Ziekte van Parkinson: symptomen, oorzaken en behandeling

Wat de symptomen Ziekte van Parkinson en wat is Parkinson voor ziekte? De Ziekte van Parkinson is een progressieve en degeneratieve aandoening van het centrale zenuwstelsel. Progressief betekent dat het een chronische ziekte is die steeds ernstiger wordt; degeneratief betekent dat er sprake is van achteruitgang. Bepaalde cellen in de hersenen die de stof 'dopamine' aanmaken - noodzakelijk voor de controle van lichaamsbewegingen - sterven door onbekende oorzaak af. De ziekte tast de levenskwaliteit aanzienlijk aan. De ziekte van Parkinson kan niet worden genezen, maar er zijn wel behandelingen mogelijk die de klachten verminderen en die ervoor zorgen dat je beter zelfstandig kunt (blijven) functioneren. James Parkinson (1775–1824) was een Brits arts die de ziekte van Parkinson voor het eerst beschreef in het jaar 1817.

• De ziekte van Parkinson
• Complexe aandoening
• Neurologische aandoening
• Progressieve degeneratieve ziekte
• Vóórkomen
• Oorzaken van de Ziekte van Parkinson
• Dopamine
• Genetische- en omgevingsfactoren
• Risicofactoren
• Leeftijd (ouder worden)
• Geslacht (meer mannen dan vrouwen)
• Familiegeschiedenis
• Landbouwwerk
• Genetische factoren
• Lage niveaus van B-vitamine folaat
• Hoofdtrauma
• Depressie
• Ziekte van Parkinson symptomen
• Primaire symptomen van de ziekte van Parkinson
• Secundaire symptomen van de ziekte van Parkinson
• Complicaties
• Onderzoek en diagnose
• Behandeling van Parkinson
• Ondersteunende behandeling
• Medicijnen
• Deep brain stimulation (DBS) of diepe hersenstimulatie
• Hersenchirurgie
• Natuurgeneeskunde
• Boswellia
• Prognose en levensverwachting
• Preventie

De ziekte van Parkinson

Complexe aandoening

Volgens de huidige wetenschappelijke kennis is de ziekte van Parkinson inderdaad een complexe aandoening die wordt veroorzaakt door een combinatie van genetische en milieufactoren. Het is een chronische aandoening van het zenuwstelsel die wordt gekenmerkt door tremor (beven), stijfheid en moeite met bewegen. De ziekte van Parkinson kan niet worden genezen, maar er zijn wel behandelingen beschikbaar die de symptomen kunnen verminderen en de levenskwaliteit van mensen met deze aandoening kunnen verbeteren.

Neurologische aandoening

De Ziekte van Parkinson is een neurologische aandoening, waarbij bepaalde cellen in de hersenen door oorzaken die tot nu toe niet bekend zijn afsterven. Deze cellen maken de stof 'dopamine' aan. Dopamine is noodzakelijk voor een goede controle van lichaamsbewegingen. Dit proces waarbij er een dopaminetekort ontstaat, leidt tot trillen en moeite met lopen, beweging en coördinatie. Het dagelijks leven van de patiënten kan door deze ziekte ernstig beïnvloedt worden.

Progressieve degeneratieve ziekte

De ziekte van Parkinson is een progressieve degeneratieve ziekte, dat wil zeggen dat het een chronische ziekte is die steeds ernstiger wordt. De klachten worden niet minder en zullen in de loop der jaren alleen maar toenemen. Soms kunnen de verschijnselen en klachten jarenlang stabiel blijven om daarna weer te verergeren. De symptomen verschillen van persoon tot persoon.

Vóórkomen

De ziekte van Parkinson is een veelvoorkomende aandoening. Na de ziekte van Alzheimer is het de meest frequente neurodegeneratieve aandoening. De prevalentie in de huisartsenpraktijk is 1,8 per 1.000 mannen en 1,6 per 1.000 vrouwen.

Oorzaken van de Ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson werd in Engeland in het jaar 1817, voor het eerst beschreven door dr. James Parkinson. De ziekte treedt meestal na de leeftijd van 50 jaar op. Het is één van de meest voorkomende aandoeningen van het zenuwstelsel bij ouderen. Soms komt de ziekte van Parkinson voor bij jongere volwassenen. Het treft zowel mannen als vrouwen. De ziekte is niet erfelijk.

