Baarmoederhalskanker: Symptomen van vaginale bloedingen

Bij baarmoederhalskanker (cervixcarcinoom) begint de kanker in de cervix, de medische term voor de baarmoederhals. De baarmoederhals is de ingang van de baarmoeder vanuit de vagina. Deze vorm van kanker wordt vaak veroorzaakt door het humaan papillomavirus (HPV). In een vroeg stadium vertoont baarmoederhalskanker vaak geen symptomen. Symptomen die kunnen optreden zijn pijn tijdens de geslachtsgemeenschap en ongewone vaginale bloedingen, zoals bloedingen na het vrijen, tussen de maandstonden, of na de menopauze. De behandeling van baarmoederhalskanker kan bestaan uit chirurgie, chemotherapie en/of radiotherapie. Bij vroege opsporing, mogelijk door regelmatig preventief uitstrijkjes, zijn de vooruitzichten voor patiënten doorgaans goed. In latere stadia van de ziekte kan de kanker zich hebben verspreid, wat kan leiden tot een slechtere prognose. Preventieve maatregelen omvatten veilig vrijen en vaccinatie tegen HPV.

• Epidemiologie kanker van de baarmoederhals
• Incidentie en prevalentie
• Geografische variaties
• Sterftecijfers
• Mechanisme
• Rol van HPV-infectie
• Genetische veranderingen en tumorgroei
• Immuunrespons en tumorgroei
• Oorzaken: Humaan papillomavirus
• Risicofactoren baarmoederhalskanker
• Risicogroepen
• Vrouwen met een hiv-infectie
• Vrouwen zonder toegang tot screening
• Vrouwen die eerder baarmoederhalskanker hebben gehad
• Symptomen: Vaginale bloedingen en een vaginale afscheiding
• Alarmsymptomen
• Abnormale vaginale bloedingen
• Pijn tijdens of na geslachtsgemeenschap
• Onverklaarde gewichtsverlies en vermoeidheid
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose is afhankelijk van stadium en type kanker
• Overlevingskansen bij vroege detectie
• Prognose bij gevorderde stadia
• Complicaties
• Preventie via uitstrijkje en HPV-vaccin
• Praktische tips voor het omgaan met baarmoederhalskanker
• Volg de behandelingsadviezen van je arts op
• Zorg voor een evenwichtig voedingspatroon tijdens behandeling
• Blijf in contact met je zorgteam
• Plan voldoende rust en slaap in
• Hanteer goede hygiënepraktijken
• Zorg voor je mentale welzijn
• Blijf actief volgens de richtlijnen van je arts
• Houd je sociale netwerk sterk
• Misvattingen rond baarmoederhalskanker
• Baarmoederhalskanker komt alleen voor bij vrouwen boven de 50
• Baarmoederhalskanker heeft altijd duidelijke symptomen
• HPV-infecties leiden altijd tot baarmoederhalskanker
• Baarmoederhalskanker kan niet worden voorkomen
• Baarmoederhalskanker heeft altijd een slechte prognose
• Je kunt baarmoederhalskanker alleen krijgen als je veel seksuele partners hebt gehad

Epidemiologie kanker van de baarmoederhals

Baarmoederhalskanker, ook wel cervixcarcinoom genoemd, is wereldwijd een van de meest voorkomende vormen van kanker bij vrouwen. De prevalentie varieert sterk afhankelijk van de regio, en het aantal gevallen is hoger in ontwikkelingslanden, waar screening en preventieve maatregelen vaak beperkt zijn. Wereldwijd is het de vierde meest voorkomende kanker bij vrouwen, maar de incidentie is significant gedaald in landen met effectieve screeningprogramma's en vaccinatiecampagnes tegen het humaan papillomavirus (HPV), de belangrijkste oorzaak van baarmoederhalskanker.

Incidentie en prevalentie

In landen met goed georganiseerde screeningsprogramma's is het aantal gevallen van baarmoederhalskanker de afgelopen decennia sterk afgenomen. In Europa en Noord-Amerika is de incidentie laag, maar in veel Afrikaanse, Aziatische en Latijns-Amerikaanse landen blijft het aantal gevallen relatief hoog, vaak als gevolg van beperkte toegang tot medische zorg en screening. De incidentie is het hoogst bij vrouwen tussen de 35 en 44 jaar, met een gemiddelde diagnoseleeftijd van ongeveer 50 jaar.

