Enchondroom: Goedaardige kraakbeentumor, vaak in de hand

Een enchondroom is een goedaardige kraakbeentumor die de binnenkant van de botten treft. Enchondromen zijn de meest voorkomende vorm van de een tumor in de hand. De tumor tast vaak de kleine botten van de handen en voeten aan. Mogelijk treft de tumor ook andere botten zoals het dijbeen, de bovenarm of één van de twee botten van het scheenbeen. De precieze oorzaak van een enchondroom is niet bekend. De behandeling is niet altijd nodig, maar eventueel bestaat deze uit chirurgie of een bottransplantatie. Dit gebeurt wanneer de botten verzwakt zijn en makkelijker breuken ontstaan. Een enchondroom is meestal goedaardig maar in zeldzame gevallen groeit deze uit tot kanker. De arts volgt de patiënt bijgevolg regelmatig op.

• Epidemiologie enchondroom
• Mechanisme
• Oorzaken goedaardige kraakbeentumor
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen: Vaak in de hand, meestal geen pijn
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling via chirurgie of afwachtend
• Prognose is meestal goed, soms kanker
• Complicaties van een enchondroom
• Preventie en monitoring
• Praktische tips voor het omgaan met enchondroom: goedaardige kraakbeentumor, vaak in de hand
• Let op tekenen van pijn of zwelling
• Beperk overbelasting van het getroffen gebied
• Volg medische controleafspraken op
• Overweeg behandelingsopties bij ongemak
• Zorg voor voldoende rust na een operatie
• Houd het getroffen gebied beschermd tijdens herstel
• Wees voorzichtig met het uitvoeren van handbewegingen
• Bescherm je hand tegen infecties na een operatie
• Blijf mentaal flexibel met behandelingsopties
• Overweeg fysiotherapie om de functie te verbeteren
• Misvattingen rond enchondroom
• Een enchondroom is altijd kwaadaardig
• Een enchondroom veroorzaakt altijd pijn
• Een enchondroom komt alleen in de lange botten voor
• Een enchondroom kan met medicijnen worden behandeld
• Een enchondroom kan alleen worden vastgesteld met een röntgenfoto
• Een enchondroom leidt altijd tot een botbreuk
• Een enchondroom kan eenvoudig genegeerd worden

Epidemiologie enchondroom

Enchondromen komen vrij frequent voor, maar exacte cijfers zijn niet gevonden in de geraadpleegde bronnen. Een enchondroom treft het vaakst patiënten tussen de tien en dertig jaar. Mannen en vrouwen zijn in gelijke aantallen aangetast. Enchondromen zijn de meest voorkomende vorm van een tumor in de hand. Ze stellen circa 5% voor van alle bottumoren en gemiddeld 17% van alle goedaardige bottumoren.

Mechanisme

Enchondromen zijn goedaardige bottumoren die voornamelijk uit kraakbeen bestaan. Deze tumoren ontstaan in het kraakbeen van het bot en kunnen op verschillende locaties in het lichaam voorkomen, met name in de lange botten van de armen en benen. Het mechanisme van het ontstaan van enchondromen is nog niet volledig begrepen, maar er zijn verschillende factoren die mogelijk bijdragen aan hun ontwikkeling.

Ontwikkeling van enchondromen
Enchondromen ontstaan wanneer er een verstoring is in de normale botvorming en het kraakbeen in het bot niet goed wordt vervangen door botweefsel. Dit resulteert in een opeenhoping van kraakbeencellen binnen het bot, wat leidt tot de vorming van een tumormassa. In sommige gevallen kan dit proces worden veroorzaakt door genetische mutaties of afwijkingen in de botcellen, wat leidt tot een abnormale groei van het kraakbeen.

Genetische factoren en enchondromen
Er zijn aanwijzingen dat genetische factoren een rol kunnen spelen bij het ontstaan van enchondromen. In sommige gevallen komt de aandoening voor in families, wat wijst op een genetische predispositie. Genetische mutaties in specifieke genen die betrokken zijn bij de regulatie van de kraakbeenvorming kunnen leiden tot de ontwikkeling van enchondromen. In zeldzame gevallen kunnen enchondromen een onderdeel zijn van een genetisch syndroom, zoals het Maffucci-syndroom of het Ollier-syndroom, waarbij meerdere tumoren ontstaan in het kraakbeen van verschillende botten.

