Sacroiliitis: Ontsteking met pijn in lage rug, billen & heup
Het sacro-iliacale gewricht is één van de grootste gewrichten in het lichaam dat de botten van het ilium (bekken) met het heiligbeen verbindt. Bij mensen ondersteunt het heiligbeen de wervelkolom en wordt het op zijn beurt ondersteund door een ilium aan elke kant. Het gewricht is sterk en ondersteunt het gehele gewicht van het bovenlichaam. Het menselijk lichaam heeft twee sacro-iliacale gewrichten (één links en één rechts). Sacroiliitis duidt op een ontsteking van één of beide sacro-iliacale gewrichten (SI). Veel aandoeningen, infecties en medicijnen veroorzaken mogelijk deze ontsteking. Bilpijn en lage rugpijn zijn de vaakst voorkomende symptomen van sacroiliitis. Deze aandoening is vaak moeilijk te diagnosticeren voor de arts. Een conservatieve behandeling verlicht meestal de ontsteking, al zijn soms wel medische behandelingen vereist. De vooruitzichten van deze goedaardige aandoening zijn over het algemeen uitstekend.

Zwangere vrouwen kampen mogelijk met sacroiliitis /
Bron: PublicDomainPictures, PixabayOorzaken van ontsteking van gewricht(en) die botten en bekken met elkaar verbinden
Sacroiliitis is een aandoening veroorzaakt door een
ontsteking in het sacro-iliacale gewricht. Dit gewricht bevindt zich op de plaats waar de basis van de wervelkolom (heiligbeen) en het bekken (ilium) elkaar kruisen.
Verschillende aandoeningen resulteren in de ontsteking van het SI-gewricht zoals:
Symptomen: pijn in lage rug, billen, heup en dij
Een patiënt met sacroiliitis presenteert zich meestal met milde tot ernstige
lage rugpijn,
bilpijn (in één of twee billen),
heuppijn (in één of twee heupen) of dijpijn (in één of twee dijen). De meestal langdurige
sacro-iliacale gewrichtspijn is variabel en gaat van scherp en stekend tot saai en pijnlijk. In ernstige gevallen treedt de
pijn ook op in niet-gerelateerde lichaamsdelen zoals de
benen, de lies en de
voeten. De pijn verergert mogelijk:
- bij het dragen van meer gewicht op één been
- bij het hardlopen
- bij het langdurig wandelen of staan
- bij het maken van draaibewegingen
- bij het maken van grote stappen
- bij het omrollen in bed
- bij het traplopen
- door de overgang van zitten naar staan
- na langdurig zitten
Diagnose en onderzoeken
Sacroiliitis is voor de arts vaak moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen die ook toe te schrijven zijn aan andere, meer voorkomende aandoeningen.
Vraaggesprek en lichamelijk onderzoek
Bij een
vraaggesprek bevraagt de arts de patiënt over de timing van en het soort pijn. Verder wil de arts weten of de patiënt een geschiedenis van ontstekingsaandoeningen heeft. De arts voert vervolgens een grondig lichamelijk onderzoek uit waarbij hij ook andere systemische klachten opspoort zoals
koorts,
koude rillingen,
nachtzweten en
gewichtsverlies. Deze symptomen duiden op een ernstiger proces dat wellicht wijst op de aanwezigheid van een onderliggende systemische ziekte. De arts bemerkt soms een bekkenasymmetrie. Een meting van de ledematen sluit een beenlengte-afwijking uit. De arts inspecteert tevens de wervelkolom op abnormale krommingen of rotatieafwijkingen. Door druk uit te oefenen op verschillende plaatsen van de benen, de heupen, de wervelkolom en de billen kan de arts de juiste locatie van het aangetaste gewricht opsporen. De locatie waar de patiënt pijn voelt, is namelijk het getroffen gebied. Het testen van het bewegingsbereik en de kracht onthult in de meeste gevallen geen afwijkingen. Ook een
neurologisch onderzoek is vaak normaal. De patiënt ervaart bij deze onderzoeken mogelijk wel pijn. Mogelijk zet de arts speciale provocerende onderzoeken in om de pijn van de patiënt te reproduceren.

Een bloedonderzoek is nodig /
Bron: Frolicsomepl, Pixabay Diagnostisch onderzoek
Sacro-iliacale gewrichtspijn resulteert mogelijk uit diverse ontstekingsaandoeningen. De arts voert daarom mogelijk een volledig
bloedonderzoek uit. Ook bestelt de arts soms
beeldvormende onderzoeken zoals een
röntgenfoto, een
CT-scan, een
MRI-scan en/of een
PET-scan. Mogelijk injecteert de arts lokale anesthetica en
steroïden (medicatie om een ontsteking te remmen) in de gevoelige plaats. Als deze procedure de pijn verlicht, is een ontsteking op deze plaats wellicht de oorzaak van de pijn.
Differentiële diagnose
De klinische presentatie van sacroiliitis lijkt sterk op de klinische presentatie van volgende aandoeningen:
- een heupfractuur (gebroken heup)
- een heuppeesontsteking
- een sacroiliacale gewrichtsinfectie
- het piriformis-syndroom (pijn in bil door druk op heupzenuw)
- ischias (aandoening met pijn en zwakte aan been en rug)
- spondylitis ankylopoetica (ziekte van Bechterew: blijvende gewrichtsontsteking)
- trochanterische bursitis (aandoening met pijn aan zijkant van de heup)
Behandeling
Levensstijl
Conservatieve maatregelen bieden meestal goede resultaten in de behandeling van sacroiliitis. De patiënt moet regelmatig sporten, gewicht verliezen bij overgewicht en
gezond en gevarieerd eten. De patiënt moet tevens stoppen met
roken en zich onthouden van alcohol.
Fysiotherapie
Fysiotherapie is erg nuttig als de pijn te wijten is aan hypermobiliteit. Hierbij stabiliseert en versterkt de patiënt de spieren van de lendenen en het bekkengebied Als de pijn te wijten is aan immobiliteit, gebeuren onder leiding van de fysiotherapeut oefeningen met het SI-gewricht.

Diverse medicijnen verlichten de klachten /
Bron: Stevepb, PixabayMedicatie
NSAID’s (niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen) zoals
ibuprofen en spierverslappers zijn nuttig voor de acute fase van presentaties. Deze
medicijnen zijn minder effectief bij chronische problemen. Mogelijk verdwijnt de pijn volledig door een enkele injectie of een reeks injecties met corticosteroïden, al schrijft de arts soms eerst nog sterkere
pijnstillers voor. Patiënten met spondylitis ankylopoetica krijgen voorts TNF-remmers voorgeschreven door de arts.
Andere behandelingen
Rust en ijs of warmte aanbrengen aan het getroffen gewricht verlicht de pijn veroorzaakt door de ontsteking van de gewricht(en) die de
botten en het bekken met elkaar verbinden.
Medische behandelingen en chirurgie
Als alle vorige behandelingen geen verlichting bieden, zetten sommige artsen radiofrequente ablatie in. Chirurgie is gereserveerd als laatste redmiddel voor patiënten met
chronische pijn.
Prognose van sacroiliitis
De meerderheid van de patiënten met sacroiliitis heeft een uitstekende prognose. Wel herstellen patiënten mogelijk pas na twee à vier weken. Recidieven komen vaak voor als patiënten hun levensstijl niet veranderen (tot 30%).
Complicaties
Mogelijke lichamelijke complicaties van sacroiliitis omvatten
chronische rugpijn, chronische heuppijn en spieratrofie (
spierverlies). De aandoening leidt soms ook tot
psychische problemen zoals een
depressie en slapeloosheid.
Lees verder