Geografische variaties

Geografische variaties in de incidentie van baarmoederhalskanker kunnen voornamelijk worden toegeschreven aan de beschikbaarheid van gezondheidszorg, preventieve maatregelen zoals vaccinatie tegen HPV, en toegang tot screeningsprogramma's. In ontwikkelingslanden, waar deze programma's vaak ontbreken of niet effectief zijn, komen de meeste gevallen voor in latere stadia van de ziekte, wat de overlevingskansen vermindert.

Sterftecijfers

Sterftecijfers door baarmoederhalskanker zijn de afgelopen decennia aanzienlijk gedaald in landen met effectieve preventieprogramma's. Dit is voornamelijk het resultaat van vroegtijdige detectie door cytologie (Pap-test) en HPV-vaccinatie. In landen zonder dergelijke programma's blijven sterftecijfers echter hoger, vooral als de ziekte in een vergevorderd stadium wordt gediagnosticeerd.

Mechanisme

Baarmoederhalskanker ontstaat doorgaans uit premaligne letsels die worden veroorzaakt door langdurige infectie met bepaalde typen van het humaan papillomavirus (HPV), met name de typen HPV 16 en 18. Deze virussen kunnen de cellen van de baarmoederhals infecteren en genetische veranderingen veroorzaken die leiden tot ongecontroleerde celdeling en tumorvorming. Het mechanisme van baarmoederhalskanker is complex en omvat verschillende genetische en epigenetische veranderingen die de normale celcyclus verstoren.

Rol van HPV-infectie

Het merendeel van de gevallen van baarmoederhalskanker is te wijten aan een persistente infectie met hoog-risico HPV-typen. Het virus introduceert zijn DNA in de cellen van de baarmoederhals, waar het de cellen kan veranderen door de productie van virale eiwitten die de regulatie van de celcyclus verstoren. Deze verstoring leidt tot DNA-schade, die na verloop van tijd kan evolueren naar kwaadaardige tumoren.

Genetische veranderingen en tumorgroei

Naast HPV-infectie spelen genetische veranderingen een cruciale rol in de progressie van baarmoederhalskanker. Deze veranderingen kunnen leiden tot een verlies van tumormodulerende genen, zoals p53, wat resulteert in ongecontroleerde celgroei. De opeenhoping van genetische mutaties in de cellen van de baarmoederhals veroorzaakt uiteindelijk het omkeerbare proces van dysplasie (celveranderingen) naar invasieve kanker.

Immuunrespons en tumorgroei

Het immuunsysteem speelt een belangrijke rol bij het herkennen en elimineren van abnormale cellen. Bij baarmoederhalskanker kan het immuunsysteem echter falen om de tumorcellen effectief te bestrijden. Dit falen kan worden veroorzaakt door immunosuppressie die wordt geïnduceerd door de tumor of door de immunosuppressieve effecten van chronische HPV-infectie.

Oorzaken: Humaan papillomavirus

Overdracht virus
Bijna altijd is baarmoederhalskanker het gevolg van HPV (humaan papillomavirus). HPV is een veelvoorkomend virus dat zich verspreidt (verspreidingsvorm) door middel van geslachtsgemeenschap. Sommige stammen van het virus leiden tot baarmoederhalskanker. Andere stammen veroorzaken genitale wratten. Anderen veroorzaken geen problemen. Baarmoederhalskanker begint in de cellen op het oppervlak van de baarmoederhals. Op het oppervlak van de baarmoederhals bevinden zich zowel plaveiselcellen als endocervicale cellen (of cilindercellen). De meeste vormen van baarmoederhalskanker zijn veroorzaakt door plaveiselcellen.

Traag verloop
Baarmoederhalskanker ontwikkelt zich meestal langzaam. Meestal ontstaat eerst dysplasie (misvorming van de baarmoederhals). Deze aandoening, die met een uitstrijkje kan worden gedetecteerd, is behandelbaar. Het kan meerdere jaren duren voordat dysplasie zich ontwikkelt tot baarmoederhalskanker. Vrouwen die gediagnosticeerd zijn met baarmoederhalskanker hebben vaak geen regelmatig uitstrijkje gehad of hebben geen gevolg gegeven aan abnormale resultaten uit een uitstrijkje.

