Mallory-Weiss-syndroom: Scheur met bloeding in slokdarm

De slokdarm is een orgaan dat essentieel is bij de spijsvertering. Deze brengt immers voedsel van de keel naar de maag. O.a. krachtig of langdurig hoesten of braken doet soms het weefsel van de lagere slokdarm scheuren waardoor een bloeding ontstaat. Hierbij is dan sprake van een Mallory-Weiss scheur. Buikpijn, diarree, braken, zwakte en kortademigheid zijn slechts enkele symptomen van deze aandoening. Meestal is een behandeling niet nodig en herstelt de patiënt spontaan, maar enkele behandelingsmethoden zijn mogelijk. Af en toe ontstaan complicaties bij deze slokdarmaandoening. De Amerikaanse pathologen Kenneth Mallory en Soma Weiss beschreven dit syndroom voor het eerst in 1929.

• Epidemiologie scheur in de slokdarm
• Pathofysiologie van het Mallory-Weiss-syndroom
• Mechanisme
• Oorzaken Mallory-Weiss-syndroom: Zwaar hoesten of braken
• Verband tussen Mallory-Weiss-syndroom en andere aandoeningen
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen aandoening: Bloeding in slokdarm, bloed in ontlasting en braaksel
• Alarmsymptomen van het Mallory-Weiss-syndroom
• Diagnose en onderzoeken
• Diagnostische tabel voor Mallory-Weiss-syndroom
• Behandeling van een Mallory-Weiss scheur
• Langetermijnbehandeling en opvolging
• Prognose van het Mallory-Weiss-syndroom
• Complicaties slokdarmaandoening
• Preventie van een Mallory-Weiss scheur
• Praktische tips voor het leven met / omgaan met Mallory-Weiss-syndroom
• Volg de voorgeschreven behandeling strikt op
• Rust voldoende en herstel na een bloeding
• Voorkom hevig braken en hoesten
• Let op de signalen van een bloeding
• Kies voor een evenwichtig dieet met vermijding van irriterende stoffen
• Gebruik medicijnen zoals voorgeschreven om maagzuur te verminderen
• Zorg voor regelmatig medisch toezicht
• Houd je omgeving goed geïnformeerd
• Misvattingen rond Mallory-Weiss-syndroom
• Het Mallory-Weiss-syndroom is een zeldzame aandoening
• Alleen overmatig alcoholgebruik kan het syndroom veroorzaken
• Bloed braken bij Mallory-Weiss-syndroom betekent altijd een levensbedreigende bloeding
• Het Mallory-Weiss-syndroom komt alleen voor bij oudere volwassenen
• Een endoscopie is altijd nodig om de diagnose te stellen
• Behandeling van het Mallory-Weiss-syndroom vereist altijd een operatie
• Eenmaal hersteld van het Mallory-Weiss-syndroom is de kans op herhaling verwaarloosbaar

Epidemiologie scheur in de slokdarm

Door Mallory-Weiss scheuren ontstaan 3-15% van alle episodes van bloed braken bij volwassenen. Bij kinderen komt dit minder vaak voor, maar als dit toch het geval is, dan zijn meestal oudere kinderen aangetast. Mannen en vrouwen zijn voorts in gelijke aantallen getroffen volgens Emedicine, maar Healthline meldt dat vrouwen vaker zijn aangetast. Het Mallory-Weiss-syndroom treedt meestal in het vijfde en zesde levensdecennium op.

Pathofysiologie van het Mallory-Weiss-syndroom

Mechanisme van de slokdarmscheur
Het Mallory-Weiss-syndroom ontstaat door een scheur in de mucosale laag van de slokdarm, meestal op de overgang tussen de maag en de slokdarm. De scheur wordt vaak veroorzaakt door een plotselinge toename van intra-abdominale druk, zoals bij krachtig braken, hoesten of schreeuwen. Dit verhoogde druk veroorzaakt het uitrekken van de slokdarmwand, wat kan leiden tot scheuring van het slijmvlies, vaak gepaard met bloeding. De bloeding ontstaat doordat de scheur vaak kleine bloedvaten raakt.

