Longabces: Bacteriële infectie met abces in longen

Een longabces is een met pus gevulde holte in het longweefsel die ontstaat door een bacteriële infectie. Door de infectie sterft weefsel af (necrose), waarna pus zich ophoopt in de ontstane ruimte. De symptomen van een longabces lijken vaak op die van een longontsteking, maar kunnen geleidelijk of acuut optreden, afhankelijk van de ernst van de infectie. De behandeling van een longabces is doorgaans langdurig, maar met een goede behandeling is de prognose meestal positief. Onder bepaalde omstandigheden kan een longabces echter snel levensbedreigend worden.

• Synoniemen van longabces
• Anatomie longen en relatie tot longabces
• Epidemiologie van longabces
• Mechanisme
• Oorzaken van longabces: Bacteriële infectie en abcesvorming
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen van een longabces
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van longabces
• Prognose van longabces
• Complicaties van een longabces
• Preventie van longabces
• Praktische tips voor het omgaan met longabces
• Herken de symptomen van een longabces
• Volg de voorgeschreven antibioticabehandeling
• Zorg voor voldoende rust
• Hydrateer goed om slijm te verlichten
• Overleg met je arts over pijnbestrijding
• Let op ademhalingsproblemen en zoek snel hulp
• Pas je voedingspatroon aan voor herstel
• Vermijd blootstelling aan irriterende stoffen
• Doe ademhalingsoefeningen om je longfunctie te verbeteren
• Houd je arts op de hoogte van je voortgang
• Let op tekenen van complicaties
• Versterk je immuunsysteem na herstel
• Misvattingen rond longabces
• Een longabces is hetzelfde als een gewone longontsteking
• Een longabces ontstaat alleen bij zware rokers en alcoholgebruikers
• Een longabces geneest vanzelf zonder behandeling
• Een sputumtest is voldoende om een longabces vast te stellen
• Een longabces komt alleen voor bij patiënten met ernstige onderliggende ziekten
• Antibiotica werken altijd snel bij een longabces
• Na genezing van een longabces blijven er geen gevolgen

Synoniemen van longabces

Een longabces staat ook bekend onder de volgende synoniemen:

• longgangreen (bij meerdere kleine abcessen)
• necrotiserende longontsteking (bij meerdere kleine abcessen)

Anatomie longen en relatie tot longabces

De longen zijn organen die zich in de borstholte bevinden, beschermd door de ribben en het borstbeen. Ze zijn verantwoordelijk voor de gaswisseling, waarbij zuurstof in het bloed wordt opgenomen en kooldioxide wordt uitgescheiden. Longabces is een lokale ophoping van pus in het longweefsel, vaak als gevolg van een infectie die het longweefsel aantast en leidt tot de vorming van een holte gevuld met etter. Het abces kan zich ontwikkelen in elk deel van de longen, maar komt vaak voor in de onderste lobben, aangezien deze gebieden vatbaarder zijn voor infecties en opstapeling van slijm.

Structuur van de longen
De longen bestaan uit twee primaire delen: de rechterlong, die uit drie lobben bestaat (bovenste, middelste en onderste lob), en de linkerlong, die uit twee lobben bestaat (bovenste en onderste lob). Het longweefsel is opgebouwd uit alveoli (luchtzakjes) die zorgen voor de gaswisseling. De longen zijn omgeven door het pleura, een dunne membranenlaag die de longen bedekt en de borstholte bekleedt.

Relatie tussen longen en longabces
Een longabces ontstaat meestal wanneer bacteriën, schimmels of andere pathogenen in de longen terechtkomen en een infectie veroorzaken. De longen reageren door een ontstekingsreactie in het getroffen weefsel, wat kan leiden tot de vorming van een holte gevuld met pus. Meestal wordt het abces veroorzaakt door een bacteriële infectie, hoewel schimmelinfecties ook een rol kunnen spelen. Bij patiënten met verzwakte immuniteit of onderliggende aandoeningen is de kans op het ontwikkelen van een longabces groter.