Risicofactoren baarmoederhalskanker

Riskante seksuele praktijken zijn onder andere seks op jonge leeftijd, het hebben van meerdere sekspartners, en het hebben van een partner of een groot aantal partners die deelnemen aan risicovolle seksuele activiteiten. Andere risicofactoren voor baarmoederhalskanker zijn onder meer economisch achtergesteld zijn, een verzwakt immuunsysteem hebben, geen HPV-vaccin gekregen hebben, roken, het langdurig gebruik van de anticonceptiepil, het hebben van meerdere kinderen (hoe meer kinderen, hoe hoger het risico), en het hebben van seks op jonge leeftijd. Ook heeft een vrouw een verhoogd risico op baarmoederhalskanker als haar moeder het medicijn diethylstilbestrol (DES) tijdens de zwangerschap in de vroege jaren 1960 heeft ingenomen om een miskraam te voorkomen.

Risicogroepen

Bepaalde groepen vrouwen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker. Dit omvat vrouwen die geen toegang hebben tot preventieve gezondheidszorg, vrouwen met een langdurige HPV-infectie, en vrouwen met andere onderliggende medische aandoeningen. Het identificeren van deze risicogroepen is essentieel voor het implementeren van gerichte screening- en vaccinatieprogramma's.

Vrouwen met een hiv-infectie

Vrouwen met hiv lopen een aanzienlijk hoger risico op het ontwikkelen van baarmoederhalskanker. Dit komt door het verminderde vermogen van het immuunsysteem om infecties, zoals HPV, te bestrijden. Vrouwen met hiv worden daarom vaak aangeraden om regelmatig te worden gescreend op baarmoederhalskanker, zelfs op jongere leeftijd dan vrouwen zonder hiv.

Vrouwen zonder toegang tot screening

In veel ontwikkelingslanden hebben vrouwen geen toegang tot screeningsprogramma's, zoals de Pap-test of HPV-test, die essentieel zijn voor het vroegtijdig opsporen van baarmoederhalskanker. Deze vrouwen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van de ziekte in een later stadium, wanneer de kans op succesvolle behandeling kleiner is.

Vrouwen die eerder baarmoederhalskanker hebben gehad

Vrouwen die eerder baarmoederhalskanker of een voorstadium daarvan (zoals cervicale dysplasie) hebben gehad, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte opnieuw. Dit geldt met name voor vrouwen die geen behandeling of adequate opvolging hebben ontvangen na hun eerste diagnose.

Symptomen: Vaginale bloedingen en een vaginale afscheiding

Beginstadium
In een vroeg stadium vertoont baarmoederhalskanker meestal geen symptomen. In een iets later stadium van de kanker kunnen de volgende symptomen zich ontwikkelen:

• Abnormale vaginale bloedingen tussen maandstonden, na het vrijen of na de menopauze
• Een vaginale afscheiding die niet stopt en bleek, waterig, roze, bruin, bloederig of stinkend kan zijn
• Pijn in de onderbuik of het bekkengebied
• Pijn tijdens de geslachtsgemeenschap
• Vaginaal bloedverlies na het vrijen
• Vaginale jeuk
• Zwaardere en langer durende maandstonden dan normaal

Gevorderd stadium
Baarmoederhalskanker kan zich uitzaaien naar de blaas, de darmen, de longen en de lever. Vaak merkt de patiënte geen problemen totdat de kanker gevorderd en uitgezaaid is. Symptomen van gevorderde baarmoederhalskanker kunnen zijn:

• Beenpijn
• Bekkenpijn
• Bloed in de urine (hematurie)
• Botpijn of Breuken
• Constipatie
• Een gezwollen been
• Een verlies van eetlust
• Ernstige pijn in de zij of rug veroorzaakt door zwelling in de nieren, gerelateerd aan hydronefrose (waternier)
• Gewichtsverlies
• Lekkende urine of ontlasting uit de vagina
• Rugpijn
• Een verlies van controle over de blaas (urine-incontinentie)
• Vermoeidheid / Kankervermoeidheid en een gebrek aan energie

Alarmsymptomen

De symptomen van baarmoederhalskanker kunnen in de vroege stadia subtiel of zelfs afwezig zijn, wat het belang van regelmatige screening benadrukt. Naarmate de kanker vordert, kunnen verschillende symptomen optreden, die meestal te maken hebben met abnormale bloedingen of pijn.

