Anterieure uveïtis: Oogontsteking van straallichaam en iris
De uvea is de middelste laag van het oog. Anterieure uveïtis (uveïtis anterior) is de medische term voor een ontsteking van het voorste gedeelte van de uvea. Anterieure uveïtis tast de iris en het straallichaam aan. Roodheid, pijn en zwelling zijn enkele bekende tekenen van deze vorm van een oogontsteking. De potentieel ernstige oogaandoening vereist een professionele medische behandeling met medicatie en soms chirurgie om een verlies van het gezichtsvermogen te voorkomen.
Oorzaken van ontsteking straallichaam en iris van oog
Anterieure uveïtis duidt op een
ontsteking van de middelste laag van het oog (uvea). Deze laag omvat de iris (gekleurd deel van het oog) en het aangrenzende weefsel, bekend als het straallichaam. In de meeste gevallen is de oorzaak van uveïtis anterior onbekend. In sommige gevallen is deze vorm van een
oogontsteking het resultaat van een
oogtrauma of een infectie. Infecties geassocieerd met uveïtis anterior omvatten:
Risicofactoren van uveïtis anterior
Uveïtis anterior komt vaker voor bij patiënten met andere gezondheidsproblemen zoals
interstitiële nefritis (een zeldzame
nierontsteking waarbij de ruimte tussen de nierbuisjes
ontstoken is) en
vasculitis (een ontsteking van de bloedvatwand).
Verder zijn enkele
auto-immuunziekten gekoppeld aan de ontsteking van het straallichaam en de iris van het oog zoals:
Symptomen
De symptomen van uveïtis anterior ontwikkelen zich snel, meestal gedurende een paar dagen. Een patiënt met anterieure uveïtis ervaart
rode ogen,
pijnlijke ogen en
tranende ogen. Daarnaast is hij overgevoelig voor licht, een aandoening die in
medische termen bekend staat als ‘
fotofobie’.
Wazig zien is een ander kenmerk van deze oogontsteking. Wanneer het voorste segment van de uvea ontstoken raakt, heeft de patiënt ook een
kleine pupil (miosis) of een pupil die onregelmatig is van vorm. Tot slot ervaren sommige patiënten een verminderd gezichtsvermogen.
Diagnose en onderzoeken
De patiënt meldt zijn symptomen en
medische geschiedenis aan de oogarts. Vervolgens voert de oogarts een
oogonderzoek uit waarbij hij de binnenkant van het oog bestudeert. Verder krijgt de patiënt mogelijk een
bloedonderzoek zodat de arts andere aandoeningen kan opsporen die leiden tot uveïtis anterior of hiermee gepaard gaan.
Behandeling van oogontsteking
De arts behandelt de onderliggende oorzaak van uveïtis anterior. Het is belangrijk dat de patiënt de behandelrichtlijnen opvolgt om complicaties of een herhaling van de oogontsteking te voorkomen.
Medicijnen
Anterieure uveïtis behandelt de oogarts met
medicijnen zoals:
- actuele bèta-agonisten om de druk in het oog te verlichten
- corticosteroïde oogdruppels om ontsteking onder controle te krijgen
- cycloplegische (pupil verwijdende) middelen om de oogpijn en lichtgevoeligheid te verminderen en om te voorkomen dat de iris aan de onderliggende lens blijft plakken
- niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's) in de vorm van oogdruppels
De behandeling duurt meestal enkele dagen tot weken.
Chirurgie
Als andere behandelingsmethoden falen of de symptomen verergeren, is soms een oogoperatie nodig.
Prognose
Anterieure uveïtis reageert meestal goed op de behandeling. Sommige vormen van uveïtis anterior keren echter snel terug. Een snelle start van de behandeling op het moment van de herhaling verkort de duur van de aanval of verbetert de prognose.
Complicaties van anterieure uveïtis
Onbehandeld leidt deze ernstige oogontsteking tot permanente schade en een verlies van het gezichtsvermogen door de ontwikkeling van
glaucoom,
cataract of netvliesoedeem (zwelling van het
netvlies).
Preventie
Er zijn anno december 2019 geen richtlijnen om uveïtis anterior te voorkomen.
Lees verder