Epidemiologie van longabces

De frequentie van longabcessen in de algemene bevolking is niet precies bekend. De incidentie is echter aanzienlijk afgenomen door de brede beschikbaarheid van antibiotica. Longabcessen komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en hebben een hogere prevalentie bij oudere patiënten, voornamelijk door de toenemende incidentie van parodontitis (ontsteking van het tandvlees en omliggend weefsel) en een grotere kans op dysfagie en aspiratie.

Mechanisme

Een longabces ontstaat wanneer een infectie het longweefsel aantast, vaak na een aspiratie van bacteriën of een andere pathogene agent. De infectie veroorzaakt een inflammatoire reactie in de longen, waarbij het lichaam probeert de infectie te bestrijden door immuuncellen naar het getroffen gebied te sturen. Dit kan leiden tot weefselafbraak en de vorming van een holte gevuld met etter (pus).

Bacteriële infectie en ontsteking
Meestal wordt longabces veroorzaakt door bacteriën, zoals Streptococcus pneumoniae, Staphylococcus aureus of Klebsiella pneumoniae. Deze bacteriën kunnen het longweefsel binnendringen door in te ademen of door een bloedbaaninfectie. De ontstekingsreactie veroorzaakt schade aan het longweefsel en leidt tot de ophoping van pus.

Aspiratie en bacteriële kolonisatie
Een veelvoorkomende oorzaak van longabces is aspiratie, waarbij voedsel, speeksel of andere stoffen per ongeluk in de longen terechtkomen. Dit kan vooral voorkomen bij patiënten met een verminderde slikfunctie, zoals bij ouderen, neurologische aandoeningen of alcoholmisbruik. De geïntroduceerde bacteriën kunnen zich vermenigvuldigen en leiden tot een infectie in het longweefsel.

Oorzaken van longabces: Bacteriële infectie en abcesvorming

Niet in staat zijn om te hoesten
Infecties die leiden tot longabcessen ontstaan vaak wanneer bacteriën die normaal in de mond of keel aanwezig zijn, worden ingeademd. Het lichaam heeft mechanismen zoals hoesten om deze bacteriën uit de longen te verwijderen. Longabcessen ontstaan vooral bij patiënten die niet in staat zijn om te hoesten door sedatie, anesthesie, alcoholgebruik, drugsgebruik, een beroerte, of andere aandoeningen van het zenuwstelsel. Bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem kan een longabces ontstaan door pathogenen zoals schimmels of Mycobacterium tuberculosis (het bacterieel agens van tuberculose). Andere bacteriën die longabcessen kunnen veroorzaken zijn streptokokken en stafylokokken, waaronder methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA: een antibiotica-resistente bacteriële infectie).

Obstructie van de luchtwegen
Obstructie van de luchtwegen kan ook leiden tot abcesvorming. Wanneer de luchtpijptakken (bronchiën) worden geblokkeerd door een tumor of een vreemd voorwerp, kan zich pus ophopen achter de obstructie, wat resulteert in de vorming van een abces.

Septische longembolieën
Een minder voorkomende oorzaak van longabcessen zijn septische longembolieën, waarbij bacteriën of geïnfecteerde bloedstolsels via de bloedbaan naar de longen worden getransporteerd vanuit een andere geïnfecteerde locatie in het lichaam.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van een longabces verhogen. Deze risicofactoren zijn vaak gerelateerd aan onderliggende gezondheidsproblemen, gedrag en blootstelling aan infecties.

Chronische longziekten
Patiënten met chronische longziekten, zoals COPD, bronchiectasieën of longfibrose, lopen een hoger risico op longabces vanwege hun verzwakte longfunctie en verhoogde vatbaarheid voor infecties. De beschadigde luchtwegen bieden een ideale omgeving voor bacteriën om zich te nestelen en infecties te veroorzaken.

Immunosuppressie
Patiënten met een verzwakt immuunsysteem, zoals diegenen die chemotherapie ondergaan, immunosuppressiva gebruiken of HIV-geïnfecteerd zijn, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van een longabces. Het verzwakte immuunsysteem kan het lichaam minder goed in staat stellen om infecties te bestrijden.

