Hemangioblastoom: Tumor in hersenen of ruggenmerg

Een hemangioblastoom is een zeldzame, langzaam groeiende tumor die ontstaat in de bloedvaten van de hersenen, het ruggenmerg of het netvlies van het oog. De goedaardige tumor komt soms voor bij patiënten die lijden aan het syndroom van von Hippel-Lindau, maar de meeste tumoren ontstaan zonder bekende oorzaak. Hoofdpijn, coördinatieproblemen en wiebelende ogen zijn enkele neurologische symptomen van de tumor. De arts verwijdert hemangioblastomen via een operatie. De prognose is dan meestal heel goed. Af en toe kampt een patiënt echter met blijvende neurologische restschade door de tumor.

• Epidemiologie
• Mechanisme
• Oorzaken: tumor die ontstaat in bloedvaten
• Risicofactoren van hemangioblastomen
• Risicogroepen
• Symptomen
• Hersenen
• Ruggenmerg
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van tumor in hersenen of ruggenmerg
• Prognose van een hemangioblastoom
• Complicaties
• Preventie
• Expertisecentra
• Praktische tips voor het omgaan met hemangioblastoom
• Herken de symptomen van een hemangioblastoom
• Raadpleeg een arts voor een diagnose
• Behandel de tumor op tijd
• Zorg voor opvolging en controleafspraken
• Beheer symptomen met ondersteunende therapieën
• Ondersteun je gezondheid met een gezond voedingspatroon
  Een evenwichtig voedingspatroon kan bijdragen aan je algehele gezondheid en herstel na een operatie of behandeling. Het is belangrijk om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen om je immuunsysteem te ondersteunen, het herstel te bevorderen en eventuele bijwerkingen van behandelingen te minimaliseren. Zorg voor een gevarieerd voedingspatroon met voldoende groenten, fruit, eiwitten en gezonde vetten.
  
  [S]Let op veranderingen in je gezondheidstoestand
• Zorg voor mentale en emotionele ondersteuning
• Misvattingen rond hemangioblastoom
• Een hemangioblastoom is altijd kwaadaardig
• Een hemangioblastoom veroorzaakt altijd hoofdpijn
• Een hemangioblastoom komt alleen bij ouderen voor
• Een operatie is de enige behandelingsoptie
• Een hemangioblastoom leidt altijd tot neurologische schade
• Een hemangioblastoom wordt altijd snel ontdekt
• Iedereen met een hemangioblastoom heeft genetische aanleg

Epidemiologie

Voorkomen en prevalentie
Hemangioblastomen zijn zeldzame, goedaardige vasculaire tumoren die voornamelijk voorkomen in het centrale zenuwstelsel (CZS), waaronder de hersenen en het ruggenmerg. Ze vormen ongeveer 1-2% van de intracraniële tumoren en worden het vaakst gediagnosticeerd bij patiënten tussen de 30 en 50 jaar. Bij patiënten met de erfelijke ziekte van von Hippel-Lindau (VHL) neemt de prevalentie van hemangioblastomen aanzienlijk toe, aangezien zij een genetische predispositie hebben voor het ontwikkelen van deze tumoren.

Leeftijd en geslachtsverdeling
Hemangioblastomen komen vaker voor bij volwassenen dan bij kinderen en worden zelden bij kinderen vastgesteld. Zowel mannen als vrouwen kunnen deze tumoren ontwikkelen, maar sommige studies suggereren dat mannen mogelijk een iets hoger risico hebben, vooral bij sporadische gevallen zonder erfelijke component.

Geografische verspreiding
Er zijn geen duidelijke geografische verschillen in de incidentie van hemangioblastomen. De aandoening komt wereldwijd voor, zowel in ontwikkelde als ontwikkelingslanden. De prevalentie kan echter variëren afhankelijk van de beschikbaarheid van diagnostische middelen en de mate van screening bij risicopatiënten.

Mechanisme

Ontstaan en ontwikkeling van de tumor
Hemangioblastomen ontstaan uit de cellen die betrokken zijn bij de bloedvatvorming, en worden gekenmerkt door een overvloed aan bloedvaten. Ze ontwikkelen zich meestal in het cerebellum, de hersenstam of het ruggenmerg, en kunnen de omliggende structuren samendrukken naarmate ze groeien. In de meeste gevallen groeien ze langzaam, maar ze kunnen klinische symptomen veroorzaken afhankelijk van hun locatie en grootte.

