Slijm in de urine: Door problemen aan blaas of darmen

Urine heeft soms een ander uiterlijk. Enkele voorbeelden zijn een andere urinekleur of een schuimend uiterlijk van de urine. Maar de aanwezigheid van slijm in de urine behoort eveneens tot de mogelijkheden. De aanwezigheid van slijm in de urine komt regelmatig voor en is dan meestal geen teken van een ernstig gezondheidsprobleem. Een grote hoeveelheid slijm in de urinewegen wijst echter vaak op een onderliggende medische aandoening waarvoor medische aandacht vereist is. Een overmatige hoeveelheid slijmerige urine is enerzijds mogelijk het gevolg van problemen met de blaas en urinewegen, en anderzijds resulteert dit uit darmaandoeningen. Het oplossen van het probleem is enkel mogelijk door het verhelpen van de onderliggende oorzaak.

• Normale afscheiding
• Problemen met blaas en urinewegen
• Chronische darmaandoeningen
• Symptomen die gepaard gaan met slijm in de urine
• Diagnose en onderzoeken van slijmerige urine
• Behandeling van onderliggende oorzaak

Normale afscheiding

Slijm in de urine is een normaal verschijnsel. Dit is dan afkomstig van kristallen, draden of andere afscheidingen. Het lichaam maakt slijm aan dat dan terechtkomt in de urine. Het slijm biedt namelijk een beschermende functie tegen indringers zoals virussen, bacteriën en schimmels. Bij grotere hoeveelheden slijm is echter vaak een gezondheidsprobleem aanwezig.

Problemen met blaas en urinewegen

Blaaskanker

In sommige gevallen is slijm in de urine een teken van blaaskanker, een vrij zeldzame aandoening. Veelal heeft de patiënt dan ook last van bloed in de urine (hematurie), pijn bij het plassen (dysurie) en een overmatige hoeveelheid slijm in de urinestraal. Chirurgie, radiotherapie en/of chemotherapie zijn de mogelijke behandelingsvormen voor blaaskanker.

Nierstenen
Een urinewegobstructie (verstopping in de urinewegen) brengt vaak slijm in de urine met zich mee. Dit geldt voornamelijk voor nierstenen. De urine is dan ook donker gekleurd. Nierstenen gaan gepaard met ernstige pijn, krampen en buikpijn. De patiënt zorgt ervoor dat hij voldoende vocht drinkt zodat hij gehydrateerd blijft (minstens twaalf glazen water per dag). Dit vermindert de kans op het ontwikkelen van nierstenen.

Seksueel overdraagbare aandoening (SOA)

Veel voorkomende SOA’s zoals chlamydia en gonorroe gaan bij patiënten gepaard met een verhoogde aanwezigheid van slijmerige urine. Bij chlamydia verschijnt een witachtige afscheiding, terwijl deze bij gonorroe eerder geelachtig is. Enkele dagen na blootstelling aan de bacteriën, krijgt de patiënt te maken met een branderig gevoel bij het plassen. Veilig vrijen is belangrijk om seksueel overdraagbare ziekten te voorkomen.

Urineweginfecties

Urineweginfecties komen vaak voor, vooral bij vrouwen. Wanneer bacteriën zich in een deel van het urinewegsysteem bevinden, ontwikkelt de patiënt een infectie. De infectie tast mogelijk de urethra (urinebuis), de ureters (urineleiders), de blaas en de nieren aan. Indien onbehandeld leidt een urineweginfectie tot (ernstige) nierproblemen en treedt schade op aan het epitheel van het slijmvlies. Hierdoor verdwijnt het epitheel als mucusdraden in de urine. Bij een urineweginfectie heeft een patiënt vooral pijn en ongemak bij het plassen. De urine kent een penetrante geur (stinkende urine) en is daarnaast bewolkt, roze of colakleurig (doordat hierin bloed aanwezig is). De arts zet antibiotica in om een bacteriële urineweginfectie te behandelen.