Alcohol- en drugsgebruik
Overmatig alcoholgebruik en het gebruik van drugs die de slikreflex beïnvloeden, kunnen het risico op aspiratie verhogen, wat kan leiden tot longabces. Bij patiënten die regelmatig aspireren, kunnen bacteriën gemakkelijker de longen binnendringen en zich verspreiden.

Risicogroepen

Bepaalde patiënten hebben een hoger risico op het ontwikkelen van longabces vanwege onderliggende aandoeningen of gedragingen. Dit maakt het belangrijk voor medische professionals om deze risicogroepen nauwlettend te monitoren en preventieve maatregelen te nemen.

Ouderen
Ouderen hebben een verhoogd risico op longabces door de afname van de longfunctie en een verzwakt immuunsysteem. Bovendien hebben ouderen vaker chronische aandoeningen die het risico op infecties verhogen, zoals diabetes, hartziekten en longziekten.

Patiënten met neurologische aandoeningen
Mensen met neurologische aandoeningen die de slikfunctie beïnvloeden, zoals beroertes of de ziekte van Parkinson, hebben een verhoogd risico op aspiratie, wat de kans op het ontwikkelen van een longabces vergroot. De verzwakte slikreflex maakt het gemakkelijker voor voedsel of speeksel in de longen te komen.

Patiënten met alcohol- of drugsverslaving
Patiënten met alcohol- of drugsverslaving hebben vaak een verhoogd risico op aspiratie en infecties van de luchtwegen, waardoor ze meer vatbaar zijn voor longabces.

Symptomen van een longabces

Abces in één of beide longen
Meestal ontstaat een longabces in één long als gevolg van aspiratie of luchtwegobstructie. Wanneer meerdere abcessen ontstaan, bevinden deze zich meestal in dezelfde long. Bij infecties die via de bloedbaan de longen bereiken, kunnen verspreide abcessen in beide longen ontstaan. Dit komt vaker voor bij patiënten die drugs injecteren met vuile naalden of niet-steriele methoden.

Symptomen van longabces
De symptomen ontwikkelen zich meestal langzaam, maar kunnen ook plotseling optreden, afhankelijk van de oorzaak van het abces. Ze lijken vaak op die van pneumonie en omvatten hoesten met sputum (slijm), koorts met rillingen, verlies van eetlust, vermoeidheid en nachtzweten. Clubbing kan zich ook snel ontwikkelen. Het sputum kan stinkend zijn door de aanwezige bacteriën of bloed bevatten. Patiënten kunnen borstpijn ervaren, vooral bij ademhaling, indien de pleura (pleuritis) ontstoken is. Chronische abcessen kunnen leiden tot aanzienlijk gewichtsverlies, dagelijkse koorts en nachtelijk zweten. Longabcessen veroorzaakt door Staphylococcus aureus of MRSA kunnen echter binnen enkele dagen, soms zelfs uren, fataal zijn.

Alarmsymptomen

Longabces kan zich uiten met verschillende symptomen, waarvan sommige wijzen op een ernstigere infectie. Het is essentieel voor patiënten om de alarmsymptomen te herkennen en snel medische hulp te zoeken.

Koorts en koude rillingen
Koorts, vaak gepaard met koude rillingen, is een veelvoorkomend symptoom van longabces. Dit duidt op een infectie die zich snel verspreidt en een ontstekingsreactie in het lichaam veroorzaakt.

Chronische hoest en purulente sputumproductie
Patiënten met longabces kunnen een chronische hoest ontwikkelen, vaak gepaard met purulente (etterige) sputumproductie. Dit komt doordat de infectie pus in de longen vormt, die via de luchtwegen naar buiten komt.

Kortademigheid en pijn op de borst
In sommige gevallen kan longabces leiden tot kortademigheid of pijn op de borst, vooral als de infectie zich verspreidt of de ademhaling bemoeilijkt. Patiënten kunnen ook moeite hebben met diep ademhalen vanwege pijn.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek
Bij het lichamelijk onderzoek wordt een arts alert op de symptomen van een longabces.