Dopamine

Bij de ziekte van Parkinson ontstaat in de hersenen een tekort aan de neurotransmitter dopamine, wat komt doordat cellen die dopamine produceren langzaam afsterven. Veel van de symptomen zijn hieraan te wijten. Wanneer de dopaminegehalten afnemen, veroorzaakt dit abnormale hersenactiviteit, wat leidt tot tekenen van de ziekte van Parkinson.

Genetische- en omgevingsfactoren

De precieze oorzaak van de ziekte van Parkinson is anno 2024 onbekend, maar verschillende factoren lijken een rol te spelen, waaronder:

Genen
Er zijn specifieke genetische mutaties geïdentificeerd die de ziekte van Parkinson kunnen veroorzaken, maar deze komen zelden voor, behalve in zeldzame gevallen waarbij veel familieleden zijn getroffen door de ziekte van Parkinson. Bepaalde genvariaties lijken echter het risico op de ziekte van Parkinson te verhogen, maar met een relatief klein risico op de ziekte van Parkinson voor elk van deze genetische markers.

Omgevingsfactoren
Blootstelling aan bepaalde toxines of omgevingsfactoren kan het risico op om later de ziekte van Parkinson te krijgen vergroten, maar het risico is relatief klein.

Risicofactoren

Er zijn meerdere factoren die bijdragen aan de kans om de ziekte van Parkinson te krijgen. Leeftijd is de grootste risicofactor voor de ontwikkeling en progressie van de ziekte van Parkinson. De meeste mensen die de ziekte van Parkinson ontwikkelen, zijn ouder dan 60 jaar. Mannen hebben ongeveer 1,5 tot 2 keer meer kans om Parkinson te krijgen dan vrouwen. Een klein aantal individuen heeft een verhoogd risico vanwege een familiegeschiedenis van de ziekte. Hoofdtrauma, ziekte of blootstelling aan milieutoxines zoals pesticiden en herbiciden (onkruidverdelgers) kunnen een risicofactor zijn.

Leeftijd (ouder worden)

Hoewel er af en toe een geval is die Parkinson ontwikkelt als een jongvolwassene, manifesteert het zich over het algemeen na je zestigste levensjaar. Het risico blijft toenemen naarmate je ouder wordt. Sommige onderzoekers gaan ervan uit dat mensen met Parkinson neurale schade hebben door genetische of omgevingsfactoren die erger wordt naarmate ze ouder worden.

Geslacht (meer mannen dan vrouwen)

Mannen hebben meer kans op Parkinson dan vrouwen. Mogelijke redenen hiervoor kunnen zijn dat mannen een grotere blootstelling hebben aan andere risicofactoren zoals toxineblootstelling of hoofdtrauma. Er is getheoretiseerd dat oestrogeen neuroprotectieve (neurologisch beschermende) effecten kan hebben.

Familiegeschiedenis

Het hebben van een of meer naaste familieleden met de ziekte van Parkinson verhoogt de kans dat je het ook krijgt, maar in mindere mate. Dit geeft steun aan het idee dat er een genetische link is bij het ontwikkelen van Parkinson.

Landbouwwerk

Blootstelling aan gifstoffen zoals een pesticide of herbicide brengt een groter risico met zich mee. Sommige van deze gifstoffen remmen de productie van dopamine en bevorderen schade door vrije radicalen. Degenen die werkzaam zijn in de landbouw en die daarom worden blootgesteld aan dergelijke toxinen, hebben een grotere kans om Parkinson te ontwikkelen.

Genetische factoren

Het alfa-synucleïne-gen speelt mogelijk een rol speelt bij de ontwikkeling van de ziekte van Parkinson. Er zijn anno 2024 aanwijzingen dat het eiwit essentieel is voor een normale ontwikkeling van de cognitieve functies. Studies hebben aangetoond dat personen met een actiever gen een 1,5 maal groter risico hadden om Parkinson te ontwikkelen. Deze bevindingen ondersteunen de ontwikkeling van alfa-synucleïne-onderdrukkende therapieën, die op de lange termijn de ziekte kunnen vertragen of zelfs stoppen.

Lage niveaus van B-vitamine folaat

Folaat en foliumzuur zijn verschillende vormen van vitamine B11. Ofschoon er een duidelijk verschil tussen de twee bestaat, worden de namen vaak door elkaar gebruikt. Onderzoekers ontdekten dat muizen met een tekort aan deze vitamine ernstige Parkinson-symptomen ontwikkelden, terwijl die met normale niveaus dat niet deden.

