Nierinfarct: Verminderde bloedtoevoer naar nieren

Een nierinfarct is een aandoening waarbij de bloedtoevoer naar de nieren wordt verstoord, vaak door een verstopping van de bloedvaten die de nieren van bloed voorzien. Dit kan leiden tot ernstige schade aan de nieren. De aandoening is moeilijk te herkennen, vooral omdat patiënten vaak al lijden aan bloedstollingsstoornissen, nierziekten of hartaandoeningen. Veel voorkomende symptomen zijn buikpijn, pijn in de flank en pijn boven de maagstreek. Aangezien een goede nierfunctie van vitaal belang is, zijn een snelle diagnose en behandeling cruciaal. Hoewel medicijnen beschikbaar zijn om de oorzaken van een nierinfarct te behandelen, moeten deze snel worden toegediend om blijvende schade aan de nieren te voorkomen. Andere therapieën kunnen ook worden ingezet, maar de vooruitzichten zijn niet altijd positief.

• Anatomie van nieren
• Epidemiologie van nierinfarct
• Oorzaken van nierinfarct: Verminderde bloedtoevoer naar de nieren
• Atherosclerose
• Atriumfibrillatie
• Congestieve hartziekte
• Ehlers-Danlos syndroom
• Endocarditis
• Erfelijke trombofilie
• Fibromusculaire dysplasie
• Foramen ovale
• Hartoperaties
• Hyperhomocysteïnemie
• Hypotensie
• Marfan-syndroom
• Mitralisklepaandoening
• Nefrotisch syndroom
• Nierarterie aneurysma
• Nierarteriestenose
• Nierarterietrombose
• Nierslagaderembolie
• Nierveneuze trombose
• Perifeer vaatlijden
• Syndroom van Budd-Chiari
• Veneuze trombose
• Ziekte van Fabry
• Risicofactoren
• Symptomen
• Alarmsymptomen van nierinfarct
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van nierinfarct
• Prognose van nierinfarct
• Complicaties van nierinfarct
• Preventie van nierinfarct

Anatomie van nieren

Algemene structuur van de nieren
De nieren zijn twee boonvormige organen die zich aan de achterkant van de buikholte bevinden, aan beide zijden van de wervelkolom. Elke nier heeft een gemiddelde lengte van ongeveer 10 tot 12 centimeter en speelt een cruciale rol in het handhaven van de homeostase van het lichaam. Ze zijn omgeven door een beschermende vetlaag en een vezelig kapsel dat bekendstaat als de niercapsule. Deze kapsel biedt niet alleen bescherming, maar ook ondersteuning voor de interne structuren van de nier.

Bouw van de nier
Elke nier is onderverdeeld in verschillende secties, waaronder de schors, medulla en het nierbekken. De buitenste laag, de schors, bevat de glomeruli en de niereenheden, ook wel nefronen genoemd. De medulla, het interne gedeelte van de nier, bestaat uit verschillende piramidestructuren die verantwoordelijk zijn voor de concentratie van urine. In het nierbekken verzamelen zich de urine en het staat in verbinding met de urineleider, die de urine naar de blaas transporteert.

Functionele eenheden: de nefronen
De nefronen zijn de functionele eenheden van de nieren en verantwoordelijk voor het filteren van bloed en het produceren van urine. Elke nier bevat ongeveer één miljoen nefronen, die uit verschillende delen bestaan, zoals de glomerulus, de proximale tubulus, de lis van Henle en de distale tubulus. De glomerulus, een netwerk van haarvaten, is de plaats waar het bloed wordt gefilterd en vloeistoffen en opgeloste stoffen worden gescheiden. De andere delen van de nefronen zijn betrokken bij de reabsorptie van essentiële stoffen en de uitscheiding van afvalstoffen.

