Vergrote milt: oorzaken, symptomen, gevolgen en behandeling

Splenomegalie is de medische term voor een vergrote milt. De milt bevindt zich in de linker bovenhelft van de buik, net achter de maag, onder het middenrif. Het is een orgaan dat deel uitmaakt van het lymfesysteem, hetgeen werkt als een drainagenetwerk dat het lichaam beschermt tegen infecties. De milt is het grootste lymforgaan, waar talloze witte bloedlichaampjes (lymfocyten) hun werk doen en waar 'oude' bloedcellen uit het bloed worden gefilterd. Een vergrote milt is geen ziekte op zich, maar het gevolg van een onderliggende aandoening. De milt kan vergroot zijn door zeer veel aandoeningen, zoals de ziekte van Pfeiffer, hepatitis, malaria, maar ook door leukemie en de ziekte van Hodgkin en andere lymfomen. Miltpijn, pijn links in de zij, kan duiden op een vergrote milt.

• Vergrote milt: Het stille orgaan dat spreekt
• Gevolgen van een vergrote milt
• Functie en taken milt
• Mogelijke oorzaken vergrote milt
• Symptomen van een vergrote milt
• Verschijnselen
• Verdere problemen
• Risicofactoren
• Onderzoek en diagnose
• Vraaggesprek met de arts
• Bloedonderzoek
• Beeldvormend onderzoek
• Soms is een biopsie nodig
• Kortom: de puzzelstukjes samenbrengen
• Behandeling van een vergrote milt
• Rust en voorzichtigheid: bescherm je milt tegen schade
• Onderliggende oorzaak behandelen
• Splenectomie: als de milt toch verwijderd moet worden
• Bestraling (radiotherapie): de milt verkleinen zonder operatie
• Levenslang alert: de nasleep van de behandeling
• Conclusie: rust, behandeling en voorzorg
• Prognose
• Complicaties
• Infectie
• Gescheurde milt
• Verhoogde bloedafbraak
• Tekort aan bloedplaatjes
• Druk op omliggende organen
• Splenectomie
• Preventie

Vergrote milt: Het stille orgaan dat spreekt

De milt, een orgaan waar je normaal misschien niet veel bij stilstaat, kan ineens de aandacht trekken wanneer hij groter wordt dan normaal. Dit stille bewaker van je gezondheid, verstopt onder je ribbenkast, werkt meestal achter de schermen om je bloed schoon te houden en je immuunsysteem te ondersteunen. Maar als de milt zich vergroot, laat hij zich voelen. Een doffe pijn onder de linker ribben, vermoeidheid, of zelfs een gevoel van volheid na een lichte maaltijd – dit zijn zijn subtiele signalen.

Een vergrote milt, ook wel splenomegalie genoemd, is geen op zichzelf staande kwaal, maar vaak een teken dat er iets anders in je lichaam aan de hand is. Of het nu gaat om een infectie, een bloedziekte, of een probleem met je lever – de milt probeert je iets te vertellen. Het is als een alarm dat afgaat, en je lichaam vraagt om aandacht.

Dus, als je milt zich vergroot, is het tijd om te luisteren naar wat dit orgaan te zeggen heeft.

Gevolgen van een vergrote milt

De milt is een paarsig orgaan, ongeveer ter grootte van een vuist. De milt is gelegen aan de linkerzij onder de ribben. Een vergrote milt houdt een overmaat aan bloedcellen en bloedplaatjes vast. Hierdoor daalt het aantal bloedcellen en bloedplaatjes in de bloedbaan. Dit proces ontaardt in een vicieuze cirkel, waarbij de sterk vergrote milt niet alleen abnormale cellen, maar ook normale rode bloedcellen vasthoudt en vernietigt. Door de grote aantallen bloedcellen en bloedplaatjes kan de milt verstopt raken. Hierdoor raakt de milt ontregelt en verstoord in zijn functie.

