Zeepachtige smaak in mond: Oorzaken van zeepsmaak

Sommige patiënten ervaren een zeepachtige smaak in de mond. Dit is meestal een tijdelijk onaangenaam gevoel en duidt vaak niet op een ernstig probleem, bijvoorbeeld wanneer iemand per ongeluk zeep heeft gegeten. De zeepsmaak is vaak bitter, licht metaalachtig en brandend. Bij twijfel, aanhoudende zeepsmaak, of in bepaalde situaties is medisch advies echter noodzakelijk. De arts bevraagt de patiënt dan over de voeding die hij onlangs heeft gegeten, het medicatiegebruik en de gezondheidsgeschiedenis. Zo kan de arts een mogelijke oorzaak van de zeepachtige mondsmaak vaststellen.

• Anatomie van het mondgebied
• Epidemiologie van zeepachtige smaak in mondgebied
• Oorzaken
• Angst, stress en psychologische factoren
• Auto-immuunziekten
• Beroerte of hersenletsel
• Chemotherapie en radiotherapie
• Droge mond (xerostomie)
• Genetische reacties op voedingsmiddelen
• Hormonale veranderingen
• Infecties en ontstekingen
• Medicijnen
• Metalen in water of voedsel
• Mondgezondheidsproblemen
• Parosmie
• Sinusitis
• Tandheelkundige behandelingen
• Trigeminusneuralgie
• Vergiftiging
• Verontreinigd voedsel of drank
• Voeding en dieet
• Risicofactoren
• Geassocieerde symptomen
• Alarmsymptomen
• Contact met de arts
• Spoedhulp bij zeepachtige smaak in de mond
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Complicaties
• Preventie van zeepsmaak in mond

Anatomie van het mondgebied

Het mondgebied, ook wel de orale cavity genoemd, is een belangrijk onderdeel van het spijsverterings- en ademhalingssysteem. Het bestaat uit verschillende anatomische structuren die samenwerken om functies zoals voedselinname, spraak en ademhaling te faciliteren. Het mondgebied speelt ook een cruciale rol in de smaakperceptie en het behouden van een gezonde mondomgeving. Een verstoring in dit systeem kan leiden tot onaangename symptomen, zoals een zeepachtige smaak in de mond, die de algehele mondgezondheid kan beïnvloeden.

Structuren van de mond
Lippen:
De lippen vormen de opening van de mond en spelen een cruciale rol bij de articulatie van geluiden en het vasthouden van voedsel tijdens het kauwen. Ze bevatten ook veel zenuwuiteinden, waardoor ze gevoelig zijn voor aanraking en temperatuur. Bij een zeepachtige smaak kunnen de lippen als eerste worden blootgesteld aan de irriterende stoffen, wat kan bijdragen aan de onplezierige smaakervaring.

Gehemelte:
Het gehemelte is verdeeld in twee delen: het harde gehemelte (het voorste, benige gedeelte) en het zachte gehemelte (het achterste, spierachtige gedeelte). Het harde gehemelte ondersteunt de tong en helpt bij het scheiden van de mond van de neusholte, terwijl het zachte gehemelte een rol speelt bij het slikken en het voorkomen van voedsel dat in de neusholte komt. Bij problemen zoals reflux kan zuur uit de maag de mond bereiken en een zeepachtige of bittere smaak veroorzaken, wat het belang van het gehemelte en de verbinding met andere anatomische structuren onderstreept.

Tong:
De tong is een spierachtig orgaan dat een centrale rol speelt in de smaak, het kauwen en het slikken van voedsel. De tong heeft smaakpapillen die verantwoordelijk zijn voor het proeven van verschillende smaken: zoet, zuur, zout, bitter en umami. De tong helpt ook bij het articuleren van spraak. Bij een zeepachtige smaak kan de tong niet alleen de onplezierige smaak waarnemen, maar ook helpen bij het verspreiden ervan door de mond, wat de perceptie van de smaak verergert.

Tanden:
Tanden zijn essentieel voor het kauwen en malen van voedsel. Ze zijn onderverdeeld in vier hoofdtypen: snijtanden, hoektanden, premolaren en molaren, elk met een specifieke functie in het kauwen. Tandbederf of ontsteking van het tandvlees kan leiden tot een veranderde smaakervaring. Dit kan bijdragen aan een zeepachtige smaak in de mond, vooral als er bacteriële infecties aanwezig zijn die de mondflora verstoren.