Diagnostische onderzoeken
De volgende diagnostische onderzoeken kunnen worden uitgevoerd:

• Radiografisch onderzoek: Een radiografisch onderzoek van de borstkas (thoraxfoto) kan longknobbeltjes onthullen.
• CT-scan: Een CT-scan van de borstkas biedt gedetailleerde beelden van de longen en kan helpen bij het identificeren van abcessen.
• Bronchoscopie: Een bronchoscopie (inwendig kijkonderzoek van de luchtwegen) kan nuttig zijn om abcessen te visualiseren en eventuele vreemde voorwerpen te verwijderen.

Differentiële diagnose
Bij het stellen van de diagnose moet rekening worden gehouden met andere aandoeningen, zoals:

• actinomycose
• alcoholisme
• aspiratiepneumonie
• bacteriële of schimmelinfecties van de longen
• longembolie (afsluiting van een slagader in de longen)
• mycetoom (onderhuidse schimmelinfectie)
• pulmonaal hematoom (bloed buiten de bloedvaten in de longen)
• geïnfecteerd aangeboren longletsel
• geïnfecteerde bulla met vocht
• gelokaliseerd empyeem (pus in de longen)
• granulomatose met polyangiitis (ook bekend als ziekte van Wegener)
• hiatus hernia (maagbreuk)
• hydatide cysten (abnormale holten in het lichaam)
• infectieuze endocarditis (ontsteking van de binnenkant van het hart)
• kleincellige longkanker en niet-kleincellige longkanker
• longinfarcten
• longkanker
• longparasieten, zoals Mycobacterium avium-intracellulare, Mycobacterium chelonae en Mycobacterium kansasii
• nocardiose
• pneumoconiose (stoflongen)
• pneumocystis jiroveci-pneumonie (schimmelinfectie van de longen)
• pneumokokkeninfecties (infecties veroorzaakt door pneumokokkenbacteriën)
• sarcoïdose
• septische tromboflebitis
• tuberculose

Behandeling van longabces

De behandeling van een longabces bestaat meestal uit een langdurige kuur van antibiotica, die begint met intraveneuze toediening en vervolgens overgaat op orale medicatie. De duur van de behandeling varieert van drie tot zes weken, en in sommige gevallen tot zes maanden. Een radiografisch onderzoek van de borstkas bevestigt of het abces is verdwenen. Indien nodig, kan een bronchoscopie worden uitgevoerd om een vreemd voorwerp te verwijderen. Drainage van een empyeem via een buisje ingebracht door de borstwand komt zelden voor, net als chirurgische verwijdering van geïnfecteerd longweefsel. In sommige gevallen kan een chirurgische verwijdering van een hele longkwab of zelfs een volledige long vereist zijn. Daarnaast wordt aanbevolen dat patiënten stoppen met roken en het gebruik van alcohol.

Prognose van longabces

De prognose van longabces hangt af van verschillende factoren, waaronder de ernst van de infectie, de algehele gezondheid van de patiënt en de aanwezigheid van risicofactoren. Wanneer het op tijd wordt gediagnosticeerd en behandeld, is de prognose vaak goed.

Goede prognose bij vroege behandeling
Met tijdige antibiotische behandeling en adequate medische zorg hebben veel patiënten een goede prognose. De infectie kan vaak effectief worden bestreden met antibiotica, hoewel sommige gevallen langdurige behandeling vereisen.

Ernstigere gevallen
In ernstigere gevallen, vooral bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem of ernstige onderliggende aandoeningen, kan de prognose slechter zijn. Complicaties zoals sepsis, pleuritis of ademhalingsfalen kunnen de uitkomst beïnvloeden.

Complicaties van een longabces

Chronische abcessen of onbehandelde abcessen kunnen leiden tot langdurige longaandoeningen, gewichtsverlies, anemie en andere longproblemen.

