Myasthenia gravis: Symptomen aan gezicht, ledematen en ogen

Myasthenia gravis is een neuromusculaire aandoening waarbij de communicatie tussen zenuwen en spieren verstoord is. Deze auto-immuunaandoening veroorzaakt spierzwakte die zich voornamelijk manifesteert in de ogen, het gezicht en de ledematen. Symptomen zoals dubbelzien, spraak- en ademhalingsproblemen en vermoeidheid komen vaak voor. Hoewel de ziekte chronisch is en niet genezen kan worden, zijn er verschillende behandelingsopties beschikbaar die de symptomen aanzienlijk kunnen verminderen en de patiënt een normaal leven kunnen laten leiden.

• Epidemiologie aandoening
• Mechanisme van myasthenia gravis
• Oorzaken: Auto-immuunreactie tegen Zenuw-Spier Communicatie
• Risicofactoren
• Risicogroepen
• Symptomen: Spierzwakte in gezicht, ledematen en ogen
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling
• Prognose
• Complicaties
• Preventieve maatregelen bij neuromusculaire aandoening
• Praktische tips voor het omgaan met myasthenia gravis
• Herken de vroege symptomen
• Ondersteun je spieren en verminder vermoeidheid
• Medische behandeling en medicatie
• Chirurgische en andere behandelopties
• Zorg voor je ogen en gezichtsspieren
• Voedingspatroon en algemene gezondheid
• Psychologische ondersteuning bij het omgaan met de aandoening
• Langdurige zorg en opvolging
• Levensstijl en dagelijkse aanpassingen
• Samenwerking met zorgverleners
• Misvattingen rond myasthenia gravis
• Myasthenia gravis is gewoon een spierziekte
• Myasthenia gravis komt alleen voor bij oudere volwassenen
• Myasthenia gravis veroorzaakt altijd ernstige verlamming
• Myasthenia gravis wordt altijd gekarakteriseerd door ademhalingsproblemen
• Myasthenia gravis kan niet behandeld worden
• Myasthenia gravis heeft altijd een slechte prognose
• Myasthenia gravis wordt veroorzaakt door stress

Epidemiologie aandoening

Myasthenia gravis (MG) is een zeldzame auto-immuunziekte die de neuromusculaire transmissie aantast, waardoor spierzwakte ontstaat. De epidemiologie van myasthenia gravis varieert wereldwijd, hoewel de prevalentie over het algemeen laag is, met schattingen die aangeven dat ongeveer 20-30 mensen per miljoen de aandoening hebben. Het komt voor bij zowel mannen als vrouwen, maar de ziekte vertoont duidelijke sekseverschillen afhankelijk van de leeftijd. De piekincidentie voor vrouwen ligt vaak tussen de 20 en 40 jaar, terwijl mannen een hogere incidentie vertonen na de leeftijd van 60 jaar.

Leeftijd en geslacht
Bij vrouwen is myasthenia gravis vaker diagnostisch in de jonge volwassen leeftijd, met een secundaire piek na de leeftijd van 50 jaar. Dit suggereert dat hormonale invloeden mogelijk een rol spelen bij het ontstaan van de ziekte. Bij mannen wordt de aandoening vaker in oudere leeftijdsgroepen waargenomen, en is er een hogere incidentie van ernstige vormen van de ziekte, zoals de aanwezigheid van thymoom. Er is geen significant verschil in prevalentie tussen verschillende etnische groepen, hoewel er aanwijzingen zijn voor een hogere incidentie in Aziatische landen.

Omgevingsfactoren en genetische predispositie
Omgevingsfactoren, zoals virale infecties en blootstelling aan bepaalde chemische stoffen, kunnen een rol spelen bij het ontstaan van myasthenia gravis, hoewel genetische predispositie veel belangrijker lijkt te zijn. Bepaalde genetische markers, zoals HLA-DR3, zijn geassocieerd met een verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte. Er is ook bewijs dat familiale gevallen van myasthenia gravis voorkomen, wat wijst op een erfelijke component van de aandoening, hoewel de meeste gevallen sporadisch zijn.

