de beweging en verlicht de pijn.
Fysiotherapie
Patiënten die een racketsport beoefenen, krijgen veelal fysiotherapie om de schouder-, bovenarm- en buikspieren te versterken.
IJstherapie en spierstimulerende technieken
Het masseren van het arm- en ellebooggebied via koude in combinatie met spierstimulerende middelen is voor sommige patiënten nuttig zodat de spieren genezen.
Injecties met botox
Sommige patiënten zijn gebaat met injecties van botulinumtoxine (
botox).
Injecties met plasmarijke bloedplaatjes
Een injectie van bloedplaatjesrijk plasma, bereid uit het eigen bloed van de patiënt, stimuleert de genezing.
Injecties met steroïden
Een patiënt met erg veel pijn is mogelijk gebaat met een steroïde-injectie. Nadat de arts deze steroïde-injectie heeft toegediend, moet de patiënt de arm laten rusten en te veel belasting voorkomen.
Ondersteuning van de onderarm
Het ondersteunen van het gebied vermindert de druk op het gebied en voorkomt verdere schade aan de pezen. Hiervoor gebruikt de patiënt een polsspalk of armbrace gedurende twee tot drie weken zodat de elleboog de tijd krijgt om te helen. Indien de patiënt slaapt of rust, hoeft hij de spalk of brace niet te dragen. De patiënt raadpleegt wel best een arts of fysiotherapeut voor het gebruik van deze hulpmiddelen omdat niet elk ondersteunend hulpmiddel effectief is voor de patiënt.
Pijnstilling
Het gebruik
topische (op de huid aangebrachte) of orale (via de mond ingenomen)
pijnstillers zoals
paracetamol of niet-steroïde ontstekingsremmers (
NSAID's) zoals
ibuprofen en
aspirine verminderen de pijn en zwelling. NSAID’s gaan echter gepaard met bijwerkingen zoals maagirritatie. De patiënt mag deze medicijnen bijgevolg enkel gedurende een korte tijd innemen.
Rust
Het laten rusten van de arm is belangrijk. De scheurtjes in de peesbevestiging moeten namelijk de tijd krijgen om te helen
Prognose
De prognose van tenniselleboog is over het algemeen goed, hoewel het herstel van de blessure tijd kan kosten. De aandoening geneest vaak spontaan met rust en therapie, maar kan chronisch worden als de belasting van de pezen niet wordt verminderd.
Herstel bij vroege behandeling
Bij vroege behandeling met rust, fysiotherapie en mogelijk ontstekingsremmende medicatie is de prognose meestal goed. De meeste patiënten herstellen volledig binnen enkele maanden. Het beperken van belastende activiteiten en het aanleren van technieken om de elleboog te ontlasten, bevordert het herstel.
Chronische gevallen
Bij sommige patiënten kan tenniselleboog een chronisch probleem worden, vooral als de overbelasting van de pezen blijft bestaan. In deze gevallen kan het herstel langer duren, en zijn ingrepen zoals injecties of chirurgische ingrepen soms nodig om de symptomen te verlichten.
Complicaties van tenniselleboog
Hoewel tenniselleboog meestal goed te behandelen is met conservatieve methoden, kunnen er enkele complicaties optreden als de aandoening niet adequaat wordt beheerd. Het herkennen van deze complicaties kan helpen bij een snellere en effectievere behandeling.
Chronische pijn en functionele beperkingen
Een van de meest voorkomende complicaties van tenniselleboog is de ontwikkeling van chronische pijn en functionele beperkingen. Als de aandoening niet tijdig wordt behandeld, kan de pijn langdurig aanhouden en kan de functie van de arm blijven beperkt. Dit kan dagelijkse activiteiten en werkgerelateerde taken bemoeilijken, wat de kwaliteit van leven beïnvloedt.
Tendinitis of peesscheur
Bij onvoldoende behandeling kan tenniselleboog leiden tot ernstigere peesproblemen zoals tendinitis of een peesscheur. Deze complicaties kunnen resulteren in een grotere pijn, zwelling en beperkingen in de beweging. In sommige gevallen kan een peesscheur chirurgische ingreep vereisen om te herstellen.
