Longabces: symptomen, oorzaak en behandeling abces in long

Longabces symptomen bestaan vaak uit een productieve hoest, een slechte adem, koorts en rillingen. Een longabces is een met pus gevulde holte in het longweefsel. Een bacteriële infectie is de oorzaak van een longabces. Ontstoken weefsel sterft af. Dit proces wordt 'necrose' genoemd. In de ruimte die dan ontstaat, ontwikkelt zich pus. Het meest opvallende symptoom van een longabces is een productieve hoest. Het opgehoeste slijm kan bloed of pus bevatten en vreselijk stinken. Andere symptomen kunnen bestaan uit pijn op de borst, vooral bij diepe ademhaling, en algemene zwakte door de ontsteking. Sommige patiënten ervaren een verlies van eetlust en gewichtsverlies door het langdurige ziekteproces. Bij ernstige gevallen kan kortademigheid optreden door een verminderde longfunctie. Slechte adem, vaak beschreven als een rotte geur, is een typisch kenmerk door de bacteriën in het abces. Behandeling van een longabces bestaat uit het toedienen van antibiotica, eventueel drainage van het abces.

• Wat is een longabces?
• Anatomie en fysiologie van de longen
• Epidemiologie
• Pathofysiologie van een longabces
• Oorzaken van een longabces
• Primaire en secundaire longabcessen
• Meest voorkomende oorzaak longabces
• Onderliggende aandoening
• Risicofactoren
• Symptomen van een longabces
• Onderzoek en diagnose
• Behandeling van een longabces
• Antibiotica: de eerste verdedigingslinie
• Drainage: het verwijderen van overtollige pus
• Chirurgische ingrepen: een laatste redmiddel
• Leefstijlveranderingen: bijdragen aan herstel
• Ondersteunende zorg: ademhaling en voeding
• Prognose
• Complicaties
• Preventie

Wat is een longabces?

Jan, een fanatieke motorrijder van midden veertig, begon de laatste weken te klagen over aanhoudende hoestbuien en een scherpe pijn in zijn borst. "Zal wel een griepje zijn," dacht hij, en hij reed stoïcijns door de regenachtige wegen van het platteland. Maar toen hij plots hoge koorts kreeg en zelfs bloed ophoestte, werd hij door zijn vrouw naar de huisarts gestuurd. Een longfoto in het ziekenhuis bracht de schokkende diagnose: een longabces, een ernstige infectie waarbij een met pus gevulde holte in zijn long was ontstaan. Gelukkig werd hij na een intensieve antibioticabehandeling en veel rust weer helemaal de oude, maar hij zwoer voortaan zijn lichaam serieuzer te nemen.

Een longabces wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie die optreedt in het longweefsel. De infectie veroorzaakt weefselsterfte oftewel 'necrose'. In de ruimte die als gevolg daarvan ontstaat, verzamelt zich pus. Dit wordt een longabces genoemd. Een longabces is soms lastig te behandelen. De aandoening kan levensbedreigend zijn.

Anatomie en fysiologie van de longen

De longen zijn een van de meest bijzondere organen in ons lichaam. Ze zijn niet alleen verantwoordelijk voor de ademhaling, maar werken ook als filters en gaswisselaars die ons leven in stand houden. Wanneer een aandoening zoals een longabces ontstaat, wordt deze harmonieuze werking verstoord. Laten we de structuur en functie van de longen verkennen en begrijpen hoe een longabces deze processen beïnvloedt.

De basisstructuur van de longen
Onze longen zijn als twee zachte, sponsachtige zakken die zich aan weerszijden van het borstbeen bevinden. Ze worden beschermd door de ribben en ondersteund door de ademhalingsspieren, zoals het middenrif.