Chronische darmaandoeningen

Colitis ulcerosa

Colitis ulcerosa is een chronische ontsteking van de dikke darm. Een grote hoeveelheid slijm in de urine komt mogelijk tot stand door colitis ulcerosa. Door de ziekte ontstaan namelijk erosie en zweren op de dikke darm. Het lichaam produceert als reactie hierop slijm dat zich verzamelt in de urethra en wat vervolgens verschijnt als slijmerige urine. Het is voor de patiënt belangrijk om voedingsaanpassingen door te voeren. De patiënt vermijdt hierbij uitlokkende voedingsmiddelen zoals voedingsproducten die winderigheid veroorzaken, rauwe groenten, tarwe of zuivelproducten.

Prikkelbaredarmsyndroom

Bij patiënten met het prikkelbaredarmsyndroom treedt een overmatige productie van slijm in de dikke darm op. Dit slijm reist soms omlaag om dan via de urethra in de urine terecht te komen. Een opgeblazen gevoel, maagpijn, diarree, constipatie en andere darmproblemen treden hierbij op. Ook bij het prikkelbaredarmsyndroom is het belangrijk om de spijsvertering niet te irriteren. Bijgevolg zijn voedingsaanpassingen vereist die gelijkaardig zijn als deze van colitis ulcerosa.

Symptomen die gepaard gaan met slijm in de urine

De symptomen die mogelijk aanwezig in combinatie met slijmerige urine variëren en zijn afhankelijk van de onderliggende aandoening. Enkele veel voorkomende symptomen zijn:

• buikpijn
• een stinkende urine
• koorts
• pijn en ongemak bij het plassen
• pijn tijdens de geslachtsgemeenschap

Diagnose en onderzoeken van slijmerige urine

Diagnostisch onderzoek

De arts wil weten welke onderliggende aandoening de slijmerige urine veroorzaakt. Hij stelt daarom eerst vragen aan de patiënt met betrekking tot zijn medische voorgeschiedenis en voert daarna een lichamelijk onderzoek uit. Vervolgens zet de arts diagnostische onderzoeken in, zoals een urinecultuur en urineonderzoek. Het onderzoek onthult de eventuele aanwezigheid van een infectie en het specifieke micro-organisme dat hiervoor verantwoordelijk is.

Soorten slijm in urine

Bij een laboratoriumonderzoek zijn twee hoofdtypen van slijm te onderscheiden met name draden en bloedlichaampjes. Draden verschijnen als vezels die gebundeld zijn in een bleek, onregelmatig longitudinaal fragment dat aan één kant smal is. Slijmbloedlichaampjes lijken op puscellen, omdat bloedlichaampjes kromme versies zijn van slijmcellen. Bij het urineonderzoek, controleert de arts of deze slijmdraden of bloedlichaampjes in de urine zeldzaam, weinig, matig of veel aanwezig zijn.

Behandeling van onderliggende oorzaak

De behandeling van slijm in de urine is afhankelijk van de oorzaak. Valt dit probleem te genezen en / of onder controle te houden, dan verdwijnt veelal de slijmerige urine.

Problemen met blaas en urinewegen

Een urineweginfectie of SOA behandelt de arts doorgaans met een antibioticakuur van zeven dagen. Water drinken is bij de behandeling van deze infecties van belang om de urinewegen te reinigen alsook om uitdroging (dehydratie) te voorkomen hetgeen de symptomen doet verergeren. Voorts is het raadzaam om geslachtsgemeenschap uit te stellen totdat de oorzaak van de slijm in de urine behandeld is. Op deze manier voorkomt de patiënt tevens dat de mogelijke infectie doorgegeven wordt aan de partner. Kanker aan de blaas behandelt de arts tot slot met chirurgie, radiotherapie en/of chemotherapie. Hij kiest de geschikte behandelingsvorm op basis van het kankerstadium.

Chronische darmaandoeningen

De arts schrijft medicijnen voor om de symptomen van de chronische darmaandoeningen onder controle te krijgen. Enkele voorbeelden hiervan omvatten sulfasalazine, corticosteroïden (sterke ontstekingsremmers) of melamine.