Vascularisatie van de nieren
De bloedvoorziening van de nieren is essentieel voor hun functie. Elke nier ontvangt bloed via de nierarterie, die vertakt uit de abdominale aorta. Het bloed stroomt door de glomeruli en vervolgens door de peritubulaire capillairen, die de nefronen omgeven en helpen bij de uitwisseling van stoffen. De niervenen voeren het gefilterde bloed terug naar de inferieure vena cava. Een verstoring van deze bloedtoevoer kan leiden tot ernstige aandoeningen, zoals een nierinfarct, waarbij delen van de nierweefsels afsterven door een tekort aan bloedtoevoer.

Regulatie van de urineproductie
De nieren spelen een cruciale rol in de regulatie van de urineproductie en het handhaven van de elektrolytenbalans. Hormonen zoals aldosteron en antidiuretisch hormoon (ADH) beïnvloeden de reabsorptie van natrium en water in de nieren. Dit proces helpt niet alleen om de bloeddruk te reguleren, maar ook om de hydratatie en de zuur-basebalans van het lichaam te handhaven. Verstoring van deze mechanismen kan leiden tot verschillende gezondheidsproblemen, waaronder nierinfarcten, die ontstaan door een verminderde bloedtoevoer naar het nierweefsel.

Nierziekten
Nierziekten kunnen een significante impact hebben op de algehele gezondheid van een patiënt. Naast nierinfarcten kunnen aandoeningen zoals nierstenen, glomerulonefritis en chronische nierziekte leiden tot verminderde nierfunctie en andere complicaties. Regelmatige controle van de nierfunctie is van cruciaal belang, vooral voor mensen met risicofactoren zoals diabetes of hoge bloeddruk, om vroegtijdig in te grijpen en verdere schade te voorkomen.

Epidemiologie van nierinfarct

Incidentie en prevalentie van nierinfarct
De jaarlijkse incidentie van een nierinfarct wordt geschat op ongeveer 0,004 tot 0,007% op basis van opnames op de afdeling spoedeisende hulp. Dit percentage geeft aan dat nierinfarcten relatief zeldzaam zijn in vergelijking met andere aandoeningen van de nieren. Het is echter belangrijk op te merken dat de werkelijke frequentie van nierinfarcten mogelijk hoger ligt, aangezien de diagnose vaak laat wordt gesteld. De symptomen van een nierinfarct, zoals buikpijn of flankpijn, kunnen gemakkelijk worden verward met die van meer voorkomende aandoeningen, zoals nierstenen of pyelonefritis.

Risicofactoren en demografie
Bepaalde risicofactoren zijn geassocieerd met een verhoogde kans op het ontwikkelen van een nierinfarct. Deze omvatten onder andere hoge bloeddruk, diabetes, hart- en vaatziekten en een voorgeschiedenis van nierziekten. Het is ook aangetoond dat nierinfarcten vaker voorkomen bij oudere volwassenen en bij patiënten met andere comorbiditeiten. Demografische factoren zoals geslacht en etniciteit kunnen ook een rol spelen in de incidentie, hoewel deze aspecten nog steeds onderwerp van onderzoek zijn.

Oorzaken van nierinfarct: Verminderde bloedtoevoer naar de nieren

Een nierinfarct ontstaat door een verminderde bloedstroom naar één of beide nieren, meestal veroorzaakt door een verstopping van het bloedvat dat naar de nieren leidt. Een bloedstolsel is vaak de oorzaak van deze verstopping. Hieronder worden de verschillende oorzaken van een nierinfarct alfabetisch beschreven.

Atherosclerose

Atherosclerose is de ophoping van vetachtige stoffen, cholesterol en andere afvalstoffen in de bloedvaten, wat leidt tot vernauwing en verstopping. Dit proces kan de bloedtoevoer naar de nieren verminderen, waardoor het risico op een infarct toeneemt. Risicofactoren voor atherosclerose zijn onder andere roken, hoge bloeddruk, hoge cholesterolwaarden en diabetes. Deze aandoening kan ook leiden tot andere ernstige cardiovasculaire complicaties.

Atriumfibrillatie

Atriumfibrillatie is een veelvoorkomende hartaandoening waarbij de hartkamers onregelmatig en versneld samentrekken. Dit kan leiden tot de vorming van bloedstolsels in het hart, die vervolgens naar de nieren kunnen reizen en daar een infarct veroorzaken. Het risico op atriumfibrillatie neemt toe met de leeftijd en kan worden beïnvloed door andere hart- en longziekten.