Moleculaire en genetische factoren
De tumorontwikkeling van hemangioblastomen is sterk verbonden met genetische mutaties, met name in het VHL-gen bij patiënten met de ziekte van von Hippel-Lindau. Dit gen speelt een cruciale rol in de regulatie van bloedvatvorming. Wanneer er een mutatie optreedt, leidt dit tot ongecontroleerde vasculaire groei en verhoogde tumorvorming. Bij patiënten zonder erfelijke VHL-mutaties kunnen andere, nog onbekende genetische factoren bijdragen aan het ontstaan van hemangioblastomen.

Invloed op het zenuwstelsel
Hemangioblastomen veroorzaken vaak neurologische symptomen als gevolg van compressie van nabijgelegen zenuwweefsel. Afhankelijk van de exacte locatie kunnen ze leiden tot hoofdpijn, misselijkheid, evenwichtsstoornissen, en spierzwakte. De symptomen worden verergerd door oedeem of vochtophoping rondom de tumor, wat bijdraagt aan de verhoogde intracraniale druk.

Oorzaken: tumor die ontstaat in bloedvaten

Ontstaanswijze en locatie van hemangioblastomen
Hemangioblastomen zijn goedaardige tumoren die zich vormen in de bekleding van bloedvaten. Deze tumoren komen voornamelijk voor in het onderste gedeelte van de hersenen, zoals het cerebellum, maar ook in het ruggenmerg en het netvlies van het oog. Deze locaties zijn vaak cruciaal voor belangrijke lichaamsfuncties, waardoor zelfs goedaardige tumoren aanzienlijke symptomen kunnen veroorzaken naarmate ze groeien.

Sporadische hemangioblastomen
De meeste hemangioblastomen ontstaan sporadisch, zonder bekende genetische oorzaak. Bij patiënten met sporadische hemangioblastomen zijn geen specifieke genetische mutaties of familiaire aanleg vastgesteld. De oorzaak blijft vaak onbekend, en sporadische tumoren ontwikkelen zich over het algemeen later in het leven.

Genetische oorzaken: het syndroom van von Hippel-Lindau (VHL)
Hemangioblastomen kunnen ook optreden in combinatie met het syndroom van von Hippel-Lindau (VHL), een zeldzame genetische aandoening die autosomaal dominant wordt overgedragen. Dit betekent dat kinderen van een ouder met de mutatie een kans van 50% hebben om het syndroom te erven. Patiënten met VHL hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van meerdere hemangioblastomen in de hersenen, het ruggenmerg en andere delen van het lichaam, waaronder de nieren en de alvleesklier. Het syndroom vereist vaak regelmatige medische controle om vroege detectie en opvolging van tumoren mogelijk te maken.

Risicofactoren van hemangioblastomen

Genetische risicofactor: von Hippel-Lindau-syndroom
Ongeveer één op de vier hemangioblastomen wordt geassocieerd met het syndroom van von Hippel-Lindau. Patiënten met VHL ontwikkelen doorgaans meerdere tumoren in het centrale zenuwstelsel, waaronder de hersenen en het ruggenmerg. Hoewel deze tumoren vaak goedaardig zijn, kunnen ze door hun locatie ernstige neurologische symptomen veroorzaken naarmate ze in omvang toenemen en druk uitoefenen op omringend weefsel.

Leeftijd als risicofactor
Hoewel hemangioblastomen op verschillende leeftijden kunnen voorkomen, zijn ze vaker aanwezig bij patiënten tussen de 30 en 50 jaar oud. Ouderen kunnen soms zwaardere symptomen ervaren door bijkomende gezondheidsproblemen of verminderde weefselresistentie rond de tumor.

Risicofactoren voor tumorprogressie en symptomen
Bij patiënten met hemangioblastomen speelt de locatie van de tumor een grote rol in de ernst van de symptomen. Tumoren die zich in of nabij vitale structuren bevinden, kunnen sneller leiden tot neurologische klachten. Deze symptomen vereisen vaak nauwgezette medische opvolging, omdat de groei van de tumor invloed kan hebben op motorische en sensorische functies.