Preventie van longabces

Preventie van longabces richt zich op het verminderen van risicofactoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van deze aandoening. Hieronder worden de belangrijkste preventieve maatregelen beschreven:

Behandeling van onderliggende aandoeningen[/H]
Het is cruciaal om aandoeningen die de luchtwegen kunnen beschadigen of het immuunsysteem kunnen verzwakken adequaat te behandelen. Dit omvat:

• [B]Behandeling van parodontitis: Regelmatige mondhygiëne en professionele tandheelkundige controles kunnen parodontitis helpen voorkomen, een risicofactor voor longabces.
• Beheer van chronische ziekten: Adequate behandeling van aandoeningen zoals diabetes en andere immuunsysteemstoornissen kan helpen bij het verminderen van het risico.

Goede mondhygiëne[/H]
Het handhaven van een goede mondhygiëne is essentieel om de kans op aspiratie van bacteriën te verminderen:

• [B]Regelmatig poetsen en flossen: Dit vermindert de bacteriële belasting in de mond en keel.
• Regelmatige tandartsbezoeken: Professionele reinigingen en controles helpen bij het opsporen en behandelen van tandvleesproblemen en andere orale infecties.

Vermijden van risicofactoren[/H]
Vermijden van risicofactoren zoals:

• [B]Roken: Het stoppen met roken vermindert het risico op longproblemen en infecties.
• Alcohol- en drugsmisbruik: Het beperken van alcoholconsumptie en het vermijden van drugs kunnen het risico op aspiratie en infecties verminderen.

Beheer van acute ziekten[/H]
Effectieve behandeling van acute ziekten en het vermijden van complicaties zijn belangrijk:

• [B]Behandeling van longinfecties: Tijdige en adequate behandeling van longontstekingen kan het risico op complicaties zoals longabcessen verminderen.
• Preventie van aspiratie: Bij risicopatiënten, zoals die met slikproblemen, kan het gebruik van dieet- en voedingsstrategieën helpen om aspiratie van voedsel of vloeistoffen te voorkomen.

Voorzorgsmaatregelen in ziekenhuizen[/H]
In ziekenhuisomgevingen kunnen preventieve maatregelen zoals:

• [B]Strikte hygiëneprotocollen: Het naleven van goede hygiënische praktijken bij medische procedures kan het risico op infecties verminderen.
• Beheer van sedatie en anesthesie: Zorgvuldige monitoring en management van patiënten onder sedatie kunnen het risico op aspiratie minimaliseren.

Door het volgen van deze preventieve maatregelen kan het risico op het ontwikkelen van een longabces aanzienlijk worden verminderd.

Praktische tips voor het omgaan met longabces

Herken de symptomen van een longabces

Een longabces is een ophoping van pus in de longen die meestal het gevolg is van een bacteriële infectie. Symptomen van een longabces kunnen zijn: aanhoudende hoest (met of zonder bloed), koorts, nachtzweten, kortademigheid, pijn op de borst en vermoeidheid. Als je deze symptomen ervaart, is het belangrijk om medische hulp in te schakelen om een longabces te diagnosticeren en de juiste behandeling te starten.

Volg de voorgeschreven antibioticabehandeling

Longabcessen worden vaak behandeld met antibiotica om de bacteriën die de infectie veroorzaken te bestrijden. Het is cruciaal om de volledige kuur van antibiotica af te maken, zelfs als je je beter begint te voelen, om ervoor te zorgen dat alle infectieuze bacteriën worden geëlimineerd. Volg strikt de aanwijzingen van je arts voor het juiste gebruik van de medicatie en meld eventuele bijwerkingen.

Zorg voor voldoende rust

Tijdens het herstel van een longabces is rust essentieel om je lichaam de tijd te geven om te herstellen en de infectie te bestrijden. Probeer zware lichamelijke activiteiten te vermijden en geef je lichaam de tijd om te genezen. Zorg voor voldoende slaap en probeer stress te verminderen om je immuunsysteem optimaal te ondersteunen.