• Lobben en segmenten: De rechterlong heeft drie lobben, terwijl de linkerlong er twee heeft om ruimte te maken voor het hart. Elke long is verder verdeeld in segmenten, een soort compartimenten die samenwerken maar ook afzonderlijk kunnen functioneren. Dit is belangrijk bij een longabces, omdat een abces vaak in één segment voorkomt en de rest van de long relatief intact blijft.
• Bronchiën en luchtwegen: De luchtwegen beginnen bij de luchtpijp (trachea) en splitsen zich in steeds kleinere buisjes, de bronchiën en bronchiolen. Deze leiden de lucht naar de longblaasjes, waar de gaswisseling plaatsvindt.

De longblaasjes: waar magie gebeurt
De longblaasjes, of alveoli, zijn microscopisch kleine zakjes die omgeven zijn door een netwerk van bloedvaten. Hier vindt de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide plaats:

• Zuurstof in, koolstofdioxide uit: Wanneer je inademt, vult zuurstof de longblaasjes. Via dunne wandjes diffundeert de zuurstof naar de haarvaten en komt in de bloedbaan terecht. Tegelijkertijd wordt koolstofdioxide, een afvalproduct van ons lichaam, via hetzelfde proces afgevoerd en uitgeademd.
• Sponsachtige structuur: De longen hebben een enorme oppervlakte door miljarden longblaasjes, vergelijkbaar met een tennisbaan. Dit maakt een efficiënte gaswisseling mogelijk.

Bij een longabces kan deze gasuitwisseling in het getroffen gebied ernstig worden belemmerd door de aanwezigheid van pus en necrotisch weefsel.

De rol van het slijmvlies en de trilharen
De binnenkant van de luchtwegen is bekleed met slijmvlies en kleine trilhaartjes. Deze werken samen om vuil, stof en micro-organismen te verwijderen:

• Slijm: Het slijm vangt ongewenste deeltjes op, zoals stof en bacteriën.
• Trilharen: Deze kleine haartjes bewegen als een lopende band en transporteren het slijm naar boven, richting de keel, waar het kan worden doorgeslikt of opgehoest.

Bij een longabces kan deze beschermende functie worden verstoord, vooral als de bacteriën die het abces veroorzaken afkomstig zijn uit de mondholte of door aspiratie.

De bloedvoorziening: voeding en zuurstof voor de longen
De longen ontvangen bloed van twee bronnen:

• De longslagader: Deze brengt zuurstofarm bloed van het hart naar de longen, waar het opnieuw wordt geladen met zuurstof.
• De bronchiale slagaders: Deze voorzien de longen zelf van zuurstof en voedingsstoffen.

Bij een longabces kan de bloedtoevoer in het getroffen gebied worden verstoord. Dit belemmert het herstel en kan leiden tot verdere complicaties, zoals sepsis wanneer bacteriën de bloedbaan binnendringen.

Ademhalingsspieren: de motor van de ademhaling
Ademhalen gebeurt dankzij de coördinatie van spieren zoals het middenrif en de tussenribspieren:

• Inademen: Het middenrif spant zich aan en beweegt omlaag, terwijl de tussenribspieren de borstkas vergroten. Dit creëert een onderdruk die lucht de longen inzuigt.
• Uitademen: De spieren ontspannen, waardoor de longen lucht passief naar buiten duwen.

Bij een longabces kan pijn of een verminderde longfunctie ervoor zorgen dat het ademhalen moeilijker en minder efficiënt wordt.

Het immuunsysteem van de longen: verdediging op de frontlinie
De longen hebben een ingebouwd immuunsysteem dat constant paraat staat om indringers te bestrijden:

• Macrofagen: Deze immuuncellen patrouilleren in de longblaasjes en vernietigen bacteriën en andere ziekteverwekkers.
• Ontstekingsreactie: Bij een infectie komen extra immuuncellen naar de longen om de indringers te bestrijden. Bij een longabces kan deze reactie leiden tot overmatige weefselschade, wat resulteert in een met pus gevulde holte.