Omgevingsfactoren en onbekende oorzaken
Voor sporadische hemangioblastomen zijn weinig omgevingsfactoren of leefstijlgebonden risicofactoren bekend. Bestaand onderzoek heeft tot op heden geen directe verbanden kunnen vaststellen tussen voedingspatroon, milieu-invloeden of andere omgevingsfactoren en het risico op het ontwikkelen van hemangioblastomen. Verdere studies zijn nodig om mogelijke invloeden van de omgeving te identificeren en te begrijpen.

Risicogroepen

Patiënten met von Hippel-Lindau-ziekte
Patiënten met de erfelijke ziekte van von Hippel-Lindau (VHL) lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van hemangioblastomen. Ongeveer 40-80% van de patiënten met VHL ontwikkelt gedurende hun leven minstens één hemangioblastoom. Deze tumoren kunnen op jonge leeftijd voorkomen, en deze patiënten worden vaak regelmatig gecontroleerd voor vroege detectie.

Familiale predispositie en genetisch advies
Voor patiënten met een familiegeschiedenis van hemangioblastomen of von Hippel-Lindau-ziekte kan genetisch advies waardevol zijn. Familieleden met VHL moeten vaak regelmatig worden gecontroleerd, aangezien de genetische mutatie die de ziekte veroorzaakt, de kans op hemangioblastomen aanzienlijk verhoogt.

Ouderen
Hoewel hemangioblastomen vaker voorkomen bij jongere volwassenen met VHL, kunnen ze ook sporadisch voorkomen bij ouderen zonder een bekende genetische oorzaak. De diagnose kan bij ouderen bemoeilijkt worden door andere leeftijdsgerelateerde neurologische symptomen, waardoor grondig onderzoek nodig is voor een tijdige diagnose.

Symptomen

De klinische presentatie van hemangioblastomen hangt meestal af van de anatomische locatie en groeipatronen. De symptomen verschijnen bij de meeste patiënten geleidelijk:

Hersenen

De patiënt ervaart volgende mogelijke tekenen van een hemangioblastoom in de hersenen:

• Braken
• Een gewijzigde mentale toestand
• Een waterhoofd (opeenhoping van hersen- en ruggenmergvocht in de schedel)
• Evenwichts- en coördinatieproblemen (ataxie)
• Hoofdpijn
• Misselijkheid
• Schokkerige oogbewegingen (nystagmus)

Ruggenmerg

Een tumor in het ruggenmerg kan leiden tot:

• Constipatie
• Incontinentie
• Rugpijn
• Nekpijn
• Spierzwakte of een verdoofd gevoel in de armen of benen

Alarmsymptomen

Neurologische symptomen
Een van de belangrijkste alarmsymptomen van hemangioblastomen is het optreden van neurologische symptomen zoals hoofdpijn, evenwichtsstoornissen, coördinatieproblemen en spierzwakte. Deze symptomen kunnen variëren afhankelijk van de locatie van de tumor in het centrale zenuwstelsel.

Verhoogde intracraniale druk
Hemangioblastomen kunnen leiden tot verhoogde intracraniale druk, wat zich kan uiten in symptomen zoals aanhoudende hoofdpijn, braken, en wazig zien. Vooral bij tumoren in het cerebellum kan deze drukverhoging ernstig zijn en onmiddellijke medische aandacht vereisen.

Evenwichts- en coördinatieproblemen
Aangezien hemangioblastomen vaak in het cerebellum voorkomen, kunnen evenwichts- en coördinatieproblemen een teken zijn van een groeiende tumor. Patiënten kunnen problemen ervaren bij het lopen of rechtop staan en vallen mogelijk vaker. Deze symptomen vereisen verder onderzoek door een neuroloog.

Diagnose en onderzoeken

De arts voert diverse beeldvormende onderzoeken uit om meer te weten te komen over de tumor. De arts bestelt onder andere een echografie, een MRI-scan, een CT-scan en een angiografie (radiografisch onderzoek van de bloedvaten in de hersenen). Deze onderzoeken zijn ook nuttig voor het uitsluiten van andere hersentumoren of letsels aan de hersenen, zoals:

• Een astrocytoom (tumor uit astrocyten in hersenen of ruggenmerg)
• Een ependymoom (tumor in hersenen of ruggenmerg)
• Een medulloblastoom (hersentumor in de kleine hersenen)
• Hersenmetastasen (uitzaaiingen van kanker in de hersenen)
• Vasculaire letsels