Rol van de buikdruk en de gastro-intestinale drukverhoudingen
De slokdarm is normaal gezien goed bestand tegen hoge druk, maar bij excessief braken of hoesten kunnen de kracht en snelheid van deze drukstijging de slokdarmwand verzwakken. Het gevaarlijkste is wanneer de druk toeneemt terwijl de maaginhoud zich nog in de slokdarm bevindt, wat resulteert in het ontstaan van een scheur. De reactie van het lichaam op de verhoogde intra-abdominale druk kan de mate van de bloeding beïnvloeden.

Mechanisme

Het Mallory-Weiss-syndroom is een aandoening die wordt gekarakteriseerd door scheurtjes of scheuren in de slijmvliezen van de slokdarm, meestal ter hoogte van de overgang van de maag. Deze scheuren ontstaan vaak als gevolg van herhaaldelijk braken of krachtig hoesten, wat een verhoogde druk in de buik veroorzaakt. Het mechanisme achter deze scheuren is te wijten aan de plotselinge toename van intra-abdominale druk, die de kwetsbare mucosa van de slokdarm kan beschadigen. De gevolgen kunnen variëren van kleine bloedingen tot levensbedreigende situaties.

Verhoogde intra-abdominale druk
Wanneer de druk in de buik aanzienlijk toeneemt, bijvoorbeeld door hevig braken, kan deze druk de slokdarmwand verzwakken. Dit resulteert in een breuk van het slijmvlies aan de overgang tussen de slokdarm en de maag. De slokdarmwand is vooral kwetsbaar in dit gebied vanwege de verschillen in de spierstructuur en de overgang van het slokdarmweefsel naar maagweefsel.

Braken en hoesten
De meest voorkomende oorzaak van verhoogde intra-abdominale druk is herhaaldelijk braken of krachtig hoesten. Dit verhoogt de druk in de buikholte en kan de kwetsbare slijmvliezen van de slokdarm beschadigen. Braken veroorzaakt vaak een krachtige samentrekking van de buikspieren, wat leidt tot een plotselinge kracht die de slokdarmwand beschadigt.

Ongelijke spanning in de slokdarm
In sommige gevallen kan de ongelijke spanning in de slokdarm de breuk verergeren. Wanneer het bovenste gedeelte van de slokdarm in korte tijd uitzet door braken, terwijl het onderste gedeelte van de slokdarm niet evenveel uitzet, kan er spanning ontstaan die uiteindelijk leidt tot een scheur in het slijmvlies. Dit is de basis van de mechanische schade die het Mallory-Weiss-syndroom veroorzaakt.

Oorzaken Mallory-Weiss-syndroom: Zwaar hoesten of braken

Een Mallory-Weiss scheur treedt op in het slijmvlies van het onderste deel van de slokdarm of het bovenste deel van de maag, de buurt waar ze met elkaar in contact komen. Deze scheur gaat dan bloeden. Dit gebeurt bij ernstig en langdurig braken of langdurig hoesten, maar ook bij een trauma aan de borst of buik, bij een ernstige of langdurige hik, bij krampen en bij zwaar tillen of persen.

Zwangere vrouwen
Bij een vrouw zijn de meest voorkomende oorzaken van een Mallory-Weiss scheur een bevalling en hyperemesis gravidarum. Hyperemesis gravidarum is de medische term voor extreme zwangerschapsmisselijkheid, met als symptomen hevig aanhoudende misselijkheid en braken. Deze complicatie bij de zwangerschap treedt meestal op in het eerste trimester.

Hiatus hernia
Een hiatus hernia (maagbreuk) kan leiden tot verhoogde buikdruk. Bij een hiatus hernia, de medische term voor maagbreuk, verschuift een deel van de maag door een opening in het middenrif naar de borstholte. Dit kan resulteren in reflux van zure maaginhoud naar de slokdarm, wat vaak leidt tot een brandend gevoel.

Boulimie
Boulimie (oncontroleerbare vreetbuien en compenserend gedrag zoals overmatig braken of gebruik van laxeermiddelen) kan ernstige verstoringen van het maagdarmkanaal veroorzaken. Deze aandoening kan leiden tot herhaaldelijk braken, wat kan bijdragen aan het ontstaan van het Mallory-Weiss-syndroom.