Functie en taken milt

De milt is een belangrijk orgaan, die normaal gesproken ongeveer zo groot is als de vuist van een persoon. De milt weegt bij een volwassene tussen de 100 en 250 gram. De milt zorgt voor een goede afweer tegen bacteriën en het zuiveren van het bloed. Dit doet de milt door de aanmaak van antistoffen tegen bepaalde bacteriën en het filteren en verwijderen van bacteriën en geïnfecteerde rode bloedcellen uit de bloedsomloop.

Mogelijke oorzaken vergrote milt

Een vergrote milt is geen ziekte op zich, maar een symptoom van een onderliggende aandoening. Bij veel aandoeningen kan de milt groter worden. Enkele veelvoorkomende oorzaken zijn:

• Infecties:
• Virale infecties, zoals de ziekte van Pfeiffer;
• Parasitaire infecties, zoals toxoplasmose (een infectieziekte die wordt veroorzaakt door de parasiet toxoplasma gondii);
• Bacteriële infecties, zoals bacteriële endocarditis (een ontsteking van de binnenwand van het hart, vooral van de hartkleppen, veroorzaakt door bacteriën in het bloed).
• Kanker:
• Leukemie (een vorm van kanker waarbij witte bloedcellen normale bloedcellen verdringen);
• Lymfklierkanker of lymfoom: Hodgkin-Lymfoom of ziekte van Hodgkin (een kanker van het immuunsysteem dat wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van reuzencellen, met symptomen als vergrote lymfeklieren, koorts en vermoeidheid);
• Kanker die is (uitgezaaid) naar de milt.
• Chronische infecties, onder andere:
• Leverontsteking;
• Malaria;
• Tuberculose (tbc);
• Syfilis.
• Andere oorzaken van een vergrote milt zijn onder meer:
• Ontstekingsziekten zoals sarcoïdose (ook wel bekend als de ziekte van Besnier-Boeck-Schaumann) en reumatoïde artritis;
• Hereditaire sferocytose (een erfelijke aandoening waarbij het bloed wordt afgebroken, waardoor geelzucht, een vergrote milt en bloedarmoede ontstaan);
• Trauma, zoals een blessure tijdens het sporten;
• Een cyste (in de milt kunnen zogeheten miltcysten optreden);
• Een abces (meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie);
• Infiltratieve- of stapelingsziekten zoals de ziekte van Gaucher (een zeldzame erfelijke stofwisselingsziekte) en amyloïdose. (een groep aandoeningen waarbij afwijkende eiwitten zich ophopen in de inwendige organen, zoals de milt);
• Levercirrose (leververschrompeling).

Teneinde de oorzaak van een vergrote milt vast te kunnen stellen, moeten dus allerlei uiteenlopend aandoeningen in overweging worden genomen.

Symptomen van een vergrote milt

Verschijnselen

De meeste mensen weten niet dat ze een vergrote milt hebben, aangezien er (aanvankelijk) vaak geen symptomen optreden. Meestal komt men erachter tijdens een lichamelijk onderzoek. Symptomen van een vergrote milt variëren, afhankelijk van de oorzaak. Dit zijn de meest voorkomende symptomen van een vergrote milt:

• Het gebied waar de milt ligt kan gevoelig zijn. Gevoel van ongemak of pijn aan de linkerkant van de buik of rug, deze pijn kan uitstralen naar de linkerschouder. Deze pijn ontstaat vaak als delen van de milt onvoldoende bloed krijgen en beginnen af te sterven.
• Niet in staat om een grote maaltijd te eten. Een vergrote milt kan tegen de maag drukken, waardoor de patiënt al na een kleine maaltijd of zelfs zonder iets te hebben gegeten, een vol gevoel kan hebben.