Behandeling van tumor in hersenen of ruggenmerg

De behandeling van een hemangioblastoom hangt af van de grootte en locatie van de tumor en de algemene gezondheid van de patiënt. Chirurgie is meestal de primaire behandeling voor een kleinere tumor. Bij grotere hemangioblastomen zijn vaak twee procedures nodig. Eerst emboliseert (blokkeert) de arts de bloedtoevoer naar de tumor (embolisatie). Vervolgens verwijdert hij de tumor ook via een operatie. Soms wordt radiotherapie ingezet in plaats van een operatie, of is bestraling nodig na de operatie. De arts kan ook steroïden voorschrijven om de symptomen te verminderen. Na de operatie moeten patiënten met een hemangioblastoom regelmatig de arts blijven bezoeken voor een lichamelijk onderzoek en een MRI-scan van de hersenen.

Prognose van een hemangioblastoom

Algemene vooruitzichten na behandeling
De prognose voor patiënten met een hemangioblastoom is over het algemeen gunstig, vooral wanneer de tumor tijdig wordt gediagnosticeerd en adequaat wordt behandeld. Door de goedaardige aard van hemangioblastomen en hun vaak trage groei, zijn patiënten na behandeling meestal in staat om hun dagelijkse activiteiten te hervatten zonder blijvende complicaties. Succesvolle verwijdering van de tumor leidt vaak tot het verdwijnen van symptomen, vooral wanneer de tumor geen blijvende schade heeft veroorzaakt aan omliggende zenuwstructuren.

Langetermijnuitkomsten na chirurgische verwijdering
Bij succesvolle chirurgische verwijdering van een hemangioblastoom zijn complicaties op de lange termijn meestal zeldzaam. Patiënten ervaren vaak verlichting van symptomen, zoals hoofdpijn of neurologische stoornissen, zodra de druk op het omliggende weefsel is verminderd. Chirurgische technieken zijn de laatste jaren sterk verbeterd, wat de kans op een volledig herstel vergroot en mogelijke bijwerkingen beperkt. Toch kan een klein aantal patiënten te maken krijgen met postoperatieve neurologische symptomen, afhankelijk van de locatie en grootte van de tumor.

Risico op terugkeer en noodzaak van medische opvolging
Voor patiënten met een sporadisch hemangioblastoom is het risico op terugkeer van de tumor doorgaans laag. Echter, voor patiënten met het syndroom van von Hippel-Lindau blijft het risico op nieuwe tumoren aanwezig. Om dit risico te beheersen, worden regelmatige medische opvolging en beeldvormende onderzoeken aanbevolen om nieuwe tumoren vroegtijdig te detecteren. De opvolging is van belang om mogelijke complicaties tijdig aan te pakken en de levenskwaliteit van de patiënt op lange termijn te waarborgen.

Levenskwaliteit en herstel na behandeling
Na succesvolle behandeling kunnen patiënten vaak hun normale levenskwaliteit hervatten. Eventuele restverschijnselen, zoals milde neurologische klachten, kunnen meestal worden beheerd met therapie. Bij tijdige interventie en gerichte nazorg herstellen patiënten doorgaans goed. Toch kan bij een kleine groep patiënten blijvende ondersteuning nodig zijn als er tijdens de tumorontwikkeling ernstige neurologische schade is opgetreden.

Complicaties

Als een hemangioblastoom groeit en schade aanricht aan de zenuwen in de hersenen, kunnen er soms blijvende complicaties optreden. Deze kunnen onder andere bestaan uit:

• Neurologische restschade: Mogelijke blijvende symptomen zoals coördinatieproblemen, veranderingen in mentale toestand of blijvende pijn.
• Hersenvliesontsteking: Door de ingreep kan een infectie ontstaan die de hersenvliezen aantast.
• Hydrocephalus: Verergering van een waterhoofd, vooral als er complicaties optreden na de operatie.
• Infecties: Postoperatieve infecties op de plaats van de incisie of binnen het lichaam kunnen optreden.

Preventie

Omdat de meeste hemangioblastomen sporadisch ontstaan zonder een bekende oorzaak, is er momenteel geen specifieke manier om deze aandoening te voorkomen. Bij patiënten met het syndroom van von Hippel-Lindau kan regelmatige screening helpen om tumoren in een vroeg stadium op te sporen, wat de prognose kan verbeteren.

