Bronchiolitis: Luchtweginfectie met ademhalingsproblemen
Bronchiolitis is een respiratoire aandoening die de kleinste luchtwegen in de longen, de bronchiën aantast. Deze kleine, vertakkende bronchioli regelen de luchtstroom in de longen. Als ze besmet of beschadigd zijn, zwellen ze of geraken ze verstopt. Dit blokkeert de toevoer van zuurstof. Meestal is bronchiolitis het gevolg van een virale infectie. Maar ook andere oorzaken zorgen voor deze luchtweginfectie. De prognose van bronchiolitis is vrij goed.
Epidemiologie bronchiolitis
Hoewel over het algemeen
baby’s tussen de drie en negen maanden zich presenteren met bronchiolitis, is de aandoening eveneens mogelijk bij volwassenen. De piekincidentie voor RSV infecties, één van de mogelijke oorzaken van bronchiolitis, is in de winterperiode (november-maart). De prevalentie is meestal hoger in stedelijke gebieden. Informatie over de seksuele voorliefde is niet gevonden in de geraadpleegde bronnen.
Oorzaken en indeling: Virale bronchiolitis en bronchiolitis obliterans
Bij bronchiolitis zijn de kleinste luchtwegen in de longen (bronchioli) gezwollen en bovendien hoopt zich hierin
slijm (sputum) op. De longaandoening is meestal het gevolg van een virale infectie maar soms zijn ook andere oorzaken mogelijk.
Er zijn twee soorten bronchiolitis, met name virale bronchiolitis en
bronchiolitis obliterans (longziekte met
droge hoest).
Virale bronchiolitis
Virale bronchiolitis komt voornamelijk voor bij zuigelingen onder de twee jaar oud. De meeste patiënten met de virale vorm van bronchiolitis hebben in de winterperiode het
het respiratoir syncytieel virus (RSV: virale infectie met symptomen aan de luchtwegen) opgelopen. Maar ook adenovirussen en influenzavirussen veroorzaken soms bronchiolitis.
Bronchiolitis obliterans
Bronchiolitis obliterans is een zeldzame en gevaarlijke toestand bij volwassenen. Deze treedt op na luchtweginfecties, bijwerkingen van
medicijnen en door het inhaleren van rook van chemische producten zoals ammoniak, bleekmiddel of
chloor. Ook een bindweefselaandoening, een hart-, beenmerg- of
longtransplantatie verhogen het risico op bronchiolitis obliterans. Littekenvorming van de bronchioli blokkeert permanent de luchtwegen.
Symptomen: Longen en luchtwegen - Ademhalingsproblemen en hoesten
Sommige baby's vertonen weinig of milde symptomen. Bronchiolitis begint meestal als een milde bovenste luchtweginfectie, zoals bij een
verkoudheid (milde infectie met symptomen aan neus en keel). Binnen twee à drie dagen ontwikkelt de baby
ademhalingsproblemen. De zuigeling heeft een
piepende inademhaling,
wheezing (piepend geluid bij de uitademing), lijdt aan
kortademigheid, heeft een snelle ademhaling (
tachypneu) en moet veel
hoesten. De baby heeft een
loopneus en de neus is verstopt. De huid verkleurt soms blauw door gebrek aan zuurstof, hetgeen een spoedbehandeling vereist. De patiënt heeft (lichte)
koorts en is
vermoeid. Bij een zuigeling ziet de arts dat de neusgaten verbreden bij het ademhalen. Een middenoorontsteking (
medische term is "
otitis media") en een
verminderde eetlust komen eveneens voor. Tot slot trekken de spieren rond de ribben in als de patiënt probeert in te ademen (intercostale intrekkingen).
De symptomen van bronchiolitis obliterans komen ongeveer twee weken tot meer dan een maand na de blootstelling aan chemische stoffen tot uiting.
Diagnose en onderzoeken
Lichamelijk onderzoek
De patiënt krijgt een uitgebreid lichamelijk onderzoek bij de arts. De arts luistert naar de borstkas met een stethoscoop (
auscultatie) waarbij hij meestal piepende, ratelende en krakende geluiden hoort (
reutels).
Diagnostisch onderzoek
Andere mogelijke diagnostische onderzoeken omvatten een bloedgasonderzoek, een
radiografisch onderzoek van de
borstkas (
thoraxfoto), en een cultuur of monster van de neusvloeistof om het virus te bepalen dat de ziekte veroorzaakt.
Differentiële diagnoses
De differentiële diagnoses omvatten:
Behandeling met medicatie
Virale bronchiolitis
Veelal is bronchiolitis erg mild waardoor een baby spontaan herstelt. Zeker bij zuigelingen die ernstig ziek zijn, is een behandeling wel vereist. De arts tracht de symptomen, zoals ademhalingsproblemen en een piepende ademhaling te verlichten.
Antibiotica werken niet tegen virale infecties. Maar met andere medicatie zijn bij zeer zieke kinderen de luchtwegen wel te openen. Verder drinkt de patiënt best veel vocht, rust hij voldoende en mag niemand in de omgeving van het kind
roken. Bij ernstige ademhalingsproblemen is een ziekenhuisopname veelal vereist. Zuurstoftherapie en intraveneuze vloeistof zijn dan nodig.
Bronchiolitis obliterans
Bronchiolitis obliterans valt niet te genezen.
Corticosteroïden verminderen de slijmen en ontsteking in de longen en maken de luchtwegen weer open. Zuurstoftherapie en medicatie is soms nodig om het immuunsysteem te stimuleren. Verder zijn ademhalingsoefeningen nuttig. Soms is een longtransplantatie vereist.
Prognose is meestal goed
De ademhaling verbetert vaak rond de derde dag en de symptomen zijn meestal binnen een week verdwenen. In zeldzame gevallen treden complicaties zoals apneu (lange pauzes in de ademhaling), uitdroging (
dehydratie), een longontsteking of meer ernstige ademhalingsproblemen op. De meeste patiënten die komen te overlijden aan bronchiolitis hebben een onderliggende hart- of longaandoening.
Lees verder