Anorexia nervosa
Anorexia nervosa is een eetstoornis gekenmerkt door obsessieve gedachten over voeding en gewicht, een verstoord lichaamsbeeld en ernstige fysieke en psychische symptomen. Deze aandoening kan ook leiden tot braken, vooral als gevolg van extreme diëten en eetstoornissen.

Volvulus
Volvulus (darmknoop) is een aandoening waarbij de darm zich verdraait, wat kan leiden tot obstipatie, misselijkheid en buikpijn. Deze ernstige aandoening kan ook braken veroorzaken door de verstoring van de darmfunctie.

Maagzweren en darmzweren
Maagzweren en darmzweren zijn ulcera in de maag of darmen die ernstige buikpijn en braken kunnen veroorzaken. Deze zweren kunnen leiden tot een verminderde spijsvertering en ontsteking in het maag-darmkanaal.

Gastritis
Gastritis is de ontsteking van de maagwand, wat kan leiden tot pijn, braken en misselijkheid. Deze ontsteking kan door verschillende oorzaken ontstaan, zoals infecties of irritatie door medicatie.

Cirrose
Cirrose is de verschrompeling van de lever door littekenvorming. Deze aandoening kan leiden tot buikpijn en braken, en heeft vaak invloed op de algehele gezondheid en spijsvertering.

Hepatitis
Hepatitis (leverontsteking) kan resulteren in buikpijn en misselijkheid. Deze aandoening beïnvloedt de leverfunctie en kan bijdragen aan spijsverteringsproblemen.

Galstenen
Galstenen zijn harde afzettingen in de galblaas die buikpijn kunnen veroorzaken, vaak gepaard gaande met galkoliek. Deze stenen kunnen ook leiden tot braken door verstoring van de galafvoer.

Cholecystitis
Cholecystitis is een ontsteking van de galblaas, vaak gepaard gaande met buikpijn, koorts en misselijkheid. Deze aandoening kan leiden tot braken als gevolg van ontsteking en irritatie van de galblaas.

Nieraandoeningen
Nieraandoeningen, zoals nierfalen (verminderde of afwezige nierfunctie), urineweginfecties, en nierstenen, kunnen ook braken veroorzaken. Deze aandoeningen verstoren de normale nierfunctie en kunnen leiden tot een opeenhoping van afvalstoffen in het lichaam.

Hydrocephalus
Hydrocephalus (waterhoofd) bij kinderen is een aandoening waarbij er een ophoping van hersen- en ruggenmergvocht in de schedel plaatsvindt. Dit kan in zeldzame gevallen leiden tot braken en bijdragen aan het Mallory-Weiss-syndroom.

Chemotherapie
Chemotherapie kan leiden tot braken als bijwerking, vaak door de effecten van de behandeling op het maagdarmkanaal. Deze bijwerking kan het gevolg zijn van de toxische effecten van de chemotherapie op het spijsverteringssysteem.

Epileptische convulsies
Epileptische convulsies (stuipen) zijn oncontroleerbare fysieke bewegingen en veranderingen in het bewustzijn die braken kunnen veroorzaken, vooral als ze ernstig zijn.

Drugs- en alcoholgebruik
Drugs- en alcoholgebruik kunnen bijdragen aan braken en andere maagdarmproblemen door hun effecten op het maagdarmkanaal en de algehele gezondheid.

Blootstelling aan gifstoffen
Blootstelling aan gifstoffen kan ook leiden tot braken als gevolg van toxische effecten op het maagdarmkanaal. Deze blootstelling kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken die zich manifesteren door braken en andere symptomen.

Diabetische ketoacidose
Diabetische ketoacidose (complicatie van diabetes mellitus) kan ook braken veroorzaken, vaak als gevolg van ernstige metabole verstoringen die optreden bij ongereguleerde diabetes.

Verband tussen Mallory-Weiss-syndroom en andere aandoeningen

Relatie met alcoholgebruik
Alcoholmisbruik is een belangrijke risicofactor voor het ontstaan van een Mallory-Weiss-scheur. Alcohol kan de kans op braken verhogen doordat het de maagwand irriteert en misselijkheid veroorzaakt. Chronisch alcoholgebruik kan ook de coördinatie van het braakreflex verstoren, waardoor het braken meer krachtig en langdurig wordt, wat de kans op een scheur in de slokdarm vergroot.