Oorzaak van groei en grootte van enchondromen
De groei en grootte van enchondromen kunnen variëren, afhankelijk van de locatie van de tumor en de mate van proliferatie van de kraakbeencellen. Enchondromen groeien vaak langzaam, maar in sommige gevallen kan de tumor snel toenemen in omvang. Wanneer de tumor groter wordt, kan dit leiden tot pijn, breuken of andere complicaties, zoals zenuwcompressie of problemen met de botstructuur.

Invloed van externe factoren op het mechanisme
Hoewel genetische factoren belangrijk zijn, kunnen ook externe factoren bijdragen aan de ontwikkeling van enchondromen. Trauma, infecties of andere invloeden die de botstructuur verstoren, kunnen mogelijk bijdragen aan de vorming van enchondromen, hoewel dit niet vaak voorkomt. In veel gevallen lijkt de oorzaak van enchondromen spontaan te zijn, zonder een duidelijke externe oorzaak.

Oorzaken goedaardige kraakbeentumor

Enchondromen zijn goedaardige tumoren die voornamelijk bestaan uit kraakbeen en zich meestal ontwikkelen in de lange botten van het lichaam, zoals in de armen en benen. Hoewel de precieze oorzaken van enchondromen nog niet volledig zijn begrepen, zijn er verschillende factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van deze tumoren. Genetische factoren, botgroei en andere omgevingsfactoren kunnen een belangrijke rol spelen in de vorming van enchondromen.

Genetische factoren
Een van de belangrijkste oorzaken van enchondromen is genetische aanleg. Er zijn bekende genetische syndromen die de kans op het ontwikkelen van enchondromen verhogen. Het Ollier-syndroom en het Maffucci-syndroom zijn twee van de meest prominente genetische aandoeningen die gepaard gaan met het ontwikkelen van meerdere enchondromen in verschillende botten. In deze gevallen worden de tumoren vaak al op jonge leeftijd ontdekt en kunnen ze gepaard gaan met andere tumoren, zoals chondrosarcomen of hemangiomen. Bij patiënten met deze syndromen wordt de vorming van enchondromen vaak beïnvloed door een erfelijke genetische afwijking die de groei van kraakbeen in het bot bevordert.

Botgroei en ontwikkeling
Enchondromen ontstaan in de kraakbeenmatrix die zich in de botten bevindt. De kraakbeencellen in deze matrix kunnen zich abnormaal vermenigvuldigen en leiden tot de vorming van een tumor. Dit proces kan verstoord worden door een verstoring in de normale botgroei of kraakbeenvorming. Het is mogelijk dat tijdens de botgroei, bijvoorbeeld in de kindertijd of vroege adolescentie, de kraakbeencellen niet volledig worden omgezet in botweefsel, wat resulteert in het ontstaan van een enchondroom.

Omgevingsfactoren
Hoewel genetische factoren een grote rol spelen, kunnen ook omgevingsfactoren de ontwikkeling van enchondromen beïnvloeden. Trauma, zoals botfracturen, wordt soms als een risicofactor gezien, maar het is niet duidelijk in hoeverre dit daadwerkelijk bijdraagt aan de vorming van enchondromen. Trauma kan mogelijk een verstoring in het botweefsel veroorzaken, wat de kans op het ontstaan van enchondromen verhoogt. Hoewel dit geen primaire oorzaak is, kan het trauma in sommige gevallen een secundaire bijdrage leveren aan de ontwikkeling van deze tumoren.

Zeldzame erfelijke syndromen
Naast het Ollier-syndroom en het Maffucci-syndroom kunnen er ook andere zeldzame erfelijke syndromen zijn die het risico op enchondromen verhogen. Patiënten met bepaalde mutaties in genen die betrokken zijn bij de groei en ontwikkeling van kraakbeen kunnen een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van meerdere enchondromen. Deze syndromen zijn zeldzaam, maar het identificeren van de onderliggende genetische oorzaak kan belangrijk zijn voor het begrijpen van de aandoening en het nemen van preventieve maatregelen.

