Claudicatio intermittens: Pijn in benen tijdens wandelen

Claudicatio intermittens, ook wel bekend als etalagebenen, is een symptoom dat optreedt tijdens het lopen. Een patiënt ervaart pijn in de kuit, het dijbeen of het gehele been na het afleggen van een korte afstand. De pijn verdwijnt bij rust, waarna de patiënt weer verder kan lopen. Dit symptoom ontstaat wanneer de benen onvoldoende bloed krijgen tijdens inspanning door vernauwde bloedvaten die naar het been leiden. Deze vernauwing is meestal het gevolg van atherosclerose (slagaderverkalking) in de beenslagaders, wat een vorm van perifere arteriële ziekte (PAD) is. Personen die roken, diabetes mellitus (suikerziekte) hebben of lijden aan hoge bloeddruk, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van een perifere arteriële ziekte met als gevolg claudicatio intermittens. De behandeling bestaat uit aanpassingen in de levensstijl, een gestructureerd beweegprogramma en medicatie om de bloedcirculatie te verbeteren.

• Epidemiologie
• Prevalentie en incidentie
• Regionale verschillen en risicogroepen
• Mechanisme
• Atherosclerose en perifere arteriële aandoening
• Vasculaire reacties en ischemie
• Oorzaken: Vernauwde slagaders van de onderste ledematen
• Risicofactoren voor perifere arteriële ziekte
• Risicogroepen
• Ouderen
• Rokers en mensen met hart- en vaatziekten
• Symptomen: Pijn in de benen tijdens het wandelen
• Milde tot matige symptomen
• Ernstige symptomen
• Alarmsymptomen
• Pijn bij inspanning
• Zwakke pulsaties en verkleuring van de benen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van claudicatio intermittens
• Aanpassingen in de levensstijl
• Ballondilatatie onder lokale verdoving
• Chirurgie
• Lichaamsbeweging
• Prognose van etalagebenen
• Langdurige effecten van onbehandelde claudicatio intermittens
• Effectiviteit van behandeling en therapieën
• Complicaties van claudicatio intermittens
• Fysieke complicaties
• Psychologische complicaties
• Preventie van claudicatio intermittens
• Gezonde levensstijl
• Medische monitoring
• Praktische tips voor het leven met / omgaan met claudicatio intermittens
• Zorg voor een gezonde bloedcirculatie
• Stel een evenwichtig voedingspatroon samen
• Beheer risicofactoren zoals roken en diabetes
• Werk samen met je zorgteam voor een behandelplan
• Overweeg fysiotherapie voor pijnverlichting
• Ondersteun je emotionele welzijn
• Misvattingen rond claudicatio intermittens
• Claudicatio intermittens is een ongevaarlijke aandoening
• Claudicatio intermittens komt alleen voor bij ouderen
• De pijn is alleen fysiek en heeft geen invloed op de kwaliteit van leven
• Claudicatio intermittens komt alleen voor in de benen
• Claudicatio intermittens is een onomkeerbare aandoening
• Als de pijn verdwijnt, is de aandoening genezen
• Claudicatio intermittens wordt alleen veroorzaakt door arteriële problemen

Epidemiologie

Claudicatio intermittens, ook wel bekend als etalagebenen, is een veel voorkomende aandoening die de circulatie van de onderste ledematen beïnvloedt. Het is een symptoom van perifere arteriële aandoening (PAD), die gepaard gaat met vernauwing of blokkades van de bloedvaten die de benen van zuurstof voorzien. Het komt vaker voor bij ouderen, vooral bij mensen met risicofactoren zoals roken, diabetes en hypertensie. In de westerse wereld wordt het geschat dat ongeveer 10-20% van de bevolking boven de 60 jaar tekenen vertoont van claudicatio intermittens.