Speekselklieren:
De speekselklieren, waaronder de parotisklieren, submandibulaire klieren en sublinguale klieren, produceren speeksel dat essentieel is voor de spijsvertering, het bevorderen van de smaak, en het onderhouden van een gezonde mondomgeving. Speeksel bevat enzymen, elektrolyten en stoffen die helpen bij het bestrijden van bacteriën. Een verminderde speekselproductie kan leiden tot een droge mond, wat op zijn beurt kan resulteren in een zeepachtige smaak, omdat er minder speeksel is om voedseldeeltjes en bacteriën weg te spoelen.

Epidemiologie van zeepachtige smaak in mondgebied

Een zeepachtige smaak in de mond is een relatief zeldzame klacht en komt niet frequent voor in de algemene bevolking. Hoewel er geen specifieke prevalentiegegevens beschikbaar zijn voor deze aandoening, wordt het vaak beschreven als een symptoom bij patiënten met onderliggende medische aandoeningen zoals xerostomie (droge mond), infecties of neurologische aandoeningen. Ook wordt het vaker gezien bij mensen die chemotherapie of radiotherapie ondergaan. Daarnaast kunnen personen met specifieke genetische aanleg, zoals diegenen die gevoelig zijn voor bepaalde kruiden zoals koriander, een hoger risico hebben om een zeepachtige smaak waar te nemen. De aandoening kan tijdelijk zijn en varieert in ernst en duur, afhankelijk van de oorzaak.

Oorzaken

De oorzaken van een zeepachtige smaak in de mond zijn divers.

Angst, stress en psychologische factoren

Bij patiënten met angst worden de hersenen en het lichaam op verschillende manieren beïnvloed. Wanneer iemand angstig is over de smaak van voedsel of bang is voor een potentiële voedselinfectie, kan de smaakperceptie veranderen. De hersenen creëren dan de sensatie van een zeepachtige smaak, ook al is er geen fysieke oorzaak. Chronische stress kan de werking van de smaakpapillen en speekselklieren beïnvloeden, wat eveneens kan leiden tot een zeepachtige smaak.

Auto-immuunziekten

Auto-immuunziekten zoals het Sjögren-syndroom kunnen de speekselklieren aantasten, wat resulteert in een verminderde speekselproductie en droge mond (xerostomie). Dit leidt vaak tot veranderingen in de smaakperceptie, waaronder een zeepachtige smaak.

Beroerte of hersenletsel

De smaakpapillen zenden signalen naar de hersenen, die deze interpreteren als smaken. Wanneer de hersenen door een beroerte of hersenletsel beschadigd raken, kunnen deze signalen verkeerd worden geïnterpreteerd, wat kan resulteren in smaakveranderingen zoals een zeepachtige of metaalachtige smaak. Dit kan tijdelijk of permanent zijn, afhankelijk van de ernst van het letsel.

Chemotherapie en radiotherapie

Patiënten die chemotherapie of radiotherapie ondergaan, kunnen veranderingen in hun smaak ervaren. Deze behandelingen kunnen de cellen in de mondholte en speekselklieren aantasten, wat invloed heeft op de smaakperceptie, waaronder een zeepachtige smaak.

Droge mond (xerostomie)

Een droge mond kan de smaak veranderen, vaak als gevolg van een verminderde speekselproductie door uitdroging, bepaalde medicijnen of onderliggende medische aandoeningen zoals het Sjögren-syndroom. De afwezigheid van voldoende speeksel kan leiden tot een zeepachtige smaak.

Genetische reacties op voedingsmiddelen

Een mutatie in het OR6A2-gen kan ervoor zorgen dat bepaalde voedingsmiddelen, zoals koriander en wortelen, voor sommige mensen een zeepachtige smaak hebben. Deze genetische eigenschap heeft geen medische implicaties maar verandert de smaakervaring van specifieke voedingsmiddelen.

Hormonale veranderingen

Hormonale schommelingen, zoals die tijdens de zwangerschap of de menopauze, kunnen de speekselproductie en smaakperceptie beïnvloeden. Dit kan resulteren in een zeepachtige smaak. Deze veranderingen zijn meestal tijdelijk en verdwijnen naarmate de hormonen weer in balans komen.