Verstoringen in het botmetabolisme
In sommige gevallen kan een verstoring in het normale botmetabolisme bijdragen aan de ontwikkeling van enchondromen. Dit kan het gevolg zijn van aandoeningen die het proces van botgroei of regeneratie beïnvloeden, zoals metabole botziekten. Deze verstoringen kunnen leiden tot een abnormale ophoping van kraakbeen in het bot, wat uiteindelijk kan leiden tot de vorming van een enchondroom.

Hormonale invloeden
Hormonale invloeden kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van enchondromen. Hoewel er geen direct bewijs is dat hormonale veranderingen de oorzaak van enchondromen zijn, kunnen bepaalde hormonale veranderingen, zoals die tijdens de puberteit, mogelijk bijdragen aan de snelle botgroei en de vorming van enchondromen. Er is echter meer onderzoek nodig om precies te begrijpen hoe hormonen een rol spelen bij de ontwikkeling van deze tumoren.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van enchondromen kunnen verhogen. Hoewel de meeste enchondromen zich ontwikkelen zonder duidelijke oorzaak, kunnen bepaalde factoren de kans op het ontstaan van deze tumoren vergroten.

Genetische predispositie
Een van de belangrijkste risicofactoren voor het ontwikkelen van enchondromen is genetische predispositie. Patiënten met een familiegeschiedenis van enchondromen of verwante genetische syndromen, zoals het Maffucci-syndroom en het Ollier-syndroom, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van deze tumoren. Bij deze syndromen ontstaan meerdere enchondromen in verschillende botten van het lichaam. In deze gevallen is er vaak sprake van een erfelijke genetische afwijking die de groei van kraakbeen in het bot bevordert.

Geslacht en leeftijd
Enchondromen komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, hoewel het verschil niet bijzonder groot is. Wat betreft leeftijd, worden enchondromen het vaakst gediagnosticeerd bij adolescenten en jongvolwassenen, hoewel ze op elke leeftijd kunnen voorkomen. De meeste gevallen worden echter gezien bij mensen tussen de 10 en 30 jaar.

Bepaalde medische aandoeningen
Bepaalde medische aandoeningen kunnen de kans op het ontwikkelen van enchondromen verhogen. Dit omvat aandoeningen die de botontwikkeling of -groei beïnvloeden, zoals botziekten of genetische aandoeningen die het kraakbeen in het lichaam beïnvloeden. Patiënten met een voorgeschiedenis van botkanker of andere tumoren kunnen ook een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van enchondromen.

Trauma en andere externe factoren
Hoewel trauma niet vaak wordt beschouwd als een directe oorzaak van enchondromen, kan het soms bijdragen aan de ontwikkeling van deze tumoren. Dit geldt vooral wanneer er een verstoring is in het botweefsel door een breuk of andere verwondingen. Het is echter belangrijk te benadrukken dat trauma meestal geen significante risicofactor is voor het ontstaan van enchondromen.

Risicogroepen

Er zijn bepaalde risicogroepen die meer kans hebben om enchondromen te ontwikkelen, afhankelijk van genetische factoren, leeftijd en andere medische omstandigheden. Het identificeren van deze risicogroepen kan helpen bij het vroegtijdig opsporen van de aandoening en het nemen van de juiste voorzorgsmaatregelen.

Patiënten met genetische syndromen
Mensen die lijden aan genetische aandoeningen zoals het Maffucci-syndroom of het Ollier-syndroom behoren tot de hoogste risicogroepen voor het ontwikkelen van enchondromen. Beide syndromen worden gekarakteriseerd door de aanwezigheid van meerdere enchondromen in verschillende botten van het lichaam, evenals andere mogelijke tumoren, zoals hemangioom of chondrosarcoom. Patiënten met deze syndromen moeten regelmatig worden gecontroleerd om te zorgen dat de tumoren niet verder groeien of kwaadaardig worden.

Adolescenten en jongvolwassenen
Hoewel enchondromen op elke leeftijd kunnen voorkomen, worden ze het vaakst gediagnosticeerd bij adolescenten en jongvolwassenen. Deze leeftijdsgroep loopt het grootste risico op het ontwikkelen van enchondromen, mogelijk door de snelle botgroei die plaatsvindt in de puberteit en vroege volwassenheid. Bij deze leeftijdsgroep kunnen de tumoren zich relatief snel ontwikkelen en kunnen ze gepaard gaan met pijn of andere complicaties.