Mechanisme van myasthenia gravis

Myasthenia gravis wordt gekarakteriseerd door de productie van auto-antistoffen tegen de acetylcholinereceptoren op het spierweefsel. Deze receptoren zijn essentieel voor de neuromusculaire communicatie, omdat ze het signaal van de zenuw naar de spier overdragen, wat nodig is voor spiercontractie. De binding van deze auto-antistoffen verstoort de normale werking van de acetylcholinereceptoren, wat leidt tot een vermindering van de spierrespons en zwakte van de betrokken spieren.

Immuunmechanisme
De immuunrespons bij myasthenia gravis omvat de productie van antistoffen tegen de acetylcholinereceptoren, die de beschikbaarheid van deze receptoren op de spiervezels verminderen. Hierdoor wordt de spier zwakker, vooral bij herhaalde gebruik van de spier. De thymus speelt een cruciale rol in de pathofysiologie van MG, aangezien het orgaan een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van het immuunsysteem. Bij veel patiënten met myasthenia gravis is er een vergroting van de thymus of de aanwezigheid van een thymoom, een tumor die de ziekte kan verergeren.

Thymus en T-cellen
De thymus is betrokken bij de ontwikkeling van T-cellen, die essentieel zijn voor de afweer tegen infecties. Bij myasthenia gravis blijkt de thymus verstoorde T-celfuncties te vertonen, wat bijdraagt aan de ontwikkeling van auto-immuniteit. Deze abnormale immuunrespons kan leiden tot een chronische aanval op de acetylcholinereceptoren, wat de spierzwakte veroorzaakt. Er is ook sprake van een overreactie van andere immuuncellen, zoals B-cellen, die bijdragen aan de productie van de auto-antistoffen tegen de acetylcholinereceptoren.

Oorzaken: Auto-immuunreactie tegen Zenuw-Spier Communicatie

Myasthenia gravis is een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem ten onrechte gezond weefsel aanvalt. Hierbij produceren antilichamen die de receptoren op de spiercellen blokkeren, waardoor de spieren geen signalen van de zenuwen ontvangen. De precieze oorzaak van deze reactie is onbekend, maar in sommige gevallen is er een verband met tumoren van de thymus, een orgaan van het immuunsysteem.

Risicofactoren

De volgende factoren kunnen de symptomen van myasthenia gravis verergeren:

• Chirurgie
• Bijkomende ziekten zoals virale infecties
• Fel zonlicht
• Bepaalde medicijnen zoals bètablokkers, kinine, kinidinesulfaat, quinidinegluconaat, fenytoïne, bepaalde antibiotica, statines en anesthetica
• Hoge temperaturen
• Immunisatie
• Menstruatie
• Stress
• Vermoeidheid

Risicogroepen

Myasthenia gravis kan optreden bij verschillende risicogroepen, waarbij factoren zoals genetische aanleg, leeftijd en geslacht de kans op het ontwikkelen van de ziekte kunnen verhogen.

Auto-immuunziekten
Patiënten met andere auto-immuunziekten, zoals lupus erythematosus, reumatoïde artritis en thyreoïditis, lopen een verhoogd risico om ook myasthenia gravis te ontwikkelen. Het is bekend dat mensen met een auto-immuunziekte vaak een verzwakt immuunsysteem hebben, wat hen vatbaarder maakt voor de ontwikkeling van nieuwe auto-immuunziekten, zoals MG.

Familiaire gevallen
Familiaire gevallen van myasthenia gravis wijzen op een genetische predispositie voor de ziekte. Hoewel de meeste gevallen sporadisch zijn, komt de aandoening vaker voor in sommige families, wat de rol van genetica benadrukt. Bepaalde genetische markers zijn geassocieerd met een verhoogd risico op myasthenia gravis, wat bijdraagt aan de wetenschappelijke inzichten in de erfelijkheid van de ziekte.