Hoe een longabces de anatomie en fysiologie verstoort
Een longabces kan de delicate balans in de longen ernstig verstoren:

• Blokkade van luchtwegen: De aanwezigheid van pus kan luchtstromen blokkeren en zuurstoftoevoer naar de longblaasjes verminderen.
• Verlies van weefselfunctie: Het necrotische (afgestorven) weefsel in de abcesholte kan niet meer deelnemen aan de gaswisseling.
• Systemische effecten: Door verspreiding van bacteriën en ontstekingsstoffen kan een longabces leiden tot ernstige complicaties zoals sepsis.

Epidemiologie

Een longabces, een met pus gevulde holte in de longen, is een relatief zeldzame aandoening. Het voorkomen ervan wordt beïnvloed door een samenspel van factoren zoals leeftijd, geslacht, leefstijl, en geografische locatie. Deze aandoening vertelt niet alleen een medisch verhaal, maar ook een verhaal van hoe levensomstandigheden en genetica ons kwetsbaar maken.

Geslachtsverschillen: mannen in de meerderheid
Longabcessen komen significant vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Onder volwassenen is ongeveer 60-70% van de gevallen man. Dit verschil wordt vaak toegeschreven aan leefstijlfactoren, zoals een hoger alcoholgebruik en een grotere kans op aspiratie (het inademen van voedsel of vloeistof), beide risicofactoren voor een longabces.

• Voorbeeld: In een Belgische studie werd vastgesteld dat 68% van de patiënten met een longabces mannen waren, vaak met een geschiedenis van alcoholmisbruik.

Leeftijd: een kwestie van kwetsbaarheid
Longabcessen worden vaker gezien bij volwassenen dan bij kinderen. Volwassenen van middelbare leeftijd en ouderen hebben een verhoogd risico vanwege factoren zoals een verminderde weerstand, chronische ziekten (zoals diabetes) en slechte mondgezondheid. Bij kinderen is een longabces uiterst zeldzaam en meestal secundair aan ernstige longinfecties zoals longontsteking.

• Cijfers: In Europa wordt minder dan 0,5% van alle ziekenhuisopnames voor longontsteking gecompliceerd door een longabces. Bij kinderen is dit minder dan 0,1%.

Leefstijl en voeding: een cruciale rol
Een ongezonde leefstijl speelt een belangrijke rol in de ontwikkeling van longabcessen. Factoren zoals roken, overmatig alcoholgebruik en slechte mondhygiëne verhogen het risico aanzienlijk.

• Roken: Langdurig roken beschadigt het longweefsel, waardoor infecties gemakkelijker wortel kunnen schieten.
• Alcoholgebruik: Overmatig alcoholgebruik vermindert het bewustzijn en vergroot de kans op aspiratie. Daarnaast onderdrukt alcohol het immuunsysteem.
• Voeding: Ondervoeding en tekorten aan essentiële vitamines zoals vitamine C en D kunnen het immuunsysteem verzwakken, waardoor infecties ernstiger verlopen.

Voorbeeld: In landen met hoge niveaus van alcoholmisbruik, zoals sommige Oost-Europese landen, is het voorkomen van longabcessen hoger dan in Nederland of België.

Klimaat en geografische verschillen: de invloed van locatie
Het voorkomen van longabcessen verschilt wereldwijd en wordt beïnvloed door klimaat, levensstandaard en toegang tot gezondheidszorg.

• Nederland en België: In Nederland en België is het longabces relatief zeldzaam. Door goede toegang tot antibiotica en mondgezondheidszorg wordt de aandoening bij minder dan 5 op de 100.000 mensen per jaar gezien.
• Nederlandse overzeese gebiedsdelen: In gebieden zoals Aruba en Curaçao kan een longabces iets vaker voorkomen vanwege tropische infecties en beperkte toegang tot tandheelkundige zorg in sommige gemeenschappen.
• Wereldwijd: Longabcessen zijn vaker te zien in lage- en middeninkomenslanden, zoals in delen van Azië en Afrika, waar mondhygiëne en toegang tot antibiotica beperkt zijn. In India is de prevalentie bijvoorbeeld 10-15 gevallen per 100.000 mensen, aanzienlijk hoger dan in Europa.