Ontstekingsreacties en infecties
Hoewel zeldzaam, kunnen er ontstekingsreacties of infecties optreden als gevolg van de aandoening. Dit kan vooral gebeuren als er sprake is van een secundaire infectie door een open wond of een injectie. Ontstekingen kunnen verder bijdragen aan pijn en zwelling, en vereisen vaak medicamenteuze behandeling of chirurgie.
Zenuwcomplicaties
In sommige gevallen kan tenniselleboog ook zenuwcomplicaties veroorzaken, zoals zenuwcompressie. Dit kan leiden tot gevoelloosheid, tintelingen, of pijn die uitstraalt naar de onderarm en hand. Een grondige evaluatie door een specialist kan nodig zijn om deze complicaties te behandelen.
Beperkte respons op conservatieve behandelingen
Als de aandoening niet reageert op gebruikelijke conservatieve behandelingen zoals fysiotherapie, rust, en medicatie, kan dit een complicatie zijn die verdere interventies vereist. Dit kan een teken zijn van een ernstiger probleem dat mogelijk een chirurgische oplossing nodig heeft.
Preventie
De patiënt moet aandacht schenken aan bewegingstechnieken tijdens een fysieke inspanning om een tenniselleboog te voorkomen. Hij verspreidt de belasting beter naar de grotere spieren van de schouder en bovenarm, in plaats van zich enkel te richten op de kleinere spieren in de pols en de elleboog. Verder zijn opwarmingsoefeningen essentieel vlak voor het uitoefenen van een sportactiviteit. Het gebruik van een lichte sportuitrusting of lichtgewicht rackets met een grotere grip vermindert de belasting van de pezen. Vochtige tennisballen en oudere ballen belasten de arm met onnodige kracht. Ook voorkomt de patiënt een tenniselleboog door het uitvoeren van spierversterkende oefeningen, die eventueel in samenwerking met een fysiotherapeut gebeuren.
Praktische tips voor het leven met / omgaan met tenniselleboog
Een tenniselleboog, of laterale epicondylitis, is een veelvoorkomende aandoening waarbij de pezen in de buitenkant van de elleboog ontstoken raken door herhaalde bewegingen. Deze aandoening kan pijn en beperking veroorzaken bij dagelijkse activiteiten, maar er zijn verschillende manieren om ermee om te gaan en het herstel te bevorderen. Hieronder vind je praktische tips die je kunnen helpen om de klachten te verlichten en het herstel te ondersteunen.
Pas je activiteiten aan om overbelasting te voorkomen
De eerste stap bij het omgaan met een tenniselleboog is het verminderen van activiteiten die de pijn verergeren. Vermijd herhaalde bewegingen die de elleboog overbelasten, zoals langdurig tillen, zware voorwerpen vasthouden, of repetitief gebruik van de arm in bepaalde posities. Als je merkt dat bepaalde bewegingen de pijn verhogen, probeer dan de belasting te verlichten door hulpmiddelen te gebruiken, zoals een elleboogbrace of een speciale polsband voor ondersteuning. Deze hulpmiddelen helpen de belasting op de pezen te verminderen en kunnen bijdragen aan herstel.
Versterk de spieren rondom de elleboog
Het versterken van de spieren rondom de elleboog kan helpen om de belasting op de aangetaste pezen te verminderen. Focus op oefeningen die de onderarmspieren versterken, zoals polsstrekkingen en buigingen, en ook de schouders en bovenarmen kunnen ondersteunen. Regelmatige krachttraining kan je helpen de spieren te versterken en de kans op toekomstige blessures te verkleinen. Een fysiotherapeut kan je begeleiden bij het ontwikkelen van een oefenprogramma dat is afgestemd op jouw situatie, zodat je het herstel kunt bevorderen zonder de pezen verder te belasten.