Corticosteroïden en andere medicatie
Het gebruik van corticosteroïden kan de slijmvliezen van de slokdarm verzwakken, wat het risico op scheuren verhoogt. Daarnaast kunnen medicijnen die de maagzuurproductie verminderen, zoals protonpompremmers, de maaginhoud verdikken, waardoor krachtiger braken meer schade kan veroorzaken aan het slokdarmslijmvlies.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die de kans op het ontwikkelen van het Mallory-Weiss-syndroom verhogen. De aandoening wordt vaak geassocieerd met factoren die de intra-abdominale druk verhogen, zoals alcoholgebruik, braken, hoesten, of andere aandoeningen die leiden tot buikspanning. Het identificeren van risicofactoren kan helpen bij het vaststellen van patiënten die vatbaar zijn voor deze aandoening.

Alcoholgebruik
Excessief alcoholgebruik is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen van het Mallory-Weiss-syndroom. Alcohol kan leiden tot overmatig braken, wat de intra-abdominale druk verhoogt. Bovendien kan alcohol de beschermende mechanismen van de maag en slokdarm aantasten, waardoor het slijmvlies gevoeliger wordt voor schade door verhoogde druk.

Herhaaldelijk braken
Patiënten die herhaaldelijk braken, zoals bij bepaalde eetstoornissen of gastro-intestinale aandoeningen, lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van het Mallory-Weiss-syndroom. Herhaaldelijk braken verhoogt de kans op het ontwikkelen van scheurtjes in de slokdarmwand door de voortdurende verhoogde druk in de buik.

Hoesten
Krachtig en herhaaldelijk hoesten kan eveneens een risicofactor zijn, vooral wanneer hoesten gepaard gaat met een verhoogde buikdruk. Dit komt vaak voor bij chronische aandoeningen zoals chronische obstructieve longziekte (COPD), waarbij hoesten frequent is.

Gastro-intestinale aandoeningen
Patiënten met gastro-intestinale aandoeningen zoals gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) of maagzweren hebben een verhoogd risico op het Mallory-Weiss-syndroom, vooral als ze te maken hebben met herhaald braken of langdurige periodes van verhoogde intra-abdominale druk.

Risicogroepen

Er zijn specifieke risicogroepen die meer kans hebben op het ontwikkelen van het Mallory-Weiss-syndroom. Deze groepen omvatten patiënten met bepaalde medische aandoeningen, levensstijlkeuzes, of gedragingen die bijdragen aan verhoogde intra-abdominale druk of frequent braken. Het herkennen van deze risicogroepen is essentieel voor tijdige diagnose en behandeling.

Patiënten met alcoholgebruikstoornissen
Mensen die lijden aan alcoholisme of die frequent alcohol consumeren, lopen een verhoogd risico op het Mallory-Weiss-syndroom. De constante druk op de slokdarm door overmatig braken na alcoholconsumptie kan leiden tot het scheuren van de slijmvliezen in de slokdarm. Deze patiënten hebben vaker herhaaldelijke episoden van braken, wat hun kans op het ontwikkelen van het syndroom vergroot.

Patiënten met chronische hoest- of braakreflexen
Patiënten met chronische hoest- of braakreflexen, zoals diegenen met chronische longziekten of eetstoornissen, hebben een verhoogd risico op het Mallory-Weiss-syndroom. Deze patiënten ondervinden vaak herhaaldelijke perioden van verhoogde intra-abdominale druk, wat kan leiden tot het ontstaan van scheurtjes in de slokdarmwand.

Patiënten met gastro-intestinale aandoeningen
Patiënten met aandoeningen zoals gastro-oesofageale refluxziekte of maagzweren lopen een verhoogd risico op het Mallory-Weiss-syndroom, vooral wanneer deze aandoeningen gepaard gaan met herhaald braken of hoesten.

Symptomen aandoening: Bloeding in slokdarm, bloed in ontlasting en braaksel

De symptomen van deze aandoening variëren erg in ernst en uitgebreidheid per patiënt. De patiënt heeft brandend maagzuur, buikpijn, diarree, en tevens is de ontlasting bloederig, zwart of teerachtig (melaena). De patiënt moet ook donker, geklonterd of juist helder (helder = vers) bloed braken, wat gekend is als "hematemese" of "hematemesis". Bij bloed in het braaksel of bloed in de ontlasting, is overigens dringend medische hulp nodig. De patiënt is voorts kortademig, zwak en duizelig. Flauwvallen en bleekheid zijn andere symptomen.