Verdere problemen

Wanneer de milt te veel bloedcellen en bloedplaatjes aan de bloedstroom onttrekt, kunnen als gevolg daarvan allerlei problemen ontstaan:

• Door een tekort aan rode bloedcellen ontstaat bloedarmoede;
• Door een tekort aan witte bloedcellen ontstaat verminderde afweer, waardoor vergrote kans op infecties;
• Door een tekort aan bloedplaatjes ontstaat een neiging tot bloeden.

Risicofactoren

Iedereen kan op elke leeftijd een vergrote milt ontwikkelen, maar bepaalde groepen lopen een hoger risico lopen, zoals:

• Kinderen en jongvolwassenen met infecties zoals de ziekte van Pfeiffer;
• Mensen die de ziekte van Gaucher, ziekte van Niemann-Pick, en verscheidene andere erfelijke metabole aandoeningen van de lever en milt hebben;
• Mensen die wonen in of reizen naar gebieden waar malaria heerst.

Onderzoek en diagnose

Je hoort dat je milt vergroot is, en direct schieten de vragen door je hoofd: Waarom? Hoe ernstig is het? Wat nu? Het goede nieuws? Artsen hebben een arsenaal aan tools en tests om te ontdekken waarom je milt op zwelt en wat er precies in je lichaam gebeurt. Van bloedonderzoek tot beeldvorming en zelfs een tikje van de speurneus in je medische geschiedenis – hier nemen we je mee op het onderzoekspad dat leidt naar de juiste diagnose.

Vraaggesprek met de arts

Alles begint met een goed gesprek. Voordat de arts überhaupt naar je milt kijkt, wil hij of zij je volledige verhaal horen. Dat betekent dat je alle symptomen, hoe klein of vreemd ook, op tafel legt. Voel je je snel vermoeid? Heb je last van onverklaarbare buikpijn, gewichtsverlies, of koorts? Zijn er veranderingen in je eetlust of stoelgang? Dit is hét moment om niets achter te houden.

• Stel, je heet Mark en je merkt dat je steeds sneller moe bent en vaker een vol gevoel hebt na het eten. Je arts vraagt of je onlangs bent afgevallen zonder duidelijke reden. Het zijn stuk voor stuk aanwijzingen die kunnen helpen om het mysterie van je vergrote milt te ontrafelen.

Tip: Houd in de dagen voorafgaand aan je doktersafspraak een symptomen-dagboek bij. Schrijf op wat je voelt, wanneer het optreedt, en of je iets anders hebt gemerkt in je gezondheid. Elke aanwijzing telt!

Het lichamelijk onderzoek
Na het gesprek volgt het lichamelijk onderzoek. De arts zal zachtjes op je buik drukken, vooral aan de linkerkant, net onder de ribbenkast. Hier ligt je milt, en een arts kan met de juiste aanraking vaak voelen of deze groter is dan normaal. In een gezond lichaam is de milt meestal niet voelbaar, maar als hij vergroot is, kan hij onder de ribbenboog vandaan komen.

Hoe voelt een vergrote milt? Een vergrote milt kan stevig of zacht aanvoelen, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Een zachte, pijnlijke milt kan bijvoorbeeld wijzen op een infectie, terwijl een harde, knobbelige milt kan duiden op iets ernstigers, zoals een bloedziekte.

Weetje: Wist je dat een gezonde milt ongeveer zo groot is als je vuist? Bij splenomegalie (de medische term voor een vergrote milt) kan hij echter uitgroeien tot wel twee of drie keer zijn normale formaat.

Bloedonderzoek

Na het lichamelijk onderzoek is het tijd om wat bloed te prikken. Je bloed vertelt veel over de werking van je organen, en de resultaten kunnen de arts waardevolle aanwijzingen geven over wat er met je milt en lichaam gebeurt.

