Nekabces: Verzameling pus door infectie in nekstructuren
Een nekabces is een verzameling pus die tot stand komt door een infectie in ruimten tussen de nekstructuren. Naarmate de hoeveelheid pus toeneemt, zetten de weke delen zich uit en duwen ze tegen de nekstructuren, zoals de keel, de tong en af en toe ook de luchtpijp. Nekabcessen bestaan in diverse soorten. Ademhalingsproblemen, een bultje in de achterkant van de keel en koorts zijn enkele bekende symptomen van een abces in de nek. Na een uitgebreid onderzoek volgt een behandeling van een nekabces via antibiotica en het afvoeren van het pus.
Soorten nekabcessen
Er zijn verschillende soorten nekabcessen die mogelijk optreden:
Peritonsillair abces
Een
peritonsillair abces vormt zich in de weefselwanden naast de
keelamandelen. Peritonsillaire abcessen komen het meest voor bij twintig- tot veertigjarigen en komen zelden tot stand bij jonge kinderen, tenzij ze een
zwak immuunsysteem hebben. Vrouwen en mannen zijn in gelijke aantallen aangetast. Chronische tonsillitis of meerdere orale (via de mond ingenomen) antibioticakuren maken een patiënt vatbaar voor de vorming van een peritonsillair abces.
Retrofaryngeaal abces
Een
retrofaryngeaal abces ontwikkelt zich achter de keelholte (achterkant van de keel) en dit vaak na een infectie van de hogere luchtwegen. Bij kinderen raken de
lymfeklieren in dit gebied geïnfecteerd en ontstaat uiteindelijk pusvorming. Retrofaryngeale abcessen komen het meest voor bij jonge kinderen, omdat deze lymfeklieren kleiner worden tegen de tijd dat een kind de puberteit bereikt.
Submandibulair abces (Ludwig's angina)
Een abces onder de weefsels in de mondholte staat bekend als een submandibulair abces of
Ludwig’s angina. Het pus verzamelt zich onder de
tong. Dit wordt vervolgens omhooggeduwd in de richting van de achterkant van de keel, wat ademhalings- en slikproblemen veroorzaakt bij patiënten. Ludwig's angina komt niet vaak voor bij jonge kinderen, maar is vooral aanwezig bij oudere adolescenten, vooral na een tandheelkundige infectie.
Epidemiologie
Nekabcessen komen relatief zelden voor, maar hun frequentie kan variëren afhankelijk van de leeftijdsgroep en de onderliggende gezondheidsproblemen. Bij volwassenen komen peritonsillaire abcessen vaker voor, terwijl bij kinderen retrofaryngeale abcessen prevalenter zijn. De incidentie van submandibulaire abcessen is minder goed gedocumenteerd, maar ze komen vaker voor in de context van ernstige tandheelkundige infecties. De prevalentie van nekabcessen kan ook worden beïnvloed door de geografische locatie en toegang tot gezondheidszorg.
Oorzaken
Een nekabces treedt op tijdens of net na een bacteriële of virale infectie in het hoofd of de nek, zoals een
verkoudheid, een
amandelontsteking (tonsillitis), een
sinusinfectie of een
middenoorontsteking (otitis media). Naarmate een infectie verergert, verspreidt deze zich mogelijk naar de diepe weefselruimten in de nek of achter de keel. Daar verzamelt zich pus en bouwt het zich op. Uiteindelijk ontstaat hierdoor een massa, wat dan resulteert in een
abces. Soms treedt een nekabces op na een
ontsteking of infectie van een aangeboren nekmassa, zoals een vertakte cyste of een thyroglossale ductcyste.