Infecties en ontstekingen

Infecties zoals orale candidiasis (schimmelinfectie) of gingivitis kunnen leiden tot ontstekingen in de mondholte, waardoor de smaakwaarneming verandert en een zeepachtige smaak ontstaat. Dit komt door de verstoring van de normale werking van de smaakpapillen door de infectie.

Medicijnen

Verschillende medicijnen, waaronder Telavancin (een antibioticum) en bepaalde chemotherapieën, kunnen als bijwerking een zeepachtige smaak veroorzaken. Deze smaakverandering is meestal tijdelijk en verdwijnt wanneer de behandeling wordt stopgezet. Als dit symptoom storend wordt, is overleg met de behandelend arts aanbevolen om te kijken naar alternatieven.

Metalen in water of voedsel

Verontreiniging van drinkwater of voedsel met metalen zoals ijzer of koper kan een zeepachtige smaak veroorzaken. Dit komt vaak voor in gebieden met oude waterleidingen of verontreinigd water. Het consumeren van voedsel dat is bereid met verontreinigd water kan ook een tijdelijke zeepachtige smaak veroorzaken.

Mondgezondheidsproblemen

Slechte mondhygiëne of tandvleesaandoeningen kunnen leiden tot een zeepachtige smaak in de mond. Tandvleesinfecties en gebitsproblemen zoals kaakpijn of halitose kunnen ook de smaak beïnvloeden. Regelmatige tandartsbezoeken en goede mondzorg zijn essentieel om deze problemen te voorkomen.

Parosmie

Parosmie is een aandoening waarbij de normale smaak- en geurperceptie verstoord is, vaak als gevolg van virale infecties, zenuwbeschadiging of blootstelling aan toxische stoffen. Bij parosmie kunnen smaken als onaangenaam worden ervaren, waaronder een zeepachtige smaak.

Sinusitis

Sinusitis, een ontsteking van de sinussen, kan de zenuwen in het gebied rond de neus en mond aantasten, wat kan leiden tot een abnormale smaakperceptie, zoals een zeepachtige smaak. Dit komt vaak voor in combinatie met andere symptomen zoals een verstopte neus of hoofdpijn.

Tandheelkundige behandelingen

Sommige tandheelkundige materialen zoals amalgaamvullingen of tandheelkundige kleefstoffen kunnen tijdelijk een zeepachtige of metaalachtige smaak veroorzaken. Dit kan het gevolg zijn van de interactie van deze materialen met speeksel en voedsel.

Trigeminusneuralgie

Trigeminusneuralgie is een aandoening gekenmerkt door intense pijn in het gezicht, vaak in de vorm van aanvallen. Hoewel het zeldzaam is, kan trigeminusneuralgie ook leiden tot smaakstoornissen, waaronder een zeepachtige smaak. De oorzaak hiervan kan gerelateerd zijn aan zenuwschade in de aangezichtsgebieden.

Vergiftiging

Een aantal giftige stoffen, zoals arsenicum, kunnen een zeepachtige of metaalachtige smaak veroorzaken bij inname of blootstelling. Naast de smaakverandering kunnen er andere ernstige symptomen optreden, zoals misselijkheid, verwardheid en bewustzijnsverlies. Fluoridevergiftiging door overmatige inname van tandpasta of mondwater kan ook leiden tot een zeepachtige smaak.

Verontreinigd voedsel of drank

Wanneer voedsel of drinkwater in contact is geweest met kleine hoeveelheden zeep of reinigingsmiddelen, kan dit een tijdelijke zeepachtige smaak veroorzaken. Dit komt bijvoorbeeld voor wanneer gerechten niet goed zijn afgespoeld na het afwassen of als er zeepresten op groenten of fruit blijven zitten.

Voeding en dieet

Sommige voedingsmiddelen die hoog zijn in kunstmatige additieven, conserveermiddelen of bepaalde kruiden kunnen tijdelijk een zeepachtige smaak veroorzaken. Dit effect is meestal van korte duur en verdwijnt wanneer de voedingsmiddelen niet meer worden geconsumeerd.

Risicofactoren

Mensen met een verminderde speekselproductie, bijvoorbeeld als gevolg van het Sjögren-syndroom of het gebruik van bepaalde medicijnen zoals antihypertensiva, lopen een verhoogd risico op het ervaren van een zeepachtige smaak in de mond. Ook patiënten die chemotherapie of radiotherapie ondergaan, hebben een verhoogd risico door de effecten van de behandelingen op de cellen in de mondholte. Daarnaast kunnen bepaalde genetische factoren, zoals de eerder genoemde mutatie in het OR6A2-gen, het risico verhogen. Blootstelling aan fluoride of andere chemische stoffen, bijvoorbeeld via drinkwater, kan eveneens bijdragen aan het ontstaan van dit symptoom. Een slechte mondhygiëne of tandvleesaandoeningen verhogen ook het risico.

