Pfeiffer symptomen: keelpijn, vergrote halsklieren, moeheid

De ziekte van Pfeiffer (kortweg Pfeiffer) is een virusinfectie die symptomen als keelpijn, koorts, vergrote klieren en soms een lichte vorm van leverontsteking (hepatitis) veroorzaakt. Het gaat vaak gepaard met een langdurige periode van vermoeidheid en algehele zwakte. Pfeiffer wordt ook wel 'kissing disease' genoemd, omdat het virus soms door zoenen wordt overgebracht. Een andere benaming is klierkoorts, vanwege opgezette klieren. Het wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV).

• De ziekte van Pfeiffer
• Oorzaak van Pfeiffer
• Symptomen van Pfeiffer
• Verschijnselen
• Vermoeidheid kan lang aanhouden
• Complicaties
• Mogelijke complicaties
• Chronisch vermoeidheidssyndroom
• onderzoek en diagnose
• Behandeling van Pfeiffer
• Herstel van Pfeiffer

De ziekte van Pfeiffer

De ziekte van Pfeiffer, kortweg Pfeiffer, is een virale infectieziekte, die wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr virus (EBV). De ziekte van pfeiffer kan iedereen treffen, maar komt het vaakst voor bij jongvolwassenen en tieners. Het virus tast de werking van het immuunsysteem aan. De ziekte is in 1889 ontdekt door de Duitse internist en pediater Emil Pfeiffer (1846-1921), naar wie de ziekte is genoemd.

Oorzaak van Pfeiffer

Het virus is aanwezig in de mond en keel. De infectie kan daarom overgedragen worden van de ene naar de andere persoon via speeksel. Dit is de reden dat de ziekte vaak aangeduid wordt als de 'kissing disease': door te zoenen kan een besmet persoon de ziekte overdragen op een ander. Men kan ook in contact komen met besmet speeksel via hoesten en niezen, door te drinken uit hetzelfde glas, of te eten met hetzelfde bestek en door gemeenschappelijk gebruik van een tandenborstel met een besmet persoon kan. De incubatietijd van de ziekte van Pfeiffer is meestal 4-6 weken.

Symptomen van Pfeiffer

Verschijnselen

Jonge kinderen die besmet raken met het virus, hebben meestal nauwelijks klachten. In sommige gevallen kunnen zij last krijgen van rode huiduitslag, koorts en een lamlendig, hangerig gevoel. Als iemand tijdens of na de pubertijd besmet raakt, kan hij zich behoorlijk ziek voelen. De ziekte van pfeiffer kan één of meer van de volgende symptomen of klachten geven:

• De klachten beginnen vaak met keelpijn (soms met gezwollen amandelen waardoor het slikken bemoeilijkt kan worden), hoofdpijn, koorts, verlies van eetlust en een grieperig en algeheel vermoeid gevoel;
  Bloedafname / Bron: Istock.com/anna1311
• Slikken is soms bijna onmogelijk geworden, wat zich bij kinderen uit in kwijlen.
• Vergrote en pijnlijke lymfeklieren (gezwollen lymfeklieren) - dit komt zeer vaak voor, vooral in de nek, maar soms ook in de oksels en liezen.
• Gezwollen ogen - een klein aantal mensen ervaren gezwollen ogen, oogleden. Dit symptoom verdwijnt meestal vrij snel.
• De lever en de milt kunnen enigszins opgezet zijn, en tijdelijk wat minder goed functioneren dan normaal. Uit bloedonderzoek kan blijken dat er sprake is van afwijkende leverfuncties. Er kan een lichte vorm van leverontsteking (hepatitis) ontstaan, met als gevolg dat geelzucht kan optreden. Deze klachten verdwijnen normaliter vanzelf na 5-8 weken.

Vermoeidheid kan lang aanhouden

Het is algemeen bekend dat Pfeiffer gepaard kan gaan met een intens gevoel van vermoeidheid. Deze vermoeidheidsklachten kunnen wel enkele maanden of zelfs langer blijven bestaan.

Complicaties

Mogelijke complicaties

Zeldzame complicaties zijn:

• hematologische afwijkingen;
• ontsteking van de hartspier (myocarditis);
• een scheur in de milt (miltruptuur, gescheurde milt);
• leverontsteking (hepatitis);
• neurologische complicaties, zoals hersenontsteking (encefalitis).

Chronisch vermoeidheidssyndroom

Er is volgens het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) geen bewezen relatie met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). Wel kunnen patiënten na het doormaken van de ziekte van Pfeiffer langdurig, dat wil zeggen langer dan 6 maanden, vermoeidheidsklachten houden. In sommige gevallen laat de afweer van de patiënt het afweten waardoor er ernstige complicaties kunnen optreden, zoals een chronische persisterende EBV-infectie.

onderzoek en diagnose

Op grond van de klachten, kan de huisarts sterke vermoedens hebben dat er sprake is van de ziekte van Pfeiffer. De huisarts zal in de keel van de patiënt kijken en voelen of de lymfeklieren in de hals en elders in het lichaam opgezet zijn. Alleen bloedonderzoek kan de diagnose bevestigen. De leverwaarden kunnen met een bloedonderzoek ook meteen worden onderzocht.

Behandeling van Pfeiffer

De meeste mensen met de ziekte van Pfeiffer behoeven geen specifieke behandeling. De ziekte gaat normaal gesproken vanzelf over en complicaties zijn zeldzaam. De afweersysteem van de patiënt moet het virus uit eigen kracht elimineren. Antibiotica helpen niet, aangezien de boosdoener een virus is. Wel kan tijdens de acute fase van de ziekte een antibioticum voorgeschreven worden ter bescherming. Dit vanwege de vatbaarheid voor andere infecties.

Herstel van Pfeiffer

De meeste mensen herstellen volledig binnen 4-8 weken. Vanwege de extreme vermoeidheid kan het echter enkele maanden of zelfs langer duren voordat de patiënt zich weer de oude voelt. Goed naar het lichaam luisteren is de beste behandeling voor de ziekte van Pfeiffer. Op tijd voldoende rust nemen is zeer belangrijk voor een goed herstel. Sommige symptomen kunnen worden verlicht met paracetamol.

Lees verder

• Pfeiffer: symptomen, besmettelijk + ziekte van Pfeiffer test
• Middelen tegen moeheid: rhodiola, ginseng en spirulina
• Vermoeidheid bij Pfeiffer en complicaties aan lever en milt
• Ziekte van Pfeiffer: symptomen, oorzaak en behandeling
• Behandeling van Pfeiffer: wat te doen aan klierkoorts?