Hydrateer goed om slijm te verlichten

Longabcessen gaan vaak gepaard met veel slijmproductie, wat het ademhalen bemoeilijkt. Het drinken van veel water helpt om het slijm dunner te maken en maakt het gemakkelijker om het op te hoesten. Warme dranken zoals kruidenthee kunnen ook helpen om je luchtwegen te kalmeren. Zorg ervoor dat je goed gehydrateerd blijft om je herstel te bevorderen.

Overleg met je arts over pijnbestrijding

Pijn op de borst kan een veelvoorkomend symptoom zijn bij een longabces, vooral wanneer er hoest of ademhalingsmoeilijkheden optreden. Overleg met je arts over het gebruik van pijnstillers of ontstekingsremmers zoals paracetamol of ibuprofen om je pijn te verlichten. Het is belangrijk om de juiste dosering te volgen en je arts te raadplegen voordat je andere pijnstillers gebruikt.

Let op ademhalingsproblemen en zoek snel hulp

Als je merkt dat je ademhalingsproblemen verergeren of dat je moeite hebt met ademhalen, neem dan onmiddellijk contact op met je arts. Longabcessen kunnen zich verspreiden en de luchtwegen verder blokkeren, wat leidt tot ernstige ademhalingsmoeilijkheden. In sommige gevallen kan ziekenhuisopname nodig zijn voor intensievere behandeling, zoals zuurstoftherapie of drainage van het abces.

Pas je voedingspatroon aan voor herstel

Een evenwichtig voedingspatroon speelt een belangrijke rol in het herstel van een longabces. Focus op voeding die rijk is aan vitamines, mineralen en eiwitten om je immuunsysteem te ondersteunen. Eet lichte, voedzame maaltijden die gemakkelijk te verteren zijn, zoals soep, gestoomde groenten en magere eiwitten. Vermijd zware maaltijden of voedingsmiddelen die je spijsvertering kunnen belasten.

Vermijd blootstelling aan irriterende stoffen

Roken of blootstelling aan rook kan de longen verder irriteren en het herstel van een longabces vertragen. Het is belangrijk om in een rookvrije omgeving te blijven en irriterende stoffen zoals stof, rook of sterke geurstoffen te vermijden. Dit helpt om je longen te beschermen en het genezingsproces te bevorderen.

Doe ademhalingsoefeningen om je longfunctie te verbeteren

Hoewel het herstel van een longabces tijd kan kosten, kunnen ademhalingsoefeningen je helpen om je longfunctie te verbeteren. Ademhalingsoefeningen, zoals diepe buikademhaling of gecontroleerd ademhalen, kunnen je helpen om slijm los te maken en je longen meer ruimte te geven voor lucht. Bespreek met je arts of een fysiotherapeut welke oefeningen geschikt zijn voor jouw situatie.

Houd je arts op de hoogte van je voortgang

Het is belangrijk om je arts regelmatig op de hoogte te houden van je symptomen en voortgang. Als je merkt dat je klachten verergeren of als je symptomen niet verbeteren, kan je arts de behandeling aanpassen. Regelmatige controlebezoeken helpen ervoor te zorgen dat het longabces goed wordt behandeld en dat er geen complicaties ontstaan.

Let op tekenen van complicaties

Hoewel de meeste longabcessen goed reageren op antibiotica, kunnen er complicaties optreden, zoals een verergering van de infectie, een longembolie of bloedvergiftiging (sepsis). Let op symptomen zoals een verslechtering van je hoest, toegenomen pijn op de borst, verwardheid, een plotselinge hoge koorts of ademhalingsproblemen. Als je een van deze symptomen ervaart, zoek dan onmiddellijk medische hulp.

Versterk je immuunsysteem na herstel

Na het herstel van een longabces is het belangrijk om je immuunsysteem te versterken om toekomstige infecties te voorkomen. Dit kan door gezonde gewoonten te behouden, zoals regelmatige lichaamsbeweging, een gezond voedingspatroon en voldoende slaap. Vermijd roken en probeer stress te verminderen om je algehele gezondheid en immuunsysteem te ondersteunen.

