Lyme artritis: Zwelling & pijn aan gewrichten door tekenbeet
Lyme artritis is een aandoening die ontstaat door een beet van een met een bacterie besmette teek. De meeste patiënten krijgen enkel een rode huiduitslag bij de ziekte van Lyme, maar bij een aantal patiënten ontwikkelt de ziekte zich verder en komt een gewrichtsontsteking tot stand. Meestal is de knie betrokken, maar ook andere grote gewrichten zijn soms getroffen. Pijn en zwelling zijn mogelijk bij het aangetaste gewricht, maar andere klachten ontbreken veelal. Een antibioticakuur is nodig bij deze bacteriële infectie omdat onbehandeld een chronische gewrichtsontsteking en zelfs permanente schade aan de gewrichten ontstaat. De vooruitzichten voor behandelde patiënten zijn tot slot zeer goed.
Oorzaken: Door tekenbeet met bacterie
De bacterie
Borrelia burgdorferi (bacterie met een spiraalvormige celwand) wordt door middel van de beet van de teek ‘Ixodes ricinus’
overgedragen bij mensen. De meeste teken zijn niet geïnfecteerd en bijgevolg leiden de meeste tekenbeten niet tot een infectie. Wanneer toch symptomen van een infectie aanwezig zijn, komen deze meestal niet verder dan een
rode huiduitslag. Lyme
artritis is het meest voorkomende symptoom van een laat stadium van de ziekte van Lyme.
Symptomen: Zwelling en pijn van gewrichten
Eerste fase
Een patiënt met de ziekte van Lyme ontwikkelt in het beginstadium
koorts en
hoofdpijn. Hierbij verschijnt een groeiende, erythemateuze (rode)
huiduitslag die gekend is als ‘erythema chronicum migrans’.
Tweede fase
Bij ongeveer 25% van de onbehandelde patiënten ontwikkelt zich meestal enkele maanden na de besmette tekenbeet een acute gewrichtsontsteking (artritis). Bij sommige patiënten zijn de vroegere fasen van de infectie echter asymptomatisch en is artritis het enige symptoom van de ziekte. Patiënten met Lyme artritis hebben intermitterende (met tussenpozen) of aanhoudende aanvallen van een
zwelling van de gewrichten en
pijn in één gewricht of een paar grote gewrichten over een periode van enkele maanden tot jaren. Vooral de knie is getroffen, maar soms is ook de enkel, schouder, elleboog of pols aangetast door Lyme artritis. Het getroffen gewricht voelt bovendien warm aan. In de knieën bevinden zich soms
Bakerse cysten (ophoping van gewrichtsvloeistof in de knieholte) wat duidt op een grote hoeveelheid
knie-effusie (vochtuittreding: het doorsijpelen van vloeistof naar een lichaamsholte of in een weefsel). Andere systemische klachten ontbreken meestal.
Diagnose en onderzoeken
De diagnose van deze aandoening gebeurt door een
bloedonderzoek. De arts detecteert hierin namelijk IgM-antilichamen tegen de spirocheet
Borrelia burgdorferi.

Een antibioticakuur is nodig /
Bron: Stevepb, PixabayBehandeling via antibiotica
De behandeling van Lyme artritis gebeurt met behulp van een
antibioticakuur (
amoxicilline of
doxycycline) van dertig dagen, wat zeer effectief is bij een vroeg stadium van de ziekte. Normaal gesproken start de patiënt met een orale (via de mond) inname van antibiotica, maar als hij hierop niet reageert, volgt een intraveneuze (via een ader) antibioticakuur van twee tot vier weken.
Prognose van Lyme artritis
De patiënt reageert over het algemeen uitstekend op een orale of intraveneuze antibioticabehandeling. Bij een klein percentage van de patiënten houdt de gewrichtsontsteking nog twee tot drie maanden aan na de antibioticakuur. Meestal verdwijnen de symptomen dan toch door het toedienen van ontstekingsremmers of ziekteveranderende anti-reumatische geneesmiddelen (
DMARD's: disease-modifying anti-rheumatic drugs). Helpen deze medicamenteuze behandelingen niet, dan zet de arts een chirurgische ingreep in die gekend is als een synovectomie. Hierbij verwijdert hij de slijmvliesbekleding van gewrichtsholten, de peesscheden en de slijmbeurzen van de aangetaste gewrichten.
Complicaties van bacteriële infectie
Bij de meeste patiënten verdwijnen de klachten zonder gevolg, maar bij 10% van de onbehandelde gevallen komt chronische artritis tot stand. Is reeds sprake van chronische artritis, dan duurt het soms maandenlang voordat de klachten verdwijnen. Vooral bij een vertraagde of gemiste diagnose verhoogt de kans dat de ontstekingsreactie die het gevolg is van de infectie, tot permanente gewrichtsschade leidt.
Lees verder