Prevalentie en incidentie

De prevalentie van claudicatio intermittens stijgt met de leeftijd en is significant hoger bij mannen dan bij vrouwen. Onder mensen van 65 jaar en ouder heeft ongeveer 5% van de mannen en 2% van de vrouwen last van etalagebenen. De incidentie van deze aandoening is de afgelopen decennia toegenomen, deels als gevolg van de vergrijzing van de bevolking en de toename van risicofactoren zoals obesitas en een sedentaire levensstijl.

Regionale verschillen en risicogroepen

Claudicatio intermittens komt wereldwijd voor, maar de prevalentie verschilt sterk tussen verschillende regio’s. In ontwikkelde landen zoals de Verenigde Staten en Europa is de prevalentie relatief hoog, terwijl het in ontwikkelingslanden vaak minder vaak wordt gediagnosticeerd, mogelijk vanwege minder geavanceerde gezondheidszorgsystemen en lagere levensverwachting. Risicogroepen zoals rokers en mensen met een slecht beheersbare bloedsuiker of hoge bloeddruk hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van claudicatio intermittens.

Mechanisme

Het mechanisme van claudicatio intermittens is gebaseerd op een verminderde bloedstroom naar de spieren van de benen als gevolg van vernauwde of geblokkeerde bloedvaten. Dit leidt tot zuurstoftekort tijdens inspanning, wat de kenmerkende pijn veroorzaakt. De aandoening is vaak het gevolg van atherosclerose, een aandoening waarbij vetachtige plaques zich ophopen in de wanden van de slagaders.

Atherosclerose en perifere arteriële aandoening

De belangrijkste oorzaak van claudicatio intermittens is atherosclerose, waarbij vetafzettingen (plaques) zich ophopen in de bloedvaten en deze vernauwen. Door deze vernauwingen wordt de bloedstroom naar de benen verminderd, vooral tijdens fysieke activiteit wanneer de spieren meer zuurstof nodig hebben. Dit veroorzaakt pijn en kramp, die typisch stoppen bij rust. Langdurige of onbehandelde atherosclerose kan leiden tot ernstige verminderde circulatie, wat kan leiden tot gangreen of amputatie.

Vasculaire reacties en ischemie

Tijdens lichamelijke activiteit heeft de spieren van de benen meer zuurstof nodig. Bij claudicatio intermittens is het echter moeilijker voor het bloed om de spieren van voldoende zuurstof te voorzien door de vernauwde bloedvaten. Dit resulteert in ischemie, oftewel zuurstoftekort in de weefsels. Wanneer de patiënt stopt met bewegen, neemt de vraag naar zuurstof af en kunnen de symptomen tijdelijk verdwijnen, totdat de activiteit opnieuw wordt hervat.

Oorzaken: Vernauwde slagaders van de onderste ledematen

Claudicatio intermittens is een symptoom van een onderliggende aandoening, voornamelijk van een perifere arteriële ziekte (PAD). PAD is een aandoening waarbij de slagaders van de onderste ledematen vernauwd zijn. Deze slagaders zorgen voor de bloedtoevoer naar de spieren en weefsels van de benen. Wanneer deze spieren tijdens inspanning niet voldoende bloed krijgen door de vernauwde slagaders, ontstaat er spierpijn en spierkrampen. Dit gebeurt vooral tijdens activiteiten zoals wandelen, traplopen of trainen.

PAD is het gevolg van atherosclerose, een aandoening waarbij er een ophoping van cholesterol en andere vetstoffen in de slagaders ontstaat, wat leidt tot vernauwing of blokkering van de slagaders, waaronder de kransslagaders. Naarmate de bloedvaten verder vernauwen, bereikt zuurstofrijk bloed de actieve spieren niet voldoende tijdens het lopen, wat leidt tot pijn. Andere aandoeningen zoals spinale stenose (vernauwing van de wervelkolom met rugpijn en zwakte) en perifere neuropathie (zenuwbeschadiging met pijn en zwakte) kunnen eveneens bijdragen aan het ontstaan van atherosclerose.