Genetica: een onderliggende kwetsbaarheid
Ofschoon genetica geen directe rol speelt in het ontstaan van een longabces, kunnen genetische aandoeningen die de immuniteit verminderen, zoals cystische fibrose of primaire immuundeficiënties, het risico vergroten. Personen met deze aandoeningen zijn gevoeliger voor longinfecties die kunnen leiden tot complicaties zoals een longabces.

• Voorbeeld: In een onderzoek in de VS bleek dat patiënten met genetisch bepaalde immuundeficiënties een vijf keer hoger risico hadden op het ontwikkelen van een longabces.

Andere risicofactoren: een combinatie van omstandigheden
Naast leefstijl en genetica zijn er aanvullende risicofactoren die de kans op een longabces vergroten:

• Chronische ziekten: Diabetes, COPD en kanker verhogen de kans op infecties en complicaties.
• Slechte mondgezondheid: Tandabcessen en gingivitis kunnen bacteriën naar de longen verspreiden, vooral bij kwetsbare mensen.
• Medische ingrepen: Personen die beademing of andere invasieve procedures hebben ondergaan, lopen een groter risico op aspiratie en secundaire infecties.

Pathofysiologie van een longabces

Een longabces is meer dan een eenvoudige infectie. Het is een dramatisch gevecht tussen bacteriën en het immuunsysteem, dat leidt tot een holte gevuld met pus in het delicate weefsel van de longen. Dit proces, hoewel zeldzaam, is een complexe symfonie van ontsteking, weefselafbraak en een soms moeizaam herstel. Laten we de mechanica en biologie achter dit fenomeen ontrafelen.

Het begin: een vijand dringt binnen
Het ontstaansmechanisme van een longabces begint vaak met de introductie van pathogene micro-organismen in het longweefsel. Dit kan gebeuren via:

• Aspiratie: Het inademen van voedsel, vloeistoffen of speeksel, vaak rijk aan bacteriën uit de mondholte. Dit is de meest voorkomende oorzaak en treedt vooral op bij mensen met een verminderd bewustzijn, zoals door alcoholintoxicatie of een beroerte.
• Secundaire infectie: Een onbehandelde longontsteking kan escaleren tot een longabces. Bij deze route spelen bacteriën zoals Staphylococcus aureus of Klebsiella pneumoniae vaak een hoofdrol.
• Directe verspreiding: Abcessen in nabijgelegen organen, zoals de lever of een tandabces, kunnen via de bloedbaan bacteriën naar de longen sturen.

Ontsteking: de strijd ontbrandt
Zodra bacteriën het longweefsel binnendringen, reageert het immuunsysteem met een krachtige ontstekingsreactie:

• Immuuncellen mobiliseren: Neutrofielen, de voorhoede van het immuunsysteem, trekken massaal naar de infectieplaats. Ze proberen de bacteriën te vernietigen door het vrijmaken van enzymen en reactieve zuurstofmoleculen.
• Weefselschade: Hoewel de immuuncellen effectief zijn in het aanvallen van bacteriën, beschadigen ze ook het omliggende longweefsel. Dit leidt tot necrose, ofwel het afsterven van cellen.

De vorming van de abcesholte: een holle overwinning
Naarmate de ontsteking vordert, verandert het gebied van infectie in een met pus gevulde holte. Dit proces omvat:

• Necrose en liquefactie: Het dode longweefsel smelt samen met etter, een mengsel van dode cellen, bacteriën en ontstekingsproducten. Dit creëert de typische abcesholte.
• Inkapseling: Het lichaam probeert verdere verspreiding te voorkomen door de abcesholte te omgeven met een stevige wand van bindweefsel. Dit beschermt de omliggende longgebieden, maar maakt het moeilijker voor antibiotica om de infectie volledig te bestrijden.