Hoofdtrauma

Er is een verband tussen trauma aan het hoofd, de nek of de bovenste cervicale wervelkolom en de ziekte van Parkinson.

Depressie

Mensen van 65 jaar en ouder met een depressie hebben een drie keer zo grote kans om de ziekte van Parkinson te ontwikkelen dan hun leeftijdsgenoten zonder depressie. Dat meldt melden onderzoekers van het Taipei Veterans General Hospital in Taiwan in het tijdschrift Neurology. De resultaten wijzen er niet op dat een depressie de ziekte van Parkinson veroorzaakt. Mogelijk vormt de depressie bij sommige mensen een soort voorloper van Parkinson.

Voor het onderzoek werden gegevens gebruikt uit de nationale zorgverzekeringsdatabase in Taiwan. In een periode van tien jaar werd bij 1,43 procent van de 4.6000 mensen met een depressie de diagnose Parkinson gesteld. Bij 18.500 mensen zonder depressie was dit 0,52 procent. Na correctie van de resultaten voor onder andere leeftijd en geslacht bleek dat mensen met een depressie 3,24 keer vaker de ziekte van Parkinson krijgen.

Volgens de onderzoekers is er een duidelijke relatie tussen depressie en Parkinson. Parkinson en depressie komen vaak samen voor. Ongeveer 60 procent van de Parkinsonpatiënten hebben in bepaalde mate ook te maken met depressie. Het is volgens de onderzoekers moeilijk te zeggen of depressie Parkinson veroorzaakt of dat de ziekte van Parkinson leidt tot depressie. Er is meer onderzoek nodig om het verband goed te begrijpen. (Bron: Nationale Zorggids, 4 oktober 2013.)

Ziekte van Parkinson symptomen

Wat zijn de symptomen van Parkinson? Er wordt een onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire symptomen van de ziekte van Parkinson. Niet iedereen met de ziekte heeft al deze symptomen en de progressie van de ziekte verschilt van persoon tot persoon. De meeste symptomen hebben betrekking op de verstoring van de motorische functies (spieren en beweging). De ziekte wordt niet alleen gekenmerkt door bewegingsstoornissen, maar ook door cognitieve en psychiatrische stoornissen. De Ziekte van Parkinson is een complexe ziekte, die zeer ingrijpende gevolgen heeft voor de patiënt en zijn of haar omgeving. Het verlies aan kwaliteit van leven is bij deze ziekte door het invaliderende aspect aanzienlijk groot.

Primaire symptomen van de ziekte van Parkinson

De vier primaire symptomen van Parkinson zijn:

• rigiditeit, ook wel bekend als 'stijve of stramme spieren': stijfheid en inflexibiliteit van ledematen en gewrichten;
• bradykinesie/akinesie: traagheid van beweging zoals opstaan, lopen en zitten/afwezigheid van beweging (schuifelend lopen met minder meebewegen van de armen);
• tremor: onwillekeurig, regelmatig, ritmisch trillen van een arm of been, het hoofd, de mond, de tong of het gehele lichaam wanneer de ledematen in rust zijn (trillen in rusthouding), in tegenstelling tot wanneer er beweging is;
• posturale instabiliteit: slechte balans en coördinatie, waardoor wankel evenwicht ontstaat met risico op vallen.

Secundaire symptomen van de ziekte van Parkinson

Secundaire symptomen zijn onder andere:

• obstipatie of verstopping;
• slikklachten of problemen met slikken (moeite met slikken);
• verslikken, hoesten, of kwijlen;
• overmatige speekselvloed;
• overmatig zweten (transpireren);
• verlies van controle over de stoelgang en/of verlies van controle over de blaas (aandrang tot plassen, urineverlies);
• verlies van intellectuele capaciteit;
• angst, depressie en sociaal isolement;
• droge huid op het gezicht of de hoofdhuid;
• trage reactie op vragen;
• klein, kriebelig en krampachtig handschrift;
• zachte, hese stem en monotone spraak;
• slaapstoornissen;
• erectiestoornissen;
• overmatige talgproductie;
• uitdrukkingsloos gezicht (maskergelaat);
• vermoeidheid;
• dementie (Lewy body-dementie);
• psychose (Hallucinaties);
• dalen van de bloeddruk bij het overeind komen, met duizeligheid als gevolg.

