Adenoïditis: Ontsteking neusamandelen met verstopte neus
Adenoïden (neusamandelen) zijn een groep lymfoïde weefsels die zich op de achterste wand van de neus-keelholte achter het zachte gehemelte bevinden. De neusamandelen maken samen met de keelamandelen deel uit van het immuunsysteem. Ze zorgen ervoor dat schadelijke kiemen worden opgevangen die door de neus of mond passeren. Adenoïden produceren tevens antilichamen om het lichaam te helpen infecties te bestrijden. Adenoïden zijn belangrijk voor de gezondheid, maar ze worden minder belangrijk na vijfjarige leeftijd omdat het lichaam dan infecties op andere manieren bestrijdt. Adenoïditis is de medische term voor een ontsteking van het adenoïde weefsel (neusamandelen). Meestal resulteert een neusamandelontsteking uit een infectie. Bekende symptomen zijn een neusafscheiding, een mondademhaling en koorts. Adenoïditis behandelt de arts met medicatie of een chirurgische ingreep.
Epidemiologie van ontstoken neusamandelen
Adenoïditis komt vooral voor in de kindertijd, en is vaak geassocieerd met acute tonsillitis (keelamandelontsteking). De incidentie neemt af met de leeftijd. Een neusamandelontsteking is bijgevolg zeldzaam bij kinderen ouder dan vijftien jaar als gevolg van de fysiologische atrofie van het adenoïdweefsel.
Oorzaken van adenoïditis
Infectie
Adenoïden helpen ziekteverwekkers uit het lichaam filteren, maar soms raken ze overweldigd door ziekteverwekkers en ontstaat een infectie. Wanneer dit gebeurt, raken de neusamandelen ook ontstoken en gezwollen. In de meeste gevallen veroorzaken virussen een
ontsteking van de neusamandelen. Virussen die adenoïditis kunnen veroorzaken, zijn het
adenovirus,
rhinovirus en paramyxovirus. Bacteriële oorzaken van adenoïtis zijn
Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Moraxella catarrhalis en verschillende soorten
Staphylococcus (
stafylokokkenbacteriën), waaronder
Staphylococcus aureus. Ook leiden gezwollen neusamandelen en keelamandelen mogelijk tot een verstopping van de luchtwegen bij kinderen, waardoor
slaapapneu tijdens de slaap tot stand komt.
Andere oorzaken
De ontsteking van het adenoïde weefsel komt ook tot stand door
allergieën of irritatie door maagzuur als gevolg van
gastro-oesofageale reflux.
Geassocieerde aandoeningen
Adenoïditis komt zelden alleen voor. Vaak zijn ook de tonsillen (
keelamandelen) ontstoken (
tonsillitis), of is sprake van een
keelontsteking of rhinosinusitis.
Symptomen: Verstopte neus
De symptomen van adenoïditis doen denken aan de tekenen van een
verkoudheid, maar de klachten houden bij een neusamandelontsteking vaak wel tien dagen of langer aan. Acute adenoïditis kenmerkt zich door volgende mogelijke symptomen:
Herhaalde adenoïditis leidt tot vergrote adenoïden.
Diagnose en onderzoeken
De diagnose acute adenoïditis stelt de arts klinisch op basis van de bevindingen van koorts, een etterende neusafscheiding, postnasale drip, een verstopte neus, keelpijn en een stinkende adem. Met een keeluitstrijkje kan de arts monsters van de ziektekiemen verkrijgen. Een
bloedonderzoek onthult de aanwezigheid van een infectie. Verder bepalen
röntgenfoto’s van de nek en het hoofd de grootte van de neusamandelen. De arts kan tot slot proberen om de adenoïden te visualiseren met behulp van een speciale spiegel of een flexibele
nasolaryngoscoop.
Behandeling van neusamandelontsteking
Medicijnen verlichten de klachten /
Bron: Stevepb, Pixabay
Medicatie
Meestal veroorzaakt een virale infectie adenoïditis, en dan is medicatie onnodig.
Pijnstillers of koortsverlagende medicijnen zijn dan vaak voldoende. Als adenoïditis echter resulteert uit een bacteriële infectie, schrijft de arts
antibiotica voor zoals
amoxicilline, clavulaanzuur of een cefalosporine. Een
steroïde neusspray vermindert ook de verstopte neus. Orale (via de
mond ingenomen)
antihistaminica of
immunotherapieën zijn nuttig bij allergieën.
Maagzuurremmers behandelen tot slot gastro-oesofageale reflux.
Chirurgie
Bij ernstige of terugkerende adenoïditis of een vergroting van de neusamandelen is vaak een chirurgische verwijdering van de adenoïden vereist (adenoïdectomie). De arts verwijdert vaak tegelijkertijd de keelamandelen (
tonsillectomie), omdat adenoïditis en tonsillitis vaak hand in hand gaan. Na de chirurgische verwijdering van de neusamandelen, heeft een patiënt mogelijk nog gedurende een week enkele klachten zoals
koorts, keelpijn, een mondademhaling, oorpijn en een ontwikkeling van dikke, witte korstjes op de plek waar de amandelen gezeten hebben.
Prognose
Wanneer adenoïtis resulteert uit een virale infectie, verdwijnen de symptomen meestal spontaan na 48 uur. De symptomen van bacteriële adenoïditis houden meestal tot één week aan.
Complicaties van neusamandelontsteking
Als de klachten van adenoïditis onbehandeld blijven, ontstaan mogelijk volgende complicaties:
Preventie van neusamandelontsteking
De patiënt houdt zich best aan volgende tips voor het voorkomen van een neusamandelontsteking:
- Was regelmatig de handen
- Vermijd contact met zieken
- Probeer zoveel mogelijk ziekteverwekkers te vermijden
- Zorg voor een gezonde voeding
- Stop met roken
Lees verder