Thymoom en andere tumoren
Er is een verhoogd risico op myasthenia gravis bij patiënten met thymoom, een tumor die in de thymus kan ontstaan. Ongeveer 10-15% van de patiënten met myasthenia gravis heeft ook een thymoom. Thymooms worden geassocieerd met ernstige vormen van de ziekte, en het verwijderen van de thymus kan de symptomen bij sommige patiënten verbeteren.

Symptomen: Spierzwakte in gezicht, ledematen en ogen

Myasthenia gravis veroorzaakt spierzwakte die verergert bij inspanning en verbetert met rust. De symptomen variëren, maar de ledematen, het gezicht en de ogen worden vaak getroffen.

Gezicht
Patiënten vertonen aangezichtsverlamming of zwakte van de gezichtsspieren. Hierdoor zijn gezichtsuitdrukkingen beperkt en kunnen glimlachen of fronsen moeilijk zijn. Zwakte van de nekspieren veroorzaakt vaak een hangend hoofd. Slikproblemen leiden tot stikken en vloeistoffen kunnen bij het drinken in de neus terechtkomen. Kauwproblemen komen ook voor, vooral bij harde voedingsmiddelen. Dit resulteert in frequent kokhalzen, verstikking, globus pharyngeus (brokgevoel in de keel) en/of kwijlen. Heesheid en stemveranderingen door dysartrie (spraakstoornis) zijn eveneens mogelijk. Verzwakte keelspieren en borstwandspieren leiden tot ademhalingsproblemen.

Ledematen
Zwakte in de armen en benen veroorzaakt loopproblemen (waggelen). Traplopen, voorwerpen tillen of opstaan vanuit een zittende positie is bemoeilijkt. Vermoeidheid is een veelvoorkomend symptoom.

Ogen
De oogspieren zijn vaak verzwakt, wat leidt tot dubbelzien (diplopie) en hangende oogleden (ptosis), meestal het eerste symptoom. Patiënten hebben ook moeite met focussen en kunnen oogkasontsteking ontwikkelen.

Alarmsymptomen

Myasthenia gravis kent een aantal alarmsymptomen die helpen bij het vroege herkennen van de aandoening, vooral bij de eerste symptomen van spierzwakte en vermoeidheid.

Oogspieren en ptosis
Een van de meest voorkomende vroege symptomen van myasthenia gravis is ptosis (hanging eyelids), waarbij de oogleden beginnen te hangen, wat het zicht kan belemmeren. Dit symptoom komt voor bij bijna de helft van de patiënten en kan soms gepaard gaan met dubbelzien (diplopie). Ptosis is een van de eerste tekenen van de ziekte omdat de oogspieren zeer gevoelig zijn voor de verminderde neuromusculaire transmissie.

Spierzwakte en moeite met slikken
Een ander alarmsymptoom is spierzwakte, vooral in de gezichtsspieren, wat kan leiden tot moeite met spreken, slikken en kauwen. Dit kan de dagelijkse activiteiten ernstig beïnvloeden en kan gevaarlijk zijn als het slikken van voedsel of vloeistoffen bemoeilijkt wordt, waardoor het risico op verstikking toeneemt. De symptomen nemen vaak toe aan het einde van de dag of na fysieke inspanning, wat kenmerkend is voor de aandoening.

Respiratoire insufficiëntie
In zeldzame gevallen kan de ziekte leiden tot respiratoire insufficiëntie, waarbij de ademhalingsspieren verzwakken en de patiënt moeite heeft met ademhalen. Dit is een medisch noodgeval en vereist onmiddellijke behandeling. De symptomen van ademhalingsmoeilijkheden kunnen geleidelijk ontstaan, maar bij acute verergering moet snel ingegrepen worden.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek
Een grondig neurologisch onderzoek is essentieel. Reflexen zijn normaal, maar spierzwakte, vooral in de oogspieren, is duidelijk aanwezig.