• Volledig bloedbeeld: Dit is de standaardtest om te kijken naar je rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes. Een vergrote milt kan bijvoorbeeld te maken hebben met een probleem in je bloed, zoals een verlaagd aantal rode bloedcellen (bloedarmoede) of witte bloedcellen (die wijzen op een infectie of een bloedziekte).
• Leverfunctietesten: Omdat de milt nauw samenwerkt met de lever, kan een leverprobleem zoals cirrose leiden tot een vergrote milt. De leverfunctietesten meten de enzymen en eiwitten in je bloed om te zien of je lever op volle toeren draait of een beetje achterloopt.
• Viraal onderzoek: Als de arts vermoedt dat een infectie de oorzaak is (zoals de ziekte van Pfeiffer), kan hij specifiek zoeken naar virale markers in je bloed.

Beeldvormend onderzoek

Als het lichamelijk onderzoek en de bloedtest niet direct een duidelijke oorzaak aanwijzen, komt de volgende stap: beeldvorming. Denk aan echografie, CT-scans of MRI’s. Deze technieken geven de arts een kijkje in je buik en laten precies zien hoe groot de milt is, welke vorm hij heeft, en of er andere afwijkingen zijn in de nabijgelegen organen, zoals de lever of lymfeklieren.

• Echografie: Vaak de eerste keus. Met geluidsgolven maakt de arts een ‘foto’ van je milt en organen. Het is pijnloos en geeft direct een beeld van de grootte en structuur van je milt.
• CT-scan of MRI: Als er meer detail nodig is, kan een CT-scan of MRI-scan worden ingezet. Deze scans geven een nog duidelijker beeld van de interne structuren en kunnen helpen om tumoren, cysten, of andere afwijkingen op te sporen.

Een voorbeeld ter verduidelijking:

• Bij Lisa werd via een echo ontdekt dat haar milt vergroot was. Omdat er geen duidelijke oorzaak in haar bloedonderzoek was gevonden, ging ze door naar een CT-scan. Die liet zien dat er sprake was van opgezette lymfeklieren rondom de milt, wat uiteindelijk leidde tot de diagnose van een lymfatische aandoening.

Soms is een biopsie nodig

In zeldzame gevallen, wanneer de oorzaak van de vergrote milt onduidelijk blijft of als er tekenen zijn van een ernstiger ziekte, kan de arts besluiten om een biopsie van een nabijgelegen orgaan of lymfeklier te nemen. Een biopsie geeft een microscopisch beeld van de cellen en kan helpen om bloedziekten, tumoren, of andere aandoeningen te bevestigen.

Weetje: Een miltbiopsie wordt zelden direct gedaan vanwege het risico op bloedingen. Artsen richten zich liever op andere diagnostische methoden om een duidelijk beeld te krijgen van de onderliggende oorzaken.

Kortom: de puzzelstukjes samenbrengen

Het onderzoek en de diagnose van een vergrote milt is een zorgvuldig proces dat begint bij jouw eigen verhaal en symptomen. Door middel van lichamelijk onderzoek, bloedtesten en beeldvorming, komt de arts stap voor stap dichter bij de oorzaak van de vergroting. Zodra alle puzzelstukjes zijn verzameld, kan er een plan van aanpak worden gemaakt. Dus, neem je tijd en geef alle informatie die je kunt – samen met de arts ontdek je wat er aan de hand is en wat de beste volgende stappen zijn voor jouw gezondheid!

Behandeling van een vergrote milt

Je milt is een stille krachtpatser, druk in de weer met het filteren van je bloed en het beschermen van je lichaam tegen infecties. Maar wat als hij uit zijn voegen groeit en vergroot raakt? Dan is het tijd om actie te ondernemen en je lichaam die broodnodige zorg te geven. De behandeling van een vergrote milt (splenomegalie) kan variëren van rust en voorzichtigheid tot medische ingrepen, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Laten we eens dieper ingaan op de mogelijke behandelopties en hoe je kunt zorgen voor een goede afloop.