Risicofactoren
Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van een nekabces kunnen verhogen:
- chronische infecties van de luchtwegen
- aangeboren nekmassa's
- tandheelkundige infecties
- verzwakt immuunsysteem
- recidiverende keelinfecties
- overmatig gebruik van antibiotica
Symptomen van verzameling van pus
Diverse symptomen komen mogelijk tot stand bij een nekabces. Elke patiënt vertoont een ander klinisch beeld en daarnaast komen soms ook andere tekenen tot uiting. Bekende symptomen van nekabcessen zijn:
Alarmsymptomen
Bij sommige patiënten kunnen de symptomen van een nekabces snel verergeren en leiden tot ernstige complicaties. Alarmsymptomen die onmiddellijke medische aandacht vereisen zijn onder andere:
- ernstige ademhalingsproblemen
- moeilijkheden met slikken of verstikking
- extreme pijn die niet afneemt
- snelle verslechtering van de symptomen
- uitgebreide zwelling die de luchtwegen belemmert
Diagnose en onderzoeken
De symptomen van een nekabces lijken soms op andere nekgezwellen of andere medische problemen. Het is verstandig om altijd de arts te raadplegen voor het krijgen van een diagnose. Normaalgesproken stelt de arts de diagnose na het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek en een
medische geschiedenis. Daarnaast zet de arts mogelijk andere onderzoeken in zoals:
- een biopsie: Via deze procedure verwijdert de arts weefselmonsters (met een naald of tijdens een operatie) van het lichaam voor onderzoek onder een microscoop.
- een bloedonderzoek: Een bloedtest meet de reactie van het lichaam op een infectie.
- een CT-scan: Een CT-scan is een beeldvormend onderzoek die een combinatie van röntgenstralen en computertechnologie gebruikt om horizontale of axiale beelden (vaak plakjes genoemd) van het lichaam te produceren. Een CT-scan toont gedetailleerde beelden van elk lichaamsdeel, inclusief de botten, de spieren, vet en organen. CT-scans zijn gedetailleerder dan algemene röntgenfoto's.
- een keelcultuur: De arts neemt een uitstrijkje uit de achterkant van de keel en laat dit controleren in het laboratorium om het type organisme te bepalen dat een infectie veroorzaakt.
- een röntgenfoto: Een röntgenfoto maakt gebruik van onzichtbare elektromagnetische energiebundels om beelden van interne weefsels, botten en organen op film te produceren.
Behandeling van nekabces
Een arts kijkt naar diverse factoren alvorens een abces in de nek te behandelen:
- de algehele gezondheid van de patiënt
- de leeftijd van de patiënt
- de medische geschiedenis van de patiënt
- de omvang van de aandoening
- de persoonlijke mening of voorkeur van de patiënt
- de tolerantie van de patiënt voor specifieke medicijnen, procedures of therapieën
- de verwachtingen voor het verloop van de aandoening
Medicatie
Antibiotica behandelen de infectie. Vaak moeten de antibiotica intraveneus (via een ader) worden toegediend en is een ziekenhuisopname noodzakelijk.
Pus afvoeren
Het is soms nodig om
pus met behulp van een naald te draineren (afvoeren). Ook bij een abcesdrainage is een ziekenhuisopname vaak vereist.
Prognose van abces in nek
Vroeger hadden abcessen in de nek hoge sterftecijfers, maar tegenwoordig hebben vroege diagnostische methoden, breedspectrumantibiotica en chirurgische ingrepen ervoor gezorgd dat de sterftecijfers substantieel verlaagd zijn.
Complicaties
Hoewel de prognose voor nekabcessen verbeterd is, kunnen er nog steeds complicaties optreden, zoals:
- luchtwegobstructie door zwelling
- sepsis als gevolg van de infectie
- verspreiding van de infectie naar omliggende structuren zoals het mediastinum
- herhaling van het abces
- schade aan aangrenzende weefsels of organen tijdens drainage
Preventie
Preventieve maatregelen om het risico op nekabcessen te verminderen zijn onder andere:
- tijdige behandeling van keelinfecties en andere luchtweginfecties
- regelmatige mondhygiëne om tandheelkundige infecties te voorkomen
- het voorkomen van chronische infecties door goed beheer van bestaande aandoeningen
- het versterken van het immuunsysteem door een gezonde levensstijl
- het vermijden van overmatig of onterecht gebruik van antibiotica
Als je nog meer aanpassingen of toevoegingen nodig hebt, laat het me gerust weten!
Lees verder