Geassocieerde symptomen

Droge mond (xerostomie)
Verminderde speekselproductie kan leiden tot een droge mond, wat de smaakperceptie kan beïnvloeden en een zeepachtige smaak kan verergeren. Symptomen van een droge mond kunnen ongemak bij het slikken, een droge en schraal gevoel in de mond, en een verhoogd risico op tandbederf en orale infecties omvatten.

Gevoelloosheid of tintelingen
Dit verwijst naar een gevoel van verdoving of tinteling in delen van het lichaam, zoals het gezicht, de armen of de benen. Deze symptomen kunnen optreden door zenuwschade of neurologische aandoeningen, wat kan bijdragen aan een veranderde smaakervaring.

Huidveranderingen
Hormonale schommelingen kunnen leiden tot veranderingen in de huid, zoals acne of droogheid. Deze veranderingen kunnen indirect de smaakperceptie beïnvloeden door veranderingen in de orale omgeving of door systemische effecten van hormonale fluctuaties.

Misselijkheid en braken
Deze symptomen kunnen optreden als bijwerkingen van behandelingen zoals chemotherapie. Misselijkheid en braken kunnen de eetlust en smaak beïnvloeden, wat kan bijdragen aan een zeepachtige smaak in de mond.

Opvliegers
Plotselinge, intense gevoelens van warmte die vaak gepaard gaan met zweten. Dit kan optreden bij hormonale veranderingen en kan leiden tot veranderingen in de smaakperceptie door de invloed van stress en andere symptomen.

Pijn en zwelling van de gewrichten
Ongemak en zwelling in de gewrichten kunnen ontstaan door auto-immuunziekten. Deze symptomen kunnen bijdragen aan algemene malaise en indirect de smaakperceptie beïnvloeden.

Smaakveranderingen
Dit verwijst naar veranderingen in de smaakperceptie, zoals een metaalsmaak of andere ongebruikelijke smaken. Dit kan optreden door behandelingen zoals chemotherapie of door veranderingen in de mondholte veroorzaakt door medische aandoeningen.

Slaapproblemen
Moeite met inslapen of doorslapen kan leiden tot vermoeidheid en een verandering in smaakperceptie. Onvoldoende slaap kan de algehele gezondheid beïnvloeden en bijdragen aan veranderingen in smaak.

Spraakproblemen
Moeite met articuleren of begrijpen van gesproken taal kan optreden bij hersenletsel of neurologische aandoeningen. Dit kan indirect de smaakperceptie beïnvloeden door de algehele gezondheid en welzijn te beïnvloeden.

Spanningshoofdpijn
Hoofdpijn veroorzaakt door spierspanning in de nek en schouders, vaak als gevolg van stress. Dit kan leiden tot een algemene malaise en invloed hebben op de smaakervaring door de invloed van pijn en ongemak.

Tremoren
Trillingen of beven, meestal zichtbaar in de handen of de stem, vaak door verhoogde angstniveaus. Tremoren kunnen bijdragen aan een ongemakkelijk gevoel in de mond en mogelijk invloed hebben op de smaakperceptie.

Veranderde eetlust
Verminderde of verhoogde eetlust kan optreden door stress of hormonale veranderingen. Veranderingen in eetlust kunnen leiden tot veranderingen in de smaakperceptie en bijdragen aan een zeepachtige smaak in de mond.

Verlies van coördinatie
Problemen met het uitvoeren van gecontroleerde bewegingen, zoals moeilijk lopen of grijpen, kunnen optreden bij hersenletsel of neurologische aandoeningen. Dit kan indirect invloed hebben op de smaakervaring door de algehele gezondheid te beïnvloeden.

Verlies van gezichtsvermogen
Problemen met zicht, zoals dubbelzien of verlies van een deel van het gezichtsveld, kunnen optreden bij neurologische aandoeningen. Dit kan de algemene gezondheid beïnvloeden en mogelijk bijdragen aan veranderingen in smaakperceptie.