Congestieve hartziekte

Congestieve hartziekte is een aandoening waarbij het hart niet efficiënt genoeg bloed kan pompen om aan de behoeften van het lichaam te voldoen. Deze verminderde pompfunctie kan de bloedtoevoer naar de nieren verminderen, wat leidt tot ischemie en een verhoogd risico op nierinfarcten. Deze aandoening kan ook leiden tot vochtretentie en andere complicaties, zoals hartfalen.

Ehlers-Danlos syndroom

Het Ehlers-Danlos syndroom is een erfelijke aandoening die leidt tot afwijkingen in de bindweefselstructuur. Dit kan trombotische aneurysmata van de nierslagader veroorzaken, wat kan leiden tot een verminderde bloedtoevoer naar de nieren en een hoger risico op infarct. Patiënten met deze aandoening kunnen ook andere symptomen ervaren, zoals hypermobiliteit van de gewrichten en een verhoogde kwetsbaarheid voor verwondingen.

Endocarditis

Endocarditis is een infectie van de binnenbekleding van het hart, meestal veroorzaakt door bacteriën. Deze aandoening kan leiden tot de vorming van bacteriële embolieën, die zich naar de nieren kunnen verplaatsen en daar een infarct veroorzaken. Symptomen van endocarditis kunnen koorts, vermoeidheid en hartgeruis omvatten. Vroegtijdige behandeling is cruciaal om ernstige complicaties te voorkomen.

Erfelijke trombofilie

Erfelijke trombofilie is een aandoening waarbij een verhoogde neiging tot bloedstolling aanwezig is, vaak als gevolg van genetische factoren. Dit kan resulteren in de vorming van stolsels die de bloedvaten naar de nieren blokkeren, wat leidt tot een nierinfarct. Personen met deze aandoening hebben vaak een familiegeschiedenis van trombose of andere stollingsstoornissen.

Fibromusculaire dysplasie

Fibromusculaire dysplasie is een aandoening die wordt gekenmerkt door abnormale groei in de wand van een slagader, vaak de nierslagader. Dit kan leiden tot vernauwing van de slagader, wat de bloedtoevoer naar de nieren kan belemmeren en een infarct veroorzaken. De aandoening komt vaker voor bij vrouwen en kan gepaard gaan met hoge bloeddruk en andere vasculaire complicaties.

Foramen ovale

Het foramen ovale is een opening in het hart die normaal gesproken sluit na de geboorte. Als het open blijft, kan dit leiden tot de doorgang van bloedstolsels vanuit de aderen naar de nieren. Dit kan resulteren in een infarct, vooral bij mensen met andere risicofactoren, zoals atriumfibrillatie of trombofilie.

Hartoperaties

Hartoperaties, zoals een bypassoperatie of hartklepvervanging, kunnen leiden tot complicaties zoals de vorming van stolsels. Tijdens en na de ingreep is het risico op trombose verhoogd, wat de bloedtoevoer naar de nieren kan beïnvloeden. Het is belangrijk dat patiënten na een hartoperatie goed worden gecontroleerd om het risico op niercomplicaties te minimaliseren.

Hyperhomocysteïnemie

Hyperhomocysteïnemie verwijst naar verhoogde niveaus van homocysteïne in het bloed, wat een risicofactor is voor bloedstolling en vasculaire aandoeningen, inclusief nierinfarct. Het kan ontstaan door genetische factoren, voedingstekorten (zoals vitamine B6, B12 en foliumzuur) en bepaalde medicatie. Dit kan leiden tot vaatbeschadiging en verhoogde stollingsneiging.

Hypotensie

Hypotensie, of te lage bloeddruk, kan de bloedtoevoer naar de nieren verminderen, wat kan leiden tot ischemie en uiteindelijk een nierinfarct. Het kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder dehydratie, bloedverlies en bepaalde medicijnen. Symptomen kunnen duizeligheid, flauwvallen en vermoeidheid omvatten.