Risicofactoren voor perifere arteriële ziekte

De risicofactoren voor het ontwikkelen van een perifere arteriële ziekte zijn:

• Een familiegeschiedenis van perifere vaatziekten
• Hoge bloeddruk
• Hoog cholesterolgehalte in het bloed
• Oudere leeftijd
• Overmatig roken
• Diabetes mellitus (suikerziekte)
• Zwaarlijvigheid

Risicogroepen

Er zijn verschillende risicogroepen voor claudicatio intermittens, waarbij de kans op het ontwikkelen van de aandoening significant hoger is. Deze groepen omvatten mensen met bepaalde gezondheidsproblemen, evenals degenen die een ongezonde levensstijl hebben.

Ouderen

Oudere volwassenen hebben een verhoogd risico op claudicatio intermittens, vooral vanwege de verhoogde kans op atherosclerose en andere risicofactoren zoals hypertensie en diabetes. Naarmate we ouder worden, neemt de elasticiteit van de bloedvaten af, wat het risico op verstoppingen vergroot. De prevalentie van claudicatio intermittens neemt toe bij mensen ouder dan 60 jaar, vooral bij mannen.

Rokers en mensen met hart- en vaatziekten

Rokers hebben het grootste risico op het ontwikkelen van claudicatio intermittens, aangezien roken direct bijdraagt aan de verharding en vernauwing van de bloedvaten. Bovendien lopen mensen met hart- en vaatziekten, zoals coronaire hartziekten of een voorgeschiedenis van beroertes, ook een hoger risico op het ontwikkelen van perifere arteriële aandoeningen, inclusief claudicatio intermittens.

Symptomen: Pijn in de benen tijdens het wandelen

Milde tot matige symptomen

Een patiënt met etalagebenen ervaart krampachtige pijn in de kuitspieren tijdens het lopen of bij een andere vorm van inspanning. De pijn treedt op tijdens het bewegen, vaak al na korte afstanden, zoals het lopen van honderd meter. De pijn vermindert zodra de patiënt in rust is (zoals bij het kijken naar de etalage van een winkel, waarnaar dit symptoom is vernoemd). Etalagebenen ontstaan door spierischemie, een situatie waarin de spier onvoldoende zuurstofrijk bloed krijgt. Hoewel de pijn in alle spieren van het been kan voorkomen, zijn de kuitspieren meestal het pijnlijkst, aangezien deze het meest actief zijn tijdens het lopen. In sommige gevallen treedt de pijn ook op in de armen als de bloedvaten naar de armen vernauwd zijn.

Ernstige symptomen

Naarmate de aandoening verergert, kan de patiënt meer pijn in de benen ervaren, zelfs tijdens rust of liggen. Bij een ernstig verminderde bloedtoevoer kan de huid van het aangedane ledemaat bleek of blauw worden (bleekheid en cyanose). In ernstige gevallen ontwikkelen zich niet-genezende huidzweren op het been door slechte wondgenezing. Andere symptomen die zich kunnen voordoen, zijn koude voeten, gevoelloosheid, tintelingen en zwakte.

Alarmsymptomen

Claudicatio intermittens heeft verschillende alarmsymptomen die vaak de eerste tekenen zijn van perifere arteriële aandoening. Het herkennen van deze symptomen is essentieel voor een tijdige diagnose en behandeling.

Pijn bij inspanning

Het belangrijkste symptoom van claudicatio intermittens is pijn in de benen, die optreedt tijdens het lopen of andere vormen van fysieke activiteit. Deze pijn kan variëren van een krampachtige sensatie tot een scherpe, stekende pijn, en stopt vaak zodra de persoon rust neemt. De pijn komt meestal voor in de kuiten, maar kan zich ook in de dijen of heupen voordoen.

