Klebsiella-infectie: Ziekenhuisinfectie door bacteriën
Klebsiella is een bacterie die normaal gezien in de menselijke darmen leeft en daar geen ziekte veroorzaakt. Komt deze echter in andere lichaamsdelen terecht, dan ontstaan diverse mogelijke ziekten, waaronder een longontsteking en een bloedinfectie. Vooral zwakke patiënten en mensen in een ziekenhuisomgeving zijn aangetast door de infectie. Het bloed, de hersenen en de longen zijn het vaakst getroffen, maar ook andere lichaamsstructuren zijn mogelijk getroffen. De behandeling vormt een klinische uitdaging omdat vele bacteriestammen resistent zijn tegen antibiotica. Daarom zet de arts krachtige antibioticacombinaties in in de hoop dat hij de infectie onder controle krijgt. De uitkomst is vooral afhankelijk van de effectiviteit van de antibiotica.
Oorzaken Klebsiellabacteriën
Soort bacterie
Klebsiella is een geslacht van
gramnegatieve, staafvormige bacteriën die als goede bacteriën (commensalen) in de darm en de luchtwegen voorkomen. Om een
Klebsiella-infectie te krijgen, moet een patiënt aan de bacteriën worden blootgesteld.
Klebsiella moet bijvoorbeeld het ademhalingsstelsel binnendringen om een longontsteking te veroorzaken, of in het bloed terechtkomen om een bloedbaaninfectie te veroorzaken. Dit gebeurt sneller bij zieke en zwakke patiënten in een ziekenhuisomgeving of zorginstelling.
Verspreiding
De
verspreiding van
Klebsiella gebeurt door direct contact via de
handen of het gebruik van besmette medische apparatuur. In zorgcentra en ziekenhuizen gebeurt dit snel. Gezonde mensen hoeven zich dus geen zorgen te maken want deze bacteriën bevinden zich niet in de lucht.
Risicofactoren van ziekenhuisinfectie
Wanneer mensen echter een verminderde weerstand hebben (
verzwakt immuunsysteem), zijn deze bacteriën in staat om symptomen te veroorzaken. Bijgevolg zijn vooral mensen met een zwak afweersysteem aangetast door
Klebsiella, zoals bijvoorbeeld patiënten met een
longaandoening. Patiënten die mechanische ventilatie krijgen (beademd worden), lopen meer kans op de infectie, daar de ademhalingsbuizen mogelijk besmet geraken met de bacteriën. Ook mensen die langdurig een intraveneuze (via een ader) katheter of
urinekatheter hebben, zijn vatbaar voor
Klebsiella. Verder komt de infectie vaker tot stand bij mensen met wonden door een letsel of operatie. Deze infectie komt vaak voor in een zorginstelling of ziekenhuisomgeving (
ziekenhuisinfecties). Het langdurig nemen van
antibiotica verhoogt tot slot het risico op het ontwikkelen van een
Klebsiella-infectie.
Symptomen van Klebsiella-infecties
De symptomen van een
Klebsiella-infectie zijn variabel en afhankelijk van de locatie van de infectie. De bacteriën zijn verwekkers van onder andere infecties van de huid (
wondinfectie), de luchtwegen, de urinewegen (urineweginfectie, via katheters), de lever (
hepatitis), het binnenoor, de hersenvliezen (meningitis) en evt. het bloed (sepsis: bloedvergiftiging, via intraveneuze katheters).
Bloed
De bacteriën infecteren mogelijk het bloed (bacteriëmie en
sepsis). De patiënt ervaart dan koorts, koude
rillingen, een
huiduitslag,
duizeligheid en een gewijzigde mentale toestand.
Hersenen
Meningitis (hersenvliesontsteking) produceert de kenmerkende symptomen van bacteriële meningitis, waaronder
koorts,
verwardheid, een
stijve nek en een overgevoeligheid voor felle lichten (
fotofobie).
Longen
Een
longontsteking door
Klebsiella (
Klebsiella pneumoniae) komt meestal voor bij ouderen met een voorgeschiedenis van hart- of longaandoeningen, diabetes mellitus (suikerziekte), overmatig alcoholgebruik of
kanker. Het begin is vaak plotseling, met ernstige systemische klachten zoals koorts, koude rillingen,
griepachtige symptomen, kortademigheid en
hoesten (al dan niet met slijm). Het
sputum (slijm) is etterig, gelatineachtig of met bloed bevlekt. De bovenste longlobben zijn vaker aangetast en de letsels zijn vaak uitgebreid. Er is vaak zwelling van de geïnfecteerde kwab, zodat deze via een röntgenfoto van de
borstkas (
thoraxfoto) zichtbaar is. Het organisme is verder aanwezig in het sputum of in het bloed en is dan op deze manier op te sporen.

Een bloedonderzoek is nodig /
Bron: Frolicsomepl, PixabayDiagnose en onderzoeken
Klebsiella- bacteriën zijn meestal te vinden in een klein beetje bloed (
bloedonderzoek), slijm en / of urine (
urineonderzoek).
Röntgenfoto’s van de borstkas of een
PET-scan onthullen ook informatie over de schade van de longontsteking veroorzaakt door
Klebsiella. Wanneer de arts vermoedt dat de patiënt lijdt aan een
Klebsiella-infectie, moet hij alle mogelijke infectielocaties laten testen op de aanwezigheid van de bacterie.

Antibioticacombinaties zijn nodig voor het bestrijden van de infectie /
Bron: Stevepb, PixabayBehandeling van Klebsiella
De behandeling is afhankelijk van de gevoeligheid van het organisme. Een laboratoriumonderzoek geeft informatie over welke antibiotica vermoedelijk het meest effectief zijn bij de patiënt. De opkomst van antibioticaresistente stammen (bacteriestammen die weerstand kunnen bieden aan de medicijnen) leidt echter tot een bemoeilijkte behandeling. De arts zet daarom vaak krachtige antibioticacombinaties in. Onderzoekers van de Queen’s Universiteit van Belfast hebben samen met de Universiteit van Wenen in november 2017 ontdekt dat het afweersysteem van het lichaam de antibioticaresistente bacterie
Klebsiella van nature probeert te bestrijden. Ze geven daarom aan dat de behandeling zich beter kan richten op het versterken van het immuunsysteem van de patiënt zelf in plaats van op de bacteriën.
Prognose van infectie door bacteriën
De mortaliteit bij een longontsteking veroorzaakt door de
Klebsiellabacteriën is hoog, deels als gevolg van de aanwezigheid van de aanwezige aandoeningen. Daarnaast zijn sommige bacterievarianten vaak resistent tegen veel typen antibiotica, hetgeen de behandeling eveneens bemoeilijkt. De vooruitzichten van andere infecties zijn eveneens afhankelijk van de effectiviteit van de antibioticakuur.

Een goede handhygiëne is noodzakelijk /
Bron: Gentle07, PixabayPreventie van bacteriële infectie
Om de verspreiding van
Klebsiella-infecties tussen patiënten te voorkomen, is het belangrijk dat het zorgpersoneel specifieke voorzorgsmaatregelen volgt. Ze moeten veelvuldig de handen wassen, een schort en handschoenen dragen bij het betreden van kamers en patiënten met een
Klebsiella-infectie. Verder zijn strikte schoonmaakprocedures nodig om de verspreiding van
Klebsiella te voorkomen. Als familieleden gezond zijn, lopen ze een zeer laag risico op het krijgen van een
Klebsiella-infectie. Het is nog steeds noodzakelijk om alle voorzorgsmaatregelen te volgen, met name een
goede handhygiëne.
Lees verder