Rust en voorzichtigheid: bescherm je milt tegen schade

Als eerste stap is het cruciaal om voorzichtig te zijn met fysieke activiteiten. Een vergrote milt is kwetsbaar en kan bij een verkeerde beweging, stoot of val scheuren. Een gescheurde milt is een medische noodsituatie die kan leiden tot ernstig bloedverlies en levensbedreigende complicaties. Dus voorlopig geen intensieve sportsessies of contactsporten zoals voetbal, rugby of vechtsporten.

• Vermijd: Sporten waarbij je in contact kunt komen met anderen of het risico loopt om hard te vallen. Zelfs bij eenvoudige activiteiten zoals hardlopen of fietsen moet je extra voorzichtig zijn. Probeer zware tillen en plotselinge draaibewegingen te vermijden om druk op je milt te verminderen.
• Kies voor: Rustige bewegingen zoals wandelen of pilates, die je lichaam in conditie houden zonder de milt onnodig te belasten.

Tip: Draag een beschermende band om je buik als je toch enige activiteit wilt ondernemen. Dit kan helpen om je milt beter te beschermen tegen onverwachte stoten of vallen.

Onderliggende oorzaak behandelen

De milt vergroot vaak als reactie op een onderliggende aandoening. Daarom ligt de focus bij de behandeling op het aanpakken van de hoofdboosdoener. Dit betekent dat de arts eerst de oorzaak moet vaststellen voordat de juiste behandeling kan worden gestart.

• Infecties: Heb je een bacteriële of virale infectie zoals de ziekte van Pfeiffer of hepatitis? Dan bestaat de behandeling uit antivirale of antibiotische middelen om de infectie onder controle te krijgen. Zodra de infectie verdwijnt, zal de milt vaak vanzelf weer zijn normale grootte aannemen.
• Bloedziekten: Bij aandoeningen zoals leukemie of lymfomen kan de behandeling bestaan uit chemotherapie, bestraling, of een stamceltransplantatie om de abnormale cellen in het bloed aan te pakken.
• Auto-immuunziekten: Als de vergroting van de milt wordt veroorzaakt door een auto-immuunziekte zoals lupus, kan je arts immuunonderdrukkende medicijnen voorschrijven om het immuunsysteem tot rust te brengen.

Weetje: Het behandelen van de onderliggende aandoening is vaak effectief in het verkleinen van de milt. Dit kan verdere complicaties voorkomen en ervoor zorgen dat de milt niet operatief verwijderd hoeft te worden.

Splenectomie: als de milt toch verwijderd moet worden

In sommige gevallen kan een vergrote milt niet meer goed functioneren of zorgt hij voor ernstige symptomen. In dat geval kan een operatie nodig zijn om de milt te verwijderen. Deze ingreep, een splenectomie genoemd, is een laatste redmiddel en wordt meestal overwogen als de milt ernstig beschadigd is, bloedcellen vernietigt, of als de onderliggende ziekte met geen enkele andere behandeling onder controle kan worden gebracht.

De operatie: Een splenectomie kan via een laparoscopische (minimaal invasieve) methode worden uitgevoerd, waarbij de arts kleine incisies gebruikt om de milt te verwijderen. Soms is een grotere snede nodig, afhankelijk van de omvang en staat van de milt.

Na de operatie: Je lichaam kan zonder milt functioneren, maar je mist dan wel een belangrijk deel van je immuunsysteem. De milt speelt een rol bij het bestrijden van bacteriën en het filteren van schadelijke stoffen uit je bloed. Daarom loop je zonder milt een hoger risico op infecties.

Nazorg: Na een splenectomie krijg je extra vaccinaties om je immuunsysteem te ondersteunen, zoals tegen pneumokokken, meningokokken, en Haemophilus influenzae type b (Hib). Daarnaast kan de arts preventieve antibiotica voorschrijven om je te beschermen tegen infecties.

• Emma, bij wie de milt ernstig vergroot was door een zeldzame bloedziekte, onderging een splenectomie. Na de operatie kreeg ze aanvullende vaccinaties en antibiotica voorgeschreven. Met regelmatig medisch toezicht en de juiste voorzorgsmaatregelen, leidde ze ondanks het ontbreken van haar milt een gezond en actief leven.