Zwakke pulsaties en verkleuring van de benen

Naast pijn kan er een merkbare zwakte van de pulsaties in de benen zijn, vooral in de voet- of enkelarterieën. In ernstigere gevallen kan de huid van de benen een bleke of blauwachtige tint krijgen, wat duidt op een ernstige verminderde bloedstroom. Dit is een signaal van ischemie en vereist onmiddellijke medische aandacht.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van claudicatio intermittens begint met een grondige anamnese en lichamelijk onderzoek. De arts zal de patiënt vragen naar de aard van de symptomen, zoals de pijn in de benen, de duur en de ernst van de klachten, evenals eventuele risicofactoren, zoals roken, diabetes, hoge bloeddruk of hart- en vaatziekten. De anamnese helpt om te begrijpen of de symptomen indicatief zijn voor claudicatio intermittens of dat er mogelijk een andere oorzaak is.

Anamnese en lichamelijk onderzoek
Een zorgvuldig lichamelijk onderzoek is van essentieel belang voor het stellen van de diagnose. Tijdens het onderzoek zal de arts de bloeddruk in de enkels meten en de pulsaties in de benen controleren. Verminderde of afwezige pulsaties kunnen wijzen op verminderde bloedtoevoer, wat een veelvoorkomend kenmerk is van perifere arteriële aandoeningen (PAD). Bovendien zal de arts letten op tekenen van slechte circulatie, zoals verkleuring van de huid, koude voeten of haren die niet goed groeien op de benen.

Beeldvorming en vasculaire tests
Na het lichamelijk onderzoek kunnen aanvullende diagnostische tests worden uitgevoerd om de diagnose van claudicatio intermittens te bevestigen en de mate van de aandoening te bepalen. De enkel-armindex (ABI) is een veelgebruikte test waarbij de bloeddruk in de enkels wordt vergeleken met die in de armen. Een lage ABI-waarde (minder dan 0,90) is indicatief voor de aanwezigheid van perifere arteriële aandoeningen. Doppler-echografie wordt ook gebruikt om de bloedstroom in de bloedvaten te visualiseren en eventuele vernauwingen of blokkades in de slagaders van de benen op te sporen. Dit kan helpen bij het vaststellen van de ernst van de aandoening.

Geavanceerde beeldvormingstechnieken
In sommige gevallen kunnen geavanceerde beeldvormingstechnieken, zoals CT- of MR-angiografie, nodig zijn om gedetailleerde beelden van de bloedvaten te verkrijgen. Deze technieken stellen artsen in staat om de mate van vernauwing of blokkades in de slagaders te visualiseren, wat cruciaal is voor het plannen van de juiste behandeling. Deze onderzoeken zijn vooral nuttig bij patiënten met ernstige claudicatio intermittens of bij twijfel over de diagnose.

Laboratoriumtests en aanvullende onderzoeken
Hoewel er geen specifieke bloedtests zijn voor het diagnosticeren van claudicatio intermittens, kunnen laboratoriumtests wel nuttig zijn om onderliggende risicofactoren zoals diabetes, hoge cholesterol of hoge bloeddruk te evalueren. Deze factoren kunnen de progressie van de aandoening beïnvloeden en zijn van belang voor het beheer van de ziekte. Tests voor lipidenprofielen, bloedsuikerspiegels en ontstekingsmarkers kunnen bijvoorbeeld helpen om het risico op hart- en vaatziekten te beoordelen, wat de kans op claudicatio intermittens verhoogt. Een verhoogd niveau van C-reactief proteïne (CRP) kan wijzen op ontsteking in het lichaam, wat ook kan bijdragen aan de ontwikkeling van arteriële aandoeningen.

De diagnose claudicatio intermittens is dus gebaseerd op een combinatie van klinische evaluatie, beeldvorming en laboratoriumtests, die samen de ernst van de aandoening vaststellen en het behandelingsplan bepalen.

Behandeling van claudicatio intermittens

De behandeling van etalagebenen richt zich op de onderliggende oorzaak en het verbeteren van de symptomen.

