Goedaardige huidgezwellen met milde tot ernstige symptomen
Een aantal huidaandoeningen veroorzaken goedaardige gezwellen in de huid die milde tot ernstige symptomen en ongemak veroorzaken. Enkele voorbeelden daarvan zijn kersrode bloedvatgezwellen of een keratoacanthoom. De symptomen en behandelingen zijn verschillend. Veelal spoort de arts de aard van het huidletsel op door een stukje weefsel weg te nemen. Daarnaast is een echografie aangewezen om meer informatie te krijgen over het letsel alsook om andere (kwaadaardige) aandoeningen uit te sluiten.
Dermatofibroom (histiocytoom)
Dermatofibromen verschijnen als stevige, verhoogde gepigmenteerde
knobbeltjes die aanvoelen als een knop die zich in de huid bevindt. Soms bemerkt de patiënt of arts een perifere pigmentring. Een dermatofibroom is vaak te vinden op het been en komt vaker voor bij vrouwen. Soms kent een patiënt een voorgeschiedenis van een trauma of een
insectenbeet. Het letsel bestaat uit histiocyten (weefselzwerfcellen), bloedvaten en verschillende stadia van woekeringen van bindweefsel (fibrose). Als de patiënt symptomen (
pijn of jeuk) heeft, en/of het uiterlijk aangetast is, dan is een chirurgische verwijdering van het huidletsel vereist.
Epidermoïd cyste (voorheen 'atheroomcyste')
Epidermoïd cysten, ook gekend als '
atheroomcysten', zijn aanwezig als blaasjesvormige huidzwellingen met een centraal punt. Deze bevatten een soort 'kaasachtige' keratine in plaats van talg. Deze
cysten (abnormaal gevormde holten in lichaam) breken soms open waardoor een aanzienlijke
huidontsteking ontstaat die niet geïnfecteerd is.
Granuloma teleangiectaticum
Granuloma teleangiectaticum) (pyogenisch granuloom) is een goedaardige overmatige groei van bloedvaten. Deze huidaandoening presenteert zich als snelgroeiende roze tot rode knobbeltjes die erg breekbaar zijn en gemakkelijk bloeden. De knobbeltjes volgen vaak op een trauma en zijn bij veel patiënten te vinden op de vingers en lippen. De arts snijdt deze veelal weg en laat dan het weefsel microscopisch verder onderzoeken om zo een
amelanotisch melanoom (vorm van
huidkanker met roze tumor) uit te sluiten.
Hemangioom
Een hemangioom is een rode of paarse bult op de huid veroorzaakt door een abnormale ophoping van bloedvaten. Veel kleine hemangiomen verdwijnen spontaan. Als ze groot zijn of problemen veroorzaken, zijn ze met laserchirurgie te behandelen. Ook zijn geneesmiddelen, zoals
corticosteroïden of
bètablokkers mogelijk.
Keratoacanthoom
Keratoacanthomen zijn snelgroeiende epidermale tumoren die gepaard gaan met centrale necrose (weefselversterf) en ulceratie (
zweervorming). Ze ontwikkelen zich op latere leeftijd op de huidgebieden die aan de zon zijn blootgesteld. De grootte van deze tumoren bereikt ongeveer twee tot drie centimeter doorsnede. Een keratoacanthoom verdwijnt meestal spontaan na een paar maanden. Niettemin verwijdert de arts vaak deze tumor door deze weg te snijden. Op deze manier is hij in staat om een
plaveiselcelcarcinoom (vorm van huidkanker) uit te sluiten (omdat de klinische kenmerken dit nabootsen) en tevens verbetert hij hiermee het cosmetische resultaat.
Kersrood bloedvatgezwel
Kersrode bloedvatgezwellen zijn eveneens gekend als “cherry angiomen” of “Campbell de Morgan vlekken”. Dit zijn goedaardige, pijnloze rood uitziende papels (papules) die vooral op de romp verschijnen en toenemen met de leeftijd. Voor deze
huidaandoening is geen behandeling vereist.
Lipoom
Een
lipoom is een groeiend gezwel dat zich ontwikkelt in de vetcellen. Lipomen bevinden zich overal in het lichaam waar vetcellen gevormd worden, maar meestal zijn ze te vinden onder de huid in het onderhuidse weefsel (tussen huid en spierlaag). De gezwelletjes voelen zacht en rubberachtig aan.. Artsen verwijderen deze meestal niet, tenzij ze groot zijn en symptomen veroorzaken zoals pijn. In dat geval verwijdert de arts deze via een chirurgische ingreep.
Melanocytaire naevi (moedervlekken)
Bij melanocytaire naevi, eigenlijk de gewone term voor een (zwarte)
moedervlek, heeft de patiënt een goedaardige woekering van melanocyten (zwarte cellen). Deze huidafwijking komt vaak voor bij mensen met een blanke huidskleur. De melanocytaire naevi verschijnen in de kindertijd en nemen toe in aantal en grootte tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid. Ze beginnen vaak als platte bruine macules (huidvlekken) met een groei van melanocyten. De melanocyten blijven groeien naar beneden in de huidlaag zodat een verhoging van de melanocyten boven het huidoppervlak ontstaat.
Pilarcyste (trichilemmale cyste)
Pilarcysten zijn gladde cysten (blaasjes) zonder punt die zich meestal op de behaarde hoofdhuid bevinden. Ze lijken op epidermoïd cysten maar deze bevinden zich niet op de hoofdhuid. Meestal heeft de patiënt meerdere pilarcysten. De aandoening is soms familiaal bepaald. De cysten, die soms erg groot zijn, verwijdert de arts chirurgisch omwille van cosmetische redenen of om een
ontsteking te vermijden.
Onderzoek van goedaardige huidgezwellen met echografie en huidbiopsie
Goedaardige
huidgezwellen zijn niet altijd op het blote oog te onderscheiden van kwaadaardige huidtumoren. Daarom neemt de arts soms een stukje weefsel weg om dit te laten onderzoeken (
biopsie). Ook een
echografie van het huidoppervlak is een nuttig diagnostisch instrument voor de huidarts. Dit beeldvormend onderzoek geeft hem namelijk informatie over de structuur, de relatie met aangrenzende structuren, en de mate van vascularisatie (bloedvatvoorziening van een weefsel of orgaan). Dit is tevens nuttig voor het plannen van een eventuele chirurgische ingreep om het huidletsel te verwijderen, alsook om andere aandoeningen uit te sluiten.
Lees verder