MEGDEL-syndroom: Stofwisselingsziekte
Het MEGDEL-syndroom is een uiterst zeldzame erfelijke stofwisselingsaandoening die tot stand komt door veranderingen in een gen. Patiënten met deze ziekte kampen met allerlei verschillende symptomen, zoals progressieve slechthorendheid en een mentale en motorische achteruitgang. Deze aandoening is uitsluitend symptomatisch te behandelen. Veel symptomen van de ziekte zijn tot slot progressief.
Synoniemen van het MEGDEL-syndroom
In de medische literatuur worden enkele synoniemen gebruikt voor het MEGDEL-syndroom, met name:
- 3-methylglutaconzuur in de urine met doofheid, encefalopathie en Leigh-achtig syndroom
- 3-methylglutaconzuur in de urine type IV met sensorineurale doofheid, encefalopathie en Leigh-achtig syndroom
- het MEGDHEL-syndroom
- SERAC1-defect
Epidemiologie
De prevalentie van het MEGDEL-syndroom is niet bekend anno november 2019, maar de aandoening is uiterst zeldzaam. In de medische literatuur is sprake van enkele tientallen getroffen patiënten sinds het beschrijven van de ziekte. Het is echter anno november 2019 onbekend wanneer de autosomaal recessieve aandoening in de medische literatuur beschreven is.
Oorzaken: Genetische veranderingen
Wanneer mutaties (wijzigingen) in het SERAC1-gen optreden, leidt dit tot de symptomen van het MEGDEL-syndroom. Dit gen is verantwoordelijk voor een eiwit waarvan de functie anno november 2019 onbekend is. Mogelijk is dit eiwit wel nodig voor het veranderen (hermodelleren) van fosfatidylglycerol. Dit is een type van fosfolipiden (bepaald vetten). Een ander fosfolipide, cardiolipine genaamd, is gemaakt van fosfatidylglycerol. Cardiolipine is een onderdeel van het membraan dat cellulaire structuren omringt, mitochondriën genaamd, die de energie uit voedsel omzetten in een vorm die cellen kunnen gebruiken, en is belangrijk voor de goede werking van deze structuren. Door de genetische mutatie, werkt het eiwit niet meer goed, en kan fosfatidylglycerol niet meer hermodelleren, wat leidt tot een gewijzigde samenstelling van cardiolipine. Wanneer cardiolipine abnormaal werkt, zijn de mitochondriën (energieproducerende cellen) getroffen. Hierdoor ontstaan de neurologische symptomen en gehoorproblemen die karakteristiek zijn voor het MEGDEL-syndroom. Wetenschappers weten anno november 2019 niet zeker of de SERAC1 -genmutaties leiden tot de abnormale afgifte van 3-methylglutaconzuur in de urine.
Symptomen
Het MEGDEL-syndroom is een multisystemische aandoening die diverse problemen veroorzaakt:
- 3-methylglutaconische acidurie (MEG)
- doofheid (D)
- encefalopathie (hersenziekte) (E)
- Leigh-achtige ziekte (L)
De ernst en hoeveelheid van de tekenen zijn echter wel variabel. Bovendien lijden niet alle kinderen aan alle symptomen.
3-methylglutaconische acidurie (MEG)
Bij het MEGDEL-syndroom is het zuur 3-methylglutaconzuur abnormaal hoog in de urine (3-methylglutaconzuurururie). Ook 3-methylglutaarzuur, een ander zuur, is verhoogd in de urine.
Doofheid
In de kindertijd ontstaat progressief
gehoorverlies, wat resulteert uit veranderingen in het binnenoor (
sensorineurale doofheid).
Encefalopathie
Patiënten met het MEGDEL-syndroom komen ter wereld met
encefalopathie (ziekte, stoornis of schade aan
hersenen). Hierdoor ontstaan voedingsproblemen, groeiproblemen, een slechte
gewichtstoename en een zwakke spierspanning (
hypotonie). Later in het leven ontwikkelen patiënten progressieve spierproblemen met name onvrijwillige spierspanning (
dystonie) en
spierstijfheid (
spasticiteit). Dit leidt tot een vertraagde mentale en motorische ontwikkeling (psychomotorische vertraging), of anders verliezen patiënten de reeds gekende vaardigheden. Patiënten met het MEGDEL-syndroom hebben een verstandelijke beperking en leren nooit spreken.
Epilepsie komt mogelijk ook tot uiting. De hersenveranderingen doen denken aan deze van het
Leigh-syndroom.
Andere symptomen
Bij patiënten met deze zeldzame stofwisselingsziekte komen ook andere symptomen tot uiting zoals bijvoorbeeld:

Een bloedonderzoek is nodig /
Bron: Frolicsomepl, PixabayDiagnose en onderzoeken
Een
bloedonderzoek en
urineonderzoek onthullen typische verhoogde waarden van de stoffen 3-methylglutaconzuur en 3-methylglutaarzuur. Een
MRI-scan van de hersenen geeft ook typische afwijkingen weer. Om de werking van de mitochondriën (energieproducerende cellen) te testen, voert de arts mogelijk een
spierbiopsie uit. Een huidbiopsie onderzoekt bindweefselcellen wat ook afwijkingen onthult.
Baby’s met leverproblemen krijgen soms een
leverbiopsie. Een
echografie van de buik is voorts ook inzetbaar bij leverproblemen. Een
elektro-encefalografie (EEG: hersenfilmpje) is voorts nodig wanneer patiënten kampen met epilepsie. Een
gehooronderzoek is nodig bij gehoorverlies terwijl een
oogonderzoek vereist is bij
oogproblemen. Bij
skeletafwijkingen zet de arts een röntgenfoto in van de botten. Tot slot bevestigt een genetisch onderzoek de aanwezigheid van de stofwisselingsaandoening.
Behandeling van stofwisselingsziekte
De behandeling gebeurt symptomatisch aangezien dit syndroom niet te genezen is anno november 2019. Volgende behandelingen zijn mogelijk:
- chirurgie
- een gipscorset
- ergotherapie
- fysiotherapie
- logopedie
- medicatie
- sondevoeding
Prognose van stofwisselingsaandoening
Het is anno november 2019 onbekend wat de levensverwachting is van patiënten met het MEGDEL-syndroom. Sommige patiënten hebben echter dermate ernstige symptomen dat ze reeds in de kindertijd komen te overlijden.