Symptomen en complicaties: de signalen van het lichaam
Het lichaam probeert de infectie te bestrijden, maar het longabces kan een reeks symptomen veroorzaken:

• Hoest met sputum: Vaak wordt een dikke, stinkende vloeistof opgehoest die pus of bloed bevat, een gevolg van de afbraakproducten in de abcesholte.
• Koorts en malaise: Het lichaamstemperatuur stijgt als onderdeel van de immuunreactie.
• Pijn op de borst: De ontsteking en eventuele verspreiding naar het borstvlies (pleura) kunnen scherpe pijn veroorzaken.
• In ernstige gevallen kan de infectie zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, wat kan leiden tot sepsis of een empyeem (pus in de pleuraholte).

Het herstelproces: de kunst van genezing
Het lichaam probeert na verloop van tijd het beschadigde weefsel te herstellen:

• Resorptie van pus: Bij succesvolle behandeling met antibiotica wordt de infectie gecontroleerd en begint het lichaam de pus in de holte op te ruimen.
• Fibrosering: Het beschadigde longweefsel wordt vervangen door littekenweefsel, wat de functie van het getroffen gebied kan verminderen.
• Risico op terugval: Als de abcesholte niet volledig geneest of opnieuw geïnfecteerd raakt, kan de aandoening terugkeren.

De rol van bacteriën: vijanden met variatie
Het type micro-organisme dat verantwoordelijk is voor een longabces varieert afhankelijk van de oorzaak:

• Anaërobe bacteriën: Deze bacteriën uit de mondholte zijn de meest voorkomende boosdoeners bij aspiratie.
• Aerobe bacteriën: Streptococcus pneumoniae en Staphylococcus aureus spelen vaak een rol bij secundaire infecties.
• Schimmels en parasieten: In zeldzame gevallen, zoals bij immuungecompromitteerde patiënten, kunnen schimmels zoals Aspergillus of parasieten longabcessen veroorzaken.

Oorzaken van een longabces

Primaire en secundaire longabcessen

Longabcessen kunnen worden onderverdeeld in primaire en secundaire longabcessen, op basis van hun ontstaansmechanisme. Verschillende soorten bacteriën kunnen door verschillende factoren een infectie veroorzaken. Primaire abcessen ontwikkelen zich vaak vanuit longinfecties, zoals longontsteking. Secundaire abcessen treden op bij patiënten met een onderliggende longafwijking.

Meest voorkomende oorzaak longabces

De meest voorkomende oorzaak van een longabces is een infectie die wordt veroorzaakt door zogeheten commensalen ofwel bacteriën die normaal voorkomen in de mond of de keel zonder ziekte te veroorzaken, en worden ingeademd in de longen. Er zijn veel verdedigingsmechanismen die het lichaam in stelling kan brengen tegen dergelijke infecties, zoals hoesten. Deze infecties treden daarom vooral op als deze mechanismen falen, bijvoorbeeld doordat je bewusteloos of erg suf bent door het gebruik van suf makende drugs, alcoholgebruik, kalmerende middelen (bijvoorbeeld benzodiazepinen), anesthesie (verdoving), of door een aandoening van het zenuwstelsel.

Onderliggende aandoening

Soms kan een longtumor de oorzaak zijn van een longabces. Bijvoorbeeld als de tumor een van de luchtwegen afsluit. Obstructie van de luchtwegen wat leidt tot abcesvorming, kan ook door een vreemd voorwerp komen. Er ontstaat dan een abces omdat pus zich ophoopt achter de obstructie. Een bacteriële longontsteking kan ook tot een longabces leiden. Soms ontstaat er een longabces door geïnfecteerde trombose of longembolie of door infecties die verspreid worden via de bloedsomloop.

Risicofactoren

Mensen die lijden aan alcoholisme of onlangs ziek zijn geweest (in het bijzonder mensen die een longontsteking hebben gehad), hebben een hoog risico op het ontwikkelen van een longabces. Het risico is ook hoog voor mensen die onlangs onder narcose of sedatie zijn geweest, of die bewusteloos zijn geweest.