Bestraling (radiotherapie): de milt verkleinen zonder operatie

Soms is een operatie niet wenselijk of mogelijk. In dat geval kan bestraling (radiotherapie) worden ingezet om de milt te verkleinen. Dit is een optie bij bepaalde vormen van kanker, zoals lymfomen, of als de milt zo groot is dat hij dreigt te scheuren. Door gerichte straling op de milt kan deze krimpen, wat het risico op complicaties vermindert.

Hoe werkt het? Bestraling zorgt ervoor dat de cellen in de milt afnemen, waardoor hij kleiner wordt en minder druk uitoefent op omliggende organen. Dit kan echter ook invloed hebben op de gezonde cellen in de milt en het immuunsysteem, dus deze behandeling wordt zorgvuldig afgewogen door de arts.

Levenslang alert: de nasleep van de behandeling

Of je nu een vergrote milt hebt behandeld door de onderliggende oorzaak aan te pakken, bestraling hebt ondergaan, of een splenectomie hebt ondergaan – na de behandeling blijf je levenslang alert. Dit betekent extra voorzorgsmaatregelen om je immuunsysteem sterk te houden en complicaties te voorkomen.

• Vaccinaties: Indien de milt is verwijderd, is het belangrijk om regelmatig vaccinaties bij te houden. Je arts zal je begeleiden met een vaccinatieschema om je tegen infecties te beschermen.
• Infectiepreventie: Houd wondjes en infecties in de gaten. Zonder milt ben je vatbaarder voor bacteriële infecties. Raadpleeg altijd je arts bij koorts of andere tekenen van ziekte.

Weetje: Mensen zonder milt wordt vaak aangeraden om een medisch identiteitsbewijs bij zich te dragen waarin staat dat ze splenectomie hebben ondergaan. Dit is cruciaal in spoedsituaties waarin medische hulpverleners snel moeten weten dat je immuunsysteem extra kwetsbaar is.

Conclusie: rust, behandeling en voorzorg

Een vergrote milt vraagt om een doordachte, zorgvuldige aanpak. Rust en voorzichtigheid staan voorop om een miltruptuur te voorkomen. Daarnaast is het van cruciaal belang om de onderliggende oorzaak van de vergroting aan te pakken – of dit nu een infectie, auto-immuunziekte, of bloedziekte is. Operatieve verwijdering of bestraling blijft een laatste redmiddel, maar met de juiste zorg en voorzorgsmaatregelen kun je ervoor zorgen dat je milt de steun krijgt die hij nodig heeft. Zorg voor je lichaam, werk nauw samen met je arts, en geef jezelf de beste kans op een goede gezondheid!

Prognose

Een vergrote milt, of splenomegalie, klinkt misschien verontrustend, maar met de juiste zorg en aandacht is de weg naar herstel vaak duidelijk te bewandelen. Het lot van je milt hangt grotendeels af van de onderliggende oorzaak, en gelukkig is het lichaam, mits goed begeleid, verrassend veerkrachtig.

In gevallen waar de milt vergroot is door een tijdelijke infectie, zoals mononucleosis of een andere virale boosdoener, zal de zwelling vaak langzaam verdwijnen zodra je lichaam weer in balans komt. De milt trekt zich terug, als een wachter die zijn rust hervindt nadat de strijd gestreden is. Geduld is je bondgenoot, want volledig herstel kan weken of zelfs maanden duren.

Is er echter sprake van een chronische aandoening, zoals een bloedziekte of leverproblemen, dan kan de prognose gecompliceerder zijn. In die gevallen is het zaak om de onderliggende oorzaak grondig aan te pakken, waarbij de milt zich soms toch een beetje terugtrekt. Regelmatige controle en medische zorg kunnen ervoor zorgen dat de milt zich niet verder vergroot en dat het orgaan zijn werk blijft doen zonder het lichaam verder te belasten.