Aanpassingen in de levensstijl

Wanneer claudicatio intermittens het gevolg is van een perifere arteriële ziekte, zijn veranderingen in de levensstijl essentieel:

• Diabetes mellitus en hoge bloeddruk goed beheren
• Een gezonde en evenwichtige voeding
• Gewicht verliezen bij overgewicht
• Stoppen met roken
• Beperken van vet en cholesterol in de voeding
• Inname van voorgeschreven medicatie om het cholesterolgehalte te verlagen, zoals statines

Ballondilatatie onder lokale verdoving

Bij ballondilatatie plaatst de arts onder plaatselijke verdoving via de lies- of armslagader een katheter in de vernauwde slagader. Vervolgens blaast de arts een ballonnetje op bij de vernauwing om de slagader te verwijden. Vaak wordt er een stent geplaatst om de slagader open te houden. Na de procedure wordt een controlefoto gemaakt en verwijdert de arts de katheter.

Chirurgie

In ernstige gevallen kan conventionele behandeling niet voldoende zijn, en is een chirurgische ingreep noodzakelijk om de bloedsomloop te verbeteren. Dit kan inhouden dat de arts een bypass-operatie uitvoert om de bloedstroom rond de blokkade te herstellen.

Lichaamsbeweging

Regelmatige lichaamsbeweging is cruciaal voor patiënten met claudicatio intermittens. Het wordt aanbevolen om minimaal vijf dagen per week dagelijks dertig tot vijfenveertig minuten te wandelen. Dit verbetert de bloedtoevoer naar de kuitspieren en andere beenspieren door een verbeterde circulatie. Daarnaast neemt de inspanningstolerantie toe. Patiënten dienen dit bewegingsadvies gedurende ten minste zes maanden te volgen, bij voorkeur onder begeleiding van een fysiotherapeut en arts.

Prognose van etalagebenen

De prognose van claudicatio intermittens hangt sterk af van de ernst van de aandoening en de effectiviteit van de behandeling. Onbehandeld kan de aandoening verergeren en leiden tot langdurige invaliditeit of zelfs amputatie.

Langdurige effecten van onbehandelde claudicatio intermittens

Wanneer claudicatio intermittens onbehandeld blijft, kan de bloedtoevoer naar de benen verder verminderen, wat kan leiden tot gangreen of zelfs amputatie van het aangetaste been. De progressie van de aandoening kan ook de kwaliteit van leven sterk verminderen, aangezien patiënten steeds meer moeite hebben met lopen en dagelijkse activiteiten uitvoeren.

Effectiviteit van behandeling en therapieën

De prognose van claudicatio intermittens verbetert aanzienlijk met vroege behandeling. Behandelmethoden zoals het aanpassen van de levensstijl, medicatie, angioplastiek of chirurgische ingrepen kunnen de bloedcirculatie verbeteren en de symptomen verlichten. Fysiotherapie en revalidatie kunnen ook bijdragen aan een beter herstel en het behoud van mobiliteit.

Complicaties van claudicatio intermittens

Claudicatio intermittens kan leiden tot verschillende complicaties, zowel fysiek als psychologisch:

Fysieke complicaties

• Verhoogd risico op amputatie bij ernstige PAD
• Koude voeten en verhoogde kans op chronische zweren of wondjes die niet goed genezen
• Verminderde mobiliteit, wat leidt tot een slechtere algemene gezondheid

Psychologische complicaties

• Angst en depressie door de beperkingen in dagelijkse activiteiten
• Verminderde kwaliteit van leven door chronische pijn en beperkte mobiliteit

Preventie van claudicatio intermittens

Preventie richt zich voornamelijk op het verminderen van risicofactoren en het bevorderen van een gezonde levensstijl:

Gezonde levensstijl

• Stoppen met roken om verdere schade aan de slagaders te voorkomen
• Regelmatig lichaamsbeweging, zoals wandelen en andere vormen van inspanning, om de bloedsomloop te verbeteren
• Gezonde en evenwichtige voeding, met name het verminderen van inname van verzadigde vetten en cholesterol
• Regelmatige medische controles om bloeddruk, cholesterol en bloedsuikerspiegel onder controle te houden

Medische monitoring

Regelmatige controles bij de huisarts of specialist zijn belangrijk om de voortgang van de aandoening te monitoren en tijdig in te grijpen als dat nodig is.