Mannen in vergelijking met vrouwen
Mannen hebben over het algemeen een iets hoger risico om enchondromen te ontwikkelen dan vrouwen, hoewel het verschil niet significant groot is. Dit kan te maken hebben met hormonale factoren of andere biologische verschillen tussen mannen en vrouwen, hoewel het precieze mechanisme nog niet volledig begrepen is.

Symptomen: Vaak in de hand, meestal geen pijn

De tumor komt vaak solitair voor, maar soms ontstaan meerdere tumoren. De aanwezigheid van meerdere tumoren gaat soms gepaard bij een aantal onderliggende aandoeningen waaronder:

• De ziekte van Ollier: In meerdere plaatsen in het lichaam ontstaan enchondromen.
• Het Maffucci-syndroom: Hierbij ontwikkelt de patiënt een combinatie van meerdere tumoren en angiomen (goedaardige tumoren bestaande uit bloedvaten).

Meestal is de patiënt asymptomatisch. Hij heeft dan met andere woorden geen symptomen. Eventueel aanwezige symptomen zijn zeer variabel in verschijning en ernst. Volgende symptomen zijn mogelijk:

• een langzame botgroei in het getroffen gebied
• handpijn bij een zeer grote tumor of als het betreffende bot verzwakt is en een handfractuur veroorzaakt
• vergroting van de betrokken vinger

Alarmsymptomen

Hoewel de meeste enchondromen goedaardig zijn en weinig symptomen veroorzaken, kunnen ze in sommige gevallen leiden tot complicaties die specifieke symptomen met zich meebrengen. Het herkennen van alarmsymptomen kan essentieel zijn voor het vroegtijdig diagnosticeren van een enchondroom en het plannen van de juiste behandeling.

Pijn in de aangetaste botten
Een van de meest voorkomende symptomen van enchondromen is pijn in de aangedane botten. Pijn kan optreden wanneer de tumor groter wordt en druk uitoefent op omliggende weefsels, zoals spieren, zenuwen of bloedvaten. De pijn is vaak mild in de beginfase, maar kan verergeren naarmate de tumor groter wordt. In sommige gevallen kan de pijn ook 's nachts toenemen of gevoeld worden bij beweging van het getroffen ledemaat.

Zwelling en vervorming van het bot
Enchondromen kunnen leiden tot zwelling of vervorming van het getroffen bot, vooral wanneer de tumor zich dicht bij het oppervlak van de huid bevindt. Dit kan zichtbaar zijn als een bult of uitstulping op de huid, die gemakkelijk opgemerkt kan worden. In sommige gevallen kan de vervorming van het bot ook leiden tot een verandering in de functie van het gewricht, zoals stijfheid of beperking van de beweging.

Botbreuken of fracturen
Omdat enchondromen de sterkte van het bot kunnen verzwakken, kan het getroffen bot vatbaarder worden voor fracturen of breuken. Deze botbreuken kunnen optreden zonder duidelijk trauma, vooral als de tumor zich op een zwakke plek in het bot bevindt. Patiënten met enchondromen die pijn of ongemak ervaren, moeten alert zijn op eventuele veranderingen in botsterkte of verhoogd risico op breuken.

Beperkte mobiliteit of functie van gewrichten
In sommige gevallen kan de aanwezigheid van een enchondroom leiden tot beperkte mobiliteit van het gewricht dat aan het aangedane bot is verbonden. Dit kan zich uiten als stijfheid, pijn bij beweging, of verminderde bewegingsvrijheid in het gewricht. Bij ernstige gevallen van enchondromen kan een operatie nodig zijn om de tumor te verwijderen en de mobiliteit van het gewricht te herstellen.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk en diagnostisch onderzoek
De diagnose gebeurt soms tijdens een routineonderzoek of wanneer de arts onderzoeken verricht bij een breuk in de hand. Naast een volledige medische anamnese (vraaggesprek bij de patiënt) en een lichamelijk onderzoek, voert de arts volgende beeldvormende onderzoeken uit:

• Een CT-scan: Dit beeldvormend onderzoek maakt gebruik van een combinatie van radiografie en computertechnologie om afbeeldingen in schijfjes te maken van het lichaam. Een CT-scan toont gedetailleerde beelden van o.a. de botten, de spieren, het vet en de organen. CT-scans zijn meer gedetailleerd dan de gebruikelijke röntgenfoto (radiografisch onderzoek).
• Een MRI-scan: Deze test maakt gebruik van een combinatie van grote magneten, radiofrequenties, en een computer om gedetailleerde beelden van organen en structuren binnen het lichaam te maken. Hiermee sluit de arts andere afwijkingen van het ruggenmerg en de zenuwen uit.
• Een radionuclide botscan: Dit nucleaire beeldvormend onderzoek spoort veranderingen in de gewrichten op door bijvoorbeeld botziekten en tumoren, en bepaalt de oorzaak van botpijn of een ontsteking. Het is dankzij dit onderzoek mogelijk om een infectie of breuken uit te sluiten.
• Een röntgenfoto: Een onderzoek met behulp van onzichtbare elektromagnetische energiestralen om beelden van interne weefsels, botten en organen te maken.

Uit de beeldvormende onderzoeken blijkt onder meer dat de tumor beperkt groeit en de meeste letsels kleiner zijn dan 5 cm in maximale omvang.

Differentiële diagnose
Het verloop van volgende aandoeningen lijkt sterk op een enchondroom en daarom verwart de arts deze aandoeningen wel eens met de goedaardige kraakbeentumor.

• andere goedaardige lytische botletsels
• een botinfarct
• een chondrosarcoom (zelfs voor een ervaren orthopedisch chirurg is dit zeer moeilijk te onderscheiden van een enchondroom)
• een intra-osseus ganglion (medische term: een zenuwknoop in het bot)
• granulomateuze aandoeningen zoals sarcoïdose en tuberculose van het skelet
• lytische botmetastasen (uitzaaiingen van kanker in de botten)

Behandeling via chirurgie of afwachtend

De behandeling een enchondroom is individueel gericht. Zo bekijkt de arts de verwachtingen voor het verloop van de ziekte en de omvang van de aandoening. Daarnaast bekijkt hij samen met de patiënt wat zijn mening of voorkeur is. De arts houdt rekening met de tolerantie voor specifieke medicijnen, onderzoeken of behandelingen. Tot slot houdt hij rekening met de leeftijd, de algemene gezondheid en de medische voorgeschiedenis van de patiënt. Een operatie is bij sommige patiënten nodig wanneer het bot erg verzwakt is en snel breuken optreden. De chirurg voert eventueel een bottransplantatie uit waarbij gezond bot wordt getransplanteerd uit een ander lichaamsdeel in het getroffen gebied. Een andere behandeling is afwachtend gericht waarbij de arts de patiënt nauwlettend opvolgt, maar geen medische behandeling vereist is omdat het bot niet verzwakt is of de tumor niet groeit. Deze afwachtende houding gebeurt zelfs bij de meeste patiënten.

Prognose is meestal goed, soms kanker

Af en toe groeit goedaardige enchondromen uit tot kanker (chondrosarcoom: kwaadaardig gezwel uitgaande van kraakbeenweefsel). Dit gebeurt slechts zelden bij een solitair enchondroom. Wanneer de tumor terugkeert, is veelal sprake van kanker. De patiënt heeft dan pijn in de hand, zonder de aanwezigheid van een breuk. Om kanker tijdig op te sporen, is een regelmatig controleonderzoek van essentieel belang.

Complicaties van een enchondroom

• Fracturen: Een veelvoorkomende complicatie is de verzwakking van het bot door de aanwezigheid van de tumor, wat kan leiden tot breuken of fracturen, vooral als de tumor een aanzienlijk deel van het bot uitrekt of verzwakt.
• Chondrosarcoom: Hoewel zeldzaam, kan een enchondroom in sommige gevallen uitgroeien tot een kwaadaardig gezwel, bekend als chondrosarcoom. Dit is een ernstige complicatie die aanvullende behandeling en controle vereist.
• Botdeformatie: Langdurige aanwezigheid van de tumor kan leiden tot botdeformatie, wat de functie van het aangedane ledemaat kan beïnvloeden en mogelijk tot langdurige pijn of beperking leidt.
• Pijn: In sommige gevallen kan een enchondroom pijn veroorzaken, vooral als het bot verzwakt is of als de tumor groeit. Dit kan leiden tot functionele beperkingen en een verminderde levenskwaliteit.
• Infecties: Na een operatie voor de verwijdering van de tumor bestaat een risico op postoperatieve infecties, die behandeld moeten worden met antibiotica en andere medische interventies.