Vermoeidheid
Een aanhoudend gevoel van uitputting dat niet verbetert met rust. Vermoeidheid kan de algehele gezondheid beïnvloeden en bijdragen aan veranderingen in de smaakperceptie door de invloed op het algemene welzijn.

Alarmsymptomen

Contact met de arts

Een zeepachtige smaak in de mond is meestal geen reden tot paniek, maar in sommige gevallen is het raadzaam om medisch advies in te winnen.

Neem contact op met de arts wanneer:

• De smaak intenser wordt: Als de zeepachtige smaak toeneemt in intensiteit, kan dit wijzen op een onderliggende oorzaak die nadere analyse vereist.
• De smaak niet vanzelf verdwijnt: Als de smaak langer dan een paar dagen aanhoudt, is het raadzaam om uw arts te raadplegen om uit te sluiten dat er geen medische aandoening aan de grondslag ligt.
• De smaak gepaard gaat met maagproblemen: Indien de zeepachtige smaak samengaat met symptomen zoals misselijkheid, braken of diarree, kan dit duiden op een maag- of darmkwaal die medische aandacht behoeft.

Spoedhulp bij zeepachtige smaak in de mond

Een zeepachtige smaak in de mond is meestal geen reden tot paniek. Echter, in sommige gevallen is het belangrijk om onmiddellijk medische hulp te zoeken. De patiënt moet naar de eerste hulp gaan als:

• Een kind klaagt over een zeepachtige smaak in de mond. Kinderen zijn gevoeliger voor vergiftiging dan volwassenen, en een zeepachtige smaak kan een teken zijn van het innemen van een giftige stof.
• De zeepachtige smaak in de mond optreedt na een hoofdblessure. Dit kan wijzen op hersenletsel, dat ernstige gevolgen kan hebben.
• Er andere symptomen zijn naast de zeepachtige smaak, zoals bewusteloosheid. Bewusteloosheid kan een teken zijn van een ernstige aandoening, zoals een beroerte of een hypoglykemie (te lage bloedsuikerspiegel).
• Er tekenen zijn van een beroerte, zoals veranderingen in het denken of een afhangend gezicht. Een beroerte is een medische noodsituatie die onmiddellijke behandeling vereist.
• De patiënt grote hoeveelheden zeep heeft gegeten. Dit kan leiden tot vergiftiging, met symptomen zoals misselijkheid, braken, diarree en buikpijn.
• De patiënt is blootgesteld aan potentieel giftige stoffen, besmet voedsel of vervuild water. Giftige stoffen kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, en snelle medische zorg is cruciaal.

Belangrijk
Aarzel niet om 112 te bellen als de patiënt zich in één van deze situaties bevindt. Hoe sneller u medische hulp zoekt, hoe beter de kans op een goede behandeling en herstel. Naast de hierboven genoemde punten, is het altijd raadzaam om een arts te raadplegen als de patiënt zich zorgen maakt over een zeepachtige smaak in de mond, vooral als deze gepaard gaat met andere symptomen of langdurig aanhoudt.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van een zeepachtige smaak in de mond begint met een uitgebreide anamnese om de mogelijke oorzaken te achterhalen. Hierbij wordt gevraagd naar blootstelling aan chemicaliën, gebruik van medicijnen, voedingsgewoonten en mondgezondheid. Een fysiek onderzoek van de mondholte, inclusief inspectie van de tong, tanden, tandvlees en speekselklieren, kan helpen bij het identificeren van eventuele infecties of ontstekingen. Laboratoriumonderzoek kan worden ingezet om onderliggende systemische oorzaken zoals auto-immuunziekten of zware metalenvergiftiging te diagnosticeren. In sommige gevallen kan een smaaktest worden uitgevoerd om de ernst van de smaakverandering te bepalen en te evalueren welke specifieke smaken zijn aangetast.

Behandeling

De behandeling van een zeepachtige smaak in de mond hangt sterk af van de onderliggende oorzaak en de ernst van het symptoom. Bij door medicatie geïnduceerde smaakveranderingen is het vaak mogelijk dat de smaak zich herstelt na het stoppen of aanpassen van de medicatie. In overleg met de behandelend arts kan overwogen worden om de dosering aan te passen of een alternatief medicijn voor te schrijven. Bij xerostomie (droge mond), een vaak voorkomende oorzaak, kan het stimuleren van speekselproductie helpen. Dit kan bereikt worden door voldoende water te drinken, kauwgom zonder suiker te kauwen, of het gebruik van speekselvervangende middelen, zoals mondspoelingen die speciaal zijn ontwikkeld om de vochtbalans in de mond te verbeteren.