Expertisecentra

In Nederland en België zijn er gespecialiseerde centra voor de behandeling van hersentumoren en genetische aandoeningen zoals het syndroom van von Hippel-Lindau. Patiënten worden vaak behandeld in academische ziekenhuizen of centra voor neuro-oncologie, waar een multidisciplinair team van artsen samenwerkt aan de beste behandeling en zorg.

Praktische tips voor het omgaan met hemangioblastoom

Een hemangioblastoom is een zeldzame tumor die meestal in de hersenen of het ruggenmerg voorkomt. Deze tumoren ontstaan uit de bloedvaten en kunnen, afhankelijk van hun grootte en locatie, verschillende symptomen veroorzaken. Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de symptomen, de mogelijke behandelingsopties en de noodzaak voor controlebezoeken om de gezondheid te waarborgen.

Herken de symptomen van een hemangioblastoom

De symptomen van een hemangioblastoom kunnen variëren, afhankelijk van de locatie van de tumor. Veelvoorkomende symptomen zijn hoofdpijn, duizeligheid, evenwichtsproblemen, braken, en in sommige gevallen gevoelloosheid of zwakte in de ledematen. Bij tumoren in het ruggenmerg kunnen er ook symptomen zijn zoals pijn of problemen met de blaas- en darmfunctie. Het is belangrijk om deze symptomen serieus te nemen en tijdig medische hulp in te schakelen.

Raadpleeg een arts voor een diagnose

Als je symptomen ervaart die kunnen wijzen op een hemangioblastoom, zoals hoofdpijn, evenwichtsproblemen of neurologische veranderingen, is het belangrijk om zo snel mogelijk een arts te raadplegen. De arts kan beeldvormingstechnieken zoals een MRI gebruiken om de tumor te lokaliseren en de juiste diagnose te stellen.

Behandel de tumor op tijd

Behandeling van een hemangioblastoom kan variëren, afhankelijk van de grootte en locatie van de tumor. Chirurgische verwijdering is de meest voorkomende behandeling. In sommige gevallen kan radiotherapie of een combinatie van behandelingen nodig zijn. Het is belangrijk om met je arts te overleggen over de beste behandelingsoptie voor jouw situatie.

Zorg voor opvolging en controleafspraken

Na de behandeling van een hemangioblastoom is het essentieel om regelmatig medische controles te ondergaan. Deze controleafspraken helpen ervoor te zorgen dat er geen terugkeer van de tumor is en dat eventuele complicaties tijdig worden opgemerkt. MRI-scans kunnen periodiek nodig zijn om te monitoren of er veranderingen optreden.

Beheer symptomen met ondersteunende therapieën

Afhankelijk van de locatie van de tumor en de behandelingsmethode kunnen ondersteunende therapieën zoals fysiotherapie, ergotherapie of logopedie nuttig zijn. Deze therapieën kunnen helpen bij het herstel van motorische vaardigheden, balans en spraak, vooral als de tumor invloed heeft gehad op deze functies. Ook kan therapie helpen bij het omgaan met de emotionele en psychologische gevolgen van de ziekte.

Ondersteun je gezondheid met een gezond voedingspatroon
Een evenwichtig voedingspatroon kan bijdragen aan je algehele gezondheid en herstel na een operatie of behandeling. Het is belangrijk om voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen om je immuunsysteem te ondersteunen, het herstel te bevorderen en eventuele bijwerkingen van behandelingen te minimaliseren. Zorg voor een gevarieerd voedingspatroon met voldoende groenten, fruit, eiwitten en gezonde vetten.

[S]Let op veranderingen in je gezondheidstoestand

Als je merkt dat er nieuwe symptomen optreden of als bestaande symptomen verergeren, zoals aanhoudende hoofdpijn, veranderingen in je gezichtsvermogen of verlies van kracht in je ledematen, is het belangrijk om snel contact op te nemen met je arts. Vroege detectie van problemen kan helpen om complicaties te voorkomen.

Zorg voor mentale en emotionele ondersteuning

Het omgaan met een diagnose van een hemangioblastoom kan emotioneel belastend zijn. Het kan nuttig zijn om steun te zoeken bij een psycholoog of therapeut om te helpen bij het verwerken van de psychologische impact van de ziekte. Ook het praten met familie en vrienden kan bijdragen aan het vinden van steun en begrip.