Marfan-syndroom

Het Marfan-syndroom is een erfelijke aandoening die de structuren van het hart, de ogen en het skelet beïnvloedt. Deze aandoening kan leiden tot aortadissectie en andere vasculaire problemen die het risico op een nierinfarct verhogen. Patiënten met het Marfan-syndroom moeten regelmatig worden gecontroleerd op cardiovasculaire complicaties.

Mitralisklepaandoening

Mitralisklepaandoening is een aandoening die de klepfunctie van het hart beïnvloedt. Dit kan leiden tot een verhoogd risico op trombose en embolieën die de bloedtoevoer naar de nieren kunnen verstoren. Patiënten met deze aandoening kunnen symptomen ervaren zoals kortademigheid, vermoeidheid en hartkloppingen.

Nefrotisch syndroom

Het nefrotisch syndroom is een aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormaal hoge uitscheiding van eiwitten in de urine. Dit kan leiden tot verhoogde bloedstolling, wat het risico op een nierinfarct verhoogt. Symptomen van het nefrotisch syndroom zijn onder andere zwelling, verhoogde cholesterolniveaus en een verhoogd risico op infecties.

Nierarterie aneurysma

Een nierarterie aneurysma is een verwijding van de wand van de nierslagader. Dit kan leiden tot een verhoogd risico op scheuren of trombose, wat resulteert in een verminderde bloedtoevoer naar de nieren en een verhoogd risico op infarct. Risicofactoren zijn onder andere hoge bloeddruk en atherosclerose.

Nierarteriestenose

Nierarteriestenose is de vernauwing van de slagaders in de nieren, meestal veroorzaakt door atherosclerose of fibromusculaire dysplasie. Dit kan de bloedtoevoer naar de nieren belemmeren en leiden tot een infarct. Patiënten met nierarteriestenose kunnen ook hoge bloeddruk en nierfunctieproblemen ervaren.

Nierarterietrombose

Nierarterietrombose verwijst naar de vorming van een bloedstolsel in de nierslagader, wat kan leiden tot een acute verminderde bloedtoevoer en een nierinfarct. Risicofactoren zijn onder andere trombofilie, atherosclerose en hart- of vaatziekten. Symptomen kunnen buikpijn en flankpijn zijn.

Nierslagaderembolie

Nierslagaderembolie is de verstopping van de nierslagader door een bloedstolsel of andere substanties, wat resulteert in een verminderde bloedtoevoer naar de nieren en mogelijk tot infarctvorming leidt. Dit kan leiden tot acute pijn in de flanken en kan een dringende medische interventie vereisen.

Nierveneuze trombose

Nierveneuze trombose is de vorming van een bloedstolsel in de nierader, wat kan leiden tot een verminderde bloedtoevoer en mogelijk tot een nierinfarct. Risicofactoren zijn onder andere aandoeningen die de bloedstolling verhogen, zoals kanker of trombofilie.

Perifeer vaatlijden

Perifeer vaatlijden verwijst naar ziekten die de bloedvaten buiten het hart en de hersenen aantasten. Dit kan de bloedcirculatie naar de nieren verminderen en leiden tot een verhoogd risico op nierinfarcten. Risicofactoren zijn onder andere roken, diabetes en hoge bloeddruk.

Syndroom van Budd-Chiari

Het syndroom van Budd-Chiari is een aandoening waarbij de levervene is geblokkeerd, wat kan leiden tot verhoogde druk in de niervenen en uiteindelijk tot trombose en infarct. Dit syndroom kan ernstige symptomen veroorzaken, waaronder buikpijn, gezwollen buik en leververgroting.

Veneuze trombose

Veneuze trombose is de vorming van een bloedstolsel in een vene. Als dit stolsel naar de nieren reist, kan het leiden tot een nierinfarct. Risicofactoren zijn onder andere immobilisatie, kanker, en hormonale therapieën.

