Endometritis: Ontsteking van baarmoederslijmvlies bij vrouw
Bij endometritis is het slijmvlies van de baarmoeder ontstoken. Deze ontsteking wordt vaak veroorzaakt door een infectie, meestal als gevolg van een seksueel overdraagbare aandoening of gerelateerd aan zwangerschap en bevalling. De belangrijkste symptomen zijn koorts, een algemeen ziek gevoel en pijn in de onderbuik. De behandeling omvat meestal antibiotica, en in sommige gevallen zijn aanvullende procedures nodig om de oorzaak of complicaties van de ontsteking te behandelen. De vooruitzichten voor patiënten met endometritis die goed behandeld worden, zijn doorgaans uitstekend.
Oorzaken en risicofactoren van endometritis
Endometritis wordt meestal veroorzaakt door bacteriële infecties, wat niet te verwarren is met
endometriose (een aandoening waarbij het baarmoederslijmvlies zich buiten de baarmoeder bevindt). De meest voorkomende veroorzakers van endometritis zijn seksueel overdraagbare aandoeningen en andere infecties die gerelateerd zijn aan zwangerschap of bevalling.
Seksueel overdraagbare aandoeningen
Endometritis kan optreden als gevolg van een
seksueel overdraagbare aandoening (soa). Vooral
chlamydia en
gonorroe worden vaak geassocieerd met endometritis, vooral na de bevalling. Herpes is zeldzaam als oorzaak.
Tuberculose
Tuberculose kan soms endometritis veroorzaken, hoewel dit zeldzaam is. Tuberculose is voornamelijk bekend om de symptomen die het longweefsel aantasten.
Overgroei van normale bacteriën
Endometritis ontstaat vaak door een overgroei van normale bacteriën die in de vaginale flora voorkomen. Veel voorkomende bacteriën zijn onder andere
Ureaplasma urealyticum, Peptostreptococcus, Gardnerella vaginalis, Bacteroides bivius en
streptokokken groep B. Deze overgroei kan optreden na een ingreep in het bekkengebied of bij vrouwen die recentelijk zwanger zijn geweest of bevallen.
Behandelingen in het bekkengebied
Vrouwen die een ingreep in het bekkengebied hebben ondergaan, zoals:
- De plaatsing van een spiraaltje (om zwangerschap te voorkomen)
- Een D&C (dilatatie en curettage)
- Een endometriumbiopsie (weefselmonster nemen van de baarmoederbekleding)
- Een hysteroscopie (inwendig kijkonderzoek van de baarmoeder)
lopen een verhoogd risico op endometritis.
Endometritis komt vaak voor bij zwangere vrouwen of vrouwen die recentelijk hebben bevallen. /
Bron: PublicDomainPictures, Pixabay Zwangere of Recent Bevallen Vrouwen
Endometritis kan ontstaan na een miskraam, abortus of bevalling, vooral als er placenta of andere weefselresten in de baarmoeder blijven. Risicofactoren zijn onder meer besmetting van vruchtwater voor of tijdens de bevalling, meconiuminhalatie door de baby, langdurige arbeid, gebroken vliezen en een
keizersnede.
Symptomen: Pijn in de onderbuik en Koorts
De symptomen van endometritis omvatten:
- Gezwollen buik en pijn in de onderbuik of het bekkengebied
- Abnormale vaginale bloedingen of een onaangenaam ruikende afscheiding
- Pijn bij geslachtsgemeenschap (dyspareunie)
- Constipatie of ongemak bij stoelgang
- Koorts, koude rillingen en een algemeen ziek gevoel
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk onderzoek
Tijdens een gynaecologisch onderzoek kan de arts gevoeligheid van de baarmoeder en de
baarmoederhals vaststellen. Vaak zijn er geen
darmgeluiden hoorbaar en kan er een stinkende afscheiding uit de baarmoederhals worden waargenomen. Koorts komt vaak voor bij vrouwen die recentelijk zijn bevallen, meestal 36 uur na de bevalling.
Tachycardie kan ook worden vastgesteld.
Diagnostisch onderzoek
Voor de diagnose worden culturen van de baarmoederhals genomen om
chlamydia,
gonorroe en andere pathogenen op te sporen. Een
endometriumbiopsie kan worden uitgevoerd om weefselmonsters uit het baarmoederslijmvlies te verkrijgen voor microscopisch onderzoek. Een
bloedonderzoek kan helpen bij het identificeren van tekenen van infectie. In sommige gevallen is een
laparoscopie nodig om het buikgebied in te kijken.
Differentiële diagnose
Endometritis moet worden onderscheiden van:
- Appendicitis (ontsteking van het aanhangsel van de blindedarm)
- Een urineweginfectie
- Salpingitis (ontsteking van de eileiders)
De arts zal deze aandoeningen uitsluiten door de symptomen en onderzoekresultaten zorgvuldig te evalueren.
Behandeling met antibiotica
Antibiotica zijn de standaardbehandeling voor endometritis en helpen complicaties te voorkomen. Het is essentieel om de volledige kuur af te maken, vooral na een ingreep in het bekkengebied. Bij ernstige gevallen kan ziekenhuisopname nodig zijn. In het ziekenhuis kan de arts resterende weefsels verwijderen na de bevalling of abortus, en intraveneuze vloeistof toedienen. Voldoende rust is ook belangrijk. Seksuele partners worden behandeld als endometritis het gevolg is van een soa. Indien er een
abces ontwikkelt, kan dit nodig zijn om met naaldaspiratie of een chirurgische ingreep te draineren.
Prognose
Bij een goede behandeling herstellen de meeste patiënten binnen 48-72 uur van endometritis. Onbehandelde endometritis kan leiden tot ernstigere infecties en complicaties.
Complicaties bij onbehandelde endometritis
Onbehandelde endometritis kan leiden tot:
Andere infecties, zoals
cervicitis (ontsteking van de baarmoederhals) kunnen ook optreden in combinatie met endometritis.
Preventie
Endometritis kan soms voorkomen worden door preventieve maatregelen te nemen. Het is belangrijk om soa’s tijdig te behandelen en condooms te gebruiken om overdracht te voorkomen. Vrouwen die een keizersnede ondergaan, wordt vaak aangeraden antibiotica te nemen voorafgaand aan de operatie om infecties te voorkomen. Bij zwangerschappen en bevallingen is het cruciaal dat de arts steriele apparatuur gebruikt en indien nodig antibiotica toedient om infecties te minimaliseren.
Lees verder