Alarmsymptomen van het Mallory-Weiss-syndroom

De alarmsymptomen van het Mallory-Weiss-syndroom zijn vaak herkenbaar en kunnen ernstig zijn. Deze symptomen omvatten bloedbraken of een zwarte, teerachtige ontlasting, die wijzen op een bloeding in de slokdarm. Het is belangrijk om snel medische hulp in te schakelen zodra een patiënt deze symptomen vertoont, aangezien het Mallory-Weiss-syndroom onbehandeld tot ernstige complicaties kan leiden.

Bloedbraken
Bloedbraken is een van de belangrijkste alarmsymptomen van het Mallory-Weiss-syndroom. Het bloed komt vaak uit de scheuren in de slokdarmwand en kan variëren van een kleine hoeveelheid tot grotere hoeveelheden. Dit symptoom vereist onmiddellijke medische evaluatie en behandeling.

Teerachtige ontlasting
Patiënten met het Mallory-Weiss-syndroom kunnen zwarte, teerachtige ontlasting hebben, wat duidt op een interne bloeding. Dit symptoom ontstaat wanneer het bloed in de maag wordt afgebroken en een zwarte kleur aan de ontlasting geeft.

Schokkende symptomen
In sommige gevallen kan het Mallory-Weiss-syndroom leiden tot een plotse daling van de bloeddruk en andere symptomen van shock. Dit kan het gevolg zijn van aanzienlijke bloedingen, wat onmiddellijke medische interventie vereist.

Diagnose en onderzoeken

Diagnostisch onderzoek
De arts controleert een ontlastingsstaal van de patiënt. Hij voert mogelijk eveneens een endoscopie (inwendig kijkonderzoek van de binnenkant van het lichaam) uit. Hierdoor gaat een flexibele buis door de mond van de patiënt naar de slokdarm. Aan het einde van deze buis is een camera zodat de arts de scheur identificeert aan de binnenkant van de slokdarm. Ook een gastroscopie (inwendig kijkonderzoek van de maag) is soms vereist.

Differentiële diagnose
Gastro-enteritis (buikgriep) en een maagzweer veroorzaken symptomen die lijken op een Mallory-Weiss scheur.

Diagnostische tabel voor Mallory-Weiss-syndroom

Het Mallory-Weiss-syndroom is een aandoening waarbij er scheurtjes in de slijmvliezen van de maag of slokdarm ontstaan, meestal als gevolg van braken of andere verhoogde intra-abdominale druk. Deze scheurtjes kunnen leiden tot het uitstromen van bloed, wat zich vaak uit in bloedbraken. Het syndroom komt vaak voor bij mensen die zwaar drinken of die herhaaldelijk braken, zoals bij bepaalde gastro-intestinale aandoeningen. De diagnose wordt meestal bevestigd door beeldvormende technieken zoals endoscopie, waarbij artsen de locatie en ernst van de scheurtjes onderzoeken.

Behandeling van een Mallory-Weiss scheur

Normaal gezien herstelt de bloeding door de Mallory-Weiss scheur spontaan en stopt het bloeden. In enkele gevallen is een behandeling via een injectie of een warmtebehandeling nodig om het bloeden te stoppen. Ook het plaatsen van een clip die de scheur sluit waardoor het bloeden stopt, is een mogelijkheid. Wanneer de patiënt veel bloed verloren heeft, is een bloedtransfusie nodig.

Langetermijnbehandeling en opvolging

Preventie van recidieven
Voor patiënten die herhaaldelijk last hebben van het Mallory-Weiss-syndroom, zoals bij chronisch alcoholmisbruik, kan preventieve therapie noodzakelijk zijn. Het verminderen of stoppen van alcoholgebruik is cruciaal voor het verminderen van de kans op terugkerende episoden van krachtig braken en nieuwe scheuren in de slokdarm. Indien nodig kunnen medicatie en psychotherapie helpen bij het behandelen van alcoholverslaving.

Medicatie en risicobeheer
Patiënten die het risico lopen op het Mallory-Weiss-syndroom door medische aandoeningen, zoals gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) of een verstoorde maaglediging, kunnen baat hebben bij medicatie die de maagzuurproductie reguleert. Dit helpt de kans op braken of maagschade te minimaliseren.