Symptomen van een longabces

Wat zijn de symptomen van een longabces? Het meest opvallende symptoom van een longabces is een productieve hoest. Bij een productieve hoest zit er slijm in de luchtwegen dat tijdens het hoesten loskomt en zo weggewerkt wordt. Het opgehoeste slijm kan bloederig of pus-achtig zijn en heeft een vieze geur. Het opgehoeste slijm stinkt. Andere symptomen zijn een slechte adem, koorts met koude rillingen, pijn op de borst en kortademigheid. Zweten of nachtelijk zweten, gewichtsverlies en vermoeidheid kunnen ook wijzen op een longabces. Daarnaast kun je last krijgen van trommelstokvingers.

Onderzoek en diagnose

Hoe wordt een longabces gediagnosticeerd? Om een ​​longabces te diagnosticeren, zal de arts allereerst een anamnese afnemen. Daarna vindt lichamelijk onderzoek plaats. De huisarts zal onder meer met zijn stethoscoop naar de ademgeluiden luisteren. Als een abces wordt vermoed, zal de arts het sputum of de pus analyseren. Ook kan beeldvormend onderzoek geïndiceerd zijn, zoals een röntgenfoto of een CT-scan om te kijken waar de infectie in de longen zich bevindt en om andere aandoeningen uit te sluiten, zoals longkanker of emfyseem. Bij vermoeden van een vreemd voorwerp in de longen, kan de arts een longonderzoek verrichten met behulp van bronchoscopie. Hiermee kunnen de luchtwegen van binnen worden bekeken.

Behandeling van een longabces

Een longabces vereist een gerichte en vaak langdurige behandeling om de infectie te bestrijden en complicaties te voorkomen. Van krachtige antibiotica tot zeldzame chirurgische ingrepen, de behandeling is afgestemd op de ernst van de aandoening en de algehele gezondheid van de patiënt. Hier volgt een uitgebreide uitleg over de stappen en mogelijkheden.

Antibiotica: de eerste verdedigingslinie

De hoeksteen van de behandeling van een longabces is het gebruik van antibiotica om de infectie te bestrijden.

• Intravenieuze antibiotica: De behandeling begint vaak met krachtige antibiotica die direct in de bloedbaan worden toegediend. Dit zorgt voor een snelle bestrijding van de bacteriën in de longen.
• Overgang naar orale antibiotica: Zodra de infectie onder controle is, wordt overgeschakeld op orale antibiotica. De behandeling kan weken tot maanden duren, afhankelijk van de ernst van het abces. In sommige gevallen is een behandeling van maximaal zes maanden nodig.
• Breed-spectrum antibiotica: Vaak worden antibiotica zoals clindamycine, metronidazol of een combinatie van penicillines gebruikt, omdat deze effectief zijn tegen de bacteriën die doorgaans longabcessen veroorzaken.

Voorbeeld: Een patiënt met een longabces na aspiratie herstelde volledig na een behandeling van drie maanden met antibiotica.

Drainage: het verwijderen van overtollige pus

In zeldzame gevallen is drainage nodig om de pus uit de abcesholte of een empyeem (pusophoping in de pleuraholte) te verwijderen.

• Percutane drainage: Een dunne buis wordt via de borstwand ingebracht om pus af te voeren. Deze procedure wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving en met behulp van beeldvorming zoals een echo of CT-scan.
• Empyeemdrainage: Als er pus in de pleuraholte aanwezig is, kan een thoraxdrain nodig zijn om het vocht af te voeren en de ademhaling te verbeteren.

Chirurgische ingrepen: een laatste redmiddel

In zeer ernstige gevallen, waarbij antibiotica en drainage niet effectief zijn, kan een chirurgische ingreep noodzakelijk zijn.

• Longresectie: Een deel van het geïnfecteerde longweefsel wordt verwijderd om de infectiebron volledig te elimineren. Dit wordt meestal alleen overwogen bij patiënten met herhaalde abcessen of uitgebreide schade aan de longen.
• Lobectomie: Als het abces een hele longlob aantast, kan een lobectomie (verwijdering van een longlob) nodig zijn.
• Zeldzaamheid: Deze ingrepen zijn uitzonderlijk, omdat de meeste patiënten goed reageren op medicamenteuze behandeling.