Praktische tips voor het leven met / omgaan met claudicatio intermittens

Claudicatio intermittens, ook wel etalagebenen genoemd, is een aandoening waarbij er pijn of kramp in de benen ontstaat bij het lopen, vaak als gevolg van vernauwde bloedvaten die de bloedtoevoer naar de benen beperken. Het kan de dagelijkse activiteiten beïnvloeden, maar er zijn verschillende manieren om de symptomen te beheersen en de kwaliteit van leven te verbeteren.

Zorg voor een gezonde bloedcirculatie

Het verbeteren van de bloedcirculatie in je benen is essentieel om de symptomen van claudicatio intermittens te verminderen. Regelmatige lichaamsbeweging, zoals wandelen, kan helpen de doorbloeding te verbeteren en de spieren te versterken, wat de pijn kan verlichten. Begin met korte afstanden en bouw dit langzaam op om je uithoudingsvermogen te vergroten. Vermijd lange periodes van stilzitten of staan, omdat dit de circulatie kan belemmeren.

Stel een evenwichtig voedingspatroon samen

Een evenwichtig voedingspatroon speelt een cruciale rol in het beheer van claudicatio intermittens. Vermijd verzadigde vetten en eet voedingsmiddelen die de gezondheid van je bloedvaten ondersteunen, zoals groenten, fruit, volle granen, en magere eiwitten. Let ook op je zoutinname, aangezien te veel zout kan bijdragen aan verhoogde bloeddruk, wat de symptomen kan verergeren. Overweeg gezonde voeding en voedingskeuzes die specifiek gericht zijn op het bevorderen van de bloedcirculatie en het verlagen van cholesterol.

Beheer risicofactoren zoals roken en diabetes

Roken is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen van claudicatio intermittens, omdat het de bloedvaten vernauwt en de bloedstroom vermindert. Stoppen met roken is een van de beste dingen die je kunt doen om je symptomen te verbeteren. Daarnaast is het belangrijk om je suikerziekte goed te beheren, omdat diabetes de bloedvaten kan beschadigen en de symptomen van claudicatio intermittens kan verergeren.

Werk samen met je zorgteam voor een behandelplan

De behandeling van claudicatio intermittens kan variëren, afhankelijk van de ernst van de aandoening. Het is belangrijk om samen te werken met je arts om een op maat gemaakt behandelplan te ontwikkelen. Dit kan medicatie omvatten om de bloeddruk of cholesterol te beheersen, of in sommige gevallen een operatie om de bloedvaten te herstellen. Regelmatige controleafspraken helpen om je voortgang te volgen en aanpassingen aan je behandeling te maken indien nodig.

Overweeg fysiotherapie voor pijnverlichting

Fysiotherapie kan helpen bij het verlichten van de pijn die gepaard gaat met claudicatio intermittens. Door gerichte oefeningen en mobiliteitstraining kan een fysiotherapeut de doorbloeding verbeteren en de spierkracht versterken, wat de pijn bij het lopen kan verminderen. Bespreek met je arts of fysiotherapie een optie is die voor jou geschikt is.

Ondersteun je emotionele welzijn

De chronische pijn en beperkingen die gepaard gaan met claudicatio intermittens kunnen invloed hebben op je mentale welzijn. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan je emotionele gezondheid en steun te zoeken indien nodig. Therapie of mentale gezondheid begeleiding kan je helpen omgaan met de mentale en emotionele uitdagingen van de aandoening, zodat je beter in staat bent om je dagelijkse leven te blijven leiden.