Prognose van het Mallory-Weiss-syndroom

De prognose van een Mallory-Weiss scheur is over het algemeen goed, vooral wanneer de bloeding spontaan stopt en er geen onderliggende ernstige aandoeningen aanwezig zijn. In de meeste gevallen geneest de scheur vanzelf binnen een paar dagen zonder blijvende gevolgen. Complicaties zoals ernstige bloedingen of shock komen zelden voor, maar vereisen snelle medische interventie om levensbedreigende situaties te voorkomen. Bij patiënten met bijkomende aandoeningen zoals levercirrose of portale hypertensie is de prognose minder gunstig vanwege een verhoogd risico op complicaties.

Complicaties slokdarmaandoening

Complicaties komen vaker voor bij patiënten met portale hypertensie en leverinsufficiëntie. In zeldzame gevallen leidt een Mallory-Weiss tot ernstige inwendige bloedingen. De patiënt krijgt hierdoor een snelle pols, orthostatische hypotensie (plotseling duizelig na opstaan), weinig of geen urineproductie en een hypovolemische shock. Bij onbehandelde bloedingen resulteert dit in bloedarmoede (anemie) met vermoeidheid en kortademigheid.

Preventie van een Mallory-Weiss scheur

Preventie van een Mallory-Weiss scheur richt zich voornamelijk op het vermijden van risicofactoren zoals ernstig en langdurig braken of hoesten. Dit omvat:

• Alcoholinname beperken: Overmatig alcoholgebruik vermijden, aangezien dit braken en slokdarmirritatie kan veroorzaken.
• Behandeling van onderliggende aandoeningen: Zorgen voor een goede behandeling van aandoeningen zoals reflux, maagzweren, en eetstoornissen om braken te voorkomen.
• Veilig tillen en persen: Vermijd zwaar tillen en persen, vooral bij risicogroepen zoals zwangere vrouwen.
• Medische begeleiding tijdens zwangerschap: Zorg voor adequate medische begeleiding tijdens de zwangerschap om complicaties zoals hyperemesis gravidarum te beheersen.

Door deze preventieve maatregelen te nemen, kunnen de meeste gevallen van Mallory-Weiss scheuren voorkomen worden.

Praktische tips voor het leven met / omgaan met Mallory-Weiss-syndroom

Volg de voorgeschreven behandeling strikt op

Het Mallory-Weiss-syndroom is een aandoening die optreedt wanneer er scheurtjes in de slijmvliezen van de slokdarm of maag ontstaan door hevig braken of hoesten. Het is belangrijk om de behandelingsaanbevelingen van je arts strikt op te volgen, waaronder het innemen van voorgeschreven medicijnen en het vermijden van activiteiten die druk op je buik of slokdarm kunnen uitoefenen. Vermijd bijvoorbeeld het tillen van zware voorwerpen of intense fysieke inspanning totdat je arts aangeeft dat het veilig is om dit weer te doen. Dit kan helpen om verdere beschadiging van de slokdarm of maag te voorkomen.

Rust voldoende en herstel na een bloeding

Na een bloeding door het Mallory-Weiss-syndroom is het essentieel om voldoende rust te nemen en je lichaam de tijd te geven om te herstellen. Vermijd activiteiten die extra druk op het lichaam uitoefenen, zoals intensieve lichaamsbeweging of stressvolle situaties. Als je merkt dat je je vermoeid voelt of dat er nieuwe symptomen optreden, neem dan contact op met je arts voor verdere evaluatie. Het herstellen van de bloeding kan enige tijd duren, en het is belangrijk om geduldig te zijn en naar je lichaam te luisteren.

Voorkom hevig braken en hoesten

Aangezien het Mallory-Weiss-syndroom vaak wordt veroorzaakt door hevig braken of hoesten, is het belangrijk om deze triggers zoveel mogelijk te vermijden. Als je een hoest hebt, probeer dan kalmerende middelen of hoestonderdrukkers die door je arts worden aanbevolen om te voorkomen dat de slokdarm onder druk komt te staan. Bij braken is het cruciaal om onmiddellijk medische hulp te zoeken om te voorkomen dat er verdere scheurtjes ontstaan. Het beperken van alcoholconsumptie, het eten van kleinere maaltijden en het vermijden van bepaalde voedingsmiddelen die maagklachten kunnen veroorzaken, kan ook helpen om braken te voorkomen.