Abnormale vaginale bloedingen

Een van de meest voorkomende alarmsymptomen van baarmoederhalskanker is abnormale vaginale bloedingen. Dit kan variëren van bloeden tussen menstruaties, na de menopauze of na geslachtsgemeenschap. Vrouwen die dergelijke bloedingen ervaren, moeten onmiddellijk medische hulp zoeken om de oorzaak vast te stellen.

Pijn tijdens of na geslachtsgemeenschap

Pijn tijdens of na de geslachtsgemeenschap kan een ander teken zijn van baarmoederhalskanker, vooral wanneer de tumor zich uitbreidt naar de omliggende weefsels. Dit symptoom kan wijzen op vergevorderde ziekte en vereist medische evaluatie.

Onverklaarde gewichtsverlies en vermoeidheid

Onverklaard gewichtsverlies en extreme vermoeidheid kunnen wijzen op een vergevorderde vorm van baarmoederhalskanker. Deze symptomen kunnen optreden wanneer de kanker zich naar andere delen van het lichaam heeft verspreid (metastase).

Diagnose en onderzoeken

Diagnostisch onderzoek met colposcopie en biopsie
Precancereuze veranderingen van de baarmoederhals en baarmoederhalskanker zijn niet met het blote oog te identificeren. Speciale testen en instrumenten zijn nodig om dergelijke aandoeningen op te sporen. De arts voert eerst een uitstrijkje uit met afwijkende resultaten. Daarna voert de arts een inwendig kijkonderzoek van de baarmoederhals uit (colposcopie). Tijdens dit onderzoek verwijdert hij stukjes weefsel (biopsie) die naar het laboratorium worden gestuurd voor verder onderzoek. Mogelijk bemerkt hij tijdens het inwendig kijkonderzoek een gezwollen baarmoeder. Ook een kegelbiopsie kan worden uitgevoerd.

Hond
Uit een wetenschappelijk onderzoek dat eind januari 2017 in BMC Cancer verscheen, blijkt dat een beagle (een hondenras) bepaalde stoffen in een uitstrijkje kan opsporen die gelinkt zijn aan baarmoederhalskanker. Het slagingspercentage hiervan is hoger dan 90%. Deze getrainde honden vormen een levensvatbare, betaalbare, niet-invasieve en daarom zeer relevante alternatieve detectiemethode voor afwijkingen aan de baarmoederhals. Bijkomende voordelen van deze methode zijn onder meer de snelle doorlooptijd, het gebruiksgemak en de nauwkeurigheid.

Stadium van kanker bepalen
Als baarmoederhalskanker is gediagnosticeerd, zijn verdere onderzoeken nodig om te bepalen hoe ver de kanker is uitgezaaid:

• Een CT-scan van het bekken
• Een cystoscopie (inwendig kijkonderzoek van de blaas)
• Een intraveneuze pyelografie (dit is een onderzoek dat de arts inzet om afwijkingen in de urinewegen op te sporen)
• Een MRI-scan van het bekken
• Een thoraxfoto (röntgenfoto van de borstkas)

Behandeling

De behandeling van baarmoederhalskanker is afhankelijk van vele factoren zoals de grootte en vorm van de tumor, de leeftijd en algemene gezondheid van de vrouw, de mogelijke kinderwens en het stadium van de kanker.

Vroeg stadium
Wanneer baarmoederhalskanker in een vroeg stadium wordt ontdekt, kan het afwijkende of kankerachtige weefsel via een chirurgische ingreep worden verwijderd. In een vroeg stadium zijn enkele soorten ingrepen mogelijk:

• Cryotherapie: Bevriest abnormale cellen
• Lasertherapie: Maakt gebruik van licht om abnormaal weefsel weg te branden
• Lus elektrochirurgische excisieprocedure (LEEP): Maakt gebruik van elektriciteit om abnormaal weefsel te verwijderen
• Hysterectomie: Een hysterectomie is een operatie om de baarmoeder te verwijderen, maar niet de eierstokken; dit wordt niet vaak uitgevoerd bij baarmoederhalskanker die zich nog niet heeft uitgezaaid, maar kan wel worden overwogen bij vrouwen die al meerdere LEEP-behandelingen hebben gehad.