Ziekte van Fabry

De ziekte van Fabry is een erfelijke aandoening die de vetstofwisseling beïnvloedt en kan leiden tot ophoping van vet in verschillende organen, waaronder de nieren. Dit kan de bloedtoevoer naar de nieren verminderen en het risico op een infarct verhogen. Symptomen kunnen onder andere pijn in de handen en voeten en huiduitslag zijn.

Risicofactoren

Factoren die de kans op het ontwikkelen van een nierinfarct verhogen, zijn onder andere:

• antitrombine-III-deficiëntie
• atriumfibrillatie
• bacteriële endocarditis (ontsteking van de binnenkant van het hart)
• longembolie (afsluiting van een slagader in de longen)
• valvulaire of ischemische hartziekte
• eerdere nierinfarcten
• eiwit C- en S-tekort
• factor V Leiden mutatie
• antifosfolipidensyndroom (bloedstolsels in de slagaders)
• polycythemia vera (bloedziekte met een verhoogd aantal bloedcellen)

Symptomen

Nierinfarcten kunnen leiden tot nierfalen als gevolg van een onderliggende aandoening, waardoor de symptomen vaak onduidelijk en niet-specifiek zijn. De diagnose wordt vaak laat gesteld. Bij een klein infarct zijn er mogelijk geen duidelijke symptomen, terwijl grotere infarcten meestal gepaard gaan met:

• epigastrische pijn: Pijn in het midden van de bovenbuik (boven de maagstreek), die vaak uitstraalt naar de onderrug.
• flankpijn: Ernstige, stekende pijn over het flankgebied, die uitstraalt naar de lage rug (lage rugpijn).
• gevoelige buik: Ernstige pijn bij palpatie van de bovenste buikgebieden door de arts.

Bloed in de urine en een verminderde urineproductie (oligurie) kunnen ook aanwezig zijn. Misselijkheid, braken en koorts komen voor bij ongeveer één op de vijf patiënten.

Alarmsymptomen van nierinfarct

Een nierinfarct kan ernstige gevolgen hebben en de symptomen kunnen variëren afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de aandoening. Het is essentieel om de alarmsymptomen te herkennen, zodat tijdig medische hulp kan worden ingeschakeld. Hieronder worden de belangrijkste alarmsymptomen van een nierinfarct alfabetisch beschreven.

Acute pijn in de flanken
Acute pijn in de flanken, vaak omschreven als een scherpe of stekende pijn, kan een van de eerste symptomen zijn van een nierinfarct. Deze pijn kan aanhouden of fluctueren en is vaak gelokaliseerd aan de kant van de aangedane nier. De pijn kan ook uitstralen naar de buik of de onderrug, wat het moeilijk kan maken om de oorzaak te identificeren.

Bloed in de urine
Bloed in de urine, ook wel hematurie genoemd, is een significant symptoom dat kan wijzen op een nierinfarct. De urine kan een roze of rode kleur hebben, wat duidt op de aanwezigheid van bloed. Dit kan ontstaan door schade aan de nierweefsels of de bloedvaten. Het is belangrijk om dit symptoom onmiddellijk aan een arts te melden.

Koorts en rillingen
Koorts en rillingen kunnen optreden als er een infectie of ontsteking aanwezig is in de nieren of de omliggende weefsels. Dit kan een complicatie zijn van een nierinfarct en kan wijzen op een ernstiger probleem. Koorts gaat vaak gepaard met andere symptomen zoals zweten en algemene malaise.

Misselijkheid en braken
Misselijkheid en braken kunnen optreden als gevolg van de pijn en stress die gepaard gaan met een nierinfarct. Deze symptomen kunnen ook het gevolg zijn van een verminderde nierfunctie en de ophoping van afvalstoffen in het lichaam. Het is belangrijk om dit symptoom te bespreken met een zorgverlener.

Verminderde urineproductie
Een afname van de urineproductie kan optreden bij een nierinfarct, vooral als de nierfunctie ernstig is aangetast. Patiënten kunnen merken dat ze minder vaak moeten plassen of dat de hoeveelheid geproduceerde urine aanzienlijk is verminderd. Dit kan een teken zijn van ernstige nierbeschadiging.