In zeldzame gevallen kan een splenectomie nodig zijn, waarbij de milt verwijderd wordt. Hoewel het verlies van deze trouwe bewaker je vatbaarder maakt voor infecties, kun je met de juiste voorzorgsmaatregelen een lang en gezond leven leiden zonder milt. Je immuunsysteem zal zich aanpassen, en met wat extra waakzaamheid tegen ziektekiemen kun je verder zonder grote belemmeringen.

Kortom, de prognose bij een vergrote milt varieert, maar met de juiste zorg en aandacht gloort er vrijwel altijd hoop aan de horizon.

Complicaties

Mogelijke complicaties van een vergrote milt, zijn:

Infectie

Een vergrote milt kan het aantal gezonde rode bloedcellen, bloedplaatjes en witte bloedcellen in je bloed te verminderen, wat leidt tot meer frequente infecties. Bloedarmoede en het sneller ontwikkelen van bloedingen zijn ook mogelijk.

Gescheurde milt

De mogelijkheid van een miltruptuur is veel groter wanneer de milt is vergroot. Een gescheurde milt kan leiden tot levensbedreigende bloedingen in de buikholte.

Verhoogde bloedafbraak

Een vergrote milt kan zich als een overijverige bewaker gedragen en meer rode bloedcellen afbreken dan nodig is. Dit leidt tot bloedarmoede, waardoor je je constant moe en zwak voelt. Het is alsof je lichaam wordt beroofd van zijn energiebron, en je merkt dat elke inspanning zwaarder wordt.

Tekort aan bloedplaatjes

Naast rode bloedcellen, kan een vergrote milt ook te veel bloedplaatjes opeten, die verantwoordelijk zijn voor de bloedstolling. Dit kan leiden tot spontane blauwe plekken of zelfs gevaarlijke interne bloedingen. Een klein sneetje dat normaal snel stopt met bloeden, kan nu een bron van zorg worden.

Druk op omliggende organen

Een vergrote milt kan door zijn groei druk uitoefenen op omliggende organen, zoals de maag en darmen. Dit kan leiden tot een vol gevoel na een kleine maaltijd of zelfs problemen met de spijsvertering. De organen in je buik worden als het ware aan de kant geduwd, wat ongemak veroorzaakt.

Splenectomie

In sommige gevallen, wanneer de milt te groot of te actief wordt, kan een splenectomie – het verwijderen van de milt – noodzakelijk zijn. Hoewel je zonder milt kunt leven, verlies je wel een belangrijke bondgenoot in je immuunsysteem. Na verwijdering ben je vatbaarder voor infecties en heb je levenslange bescherming nodig tegen bepaalde ziekten.

Preventie

Neem de volgende preventieve maatregelen in acht:

• Vermijd infecties: Was regelmatig je handen en vermijd contact met zieke mensen.
• Bescherm jezelf tegen ziektes: Zorg voor de juiste vaccinaties, vooral als je reist.
• Matig alcoholgebruik: Beperk je alcoholconsumptie om leverproblemen te voorkomen.
• Gezond eten: Eet een gevarieerd dieet om je immuunsysteem sterk te houden.
• Veilig sporten: Draag bescherming bij contactsporten om je buik te beschermen.
• Medicijnen correct gebruiken: Gebruik voorgeschreven medicijnen zoals aangegeven door je arts.
• Regelmatige controle: Laat je gezondheid checken als je risicofactoren hebt voor bloedziekten of leverproblemen.

Lees verder

• Milt: functie, wat doet de milt, klachten aan milt & ligging
• Leveraandoeningen: symptomen, oorzaken en behandeling
• Pijn links in de bovenbuik (milt): symptomen miltaandoening
• Miltabces: symptomen, oorzaak en behandeling abces in milt
• Buikpijn onderbuik: links/rechts, oorzaken bij man en vrouw