Macroliden: Soort antibiotica voor behandeling van infecties
Macroliden zijn een soort antibiotica voor het behandelen van bacteriële infecties. Ze hebben een kenmerkende chemische structuur (glycosiden) waarbij ze de eiwitsynthese van de bacterie remmen. In hoge concentraties zijn macroliden soms bacteriedodend al is dit wel afhankelijk van het type micro-organisme. De medicijnen zijn waardevol voor de behandeling van onder andere luchtweginfecties zoals een keelontsteking of een longontsteking. Soms veroorzaken deze medicijnen wel maag- en darmbijwerkingen, al komen sporadisch ook meer ernstige complicaties voor. Erytromycine is het belangrijkste macrolide-antibioticum.
Erytromycine en behandeling van bacteriële infectie
Structuur
Erytromycine (erythromycine) bestaat uit een lactonring met twee suikerketens, waarvan er één een aminosuiker is.
Werkingsmechanisme
Erytromycine remt de eiwitsynthese door de ribosomale functie te onderbreken.
Indicatie
Erytromycine heeft een vergelijkbaar (maar niet identiek) antibacterieel spectrum als penicilline en is nuttig bij patiënten met
penicillineallergie (
allergische reactie op penicilline). De arts gebruikt erytromycine vooral bij het behandelen van diverse bacteriële infecties. De toedieningswijze is oraal (via de mond) of parenteraal.
Huid
Erytromycine behandelt
geïnfecteerde eczeem,
psoriasis (chronische
huidziekte met
droge huid en
schilferende huid) of
acne (
huidaandoening met ontsteking van
talgklieren).
Luchtwegen
Het soort antibioticum is inzetbaar voor de behandeling van een longontsteking,
bronchitis (
ontsteking van de luchtpijpvertakkingen, kinkhoest. Erytromycine is het voorkeursmiddel bij de behandeling van pneumonieën (
longontstekingen) veroorzaakt door
Legionella spp. en
Mycoplasma spp.. Het
antibioticum is ook effectief bij de behandeling van infecties veroorzaakt door
Bordetella pertussis (
kinkhoest),
Campylobacter spp. (infectie met
buikkrampen,
koorts en
diarree) en
Chlamydia spp.
Mond en tanden
Infecties aan de
mond en tanden die te behandelen zijn met erytromycine zijn
gingivitis (infectie van het tandvlees) en een
tandabces (infectie in de tandwortel met ophoping van pus in tand)
Oren, neus en keel
Volgende bacteriële infecties aan de
oren,
neus en keel[/U] zijn behandelbaar met het medicijn:
Seksueel overdraagbare aandoeningen
Ook
seksueel overdraagbare aandoeningen zoals
chlamydia behandelt de arts mogelijk met erytromycine.
Andere macroliden
Andere macroliden omvatten clarithromycine, azithromycine en telithromycine. Ze hebben een breed werkingsspectrum dat selectieve
gramnegatieve organismen, mycobacteriën en
Toxoplasma gondii omvat. Ze hebben in vergelijking met erytromycine superieure farmacokinetische eigenschappen (wat het lichaam doet met het medicijn) met een verbeterde weefsel- en intracellulaire penetratie en een langere halfwaardetijd die een dosering van één of tweemaal daags mogelijk maakt. Claritromycine gebruikt de arts bij de behandeling van bacteriële luchtweginfecties (zoals een
keelontsteking) en ook als onderdeel van drievoudige therapieregimes (meestal met een
protonpompremmer (
medicijnen die maagzuur verminderen) en
amoxicilline) voor het uitroeien van
Helicobacter pylori. Azithromycine heeft vergelijkbare indicaties en zet de arts ook in voor de behandeling van
trachoom (ernstige
oogbindvliesontsteking) en
cholera (infectieziekte met
braken en diarree).
Interacties van soort antibioticum met andere medicijnen
Erytromycine en andere macroliden hebben een wisselwerking met theofllinen, carbamazepine, digoxine en ciclosporine. Af en toe moet de arts de dosis aanpassen van deze geneesmiddelen.
Bijwerkingen van soort antibiotica
Diarree,
misselijkheid,
maagpijn, braken,
buikpijn en tinnitus aurium (
oorsuizen) zijn de belangrijkste bijwerkingen van erytromycine. Deze bijwerkingen komen minder tot uiting bij het gebruik van claritromycine en azithromycine. Macroliden produceren ook zelden cholestatische
geelzucht na een langdurige behandeling. Ernstige bijwerkingen, waaronder een
allergische reactie en cholestatische
hepatitis (een ontsteking en zwelling van galkanalen in de
lever) zijn in het algemeen alleen geassocieerd met het gebruik van erytromycine. Verder komt soms een verlengd QT-interval voor na het gebruik van macroliden. Deze hartcomplicatie verhoogt het risico op het syndroom van 'torsades de pointes'. Bij deze zeldzame aandoening ontstaan hartritmestoornissen die leiden tot de dood.