Diagnostisch Onderzoek
Diverse onderzoeken bevestigen de diagnose, waaronder:

• Bloedonderzoek
• CT-scan van de borstkas om tumoren op te sporen
• Elektromyografie (meting van elektrische spieractiviteit)
• Longfunctieonderzoek
• MRI-scan van de borstkas
• Zenuwgeleidingsonderzoek

Differentiële diagnose
Myasthenia gravis kan lijken op andere aandoeningen. Mogelijke differentiële diagnoses zijn:

• Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS)
• Basilaire arterie trombose
• Botulisme
• Chronische Myeloïde Leukemie (CML)
• Depressie
• Longembolie
• Myocardinfarct
• Hersenstamgliomen
• Kearns-Sayre Syndroom
• Syndroom van Lambert-Eaton
• Tolosa-Hunt Syndroom
• Mitochondriale cytopathieën
• Mitochondriale Myopathieën
• Multiple Sclerose
• Neurosarcoïdose
• Oculofaryngeale Spierdystrofie
• Polymyositis
• Spelonkachtige sinus syndromen
• Zenuwzwakte

Behandeling

Myasthenia gravis kan niet worden genezen, maar de symptomen kunnen worden verlicht. Leefstijladviezen zoals voldoende rust, vermijden van stress en warmte helpen de symptomen te beheersen. Plotselinge aanvallen van spierzwakte vereisen soms ademhalingstherapie in het ziekenhuis. In ernstige gevallen kan een plasmaferese helpen, waarbij antilichamen uit het bloed worden verwijderd. Een andere optie is de intraveneuze toediening van immunoglobuline. Een operatie om de thymus te verwijderen (thymectomie) kan langdurige remissie veroorzaken. Oogproblemen kunnen worden behandeld met een ooglapje, een prismabril of een oogspiercorrectie. Fysiotherapie helpt de spierkracht te verbeteren, vooral bij ademhalingsproblemen.

Prognose

Hoewel myasthenia gravis niet te genezen is, zijn langdurige remissies mogelijk. Patiënten kunnen moeite hebben met dagelijkse activiteiten, maar met de juiste behandeling kunnen velen een normaal leven leiden. Vrouwen met myasthenia gravis kunnen zwanger worden, maar prenatale zorg is essentieel. Baby's van moeders met de ziekte kunnen tijdelijk zwak zijn, maar erven de ziekte meestal niet.

Complicaties

Myasthenia gravis kan levensbedreigend zijn als ademhalingsproblemen optreden (myasthene crisis). Patiënten lopen ook een verhoogd risico op andere auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus.

Preventieve maatregelen bij neuromusculaire aandoening

Hoewel myasthenia gravis niet volledig te voorkomen is vanwege de auto-immune aard van de aandoening, kunnen bepaalde maatregelen helpen om de ernst van de symptomen te verminderen en exacerbaties te voorkomen. Hieronder volgen enkele preventieve strategieën.

Vermijden van triggers
Identificeer en vermijd factoren die exacerbaties kunnen uitlokken, zoals:

• Stress
• Infecties en ziekten
• Fel zonlicht en hoge temperaturen
• Bepaalde medicatie zoals bètablokkers, kinine, kinidinesulfaat, quinidinegluconaat, fenytoïne, bepaalde antibiotica, statines en anesthetica
• Overmatige fysieke inspanning

Gezonde leefstijl
Een gezonde leefstijl kan bijdragen aan het verminderen van symptomen:

• Regelmatige, lichte lichaamsbeweging om spierkracht op te bouwen zonder overbelasting
• Gezonde en evenwichtige voeding om het immuunsysteem te ondersteunen
• Voldoende rust en slaap om vermoeidheid te verminderen