Zorg voor voldoende rust en herstel
Rust is cruciaal voor het herstel van een tenniselleboog. Het is belangrijk om je arm voldoende tijd te geven om te herstellen van de ontsteking. Zorg ervoor dat je de elleboog niet overbelast door langdurig dezelfde bewegingen te maken. Dit betekent niet alleen rust tijdens fysieke activiteiten, maar ook het nemen van pauzes op je werk of in andere dagelijkse handelingen waarbij je de arm veel gebruikt. Het toepassen van rustperiodes kan ervoor zorgen dat je
spieren en pezen herstellen en de ontsteking afneemt.
Gebruik ijs- en warmtebehandelingen
IJstherapie kan helpen om ontsteking en
pijn te verminderen, vooral tijdens de acute fase van de blessure. Breng een koud kompres aan op de buitenkant van de elleboog voor 15-20 minuten, meerdere keren per dag. Warmte kan daarentegen nuttig zijn om de spieren rondom de elleboog te ontspannen en de doorbloeding te verbeteren. Je kunt een warm kompres of een verwarmingskussen gebruiken om de spieren los te maken en te zorgen voor een betere doorbloeding in het getroffen gebied.
Verlaag de belasting op je arm door hulpmiddelen te gebruiken
Een belangrijke strategie om de belasting op je elleboog te verminderen, is het gebruik van hulpmiddelen die je arm ondersteunen. Dit kan een elleboogbrace zijn die de pezen ontlast en de beweging van de arm beperkt. Daarnaast kunnen er speciale handgrepen of hulpmiddelen voor het tillen van voorwerpen worden gebruikt, zodat je minder druk op de elleboog uitoefent. Dit helpt niet alleen bij het verminderen van de pijn, maar voorkomt ook verdere schade aan de pezen.
Doe oefeningen voor flexibiliteit en mobiliteit
Naast het versterken van de spieren is het belangrijk om de flexibiliteit van je arm en elleboog te verbeteren. Rek- en strekoefeningen voor de onderarmspieren kunnen helpen de spanning in de pezen te verminderen. Door dagelijks rekoefeningen te doen, zorg je ervoor dat de pezen soepel blijven en je de kans op verdere irritatie vermindert. Een fysiotherapeut kan je begeleiden bij het uitvoeren van de juiste rekoefeningen, zodat je het herstel niet belemmert.
Raadpleeg een specialist indien nodig
Als de pijn aanhoudt of verergert, is het raadzaam om een specialist te raadplegen. Een fysiotherapeut kan een behandelplan op maat aanbieden, terwijl een arts kan helpen bij het uitsluiten van andere oorzaken of het voorschrijven van medicatie om de ontsteking en
pijn te verlichten. In sommige gevallen kan het nodig zijn om injecties of andere behandelingen te overwegen om de ontsteking onder controle te krijgen. Het is belangrijk om professionele hulp te zoeken om de juiste behandeling voor jouw situatie te vinden.
Let op je houding en bewegingstechniek
Slechte houding of verkeerde bewegingstechniek kan bijdragen aan het ontstaan van een tenniselleboog. Zorg ervoor dat je bij activiteiten zoals tillen of het gebruik van gereedschap de juiste techniek gebruikt om onnodige spanning op de elleboog te voorkomen. Gebruik je hele lichaam voor kracht in plaats van alleen je arm. Bij sporten zoals tennis of squash is het belangrijk om een goede techniek te hanteren om overbelasting van de elleboog te voorkomen. Als je twijfelt over je techniek, kan een coach of specialist helpen om je technieken aan te passen.
Zorg voor een gezond en evenwichtig voedingspatroon
Een gezond en
evenwichtig voedingspatroon ondersteunt het herstel van je lichaam en vermindert ontstekingen. Het consumeren van voedsel dat rijk is aan omega-3 vetzuren, zoals vis, kan helpen de ontsteking in de pezen te verminderen. Daarnaast zijn vitamine C en E belangrijk voor het herstel van bindweefsel en het bevorderen van de genezing van beschadigd weefsel. Zorg ervoor dat je voldoende fruit, groenten, gezonde vetten en eiwitten eet om je lichaam optimaal te ondersteunen tijdens het herstel.