Gevorderd stadium
In een meer gevorderd stadium van baarmoederhalskanker zijn ook behandelingen mogelijk:

• Radicale hysterectomie: Hierbij verwijdert de arts de baarmoeder en veel van de omliggende weefsels, zoals lymfeknopen en het bovenste gedeelte van de vagina.
• Exenteratie bekken: Dit is een extreme vorm van chirurgie waarbij alle organen van het bekken, zoals de blaas en het rectum, worden verwijderd.
• Radiotherapie: Behandeling via bestraling is nuttig bij kanker die zich voorbij de baarmoederhals heeft uitgezaaid of kanker die is teruggekeerd.
• Chemotherapie: De arts zet medicatie in om kankercellen te doden. Dit kan alleen worden toegepast of in combinatie met chirurgie of bestraling.

Prognose is afhankelijk van stadium en type kanker

De prognose van baarmoederhalskanker hangt sterk af van het stadium waarin de kanker wordt gediagnosticeerd. Vroege detectie door middel van screeningsprogramma's heeft de overlevingskansen aanzienlijk verbeterd. In gevorderde stadia kan de ziekte echter moeilijker te behandelen zijn en kan de prognose minder gunstig zijn.

Overlevingskansen bij vroege detectie

Wanneer baarmoederhalskanker in een vroeg stadium wordt gedetecteerd, zijn de overlevingskansen uitstekend. Bij tijdige behandeling, zoals chirurgie of bestraling, kunnen veel vrouwen volledig genezen. De vijfjaarsoverleving voor vrouwen met vroeggediagnosticeerde baarmoederhalskanker is meer dan 90%.

Prognose bij gevorderde stadia

In gevorderde stadia, wanneer de kanker zich naar andere organen heeft verspreid, wordt de prognose minder gunstig. Behandelopties kunnen nog steeds de levensverwachting verlengen, maar de kans op volledige genezing is kleiner. De behandeling bestaat meestal uit een combinatie van chirurgie, bestraling en chemotherapie.

Complicaties

Soms komt de kanker terug bij vrouwen die een behandeling hebben gekregen om de baarmoeder te redden. Daarnaast kunnen sommige vrouwen problemen ondervinden met de seksuele functie, darmfunctie en blaasfunctie na een operatie of bestraling. Dit kan resulteren in kleine bloedingen uit de vagina of frequent urineren (pollakisurie). Levensbedreigende bloedingen of nierfalen zijn ook mogelijk. Langdurige bijwerkingen van de behandelingen bij baarmoederhalskanker kunnen een vroege menopauze, stemmingswisselingen, opvliegers en onvruchtbaarheid (vrouwelijke onvruchtbaarheid) omvatten.

Preventie via uitstrijkje en HPV-vaccin

Baarmoederhalskanker kan worden voorkomen door middel van het HPV-vaccin, dat meisjes op twaalfjarige leeftijd in twee tot drie doses krijgen. Veilig vrijen door het gebruik van een condoom tijdens de seks vermindert het risico op HPV en andere seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s). Het is ook belangrijk om het aantal sekspartners te beperken. Een preventief en regelmatig uitstrijkje is essentieel voor het voorkomen van baarmoederhalskanker. Hiermee kan de arts vroege veranderingen opsporen die, indien behandeld, niet uitgroeien tot kanker. Roken verhoogt de kans op baarmoederhalskanker, dus stoppen met roken is aanbevolen.

Praktische tips voor het omgaan met baarmoederhalskanker

Volg de behandelingsadviezen van je arts op

Het volgen van het behandelplan dat je arts heeft opgesteld, is essentieel voor het succesvol omgaan met baarmoederhalskanker. Dit kan bestaan uit een combinatie van behandelingen zoals medicatie, chemotherapie, radiotherapie of een operatie. Zorg ervoor dat je goed geïnformeerd bent over je behandelingsopties en stel vragen aan je arts als je ergens niet zeker van bent. Regelmatige controleafspraken zijn cruciaal om je voortgang te volgen en mogelijke bijwerkingen of complicaties tijdig op te merken.