Door deze praktische tips te volgen, kun je de impact van een hemangioblastoom op je gezondheid beter beheersen en zorgen voor een goede kwaliteit van leven tijdens en na de behandeling.

Misvattingen rond hemangioblastoom

Een hemangioblastoom is een zeldzame, goedaardige tumor die voornamelijk in het centrale zenuwstelsel voorkomt, met name in de kleine hersenen, het ruggenmerg en de hersenstam. Hoewel deze tumoren vaak langzaam groeien en niet direct kwaadaardig zijn, kunnen ze ernstige symptomen veroorzaken door druk op nabijgelegen structuren. Er bestaan veel misvattingen over hemangioblastomen, wat kan leiden tot onnodige angst of verwarring over diagnose en behandeling.

Een hemangioblastoom is altijd kwaadaardig

Een veelvoorkomende misvatting is dat een hemangioblastoom per definitie een kwaadaardige tumor is. In werkelijkheid is het een goedaardige tumor die zelden uitzaait. Toch kan de locatie in de hersenen problematisch zijn, omdat de groei ervan druk uitoefent op omliggende structuren. Dit kan leiden tot ernstige neurologische klachten, ondanks het feit dat de tumor zelf niet kwaadaardig is.

Een hemangioblastoom veroorzaakt altijd hoofdpijn

Hoewel hoofdpijn een mogelijk symptoom kan zijn van een hemangioblastoom, is dit niet bij alle patiënten het geval. Afhankelijk van de locatie van de tumor kunnen andere symptomen optreden, zoals evenwichtsstoornissen, spierzwakte of problemen met het gezichtsvermogen. Hoofdpijn komt vooral voor wanneer de tumor druk uitoefent op omliggende weefsels of de circulatie van hersenvocht belemmert.

Een hemangioblastoom komt alleen bij ouderen voor

Hoewel deze tumor vaker wordt vastgesteld bij volwassenen tussen de 30 en 50 jaar, kan een hemangioblastoom ook bij jongere patiënten optreden. In sommige gevallen kan het zelfs onderdeel zijn van het von Hippel-Lindau-syndroom, een erfelijke aandoening die meerdere tumoren in het lichaam kan veroorzaken.

Een operatie is de enige behandelingsoptie

Chirurgie is vaak de voorkeursbehandeling voor een hemangioblastoom, vooral wanneer de tumor symptomen veroorzaakt. Echter, in sommige gevallen wordt een afwachtend beleid gehanteerd, vooral bij kleine tumoren die geen klachten geven. Daarnaast kan bestraling overwogen worden als een operatie te risicovol is of niet volledig succesvol is geweest.

Een hemangioblastoom leidt altijd tot neurologische schade

Hoewel een hemangioblastoom neurologische klachten kan veroorzaken, betekent dit niet dat deze schade permanent is. Na verwijdering van de tumor kunnen veel patiënten volledig herstellen, vooral als de diagnose en behandeling tijdig plaatsvinden. In sommige gevallen kunnen restklachten zoals lichte coördinatieproblemen of spierzwakte blijven bestaan, maar intensieve revalidatie kan helpen om functies te verbeteren.

Een hemangioblastoom wordt altijd snel ontdekt

Veel hemangioblastomen worden pas gediagnosticeerd wanneer symptomen optreden. Omdat de tumor langzaam groeit, kan het jaren duren voordat er duidelijke klachten ontstaan. Vaak worden ze per toeval ontdekt tijdens beeldvormende onderzoeken die om een andere reden worden uitgevoerd.

Iedereen met een hemangioblastoom heeft genetische aanleg

Hoewel een hemangioblastoom soms voorkomt bij patiënten met het von Hippel-Lindau-syndroom, heeft de meerderheid van de patiënten geen genetische aanleg. De meeste hemangioblastomen ontstaan sporadisch, zonder duidelijke erfelijke factor. Genetisch onderzoek wordt vaak alleen geadviseerd als er meerdere tumoren in het lichaam worden gevonden of als er een familiegeschiedenis van deze aandoening is.

Lees verder

• Hersentumor: Soorten, typen, symptomen en behandeling
• Blastoom: Type kanker in voorlopercellen, vaak bij kinderen