Stressmanagement
Stress kan een belangrijke trigger zijn voor exacerbaties. Effectieve stressmanagementtechnieken zijn:

• Yoga en meditatie
• Ademhalingsoefeningen
• Mindfulness
• Regelmatige ontspanning

Regelmatige medische controle
Het is essentieel om regelmatig medische controles te ondergaan om de aandoening onder controle te houden:

• Periodieke bezoeken aan de neuroloog
• Regelmatige bloedonderzoeken om de niveaus van antilichamen te monitoren
• Longfunctieonderzoeken om ademhalingsproblemen vroegtijdig op te sporen

Vaccinatie
Vaccinatie tegen infectieziekten kan helpen bij het voorkomen van secundaire infecties die de symptomen kunnen verergeren. Overleg met een arts welke vaccins veilig zijn.

Ondersteuning en educatie
Ondersteuning van familie, vrienden en zorgverleners, evenals educatie over de aandoening, kan helpen bij het effectief omgaan met de ziekte. Deelname aan patiëntenverenigingen kan ook nuttig zijn.

Door deze preventieve maatregelen te volgen, kunnen patiënten met myasthenia gravis de frequentie en ernst van exacerbaties verminderen, waardoor hun kwaliteit van leven verbetert.

Praktische tips voor het omgaan met myasthenia gravis

Myasthenia gravis is een auto-immuunziekte die zich uit in spierzwakte, vooral in de ogen, het gezicht en de ledematen. Het komt voor wanneer het immuunsysteem de communicatie tussen zenuwen en spieren verstoort, wat leidt tot verminderde spierkracht. De symptomen kunnen variëren van mild tot ernstig en vereisen tijdige diagnose en behandeling om complicaties te voorkomen en de kwaliteit van leven te behouden.

Herken de vroege symptomen

Een van de eerste tekenen van myasthenia gravis is vaak vermoeidheid en zwakte in de spieren, vooral in de ogen en het gezicht. Dit kan zich uiten in dubbelzien, hangende oogleden of moeite met het sluiten van de ogen. Bij sommige mensen kunnen de symptomen beginnen met moeilijkheden bij het spreken, kauwen of slikken. Als je merkt dat je ogen snel vermoeid raken, of als je moeite hebt met activiteiten zoals lezen of praten, is het belangrijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen voor een juiste diagnose.

Ondersteun je spieren en verminder vermoeidheid

Omdat myasthenia gravis de spierkracht aantast, is het essentieel om goed voor je spieren te zorgen en oververmoeidheid te voorkomen. Het is aan te raden om je energie gedurende de dag goed in te delen, met regelmatige pauzes tussen activiteiten. Lichte lichaamsbeweging, zoals wandelen of stretchoefeningen, kan helpen om de spierkracht op peil te houden, maar het is belangrijk om overbelasting te vermijden. Luister goed naar je lichaam en vermijd activiteiten die te veel vermoeidheid veroorzaken.

Medische behandeling en medicatie

De behandeling van myasthenia gravis omvat vaak medicatie die de communicatie tussen zenuwen en spieren verbetert. Cholinesteraseremmers zijn de meest voorkomende medicatie en helpen de spierkracht te verbeteren door het effect van acetylcholine te verhogen. Soms kunnen immunosuppressiva worden voorgeschreven om de productie van antilichamen die de zenuw-spiercommunicatie verstoren te verminderen. Het is belangrijk om de voorgeschreven medicatie strikt te volgen en regelmatig controleafspraken te hebben met je arts om de effectiviteit van de behandeling te monitoren.

Chirurgische en andere behandelopties

In sommige gevallen kan een operatie noodzakelijk zijn om de thymusklier te verwijderen, vooral als deze vergroot is, aangezien dit de auto-immuunreactie kan verergeren. Thymectomie (verwijdering van de thymus) kan de symptomen verbeteren of zelfs leiden tot remissie bij sommige patiënten. Daarnaast kan plasmapherese (bloedzuivering) of immunoglobuline-injecties helpen om de ziekte tijdelijk te beheersen, vooral bij ernstige verergeringen of crises.