Misvattingen rond claudicatio intermittens

Claudicatio intermittens, ook wel etalagebenen genoemd, is een aandoening die gekarakteriseerd wordt door pijn in de benen tijdens het lopen of andere fysieke activiteiten. Deze pijn ontstaat doordat de bloedtoevoer naar de spieren tijdelijk onvoldoende is. Er zijn veel misvattingen over de aandoening, die vaak verkeerd begrepen wordt.

Claudicatio intermittens is een ongevaarlijke aandoening

Veel mensen denken dat claudicatio intermittens slechts een ongemak is, zonder ernstige gevolgen. In werkelijkheid is het een teken van onderliggende arteriële aandoeningen, zoals atherosclerose, waarbij de bloedvaten vernauwd raken. Deze vernauwingen kunnen leiden tot ernstigere hart- en vaatproblemen, zoals hartaanvallen of beroertes, als ze niet tijdig worden behandeld.

Claudicatio intermittens komt alleen voor bij ouderen

Hoewel claudicatio intermittens vaker voorkomt bij ouderen, kan het ook bij jongere mensen optreden, vooral als zij risicofactoren zoals roken, diabetes of overgewicht hebben. Atherosclerose kan zich namelijk in een vroeg stadium ontwikkelen, wat leidt tot beperkte bloedtoevoer naar de benen en de symptomen van claudicatio intermittens.

De pijn is alleen fysiek en heeft geen invloed op de kwaliteit van leven

De pijn die gepaard gaat met claudicatio intermittens kan niet alleen lichamelijk belastend zijn, maar heeft vaak ook een aanzienlijke invloed op het mentale welzijn van de patiënt. De angst om pijn te ervaren tijdens het lopen kan leiden tot vermijdingsgedrag, waardoor de patiënt steeds minder beweegt. Dit kan leiden tot mentale gezondheidsproblemen zoals depressie of angststoornissen.

Claudicatio intermittens komt alleen voor in de benen

Hoewel claudicatio intermittens vaak pijn in de benen veroorzaakt, kan de aandoening ook leiden tot pijn in andere delen van het lichaam die afhankelijk zijn van een goede bloedcirculatie, zoals de voeten. Bij sommige mensen kan de pijn zich uitbreiden naar de bilspieren, heupen of zelfs de voeten, afhankelijk van de locatie van de vernauwde bloedvaten.

Claudicatio intermittens is een onomkeerbare aandoening

Een veelvoorkomende misvatting is dat er geen behandelingsmogelijkheden zijn voor claudicatio intermittens. Hoewel de aandoening het gevolg is van arteriële beschadiging, kunnen behandelingen zoals medicatie, veranderingen in het voedingspatroon en regelmatige lichaamsbeweging helpen de bloedcirculatie te verbeteren en de pijn te verlichten. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om de bloedvaten te herstellen.

Als de pijn verdwijnt, is de aandoening genezen

Mensen met claudicatio intermittens denken soms dat de aandoening voorbij is zodra de pijn afneemt. Dit is echter vaak niet het geval. De symptomen kunnen tijdelijk verbeteren, maar zonder behandeling van de onderliggende arteriële aandoening kunnen de symptomen terugkeren of zelfs verergeren. Het is belangrijk om een arts te raadplegen en een behandelingsplan te volgen, zelfs wanneer de pijn afneemt.

Claudicatio intermittens wordt alleen veroorzaakt door arteriële problemen

Hoewel arteriële aandoeningen de meest voorkomende oorzaak zijn van claudicatio intermittens, kunnen andere factoren zoals een slecht spierfunctie, zenuwschade of een verstoorde bloedsuikerspiegel ook bijdragen aan de symptomen. Diabetes en overgewicht spelen vaak een rol bij het verergeren van de aandoening, omdat ze de bloedcirculatie verder kunnen verslechteren.

Lees verder

• Atherosclerose of arteriosclerose: Slagaderverkalking
• Perifere vasculaire ziekte: Pijn en kramp aan been
• Beenkrampen: Oorzaken en tips bij pijnlijke krampen in been