Longinfarct door longembolie: symptomen en behandeling

Bij een longinfarct is er sprake van afstervend weefsel ten gevolge van een zuurstoftekort. Dit zuurstoftekort treedt op door een blokkade in de bloedvoorziening naar dat longweefsel. Vaak wordt een longinfarct veroorzaakt door een longembolie. Dit is een acute afsluiting van een longslagader, als gevolg waarvan het achterliggende gedeelte van de long geen bloed meer krijgt. Bij een longembolie is de kans ongeveer 10% dat het achterliggende weefsel afsterft. In dat geval is sprake van een longinfarct. Het gedeelte van de long dat geen bloed krijgt en afsterft kan zijn functie, het opnemen van zuurstof, niet meer uitoefenen. Dit veroorzaken symptomen als kortademigheid en ademhalingsproblemen.

Longinfarct door longembolie

• Wat is een longinfarct?
• Oorzaken longinfarct
• Longinfarct door longembolie
• Longinfarct door vasculitis
• Symptomen en klachten
• Onderzoek en diagnose
• Bloedonderzoek en beeldvormend onderzoek
• Differentiaaldiagnose
• Behandeling van een longinfarct
• Medische behandeling
• Dieet
• Lichamelijke activiteit

Wat is een longinfarct?

Het afsterven van longweefsel door een tekort aan bloedtoevoer staat bekend als een longinfarct. Weefsel dat afsterft als gevolg van zuurstofgebrek door een ontoereikende bloedvoorziening, wordt een infarct genoemd. Een longinfarct is vaak het gevolg van een longembolie of ontsteking van de bloedvaten. Normaal gesproken leidt een blokkade in gezonde longen niet meteen tot weefselsterfte, omdat het bloed de plaats van bestemming vaak via alternatieve routes bereikt. Indien de longen niet gezond zijn, dan kan een longinfarct optreden na een blokkade van een bloedvat. Een infarct heeft vaak twee tot drie weken nodig om te genezen. Het afgestorven weefsel wordt vervangen door littekenweefsel.

Oorzaken longinfarct

Longinfarct door longembolie

Een longinfarct wordt veelal veroorzaken door een longembolie. Bij een longembolie is één van de vertakkingen van de longslagader verstopt. Vaak is een bloedprop de boosdoener, maar het kan ook komen door vet (uit het beenmerg, bijvoorbeeld na een botbreuk), of luchtbellen. Een andere mogelijkheid is dat tijdens de bevalling vruchtwater in het bekken terechtkomt, hetgeen eveneens kan leiden tot een longembolie.

Longinfarct door vasculitis

Een andere mogelijke oorzaak van een longembolie is vasculitis, een ontsteking aan de bloedvaten. Een ontsteking van de bloedvaten in de longen kan resulteren in een longinfarct. Vasculitis kan leiden tot bloedvaten die vervolgens geblokkeerd geraken, wat een longinfarct tot gevolg kan hebben. Een voorbeeld van vasculitis in de longen is de ziekte van Wegener, een aandoening waarbij de bloedvaten in het lichaam ontstoken raken.

Symptomen en klachten

Symptomen die kunnen optreden bij een longinfarct zijn:

• Acute pijn op de borst die uitstraalt naar de schouder;
• Bloed in het opgehoeste sputum;
• Hoesten;
• Koorts;
• Kortademigheid en ademhalingsmoeilijkheden;
• Verhoogde hartslag (tachycardie);
• Pleurawrijven (hierbij is bij zowel ademen als uitademen een geluid te horen dat vaak wordt vergeleken met het kraken van droge sneeuw);
• Verminderde ademhalingsgeluiden;
• Constante hik;
• Overvloedig zweten;
• Door het bekloppen van de borstkas kan door de huisarts mogelijk een doffe klank gehoord worden in plaats van een hol resonerend geluid, omdat er lucht in de longen zit; en
• Soms ontstaat er shock.

Onderzoek en diagnose

Bloedonderzoek en beeldvormend onderzoek

Bloedonderzoek laat een toename zien van het aantal witte bloedcellen en een verhoogde bezinkingssnelheid (BSE). Met röntgenfoto's van de borstkas (X thorax) worden onvolkomenheden in de longen zichtbaar. Eventueel kan een CT-scan van de borstkas worden gemaakt. Deze maakt dwarsdoorsnede foto's en zijn nauwkeuriger dan röntgenfoto's. Een echografie behoort ook tot de mogelijkheden.

Differentiaaldiagnose

Differentiaaldiagnostisch komen de volgende aandoeningen in aanmerking:

• angst- of paniekaanval;
• astma (astma-aanval);
• hartinfarct (hartaanval);
• infectieuze pericarditis (ontsteking van het hartzakje);
• klaplong;
• longbloeding;
  Beeldvormend onderzoek van de longen / Bron: Minerva Studio/Shutterstock.com
• longontsteking;
• musculoskeletale pijn (pijn aan de botten, spieren, pezen, ligamenten en zenuwen);
• pleurale effusie (een abnormale vochtophoping in de pleuraholte);
• ribfractuur (gebroken rib);
• septische longembolie (wanneer bacteriën of geïnfecteerde bloedstolsels via de bloedbaan van een infectie elders in het lichaam naar de longen worden gevoerd);
• trombo-embolie (bloedvatverstopping als gevolg van een bloedprop);
• tromboflebitis (aderontsteking);
• vasculitis (vaatontsteking); en
• virale myocarditis (hartspierontsteking veroorzaakt door een virus).

Behandeling van een longinfarct

Medische behandeling

Een zuurstofmasker zorgt ervoor dat er meer zuurstof in het bloed komt en het hart en de longen minder hard hoeven te werken. Antistollingsmiddelen of anticoagulantia worden gegeven om het samenklonteren van het bloed te voorkomen. Trombolyse wordt verricht bij een groot bloedstolsel. Hierbij wordt een stolsel in een bloedvat, ontstaan door embolie, met krachtige middelen opgelost. Indien nodig wordt mechanische beademing ingezet. Dit wordt gedaan bij ademhalingsproblemen.

Chirurgie kan in sommige gevallen nodig zijn en bestaat uit embolectomie (het operatief verwijderen van een bloedprop) en chirurgische plaatsing van een vena cava filter in de vena cava, dit is de grote holle ader die door de buik loopt. Dit wordt gedaan je last hebt van trombose in de benen- en/of buikvaten. Hierbij werkt de antistolling niet voldoende of mag je deze niet krijgen. De vena cava filter houdt deze stolsels tegen, zodat zij geen afsluitingen kunnen veroorzaken in de longvaten of hersenvaten.

Dieet

Een specifiek dieet is niet nodig na een longinfarct. Overgewicht moet evenwel vermeden worden bij patiënten die bekend zijn met een longembolie. Of je een gezond gewicht hebt, kan je meten aan de hand van de Body Mass Index (BMI) én je middelomtrek.

Lichamelijke activiteit

Lichamelijke activiteit hoeft niet te worden beperkt. Beweging moet worden aangemoedigd bij mensen die bekend zijn met een longembolie of mensen die het risico lopen op het krijgen van een longembolie. Patiënten die anticoagulantia gebruiken, moeten high-impactsporten vermijden.

Lees verder

• Longembolie: symptomen, oorzaak, behandeling en herstel
• Longziekten of longaandoeningen: symptomen en oorzaken
• Pijn op de borst: links/rechts, pijn longen, hart, borstbeen
• Pijn op de borst: rechts, links, na eten en bij inademen
• Longabces: symptomen, oorzaak en behandeling abces in long