Door deze praktische tips toe te passen, kun je de symptomen van een tenniselleboog verminderen en het herstel bevorderen. Het is essentieel om geduldig te zijn, de juiste maatregelen te nemen en jezelf tijd te geven om te herstellen. Het regelmatig volgen van oefeningen, het aanpassen van je activiteiten en het raadplegen van een specialist kan je helpen de pijn te verlichten en een snel herstel te ondersteunen.
Misvattingen rond tenniselleboog
Tenniselleboog komt alleen voor bij tennissers
Er bestaat een veelvoorkomende misvatting dat een
tenniselleboog alleen voorkomt bij mensen die veel tennis spelen. Dit is echter niet waar. Tenniselleboog, of laterale epicondylitis, kan optreden bij iedereen die herhaaldelijk dezelfde beweging maakt die druk uitoefent op de
spieren en pezen van de onderarm. Activiteiten zoals schilderen, werken met gereedschap of langdurig typen kunnen ook bijdragen aan het ontstaan van deze aandoening.
Een tenniselleboog is altijd het gevolg van overbelasting
Veel mensen denken dat een
tenniselleboog altijd het gevolg is van overbelasting, maar dit is niet altijd het geval. Soms kan de aandoening ook ontstaan door een blessure of trauma, zoals een plotselinge beweging die de
spieren of pezen van de arm beschadigt. Het is belangrijk om te begrijpen dat de aandoening een combinatie van factoren kan hebben, waaronder de gezondheid van de
botten, pezen en
gewricht.
De behandeling voor tenniselleboog is altijd chirurgisch
Een andere misvatting is dat de enige oplossing voor een
tenniselleboog een operatie is. Dit is niet het geval. De meeste gevallen kunnen effectief worden behandeld met fysiotherapie, rust, en ontstekingsremmende medicatie. In sommige gevallen kunnen
geneesmiddelen zoals pijnstillers en ontstekingsremmers helpen om de pijn te verlichten. Chirurgie is meestal alleen nodig wanneer de aandoening niet reageert op conservatieve behandelingen.
Een tenniselleboog is niet te voorkomen
Veel mensen denken dat een
tenniselleboog niet te voorkomen is, maar er zijn verschillende maatregelen die je kunt nemen om het risico te verminderen. Het verbeteren van de techniek bij het uitvoeren van repetitieve bewegingen, het gebruik van geschikte sportuitrusting zoals een racket met de juiste grip, en het versterken van de
spieren in de onderarm kunnen allemaal bijdragen aan het voorkomen van deze blessure.
Een tenniselleboog geneest altijd vanzelf zonder behandeling
Sommige mensen geloven dat een
tenniselleboog vanzelf geneest zonder enige vorm van behandeling, maar dat is niet altijd het geval. Hoewel sommige gevallen vanzelf verbeteren, kan de aandoening aanhouden en zelfs verergeren zonder de juiste zorg. Het is belangrijk om tijdig medische hulp te zoeken om de aandoening te verlichten en verdere schade te voorkomen.
Een tenniselleboog is niet gerelateerd aan andere gewrichtsproblemen
Er wordt vaak gedacht dat een
tenniselleboog volledig losstaat van andere gewrichtsproblemen, maar dit is niet het geval. In sommige gevallen kan een tenniselleboog in verband staan met andere aandoeningen, zoals artritis of tendinitis in andere delen van het lichaam. Het is belangrijk om deze onderliggende oorzaken te identificeren om een effectieve behandeling te bieden.
Het dragen van een brace is altijd de beste oplossing
Veel mensen denken dat het dragen van een brace altijd de beste oplossing is voor een
tenniselleboog, maar dit is niet altijd het geval. Een brace kan nuttig zijn om de pijn te verlichten en de belasting op de pezen te verminderen, maar het is slechts één onderdeel van een uitgebreid behandelplan. Fysiotherapie, spierversterkende oefeningen en het aanpassen van je activiteiten zijn ook cruciale stappen in het herstelproces.
Lees verder