Complicaties

De ziekte van Parkinson gaat vaak gepaard met (soms behandelbare) complicaties:

• Cognitieve problemen (dementie), die gewoonlijk in de latere stadia van de ziekte van Parkinson voorkomen.
• Depressie en emotionele veranderingen. Mensen met de ziekte van Parkinson kunnen een depressie ervaren. Je kunt ook andere emotionele veranderingen ervaren, zoals angst of verlies van initiatief.
• Slikproblemen. Je kunt moeilijkheden krijgen met slikken naarmate de ziekte voortschrijdt. Speeksel kan zich in je mond ophopen door vertraagd slikken, wat leidt tot kwijlen.
  Duizeligheid / Bron: Pathdoc/Shutterstock.com
• Slaapproblemen en slaapstoornissen. Mensen met de ziekte van Parkinson hebben vaak slaapproblemen, waaronder steeds wakker worden, vroeg wakker worden of overdag in slaap vallen.
• Blaasproblemen. De ziekte van Parkinson kan blaasproblemen veroorzaken, waaronder urineverlies (blaasincontinentie) of moeite hebben met urineren.
• Obstipatie. Veel mensen met de ziekte van Parkinson ontwikkelen obstipatie, met name door een trager spijsverteringskanaal.
• Verandering van de bloeddruk. Je kunt je duizelig of licht in het hoofd voelen als je opstaan ​​vanwege een plotselinge verlaging van de bloeddruk (orthostatische hypotensie).
• Problemen met het reukvermogen. Je kunt moeite hebben om bepaalde geuren waar te nemen of het verschil tussen geuren te identificeren.
• Vermoeidheid. Veel mensen met de ziekte van Parkinson hebben een gebrek aan energie en ervaren vermoeidheid, en de oorzaak is niet altijd bekend.
• Pijn. Veel mensen met de ziekte van Parkinson ervaren pijn, hetzij in specifieke delen van hun lichaam, hetzij door hun hele lichaam.
• Seksuele disfunctie. Sommige mensen met de ziekte van Parkinson merken een afname van het libido en dus minder zin in seks.

Onderzoek en diagnose

Een vroege en accurate diagnose van de ziekte van Parkinson is belangrijk bij het inzetten van adequate behandelstrategieën om zo lang mogelijk een hoge kwaliteit van leven te behouden. Er is echter geen test om de ziekte van Parkinson met zekerheid te diagnosticeren (behalve nadat het individu is overleden). Een diagnose van de ziekte van Parkinson, vooral in de vroege fase, kan voor een arts een uitdaging vormen zijn vanwege gelijkenissen met gerelateerde bewegingsstoornissen en andere aandoeningen met symptomen die op Parkinson lijken. Een neuroloog die gespecialiseerd is in bewegingsstoornissen zal in staat zijn de meest nauwkeurige diagnose te stellen. Een eerste beoordeling wordt gemaakt op basis van je medische voorgeschiedenis, een neurologisch onderzoek en het in kaart brengen van de aanwezige symptomen. Voor de medische voorgeschiedenis is het belangrijk om te weten of andere familieleden de ziekte van Parkinson hebben, welke soorten medicatie je gebruikt of hebt gebruikt, en of er in het verleden blootstelling aan toxines (gifstoffen) of herhaald hoofdtrauma is geweest. Een neurologisch onderzoek richt zich op coördinatie, wandelen en fijne motorische taken waarbij de handen zijn betrokken. Er zijn verschillende richtlijnen gepubliceerd om te helpen bij de diagnose van de ziekte van Parkinson. Aanvullend onderzoek kan bestaan uit het testen van je mentale capaciteit, gedrag, stemming, dagelijkse activiteiten en het meten van je motorische functies. Dit kan zeer nuttig zijn bij de eerste diagnose, om andere stoornissen uit te sluiten, evenals bij het monitoren van de progressie van de ziekte om therapeutische aanpassingen te maken. Hersenscans en andere vormen van beeldvormend onderzoek worden soms ook uitgevoerd, meestal om andere stoornissen op te sporen die lijken op de ziekte van Parkinson.