Preventie en monitoring

Hoewel er geen specifieke preventieve maatregelen zijn voor enchondromen, is het belangrijk om regelmatige controles te ondergaan om de tumor en eventuele complicaties op te sporen. Vroege detectie door middel van beeldvormende technieken kan helpen bij het tijdig herkennen van veranderingen die mogelijk een indicatie zijn voor kwaadaardige transformatie.

Praktische tips voor het omgaan met enchondroom: goedaardige kraakbeentumor, vaak in de hand

Let op tekenen van pijn of zwelling

Een enchondroom kan zich ontwikkelen zonder duidelijke symptomen, maar kan ook pijn, zwelling of verminderde functie in het getroffen gebied veroorzaken. Het is belangrijk om alert te blijven op veranderingen in de grootte van de zwelling, pijn die verergert of stijfheid in de hand of vingers. Als je merkt dat je symptomen toenemen, raadpleeg dan je arts voor een verdere evaluatie.

Beperk overbelasting van het getroffen gebied

Als je een enchondroom hebt, is het belangrijk om het getroffen gebied niet overmatig te belasten. Vermijd repetitieve bewegingen of zware belasting van de hand, vooral als je merkt dat dit ongemak of pijn veroorzaakt. Als je pijn ervaart, kan rusten helpen om verdere irritatie te voorkomen.

Volg medische controleafspraken op

Omdat een enchondroom een goedaardige tumor is, kan het soms in omvang toenemen. Het is belangrijk om regelmatig controleafspraken met je arts te plannen om de voortgang van de aandoening te monitoren. Dit kan helpen bij het vroegtijdig opsporen van complicaties of het uitbreiden van de tumor.

Overweeg behandelingsopties bij ongemak

Als een enchondroom pijn veroorzaakt of de functie van de hand belemmert, kan je arts een behandelingsplan voorstellen. Dit kan variëren van pijnbestrijding tot een operatie om de tumor te verwijderen. Bespreek met je arts welke opties het beste voor jou zijn, afhankelijk van de grootte en locatie van de tumor en de symptomen die je ervaart.

Zorg voor voldoende rust na een operatie

Als je een operatie ondergaat om het enchondroom te verwijderen, is het belangrijk om voldoende rust te nemen en het getroffen gebied goed te verzorgen. Volg de postoperatieve instructies van je arts zorgvuldig, zoals het vermijden van belasting van de hand of het dragen van een spalk. Dit bevordert een goed herstel en voorkomt complicaties.

Houd het getroffen gebied beschermd tijdens herstel

Tijdens het herstel na een operatie of behandeling is het belangrijk om het getroffen gebied goed te beschermen. Draag een beschermende spalk of verband als je arts dat aanbeveelt, en vermijd contact met harde oppervlakken die verdere schade aan het genezen weefsel kunnen veroorzaken.

Wees voorzichtig met het uitvoeren van handbewegingen

Bij een enchondroom kan het getroffen gebied extra gevoelig zijn voor bewegingen die de tumor onder druk zetten. Het is belangrijk om voorzichtig te zijn met het uitvoeren van handbewegingen, vooral met activiteiten die herhalend of krachtig zijn, zoals het tillen van zware voorwerpen of het gebruik van gereedschap. Overleg met je arts of therapeut voor specifieke aanbevelingen over het uitvoeren van bepaalde activiteiten.

Bescherm je hand tegen infecties na een operatie

Na een operatie om een enchondroom te verwijderen, is het belangrijk om het gebied goed te beschermen tegen infecties. Volg de instructies voor wondverzorging van je arts zorgvuldig en zorg ervoor dat je het operatiegebied schoon en droog houdt. Raadpleeg je arts als je tekenen van infectie opmerkt, zoals roodheid, zwelling of pus.

Blijf mentaal flexibel met behandelingsopties

Het kan zijn dat de behandeling van een enchondroom in de loop der tijd moet worden aangepast, afhankelijk van de reactie van het lichaam op de behandeling of de voortgang van de aandoening. Het is belangrijk om open te staan voor verdere behandelingsopties en de begeleiding van je arts te volgen om de best mogelijke zorg te krijgen.