Zwelling van de benen of enkels
Zwelling van de benen of enkels kan ontstaan door vochtretentie als gevolg van verminderde nierfunctie. Bij een nierinfarct kan de nier zijn vermogen om overtollig vocht en zouten uit het lichaam te verwijderen verliezen, wat leidt tot zwelling. Dit symptoom kan ook gepaard gaan met andere symptomen van nierproblemen.

Zwakte en vermoeidheid
Zwakte en vermoeidheid kunnen optreden als gevolg van een nierinfarct, vooral als de nierfunctie is aangetast. Patiënten kunnen zich moe en uitgeput voelen, wat het gevolg kan zijn van een opbouw van afvalstoffen in het lichaam en een verstoord elektrolytenevenwicht. Dit kan ook invloed hebben op de algehele gezondheid en het welzijn van de patiënt.

Het is cruciaal om onmiddellijk medische hulp te zoeken als een of meer van deze symptomen optreden, vooral als ze plotseling verschijnen of verergeren. Een tijdige diagnose en behandeling kunnen de uitkomst van een nierinfarct aanzienlijk verbeteren.

Diagnose en onderzoeken

Bij een acuut nierinfarct is het essentieel dat de patiënt onmiddellijk naar de spoedeisende hulp gaat. Na een kort vraaggesprek over de medische geschiedenis en een lichamelijk onderzoek, worden vaak beeldvormende onderzoeken uitgevoerd om de aanwezigheid van een nierinfarct te bevestigen. De arts kan de volgende onderzoeken inzetten:

Bloedonderzoek
Bloedonderzoek biedt inzicht in de bloedwaarden en kan tekenen van bloedarmoede onthullen.

Colonoscopie
Bij een colonoscopie (coloscopie) gebruikt een arts een lange buis met een camera aan het uiteinde die via de anus in de dikke darm wordt ingebracht. Deze procedure kan informatie opleveren over een ischemische darmaandoening.

CT-scan of MRI-scan
Een CT-scan of MRI-scan biedt gedetailleerde beelden van de slagaders die bloed naar de nieren vervoeren.

Doppler-echografie
Met een Doppler-echografie kan de arts mogelijke verkalkingen of nieraneurysma’s detecteren.

Hartonderzoeken
Echocardiografie en elektrocardiografie worden gebruikt om de werking van de hartspier te beoordelen.

Urineanalyse
Met een urineonderzoek kan de arts bepalen of er bloed in de urine, eiwitten en/of witte bloedcellen in de urine aanwezig zijn.

Behandeling van nierinfarct

Medicatie
Patiënten met een nierinfarct hebben vaak een hoge bloeddruk (hypertensie). De arts kan antihypertensiva (medicijnen voor de behandeling van hoge bloeddruk) voorschrijven. Hoge bloeddruk kan ontstaan door een verhoogd reninegehalte bij nierfalen. Als er een risico op trombo-embolie bestaat, kan de arts antistollingsmedicijnen voorschrijven.

Andere medische procedures
Afhankelijk van de oorzaak van het nierinfarct kunnen verschillende medische behandelingen worden ingezet:

• angioplastiek
• chirurgie
• percutane endovasculaire therapie
• reperfusietherapie
• trombolyse (medicatie om bloedstolsels op te lossen) en trombectomie (chirurgische verwijdering van bloedstolsels)

Opvolging en monitoring
Na een nierinfarct is regelmatige opvolging essentieel om de nierfunctie te monitoren en om te zorgen voor tijdige behandeling van eventuele complicaties. Patiënten moeten regelmatig bloedonderzoeken en beeldvormende onderzoeken ondergaan om de voortgang te beoordelen en aanpassingen in de behandeling te maken indien nodig.

Prognose van nierinfarct

Volgens Medbullets is de sterftegraad binnen de eerste maand na de diagnose van een nierinfarct ongeveer 11-12%. De prognose is echter moeilijk te bepalen, omdat patiënten vaak al lijden aan andere aandoeningen en een verhoogd risico hebben op complicaties die andere organen kunnen beïnvloeden. Dit kan leiden tot ernstige gevolgen, zoals beroerte (onvoldoende bloedtoevoer naar de hersenen met lichamelijke en mentale symptomen).

