Acinetobacter-infectie: Ziekenhuisinfectie door bacterie
Acinetobacter is een wereldwijd voorkomende bacterie die vooral in ziekenhuizen infecties veroorzaakt, en dit met name bij zeer zieke patiënten of patiënten met een verzwakt immuunsysteem. Tal van infecties zijn het gevolg van deze gevaarlijke infectie, zoals een beademingsgerelateerde longontsteking en een urineweginfectie door langdurig kathetergebruik. Niet altijd presenteert de patiënt zich evenwel met symptomen. Eind februari 2017 meldde de Wereldgezondheidsorganisatie dat deze bacterie de allerhoogste prioriteit had voor het opzetten van nieuwe wetenschappelijke onderzoeken en het ontwikkelen van nieuwe medicatie. De bacterie is namelijk erg moeilijk te behandelen met antibiotica. Omdat deze infectie meestal verschijnt bij reeds erg zieke patiënten, komt een patiënt bijgevolg vaak te overlijden. Sommige artsen vergelijken het verloop van Acinetobacter met een andere bacterie die resistent is tegen antibiotica, met name MRSA.
Oorzaken: Door bacteriën
Bacterie
Acinetobacter is een bacteriegeslacht van de familie
Neisseriaceae. Dit is een staafvormige,
gramnegatieve bacterie die mogelijk primaire bacteriëmie (aanwezigheid van bacteriën in het bloed) en
sepsis (bloedvergiftiging) veroorzaakt. Ongeveer 80% van de patiënten is geïnfecteerd met de bacterie
Acinetobacter baumannii.
Acinetobacter nosocomialis en
Acinetobacter pitti zijn andere relevante soorten die bij mensen mogelijk infecties veroorzaken.
Overdracht
De bacteriën bevinden zich van nature in de bodem en in het water. Sommige soorten zijn ook commensalen (goede bacteriën) van de huid, de keel en afscheidingen van gezonde mensen. Deze bacteriën komen eveneens voor bij patiënten die zijn opgenomen in ziekenhuizen. De
verspreiding van de infectie gebeurt via contact van persoon tot persoon of via contact met besmette oppervlakken.
Risicofactoren ziekenhuisinfectie
Gezonde mensen zijn haast nooit aangetast door de bacterie. Maar patiënten met een
verzwakt immuunsysteem, een orgaantransplantatie, een chronische
longziekte of
diabetes mellitus (suikerziekte) zijn meer vatbaar voor infecties, waaronder
Acinetobacter. Een
Acinetobacter-infectie is een
ziekenhuisinfectie die vooral zeer zieke patiënten treft die:
- beademing krijgen via een machine (mechanische ventilatie)
- brandwonden hebben
- een aantal invasieve procedures of een grote operatie ondergaan hebben
- een eerdere ziekenhuisopname hebben gehad
- een groot trauma hebben
- een verblijfskatheter hebben (intravasculair katheter, urinekatheter en drainagekatheter)
- eerder al antimicrobiële therapie gekregen hebben
- langdurig in het ziekenhuis verblijven
- open wonden hebben
- prematuur ter wereld zijn gekomen (vroeggeboorte)
De infectie komt dus vooral voor op een intensieve ziekenhuisafdeling bij zeer zieke patiënten. Ze zijn zelden te vinden buiten de ziekenhuizen. De ziekte tast ook mogelijk iedereen aan: beide geslachten, alle rassen en alle leeftijdsgroepen. Wel zijn meer infecties door
Acinetobacter gemeld in de zomer dan in andere seizoenen.
Symptomen
De infectieziekte doet soms denken aan
MRSA, een bacteriële infectie met resistentie tegen antibiotica.
Asymptomatisch
Niet altijd presenteert een patiënt zich met symptomen hoewel de bacterie soms wel aanwezig is, bijvoorbeeld bij een tracheostomie (het maken van een nieuwe blijvende uitmonding van de luchtpijp) of in een open wonde. De patiënt is dan echter wel drager van de bacterie en is bijgevolg in staat om
Acinetobacter te verspreiden. Hoe lang de patiënt de bacterie kan verspreiden, is onduidelijk anno oktober 2020; maar een brochure van het Albert Schweitzer ziekenhuis uit oktober 2016 meldt dat sommige patiënten tot één jaar drager zijn. Meestal gebeurt bij een nieuwe ziekenhuisopname weer een grondige screening van de patiënt om te zien of hij de bacterie nog met zich meedraagt.
Wel symptomen
Diverse ziekten zijn het gevolg van de bacterie, zoals een
longontsteking (pneumonie), een bloedinfectie (bacteriëmie, sepsis), een
wondinfectie, een urineweginfectie, … De bacteriën tasten namelijk mogelijk elk orgaan aan. De symptomen zijn bijgevolg afhankelijk van het soort ziekte waaraan de patiënt lijdt.
Diagnose en onderzoeken
Een kweek of
weefselmonster van een aangetast lichaamsdeel onthult de aanwezigheid van de bacterie. Het is soms nuttig om een
röntgenfoto,
CT-scan of
MRI-scan van de
borstkas te nemen om de omvang van de eventuele longontsteking te bepalen.

Dragers krijgen geen medicijnen; patiënten met symptomen krijgen wel antibiotica /
Bron: Stevepb, PixabayBehandeling van Acinetobacter-infectie: Resistent tegen antibiotica
Dragers
Patiënten die niet ziek zijn maar wel de bacterie met zich meedragen, krijgen geen
antibiotica. Dit kent diverse redenen:
- de bacterie verdwijnt vanzelf
- de bacteriën worden met antibiotica juist ongevoeliger voor deze medicijnen
- de medicijnen doden bovendien goede bacteriën (waardoor onder andere diarree ontstaat)
- de bacterie wordt na verloop van tijd mogelijk weer gevoelig voor meer antibiotica
Wel verblijven deze patiënten in een isolatiekamer waarbij de verpleging, de bezoekers en de patiënt zich aan strikte veiligheids- en beschermingsvoorwaarden moeten houden.
Symptomatische patiënten
Het organisme is resistent tegen bijna alle soorten antibiotica, en zelfs de krachtigere varianten. De arts bekijkt per patiënt welke medicatie hij voorschrijft. Hiervoor laat hij de Acinetobacter-bacterie testen in een laboratorium om het juiste antibioticum te kunnen bepalen. Verder verwijdert of vervangt hij indien mogelijk of nodig de geïnfecteerde lijnen, drains, shunts, of andere apparaten waarop de bacteriën zich bevinden. De rest van de behandeling verloopt ondersteunend.
Prognose vaak slecht
De infectie treedt vaak op bij reeds zieke patiënten en veroorzaakt dan vaak de dood of draagt hier aan bij.
Preventie bacteriële infectie
Een zorgvuldige hygiëne van ziekenhuispersoneel, bezoekers en patiënt is nodig om het risico van overdracht te verminderen.
Lees verder