Zorg voor een evenwichtig voedingspatroon tijdens behandeling

Een gezond voedingspatroon speelt een belangrijke rol bij je herstel en het behouden van je energie tijdens de behandeling van baarmoederhalskanker. Richt je op voeding die rijk is aan antioxidanten, vitaminen en mineralen, vooral groenten en fruit, en zorg voor voldoende eiwitten om je immuunsysteem te ondersteunen. Als je moeite hebt met eten of je eetlust verliest door de behandelingen, bespreek dit dan met je arts of diëtist, zodat er aanpassingen kunnen worden gedaan.

Blijf in contact met je zorgteam

Het is belangrijk om een sterk netwerk van zorgverleners om je heen te hebben. Neem contact op met je arts of verpleegkundige als je je zorgen maakt over de behandeling, bijwerkingen of emotionele ondersteuning. Naast je arts kunnen ook psychologen, maatschappelijk werkers of steungroepen je helpen om met de psychische impact van baarmoederhalskanker om te gaan. Regelmatige controleafspraken zijn ook belangrijk om ervoor te zorgen dat je behandeling effectief blijft.

Plan voldoende rust en slaap in

Tijdens de behandeling van baarmoederhalskanker is het belangrijk om voldoende rust te nemen. Je lichaam heeft tijd nodig om te herstellen van de behandelingen en om je energie op peil te houden. Zorg ervoor dat je elke nacht 7 tot 8 uur slaap krijgt en plan de tijd voor rustige activiteiten in om je geest en lichaam te ondersteunen. Overmatige vermoeidheid kan het herstelproces vertragen, dus luister goed naar je lichaam.

Hanteer goede hygiënepraktijken

Goede hygiëne is essentieel, vooral tijdens de behandeling van baarmoederhalskanker, omdat je immuunsysteem mogelijk verzwakt is door de behandeling. Was regelmatig je handen, houd je lichaam schoon en zorg ervoor dat je operatiewonden (indien van toepassing) goed verzorgd worden. Als je symptomen van een infectie opmerkt, zoals koorts, pijn of roodheid rond een wond, neem dan onmiddellijk contact op met je arts.

Zorg voor je mentale welzijn

De emotionele impact van baarmoederhalskanker kan groot zijn, zowel tijdens de behandeling als na de behandeling. Je kunt gevoelens van angst, depressie of verdriet ervaren. Het is belangrijk om ruimte te geven aan deze emoties en steun te zoeken. Overweeg het volgen van therapie of deelname aan een steungroep voor mensen met baarmoederhalskanker. Het delen van je ervaring met anderen kan helpen om je mentale gezondheid te ondersteunen tijdens dit uitdagende proces.

Blijf actief volgens de richtlijnen van je arts

Fysieke activiteit kan bijdragen aan je algehele gezondheid, zelfs tijdens de behandeling van baarmoederhalskanker. Lichte lichaamsbeweging, zoals wandelen of rek- en strekoefeningen, kan helpen om je energie op peil te houden en stress te verminderen. Zorg ervoor dat je alle fysieke activiteiten aanpast aan je energie en welzijn, en vraag je arts om advies over welke activiteiten veilig voor je zijn.

Houd je sociale netwerk sterk

Steun van familie en vrienden is essentieel tijdens de behandeling van baarmoederhalskanker. Maak gebruik van je sociale netwerk om emotionele ondersteuning te krijgen, deel je zorgen en luister naar de steun van anderen. Steungroepen kunnen ook helpen om te weten dat je niet alleen bent in je ervaringen en om advies te krijgen van anderen die dezelfde situatie doormaken.

Misvattingen rond baarmoederhalskanker

Baarmoederhalskanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker bij vrouwen, maar er bestaan veel misvattingen over de oorzaken, preventie en behandeling van deze ziekte. Deze misverstanden kunnen leiden tot angst, verkeerde keuzes en uitstel van noodzakelijke medische controles.