Zorg voor je ogen en gezichtsspieren

Oogproblemen zijn een veelvoorkomend symptoom van myasthenia gravis. Het is belangrijk om goed voor je ogen te zorgen, door ze regelmatig te laten controleren door een oogarts. Bij dubbelzien kunnen prismatische lenzen of andere visuele hulpmiddelen nuttig zijn om het zicht te verbeteren. Het gebruik van kunstmatige tranen kan ook helpen bij droge ogen. Probeer te vermijden dat je lange periodes achter een computer of scherm doorbrengt, omdat dit de vermoeidheid van de ogen kan verergeren.

Voedingspatroon en algemene gezondheid

Een evenwichtig voedingspatroon is essentieel voor het behoud van je algehele gezondheid en energie, vooral als je te maken hebt met de vermoeidheid die gepaard gaat met myasthenia gravis. Zorg voor voldoende eiwitten en micronutriënten om spier- en zenuwfunctie te ondersteunen. In sommige gevallen kan het moeilijk zijn om goed te eten door problemen met slikken, dus het kan nuttig zijn om kleinere, frequentere maaltijden te eten of zachte, gemakkelijke voeding te kiezen.

Psychologische ondersteuning bij het omgaan met de aandoening

Myasthenia gravis kan niet alleen fysiek belastend zijn, maar ook emotioneel zwaar. Het omgaan met een chronische ziekte kan gevoelens van frustratie, angst of depressie veroorzaken. Het is belangrijk om psychologische ondersteuning te zoeken, zoals psychotherapie, om met deze emotionele uitdagingen om te gaan. Steun van vrienden, familie of lotgenoten kan ook bijdragen aan je welzijn en helpen om de mentale belasting van de ziekte te verlichten.

Langdurige zorg en opvolging

Omdat myasthenia gravis een chronische aandoening is, is langdurige zorg en opvolging cruciaal. Regelmatige controleafspraken bij een arts zijn belangrijk om de voortgang van de behandeling te volgen en eventuele bijwerkingen van medicijnen te bespreken. Het kan ook nuttig zijn om een fysiotherapeut te raadplegen voor oefeningen die gericht zijn op het verbeteren van spierkracht en het voorkomen van verdere verzwakking. In sommige gevallen kan een revalidatieprogramma helpen om de functionaliteit te behouden en de kwaliteit van leven te verbeteren.

Levensstijl en dagelijkse aanpassingen

Mensen met myasthenia gravis kunnen baat hebben bij het aanpassen van hun dagelijkse routine om de ziekte beter te beheren. Dit kan het aanpassen van de werkplek of het huis omvatten, bijvoorbeeld door het gebruik van hulpmiddelen zoals gezichts- of spraakherstelapparaten of door de werkbelasting te verminderen. Het is belangrijk om de balans tussen activiteit en rust goed te beheren, zodat je niet overbelast raakt. Het is ook handig om een zorgplan te ontwikkelen voor noodsituaties, zodat je snel kunt handelen als de symptomen verergeren.

Samenwerking met zorgverleners

Samenwerking met een team van zorgverleners, waaronder een neuroloog, oogarts en fysiotherapeut, kan je helpen om de beste behandelingsstrategie te vinden en de symptomen te beheersen. Regelmatige communicatie met je zorgteam is belangrijk om te zorgen dat je behandeling effectief blijft en om veranderingen in je toestand snel te identificeren.

Misvattingen rond myasthenia gravis

Myasthenia gravis is een chronische aandoening die de spierkracht beïnvloedt, maar er bestaan verschillende misvattingen over de ziekte, de symptomen en de behandelingsopties. Het is belangrijk om goed geïnformeerd te zijn over de feiten en de juiste aanpak bij het omgaan met deze aandoening.