Langetermijnuitkomsten
De langetermijnprognose voor patiënten met een nierinfarct hangt af van verschillende factoren, waaronder de onderliggende oorzaken, de algehele gezondheid van de patiënt en de snelheid van diagnose en behandeling. Patiënten met goed beheersbare risicofactoren en zonder andere ernstige gezondheidsproblemen hebben doorgaans een betere prognose. Regelmatige controle is noodzakelijk om de nierfunctie en het risico op toekomstige complicaties te monitoren.

Impact op de levenskwaliteit
Veel patiënten ervaren na een nierinfarct een vermindering van hun levenskwaliteit, vooral als er blijvende schade aan de nierfunctie optreedt. Dit kan leiden tot aanpassingen in de levensstijl, zoals aanpassingen in voeding en medicatie. Het is belangrijk om psychologische ondersteuning te bieden aan patiënten die worstelen met de gevolgen van een nierinfarct.

Complicaties van nierinfarct

Een nierinfarct kan leiden tot acute en ernstige hypertensie (verhoogde bloeddruk) en minder vaak tot nierfalen. Patiënten hebben bovendien een verhoogd risico op herhaling van een nierinfarct in de toekomst. Verder kunnen andere complicaties optreden, zoals nierabcessen en chronische nierziekte, afhankelijk van de ernst en de behandeling van het infarct.

Acute nierbeschadiging
Acute nierbeschadiging kan optreden na een nierinfarct, vooral als de bloedtoevoer naar de nier langdurig is verstoord. Dit kan leiden tot een verslechtering van de nierfunctie en de noodzaak voor dialyse in ernstige gevallen. Patiënten moeten worden gecontroleerd op tekenen van verslechtering van de nierfunctie na een infarct.

Verhoogd risico op cardiovasculaire aandoeningen
Patiënten die een nierinfarct hebben doorgemaakt, lopen een verhoogd risico op cardiovasculaire aandoeningen, waaronder hartaanvallen en beroertes. Dit komt door de link tussen nieraandoeningen en hart- en vaatziekten. Het is essentieel om deze risicofactoren te beheersen om toekomstige complicaties te voorkomen.

Preventie van nierinfarct

Hoewel het niet altijd mogelijk is om een nierinfarct volledig te voorkomen, kunnen bepaalde maatregelen helpen het risico te verlagen:

• het beheersen van risicofactoren zoals hoge bloeddruk, diabetes en hyperlipidemie
• het vermijden van roken en overmatig alcoholgebruik
• regelmatige controle en behandeling van onderliggende aandoeningen zoals atriumfibrillatie en erfelijke trombofilie

Gezonde levensstijl
Een gezonde levensstijl is cruciaal voor het verminderen van het risico op een nierinfarct. Dit omvat een evenwichtig voedingspatroon, regelmatige lichaamsbeweging en het behouden van een gezond gewicht. Het kan ook nuttig zijn om stress te beheren en voldoende slaap te krijgen om de algehele gezondheid te verbeteren.

Medische opvolging
Regelmatige medische controles zijn belangrijk voor patiënten met risicofactoren voor nierinfarcten. Dit kan helpen bij het vroegtijdig opsporen van problemen en het aanpassen van behandelplannen om complicaties te voorkomen. Door proactief te zijn in de gezondheidszorg, kunnen patiënten hun risico op nierinfarcten aanzienlijk verlagen.

Lees verder

• Nierbiopsie: Wegnemen van weefselmonster nier (nierbiopt)
• Niercelcarcinoom (nierkanker): Tumor in nier met pijn in zij
• Niergezondheid: Tips voor gezonde nieren & goede nierfunctie
• Nierhypertensie: Hoge bloeddruk door slagader(s) van nieren
• Nierarteriestenose: Vernauwing van slagaders in nieren