Kegelbiopsie: Cellen verwijderen uit baarmoederhals
De baarmoederhals is het onderste deel van de baarmoeder (cervix) dat zich opent aan de bovenkant van de vagina. Een kegelbiopsie (conisatie) is een operatie om een monster van abnormaal weefsel uit de baarmoederhals te verwijderen. Abnormale veranderingen in de cellen op het oppervlak van de cervix staan bekend als ‘cervicale dysplasie’. De test is nuttig om baarmoederhalskanker in een tijdig stadium op te kunnen sporen en eventueel ook de kanker of abnormale cellen te verwijderen. Deze procedure vindt plaats in het ziekenhuis. Afhankelijk van het gekozen ziekenhuis mag de vrouw dezelfde dag naar huis of moet ze één nacht blijven overnachten in het ziekenhuis.
Indicatie van test van abnormaal weefsel
Onderzoek
Een kegelbiopsie voert de arts uit om
baarmoederhalskanker of vroege veranderingen die tot
kanker leiden (
cervicale dysplasie) te detecteren. De arts opteert voor een kegelbiopsie als een
colposcopie (
inwendig kijkonderzoek van de vagina,
baarmoederhals en vulva) de oorzaak van een afwijkend
uitstrijkje niet kan vinden.
Behandeling
Een conisatie is tevens nuttig voor de behandeling van:
- een zeer vroeg stadium van baarmoederhalskanker (stadium 0 of IA1)
- matige tot ernstige soorten abnormale celveranderingen (CIN II of CIN III genoemd)
Tegenindicatie van procedure bij vrouw
De vrouw mag niet zwanger zijn, een vaginale infectie (
vaginitis) of baarmoederhalsinfectie (
cervicitis) hebben of haar menstruatieperiode hebben. Ook mag ze geen volle maag hebben wanneer het onderzoek doorgaat.
Voor het verwijderen van abnormale cellen
Mogelijk wordt de vrouw gevraagd zes tot acht uur vóór de test niets eten of drinken. De vrouw krijgt meestal
algemene anesthesie waardoor ze slaapt tijdens de procedure en geen
pijn ervaart. Het is ook mogelijk dat de vrouw een
lokale verdoving krijgt en daarnaast ook medicijnen om zich te helpen ontspannen. Door de medicatie is ze ook slaperig waardoor ze weinig zal merken van de conisatie.
Tijdens de conisatie
De gehele procedure duurt circa vijftien à twintig minuten. De vrouw gaat op een tafel liggen en plaatst de voeten in beensteunen zodat de arts het bekkengebied voor het onderzoek kan positioneren. De arts plaatst een instrument (speculum) in de vagina om de baarmoederhals beter te kunnen zien. De arts verwijdert vervolgens een klein kegelvormig weefselmonster uit de baarmoederhals. De arts voert de kegelbiopsie uit met behulp van een draadlus die wordt verwarmd door elektrische stroom (LEEP-procedure), een scalpel (koude mesbiopsie) of een laserstraal. De arts laat daarna het
weefselmonster door een patholoog onder een microscoop onderzoeken op tekenen van baarmoederhalskanker. Deze biopsie is tevens soms een behandeling wanneer de arts al het aangetaste weefsel verwijdert.
Na de kegelbiopsie van de baarmoederhals
Na de ingreep heeft de vrouw ongeveer één week last van
vaginale krampen, pijn of ongemak waarvoor ze gewone
pijnstillers zoals
paracetamol mag nemen. De vrouw mag gedurende drie tot zes weken geen vaginale douches gebruiken, geen geslachtsgemeenschap hebben, geen tampons gebruiken en niet zwemmen in zeewater of een openbaar zwembad.
Resultaten van stukje weefsel uit cervix
Normale resultaten
Een normaal resultaat betekent dat er geen voorstadia of kankercellen in de baarmoederhals aanwezig zijn.
Afwijkende resultaten
Meestal betekenen abnormale resultaten dat er voorstadia of kankercellen in de baarmoederhals aanwezig zijn. Deze veranderingen staan bekend als ‘cervicale intra-epitheliale neoplasie’ (CIN). De wijzigingen zijn verdeeld in drie groepen:
- CIN I - milde cervicale dysplasie
- CIN II - matige tot gemarkeerde cervicale dysplasie
- CIN III - ernstige cervicale dysplasie tot carcinoma in situ
Abnormale resultaten zijn soms ook te wijten aan baarmoederhalskanker.
Risico's
Gedurende twee tot drie weken na de procedure heeft de vrouw mogelijk een
bloederige vaginale afscheiding of een ernstige
vaginale afscheiding. Soms komt ook een
gele vaginale afscheiding tot stand.
Andere risico's van kegelbiopsie omvatten:
Door een conisatie is het voor de arts soms ook moeilijk om afwijkende resultaten van een uitstrijkje in de toekomst te interpreteren.
Lees verder