Let op de signalen van een bloeding

Als je het Mallory-Weiss-syndroom hebt, is het belangrijk om te weten hoe je een bloeding kunt herkennen en snel kunt reageren. Symptomen van een bloeding kunnen onder meer braken van bloed, zwarte of teerachtige ontlasting, duizeligheid, snelle hartslag, en vermoeidheid zijn. Als je een van deze symptomen opmerkt, neem dan onmiddellijk contact op met een arts of ga naar de spoedeisende hulp. Het is belangrijk om snel te handelen, omdat bloeding door het Mallory-Weiss-syndroom ernstig kan zijn en onmiddellijke medische behandeling vereist.

Kies voor een evenwichtig dieet met vermijding van irriterende stoffen

Hoewel het herstel van het Mallory-Weiss-syndroom in veel gevallen een conservatieve benadering vereist, kan een evenwichtig dieet de genezing bevorderen en het risico op verdere complicaties verminderen. Kies voor voedzame, goed verteerbare maaltijden die zacht zijn voor de maag, zoals gekookte groenten, mager vlees en gekookte granen. Vermijd voedsel dat de maag kan irriteren, zoals pittig of zuur voedsel, koffie, alcohol en koolzuurhoudende dranken. Kleine, frequente maaltijden kunnen helpen om overbelasting van de maag te voorkomen.

Gebruik medicijnen zoals voorgeschreven om maagzuur te verminderen

Mensen met het Mallory-Weiss-syndroom kunnen baat hebben bij het gebruik van medicijnen die de productie van maagzuur verminderen, zoals protonpompremmers of H2-blokkers. Deze medicijnen helpen de slijmvliezen van de maag en slokdarm te beschermen tegen verdere irritatie, vooral als de scheurtjes al zijn ontstaan. Het is van groot belang om deze medicijnen regelmatig in te nemen zoals voorgeschreven, zelfs als je geen symptomen ervaart, om het risico op herhaling van het syndroom te verminderen.

Zorg voor regelmatig medisch toezicht

Regelmatige follow-up bij een arts is belangrijk voor patiënten die het Mallory-Weiss-syndroom hebben ervaren. Dit helpt om complicaties op te sporen en om te controleren of het herstel goed verloopt. Afhankelijk van de ernst van je symptomen en de oorzaak van de bloeding kan je arts besluiten om periodieke onderzoeken zoals endoscopieën uit te voeren. Dit helpt niet alleen om te controleren of er nieuwe scheurtjes zijn, maar ook om eventuele andere problemen met de slokdarm of maag vroegtijdig op te sporen.

Houd je omgeving goed geïnformeerd

Als je het Mallory-Weiss-syndroom hebt ervaren, is het belangrijk dat je naasten, zoals familie of vrienden, op de hoogte zijn van je aandoening. Dit kan hen helpen om je te ondersteunen in het dagelijks leven en om snel te reageren in geval van een bloeding of andere complicaties. Informatie over je ziekte kan hen geruststellen en hen voorzien van de juiste kennis om samen met jou op een veilige en ondersteunende manier te leven.

Misvattingen rond Mallory-Weiss-syndroom

Het Mallory-Weiss-syndroom is een aandoening waarbij scheurtjes ontstaan in het slijmvlies van de slokdarm, meestal door hevig braken of sterke drukverhoging in de buik. Er bestaan veel misvattingen over deze aandoening, waardoor er soms verwarring of onnodige bezorgdheid ontstaat. Hieronder worden enkele van de meest voorkomende misvattingen uitgebreid besproken.

Het Mallory-Weiss-syndroom is een zeldzame aandoening

Veel patiënten denken dat het Mallory-Weiss-syndroom een uiterst zeldzame aandoening is die bijna nooit voorkomt. In werkelijkheid wordt het vaker gediagnosticeerd dan men denkt, vooral bij patiënten die te maken hebben met herhaaldelijk braken, alcoholmisbruik of een onderliggende aandoening die de druk in de buikholte verhoogt. Hoewel het niet zo frequent voorkomt als sommige andere aandoeningen van de slokdarm, is het zeker geen extreme uitzondering binnen de gastro-enterologie.