Overweeg fysiotherapie om de functie te verbeteren

Na een operatie of als je handfunctie verminderd is door de aanwezigheid van een enchondroom, kan fysiotherapie nuttig zijn om de mobiliteit en kracht van je hand te herstellen. Bespreek met je arts of fysiotherapeut welke oefeningen of behandelingen het beste voor jou zijn om de functie van je hand te verbeteren.

Misvattingen rond enchondroom

Een enchondroom is een goedaardige bottumor die ontstaat in het kraakbeen binnenin een bot. Hoewel deze aandoening vaak geen klachten veroorzaakt, bestaan er veel misverstanden over de aard, diagnose en behandeling van enchondromen. Het is belangrijk om correcte informatie te hebben, zodat onnodige angst en verkeerde behandelingen worden vermeden.

Een enchondroom is altijd kwaadaardig

Veel mensen denken dat een enchondroom per definitie een vorm van kanker is, maar dit is niet waar. Een enchondroom is een goedaardige bottumor die meestal geen problemen veroorzaakt. In sommige gevallen kan het echter uitgroeien tot een kwaadaardige tumor, maar dit gebeurt slechts in een klein percentage van de gevallen. Regelmatige controle door een arts kan helpen om eventuele veranderingen vroegtijdig op te sporen.

Een enchondroom veroorzaakt altijd pijn

Niet alle enchondromen veroorzaken pijn. In de meeste gevallen worden ze toevallig ontdekt bij een röntgenfoto of ander onderzoek, omdat ze geen duidelijke symptomen geven. Pijn kan echter optreden als het enchondroom groot wordt, een bot verzwakt of als er een breuk ontstaat. Daarom is het belangrijk om eventuele pijnklachten serieus te nemen en te laten onderzoeken.

Een enchondroom komt alleen in de lange botten voor

Hoewel enchondromen vaak in de lange botten van de armen en benen worden gevonden, kunnen ze ook in andere delen van het skelet voorkomen. Ze kunnen bijvoorbeeld worden aangetroffen in de botten van de handen, voeten of zelfs in de ribben. De locatie van de tumor kan invloed hebben op de kans op symptomen of complicaties.

Een enchondroom kan met medicijnen worden behandeld

Er bestaat geen medicijn dat een enchondroom kan laten verdwijnen. Omdat het een goedaardige tumor is, is behandeling meestal niet nodig, tenzij het groeit of klachten veroorzaakt. In die gevallen kan een operatie worden overwogen om het aangetaste botweefsel te verwijderen en de stabiliteit van het bot te behouden.

Een enchondroom kan alleen worden vastgesteld met een röntgenfoto

Hoewel een röntgenfoto vaak de eerste stap is in de diagnose van een enchondroom, zijn soms aanvullende beeldvormende onderzoeken nodig, zoals een MRI of CT-scan. Deze onderzoeken kunnen helpen om de exacte locatie en grootte van de tumor beter in kaart te brengen en om kwaadaardige veranderingen uit te sluiten.

Een enchondroom leidt altijd tot een botbreuk

Een enchondroom kan het bot verzwakken, waardoor de kans op een breuk toeneemt, maar het betekent niet dat een botbreuk onvermijdelijk is. Kleine enchondromen veroorzaken meestal geen problemen en kunnen jarenlang onopgemerkt blijven. Alleen als de tumor het bot aanzienlijk verzwakt, kan het risico op een fractuur toenemen.

Een enchondroom kan eenvoudig genegeerd worden

Hoewel veel enchondromen geen behandeling nodig hebben, is het toch belangrijk om ze te laten controleren. In zeldzame gevallen kan een enchondroom uitgroeien tot een kwaadaardige tumor. Daarom wordt vaak geadviseerd om periodieke controles te laten uitvoeren, vooral als er sprake is van groei of nieuwe symptomen. Een vroegtijdige diagnose kan complicaties helpen voorkomen.

Lees verder

• Bottransplantatie: Soorten en procedure chirurgische ingreep
• Bottumor: Soorten, symptomen, behandeling en prognose
• Ziekte van Ollier: Skeletaandoening met bottumoren