Myasthenia gravis is gewoon een spierziekte

Hoewel myasthenia gravis (MG) invloed heeft op de spieren, is het geen klassieke spierziekte. Het is een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem de communicatie tussen zenuwen en spieren verstoort, wat leidt tot spierzwakte. Het probleem ligt in de neuromusculaire verbinding, en niet in de spieren zelf. Bij MG kunnen de spieren moeilijker reageren, maar het probleem ligt in de signaaloverdracht.

Myasthenia gravis komt alleen voor bij oudere volwassenen

Hoewel myasthenia gravis vaak wordt gediagnosticeerd bij volwassenen van middelbare leeftijd en ouderen, kan het zich op elke leeftijd manifesteren, zelfs bij kinderen. De ziekte kent geen leeftijdsgrenzen, en het kan ook voorkomen bij jongere mensen. Het wordt vaak verward met andere aandoeningen die typisch voorkomen bij ouderen, maar het is belangrijk te weten dat het geen leeftijdsgebonden ziekte is.

Myasthenia gravis veroorzaakt altijd ernstige verlamming

Myasthenia gravis is een progressieve aandoening, maar het betekent niet dat er altijd ernstige verlamming zal optreden. De symptomen variëren sterk van persoon tot persoon, en veel mensen met de aandoening kunnen hun dagelijkse activiteiten blijven uitvoeren met de juiste behandeling. Met medicijnen, zoals cholinesteraseremmers, en in sommige gevallen chirurgie of immunosuppressiva, kunnen veel mensen de symptomen onder controle houden en de kwaliteit van leven behouden.

Myasthenia gravis wordt altijd gekarakteriseerd door ademhalingsproblemen

Hoewel ademhalingsproblemen, zoals moeite met ademen of slikken, een mogelijk symptoom zijn van myasthenia gravis, komen deze niet bij iedereen voor. Het is mogelijk dat de ziekte zich voornamelijk uit in spierzwakte in andere delen van het lichaam, zoals de oogspieren, wat kan leiden tot dubbelzien en hangende oogleden. Niet iedereen ervaart ademhalingsmoeilijkheden, en de aandoening kan op verschillende manieren tot uiting komen.

Myasthenia gravis kan niet behandeld worden

Myasthenia gravis is behandelbaar, hoewel er momenteel geen genezing is. De ziekte kan goed beheerd worden met een combinatie van medicatie, chirurgische ingrepen en andere behandelingsopties. Geneesmiddelen zoals anticholinesterase middelen verbeteren de spierkracht, en immunosuppressiva kunnen het immuunsysteem onderdrukken om verdere schade aan de neuromusculaire verbinding te voorkomen. Bij sommige patiënten kan een thymectomie, waarbij de thymusklier wordt verwijderd, de symptomen verbeteren.

Myasthenia gravis heeft altijd een slechte prognose

De prognose van myasthenia gravis is afhankelijk van verschillende factoren, zoals het type en de ernst van de ziekte, de snelheid van diagnose en de behandeling die wordt toegepast. Veel mensen met myasthenia gravis kunnen een redelijk normaal leven leiden met de juiste behandeling. In sommige gevallen kunnen de symptomen zelfs volledig verdwijnen of verminderen na verloop van tijd, vooral na een succesvolle thymectomie of het gebruik van de juiste medicijnen.

Myasthenia gravis wordt veroorzaakt door stress

Hoewel stress de symptomen van myasthenia gravis kan verergeren, is het niet de oorzaak van de ziekte. Myasthenia gravis is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het immuunsysteem per abuis de verbindingen tussen zenuwen en spieren aanvalt. Stress kan wel invloed hebben op het algemene welzijn en de mate van spierzwakte, maar het is geen directe oorzaak van de ziekte. Het beheersen van stress kan wel helpen bij het verlichten van de symptomen.

Lees verder

• Zwakte in gezicht (gezichtszwakte): Oorzaken van zwak gelaat