Baarmoederhalskanker komt alleen voor bij vrouwen boven de 50

Een veelvoorkomende misvatting is dat baarmoederhalskanker voornamelijk vrouwen boven de 50 treft, maar de ziekte kan zich op elke leeftijd ontwikkelen, vooral bij vrouwen die geen regelmatige controles hebben gehad. Het is juist belangrijk om op jongere leeftijd preventieve maatregelen te nemen, zoals de beeldvormende onderzoeken en de HPV-vaccinatie, die effectief kunnen helpen om baarmoederhalskanker te voorkomen. De ziekte wordt vaak veroorzaakt door langdurige infectie met het humaan papillomavirus (HPV), een seksueel overdraagbare aandoening, die ook jongere vrouwen kan treffen.

Baarmoederhalskanker heeft altijd duidelijke symptomen

Baarmoederhalskanker vertoont vaak in een vroeg stadium geen opvallende symptomen, waardoor het voor vrouwen moeilijk is om te weten of ze de ziekte hebben. Veel vrouwen merken pas symptomen op wanneer de ziekte al in een verder gevorderd stadium is. Symptomen zoals abnormale vaginale bloedingen, pijn tijdens geslachtsgemeenschap of een abnormale vaginale afscheiding kunnen optreden, maar worden vaak niet opgemerkt totdat de kanker zich heeft verspreid. Het is daarom cruciaal om regelmatig een papanicolaou uitstrijkje te laten maken, wat helpt om de ziekte vroegtijdig op te sporen.

HPV-infecties leiden altijd tot baarmoederhalskanker

Hoewel een langdurige infectie met HPV een risicofactor is voor baarmoederhalskanker, betekent dit niet dat elke vrouw die besmet raakt met het virus ook daadwerkelijk kanker zal ontwikkelen. In de meeste gevallen kan het immuunsysteem het virus bestrijden zonder dat het schade veroorzaakt. Alleen in een klein percentage van de gevallen blijft het virus aanwezig en kan het na jaren leiden tot cellulaire veranderingen die uiteindelijk kunnen uitmonden in kanker. Regelmatige controles, zoals een uitstrijkje, kunnen helpen om abnormale cellen op tijd op te sporen, voordat ze zich ontwikkelen tot kanker.

Baarmoederhalskanker kan niet worden voorkomen

Een andere misvatting is dat baarmoederhalskanker niet te voorkomen is. Er zijn echter preventieve maatregelen die vrouwen kunnen nemen om hun risico op het ontwikkelen van deze kanker te verlagen. De HPV-vaccinatie kan het risico op infectie met de meest voorkomende kankerverwekkende types van het virus aanzienlijk verminderen. Daarnaast kunnen regelmatige bloedonderzoeken en uitstrijkjes helpen om cellulaire veranderingen vroegtijdig op te sporen en in veel gevallen te behandelen voordat ze zich tot kanker ontwikkelen.

Baarmoederhalskanker heeft altijd een slechte prognose

Veel mensen denken dat baarmoederhalskanker altijd dodelijk is, maar de prognose is sterk afhankelijk van het stadium waarin de kanker wordt ontdekt. Wanneer baarmoederhalskanker in een vroeg stadium wordt opgespoord, is de kans op succesvolle behandeling zeer hoog. De behandeling bestaat vaak uit chirurgie, bestraling of een combinatie van beide, afhankelijk van het stadium van de kanker. Er zijn veel vrouwen die succesvol behandeld worden en die een normaal leven kunnen blijven leiden na de behandeling.

Je kunt baarmoederhalskanker alleen krijgen als je veel seksuele partners hebt gehad

Hoewel een hoger aantal seksuele partners het risico op HPV-infectie kan vergroten, is het niet de enige factor die bijdraagt aan het ontwikkelen van baarmoederhalskanker. Het belangrijkste risicofactor is een langdurige infectie met HPV, die door iedereen kan worden opgelopen. Vrouwen die in hun leven seksueel actief zijn, lopen risico, maar het is essentieel om te begrijpen dat ook andere factoren, zoals een verzwakt immuunsysteem of roken, het risico kunnen verhogen. Het krijgen van een regelmatige bloeddruk en het bijwonen van controleafspraken kan helpen om risico’s tijdig te identificeren en te verlagen.

Lees verder

• Uitwendige bestraling van baarmoederhalskanker
• HPV-infectie: Virale infectie door humaan papillomavirus
• Kegelbiopsie: Cellen verwijderen uit baarmoederhals
• Cervicale dysplasie: Abnormale cellen in baarmoederhals
• Baarmoederhals: Soorten aandoeningen aan cervix bij vrouwen