Leefstijlveranderingen: bijdragen aan herstel

Een gezonde leefstijl speelt een belangrijke rol in het herstel en het voorkomen van nieuwe longabcessen.

• Stoppen met roken: Roken beschadigt het longweefsel en vermindert het vermogen van de longen om zichzelf te reinigen. Stoppen met roken kan het herstel aanzienlijk versnellen.
• Alcoholgebruik vermijden: Overmatig alcoholgebruik verhoogt het risico op aspiratie, een belangrijke oorzaak van longabcessen. Vermijden van alcohol is essentieel.
• Goede mondgezondheid: Regelmatige mondhygiëne kan het risico op bacteriële infecties uit de mondholte verminderen, wat vooral belangrijk is bij aspiratie.

Ondersteunende zorg: ademhaling en voeding

Naast gerichte behandelingen zijn er ondersteunende maatregelen die bijdragen aan een sneller herstel.

• Ademhalingsoefeningen: Deze helpen om slijm uit de longen te verwijderen en de luchtwegen vrij te houden.
• Gezonde voeding: Een uitgebalanceerd dieet met voldoende vitamines en mineralen ondersteunt het immuunsysteem en versnelt het herstel.
• Zuurstoftherapie: Bij ernstige ademhalingsproblemen kan tijdelijk zuurstof worden toegediend.

Prognose

Na behandeling met antibiotica is de vooruitzicht voor een longabces over het algemeen goed. Meer dan 90% van de gevallen geneest met alleen medicijnen, behalve als het veroorzaakt wordt door een verstopte luchtweg als gevolg van kanker.[1]

Factoren die gekoppeld zijn aan een minder gunstige vooruitzicht zijn onder andere hoge leeftijd, verzwakking, ondervoeding, infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (hiv) of andere vormen van onderdrukking van het immuunsysteem, kanker, en als de symptomen langer dan 8 weken duren. Het sterftecijfer kan oplopen tot 75% voor patiënten met een verzwakt immuunsysteem of luchtwegobstructie die leidt tot een longabces.

Complicaties

In zeldzame gevallen kan een longabces scheuren. Dit is een ernstig medisch probleem. Een andere mogelijke complicatie is dat de infectie zich verspreidt naar andere delen van het lichaam.

Preventie

Als je longabcessen wilt voorkomen, zijn hier een paar maatregelen die je kunt nemen:

• Zorg ervoor dat je de juiste aandacht krijgt als je een hoog risico loopt op het inademen van vreemde stoffen of vocht. Bescherm je luchtwegen, minimaliseer het gebruik van kalmerende middelen en lig met je hoofd omhoog als je in het ziekenhuis bent.
• Als je een hoog risico loopt, zoals na een beenmerg- of orgaantransplantatie of door een verzwakt immuunsysteem (bijvoorbeeld door hiv), neem dan preventieve antibiotica.
• Werk aan een betere mondhygiëne en tandheelkundige zorg, vooral als je een oudere of zwakkere patiënt bent. Dit helpt het risico op een specifiek type longabces te verminderen.
• Als je problemen hebt met de slokdarm, leer dan hoe je het risico op het inademen van maaginhoud kunt verminderen. Pas je slaaphouding aan en vermijd te veel eten voor het slapengaan.

Noten:

1. Medscape. Lung Abscess. https://emedicine.medscape.com/article/299425-overview?form=fpf (ingezien op 8-3-2024)

Lees verder

• Pijn op de longen: bij diep inademen of pijn met hoesten
• Abcesdrainage: behandeling door drainage van een abces
• Abces in huid of lichaam: met pus gevulde zwelling in holte
• Longziekten of longaandoeningen: symptomen en oorzaken
• Longkanker: symptomen, oorzaak, stadium en behandeling