Bevestiging
De diagnose van de ziekte van Parkinson is waarschijnlijker als:

• Er ten minste twee van de drie belangrijkste symptomen aanwezig zijn: tremor in rust, spierrigiditeit (een verkrampte toestand) en traagheid;
• Het begin van symptomen begon aan één kant van het lichaam;
• Symptomen zijn niet te wijten aan secundaire oorzaken zoals medicatie of een beroerte in het gebied dat de beweging coördineert; en
• Se symptomen zijn significant verbeterd na toediening van het antiparkinson medicijn levodopa. Ziekten met deels vergelijkbare symptomen (atypische parkinsonismen) reageren minder goed op dit medicijn.

Behandeling van Parkinson

Aangezien de ziekte van Parkinson niet te genezen is, richt de behandeling zich op het verminderen en verlichten van de klachten. Meestal start de behandeling door het toedienen van een combinatie van medicijnen en eventueel fysiotherapie om de lichaamscoördinatie zoveel mogelijk te stimuleren en om de bewegings-, slaap en slikproblemen beheersbaar te houden.

Anno 2024 bestaat de behandeling uitsluitend uit het verminderen van de symptomen en in het beginstadium van de ziekte worden er meestal medicijnen gegeven die het dopaminetekort aanvullen. De behandeling geeft dus geen herstel, evenmin voorkomt het versterf van de zenuwcellen. Daarnaast is het effect tijdelijk en heeft deze therapie een aanzienlijk aantal ongewenste neveneffecten. Deze neveneffecten tasten de kwaliteit van het bestaan van de patiënt ernstig aan. Er is derhalve een grote behoefte aan stoffen die het versterf van dopamine bevattende zenuwcellen kunnen stoppen, zodat het ziekteproces in de kiem gesmoord wordt.

Behandeling kan bestaan uit:

• Ondersteunende therapieën - zoals fysiotherapie;
• Medicamenteus;
• Deep brain stimulation (DBS) ofwel diepe hersenstimulatie;
• Operatie (voor sommige mensen).

Ondersteunende behandeling

Er zijn verschillende behandelmogelijkheden die het leven met de ziekte van Parkinson gemakkelijker kunnen maken en je helpen om dagelijks met je klachten om te gaan.

Fysiotherapie
Een fysiotherapeut kan met jou eraan werken om spierstijfheid en gewrichtspijn te verlichten. De fysiotherapeut streeft ernaar het bewegen en lopen gemakkelijker te maken en om zolang mogelijk zelfstandig dingen te kunnen blijven doen.

Ergotherapie
De ergotherapeut gaat uit van je mogelijkheden en die van je omgeving en denkt met je mee over (praktische) oplossingen en alternatieven bij problemen in het dagelijks handelen

Spraak- en taaltherapie
Veel mensen met de ziekte van Parkinson hebben slikproblemen (dysfagie) en problemen met hun spraak. Een logopedist kan helpen deze problemen te verbeteren door spreek- en slikoefeningen te geven of door ondersteunende technieken te bieden.


Dieetadvies
Voor sommige mensen met de ziekte van Parkinson, kan het maken van veranderingen in het dieet helpen sommige symptomen te verbeteren. Een diëtist kan hierbij helpen. Je kunt hierbij denken aan:

• Het verhogen van de hoeveelheid vezels in je dieet en ervoor zorgen dat je voldoende vocht drinkt om obstipatie te verminderen.
• Eet echt voedsel. Gebruik vezelrijke voedingsmiddelen zoals groenten, peulvruchten, volkorenproducten en vers fruit in je dieet. (Kies bij voorkeur voor een plantaardig dieet.)
• Kies voedingsmiddelen met weinig verzadigd vet en cholesterol.
• Beperk je suikerinname.
• Verminder je natriuminname om het risico op hoge bloeddruk te verminderen
• Blijf gehydrateerd en drink dagelijks acht glazen water.
• Consumeer calciumrijke (plantaardige) voedingsmiddelen zoals donkere bladgroenten, peulvruchten, tofu en sinaasappelsap
• Eet voedingsmiddelen met veel antioxidanten, die belangrijk zijn voor de algehele gezondheid van de hersenen en die aanwezig zijn in: groenten, fruit (vooral bessen), volle granen, peulvruchten, noten en donkere chocolade.
• Gebruik een vitamine D-supplement
• Vermijd alcoholische dranken (alcohol kan bepaalde medicijnen verstoren) en vermijd of beperk cafeïne.
• Zorg voor een gezond gewicht door een goed uitgebalanceerd dieet en lichaamsbeweging.
• Eventueel veranderingen aanbrengen in je dieet om onbedoeld gewichtsverlies te voorkomen.