Misvattingen rond longabces

Een longabces is een met pus gevulde holte in het longweefsel, meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie. Dit ernstige longprobleem kan optreden na een longontsteking, een aspiratie van vreemde stoffen of bij een verzwakt immuunsysteem. Ondanks de medische vooruitgang bestaan er nog steeds veel misvattingen over longabcessen, wat kan leiden tot onjuiste verwachtingen over de diagnose, behandeling en prognose.

Een longabces is hetzelfde als een gewone longontsteking

Hoewel een longabces en een longontsteking beide infecties van de longen zijn, zijn ze niet hetzelfde. Een longontsteking veroorzaakt ontsteking en vochtophoping in de longblaasjes, terwijl een longabces een goed omschreven, met pus gevulde holte in het longweefsel is. De behandeling verschilt ook: waar een longontsteking vaak met standaardantibiotica behandeld wordt, kan een longabces langdurigere en gerichtere antibiotische therapie vereisen.

Een longabces ontstaat alleen bij zware rokers en alcoholgebruikers

Hoewel roken en overmatig alcoholgebruik het risico op een longabces kunnen verhogen, kan de aandoening ook voorkomen bij patiënten zonder deze gewoonten. Mensen met een verzwakt immuunsysteem, patiënten met slikproblemen en personen die lijden aan chronische longziekten lopen eveneens een verhoogd risico. Daarnaast kunnen aspiraties van voedsel of maaginhoud bij bewusteloze of ernstig zieke patiënten een longabces veroorzaken.

Een longabces geneest vanzelf zonder behandeling

Zonder behandeling kan een longabces ernstige complicaties veroorzaken, zoals uitbreiding van de infectie naar andere delen van de longen, bloedvergiftiging of het ontstaan van een chronisch abces. Antibiotica zijn bijna altijd noodzakelijk en in sommige gevallen is zelfs drainage of een chirurgische ingreep nodig om het abces te verwijderen. Daarom is het cruciaal om een longabces tijdig te diagnosticeren en te behandelen.

Een sputumtest is voldoende om een longabces vast te stellen

Hoewel een sputumtest nuttig kan zijn om de ziekteverwekker te identificeren, is het meestal niet voldoende om de diagnose te bevestigen. Een beeldvormend onderzoek, zoals een röntgenfoto of een CT-scan, is nodig om de omvang en locatie van het longabces vast te stellen. In sommige gevallen kan een bronchoscopie worden uitgevoerd om monsters rechtstreeks uit de longen te nemen voor verdere analyse.

Een longabces komt alleen voor bij patiënten met ernstige onderliggende ziekten

Hoewel bepaalde aandoeningen zoals diabetes en immuundeficiënties het risico op een longabces verhogen, kan de aandoening ook optreden bij verder gezonde personen. Bijvoorbeeld, jonge volwassenen die door verslikking voedseldeeltjes inademen of mensen met onbehandelde bacteriële luchtweginfecties kunnen een longabces ontwikkelen. Het is dus niet uitsluitend een probleem van ernstig zieke patiënten.

Antibiotica werken altijd snel bij een longabces

Hoewel antibiotica de standaardbehandeling vormen voor een longabces, kan het weken tot maanden duren voordat het abces volledig verdwenen is. Sommige patiënten reageren traag op antibiotica, vooral als het abces groot is of als de bacteriën moeilijk te bestrijden zijn. In gevallen waarbij antibiotica niet voldoende werken, kan een invasieve ingreep zoals percutane drainage of zelfs chirurgische verwijdering noodzakelijk zijn.

Na genezing van een longabces blijven er geen gevolgen

Zelfs na succesvolle behandeling kan een longabces littekenweefsel in de longen achterlaten, wat de ademhaling kan beïnvloeden. Sommige patiënten kunnen een verminderde longfunctie of een verhoogde vatbaarheid voor toekomstige infecties ervaren. Dit benadrukt het belang van een goede opvolging en monitoring na de behandeling om complicaties tijdig op te sporen en te behandelen.

Lees verder

• Abces in huid of lichaam: Pus door infectie met bacteriën