Als de zeepachtige smaak het gevolg is van een infectie, zoals orale candidiasis of een sinusitis, kan een antimicrobiële of antifungale behandeling nodig zijn. Het tijdig behandelen van deze infecties voorkomt verergering van de symptomen. Bij blootstelling aan chemische stoffen zoals fluoride of zware metalen, moet verdere blootstelling worden vermeden, en in ernstige gevallen kan ontgifting of andere medische interventies nodig zijn. Voor patiënten met een genetische aanleg die ervoor zorgt dat bepaalde voedingsmiddelen, zoals koriander, zeepachtig smaken, is het vermijden van deze voedingsmiddelen een effectieve oplossing.

Soms is een specifieke behandeling niet noodzakelijk, vooral wanneer de smaakverandering tijdelijk of mild is. Aanvullende maatregelen kunnen echter bijdragen aan het verlichten van het ongemak.

• tanden poetsen met een goede tandpasta, tanden flossen en de tong reinigen om tandplak, bacteriën of voedselresten te verwijderen
• drinkwater uit een betrouwbare bron, zoals gebotteld of gefilterd water, gebruiken om blootstelling aan mogelijke verontreinigingen te verminderen
• het eten van flauwe voedingsmiddelen zoals wit brood of crackers om ongewenste smaken te neutraliseren
• technieken zoals meditatie en diepe ademhaling kunnen helpen om angst en stress te verminderen, die de smaakwaarneming negatief kunnen beïnvloeden

Deze maatregelen kunnen bijdragen aan het herstellen van de smaak en het verminderen van het ongemak, vooral als de onderliggende oorzaak moeilijk te achterhalen of te behandelen is.

Prognose

De prognose van een zeepachtige smaak in de mond varieert afhankelijk van de oorzaak. In de meeste gevallen, vooral wanneer de smaakverandering wordt veroorzaakt door medicatie of een tijdelijke infectie, is de prognose gunstig en keert de normale smaak terug zodra de onderliggende oorzaak is weggenomen. Bij patiënten die chemotherapie of radiotherapie ondergaan, kan het echter enkele weken tot maanden duren voordat de smaak volledig hersteld is. Bij blijvende neurologische schade, zoals na een beroerte, kan de smaakverandering echter permanent zijn. Over het algemeen is de prognose goed wanneer de oorzaak correct wordt geïdentificeerd en behandeld.

Complicaties

Hoewel een zeepachtige smaak in de mond op zichzelf geen ernstige complicaties veroorzaakt, kunnen onderliggende aandoeningen die dit symptoom veroorzaken wel complicaties met zich meebrengen. Bij onbehandelde infecties, zoals orale candidiasis, kan de infectie zich uitbreiden en leiden tot ernstigere problemen, zoals systemische infecties. Daarnaast kan een langdurige verandering in smaak de eetlust en voedingsinname beïnvloeden, wat kan leiden tot gewichtsverlies of ondervoeding, vooral bij oudere patiënten. In zeldzame gevallen, zoals bij zware metalenvergiftiging, kunnen er ernstige systemische complicaties optreden als de oorzaak niet tijdig wordt behandeld.

Preventie van zeepsmaak in mond

Preventie van een zeepachtige smaak in de mond is gericht op het vermijden van bekende triggers en risicofactoren. Dit kan worden bereikt door goede mondhygiëne te handhaven, regelmatig tandartsbezoek in te plannen en het vermijden van blootstelling aan schadelijke chemicaliën zoals fluoride en zware metalen. Bij medicijngebruik is het belangrijk om bijwerkingen te bespreken met de arts, vooral als er veranderingen in de smaak worden opgemerkt. Voor mensen met genetische gevoeligheid voor bepaalde voedingsmiddelen, zoals koriander, is het vermijden van deze voedingsmiddelen een eenvoudige preventieve maatregel.

Lees verder

• Slechte smaak in mond: Oorzaken van vieze mondsmaak
• Zoute smaak in mond: Oorzaken van zoutachtige smaak
• Bittere smaak in mond: Oorzaken van bitter smaakgevoel
• Metaalsmaak in mond: Oorzaken van metaalachtige smaak
• Smaakstoornis: Verminderd smaakgevoel (smaakverlies)