Medicijnen

Medicatie kan worden gebruikt om de belangrijkste symptomen van de ziekte van Parkinson te verbeteren, zoals trillen (tremor) en bewegingsproblemen. Niet alle beschikbare medicijnen zijn echter nuttig voor iedereen en de korte- en langetermijneffecten en bijwerkingen van elk medicijn verschilt. Drie hoofdtypen medicijnen worden vaak gebruikt ter behandeling van Parkinson:

• Levodopa met carbidopa helpt de hersenen bij de aansturing van spieren.
• Dopamine-agonisten binden zich aan de zenuwcellen van de hersenen alsof ze dopamine zijn.
• MAO-B-remmers: remmen selectief het enzym monoamineoxidase-B, waardoor de afbraak van dopamine wordt geremd en daarmee de dopamineconcentratie wordt verhoogd.

Deep brain stimulation (DBS) of diepe hersenstimulatie

Patiënten met bewegingsstoornissen zoals de ziekte van Parkinson en psychiatrische stoornissen kunnen behandeld worden door middel van deep brain stimulation (DBS) ofwel diepe hersenstimulatie. Hierbij worden één of twee elektroden in een structuur diep in de hersenen geplaatst en deze elektroden worden verbonden met kabels onder de huid met een pulsgenerator (batterij) in de buik. Middels hoge frequentie kan continu stroomstootjes gegeven worden naar de gebieden in de hersenen waar de elektroden liggen. Als gevolg hiervan vinden er verandering in de hersenen plaats, die zorgt voor een verbetering van (sommige) van de klachten.

Hersenchirurgie

De laatste jaren wordt er ook steeds meer geëxperimenteerd met hersenchirurgie, waarbij bepaalde delen van de hersenen worden stilgelegd en het beven minder wordt. Tevens kunnen elektrische stroomstootjes gegeven worden om het beven tegen te gaan (zie 'diepe hersenstimulatie'). Hoewel een operatie de ziekte van Parkinson niet geneest, kan het de symptomen van sommige mensen verlichten.

Natuurgeneeskunde

Boswellia

Uit een onderzoek uit 2019 blijkt dat boswellia een nuttige aanvulling kan zijn bij medische inspanningen om de ziekte van Parkinson te behandelen.[1] In diermodellen (ratten met de ziekte van Parkinson) had boswellia een ontstekingsremmend en antioxidant effect, dat neuronen in de hersenen leek te beschermen en de motorische functie verbeterde.

Prognose en levensverwachting

De ernst van de symptomen van de ziekte van Parkinson varieert sterk van persoon tot persoon en het is niet mogelijk om te voorspellen hoe snel de stoornis zich zal ontwikkelen.

De levensverwachting voor mensen met Parkinson die de juiste behandeling krijgen, is vaak ongeveer hetzelfde als voor de algemene bevolking. Vroege opsporing van de ziekte, vermindert de kans op complicaties die je leven kunnen verkorten. Secundaire complicaties, zoals longontsteking, verwondingen door valpartijen, en verstikking kunnen leiden tot de dood. Er zijn veel behandelingsopties die enkele van de symptomen kunnen verminderen en de kwaliteit van leven van een persoon met de ziekte van Parkinson kunnen verbeteren,

Preventie

Wetenschappers zijn anno 2024 van mening dat de ziekte van Parkinson wordt veroorzaakt door een complexe combinatie van genetische gevoeligheid en blootstelling aan milieufactoren, zoals toxines, ziekte en trauma. Omdat de exacte oorzaken niet bekend zijn, is de ziekte van Parkinson momenteel niet te voorkomen.

Noot:

1. Parvaneh Doaee,Ziba Rajaei, Mehrdad Roghani, Hojjatallah Alaei, and Mohammad Kamalinejad.Effects of Boswellia serrata resin extract on motor dysfunction and brain oxidative stress in an experimental model of Parkinson’s disease. Avicenna J Phytomed. 2019 May-Jun; 9(3): 281–290.

Lees verder

• Depressie (DSM-5): symptomen, oorzaken en behandeling
• Mangaantekort: symptomen van een tekort & mangaan in voeding
• Stoelgang bevorderen: stoelgangproblemen verbeteren