Alleen overmatig alcoholgebruik kan het syndroom veroorzaken

Hoewel alcohol een belangrijke risicofactor is voor het ontstaan van een Mallory-Weiss-scheur, is het zeker niet de enige oorzaak. Hevig braken door andere oorzaken, zoals voedselvergiftiging, zwangerschapsmisselijkheid of een maagdarminfectie, kan eveneens tot scheurtjes in het slijmvlies van de slokdarm leiden. Ook lichamelijke inspanning, zoals zwaar tillen of persen bij obstipatie, kan een plotselinge drukverhoging veroorzaken die tot het syndroom leidt.

Bloed braken bij Mallory-Weiss-syndroom betekent altijd een levensbedreigende bloeding

Veel patiënten raken in paniek wanneer ze bloed opmerken in hun braaksel en denken onmiddellijk aan een levensbedreigende bloeding. Hoewel de bloeding bij een Mallory-Weiss-scheur indrukwekkend kan lijken, stopt deze in de meeste gevallen vanzelf. Slechts een klein percentage van de patiënten heeft medische interventie nodig, zoals een endoscopische behandeling of een bloedtransfusie. Een belangrijk onderscheid is dat het bloed bij dit syndroom meestal helderrood is, in tegenstelling tot donker bloed of koffiedikachtig braaksel, wat kan wijzen op een ernstigere bloeding uit de maag of darmen.

Het Mallory-Weiss-syndroom komt alleen voor bij oudere volwassenen

Een veelgehoorde misvatting is dat het Mallory-Weiss-syndroom alleen voorkomt bij ouderen, terwijl het in werkelijkheid patiënten van alle leeftijden kan treffen. Jongere volwassenen en zelfs tieners kunnen de aandoening ontwikkelen als ze te maken krijgen met herhaaldelijk braken of een plotselinge drukverhoging in de buik. Bij oudere patiënten is de kans op complicaties echter wel groter, vooral als ze al een verhoogd risico op bloedingen hebben door medicatie zoals geneesmiddelen die de bloedstolling beïnvloeden.

Een endoscopie is altijd nodig om de diagnose te stellen

Hoewel een endoscopie een zeer nuttig diagnostisch hulpmiddel is, is deze niet altijd noodzakelijk om een Mallory-Weiss-scheur vast te stellen. In milde gevallen waarbij de bloeding snel stopt en er geen andere alarmsymptomen zijn, kan de diagnose vaak klinisch worden vermoed op basis van de klachten en de medische voorgeschiedenis. Een beeldvormend onderzoek zoals een endoscopie wordt voornamelijk uitgevoerd als de bloeding aanhoudt, ernstig is of als er twijfel bestaat over de oorzaak van de klachten.

Behandeling van het Mallory-Weiss-syndroom vereist altijd een operatie

Sommige patiënten denken dat een operatie onvermijdelijk is bij het Mallory-Weiss-syndroom, maar in werkelijkheid wordt een chirurgische ingreep zelden uitgevoerd. In de meeste gevallen genezen de scheurtjes vanzelf binnen enkele dagen, zonder verdere interventie. Als de bloeding aanhoudt, kan een arts tijdens een endoscopie een behandeling uitvoeren, zoals coagulatie of het aanbrengen van clips. Alleen bij zeer ernstige en oncontroleerbare bloedingen is een operatieve ingreep noodzakelijk.

Eenmaal hersteld van het Mallory-Weiss-syndroom is de kans op herhaling verwaarloosbaar

Hoewel veel patiënten volledig herstellen zonder restklachten, betekent dit niet dat het risico op herhaling uitgesloten is. De kans op een nieuwe scheur in de slokdarm hangt sterk af van de onderliggende oorzaak. Patiënten met chronisch braken, overmatig alcoholgebruik of andere risicofactoren lopen een grotere kans op herhaling. Daarom is het belangrijk om deze risicofactoren aan te pakken, bijvoorbeeld door medicatie te gebruiken tegen maagzuur, het vermijden van irriterende stoffen en het beheersen van onderliggende aandoeningen die bijdragen aan verhoogde druk in de buikholte.