Loratadine: Medicijn voor behandeling allergie en netelroos
Loratadine is een vrij verkrijgbaar medicijn voor de verlichting en behandeling van allergische rhinitis (hooikoorts) en urticaria (netelroos: allergische huiduitslag). Dit antihistaminic (medicijn dat allergische reacites behandelt) is veilig te gebruiken bij de ouderen en bij kinderen ouder dan twee jaar. Hoewel loratadine een relatief veilig medicijn is, komen bijwerkingen mogelijk tot stand, zoals maag- en darmklachten en slaperigheid. Bepaalde patiënten mogen dit medicijn ook niet nemen, of anders is hiervoor advies van een arts nodig. Soms nemen mensen (vooral ouderen) onbedoeld een overdosis van dit anthistaminicum. Hierdoor ontstaan vooral hartklachten. Tot slot moeten patiënten steeds aan de apotheker of arts melden welke andere medicijnen, voedingssupplementen, kruidensupplementen en/of vitaminen ze nemen en ook welke aandoeningen of problemen aanwezig zijn om zo de kans op bijwerkingen te verminderen.
Namen
Loratadine is ook bekend onder deze namen:
- Allerfre
- Claritine
- Hooikoortstablet loratadine
- Loratadine (merkloze naam)
- Loratadine Sandoz

Loratadine verlicht onder andere ontstoken ogen als gevolg van een allergie /
Bron: Marco Mayer, Wikimedia Commons (CC BY-SA-4.0)Toepassing (indicatie): Behandeling van allergie en netelroos
Loratadine is een effectief en veilig
medicijn gebleken voor het verlichten van symptomen van
allergische rhinitis (hooikoorts) en het behandelen van urticaria (
netelroos). Loratadine is een
antihistaminicum van de tweede generatie dat een patiënt mag gebruiken voor het verlichten van symptomen die gerelateerd zijn aan een seizoensgebonden allergie (rhinitis en hooikoorts). Het antihistaminicum verlicht:
Contra-indicaties van medicijn

Zwangere vrouwen raadplegen het best een arts wanneer ze loratadine wensen te gebruiken /
Bron: PublicDomainPictures, PixabayBorstvoeding
Moeders die
borstvoeding geven, moeten vóór gebruik van dit antihistaminicum de arts raadplegen, omdat het medicijn in de moedermelk wordt uitgescheiden. Bovendien is zelfmedicatie met loratadine bij zwangere vrouwen niet aan te raden tijdens het eerste zwangerschapstrimester.
Fenylketonurie
Patiënten met de aandoening
fenylketonurie (afwijking aan
hersenen en lichaam) krijgen het advies om contact op te nemen met hun huisarts voordat ze loratadine gebruiken, omdat sommige formuleringen (zoals via de mond ingenomen smelttabletten) fenylalanine kunnen bevatten, wat de symptomen van de ziekte verergert.
Kinderen jonger dan 2 jaar
Kinderen jonger dan 2 jaar mogen dit medicijn niet nemen omwille van de antihistamine-eigenschappen, die het centrale zenuwstelsel stimuleren of
epileptische aanvallen veroorzaken.
Leverproblemen
Patiënten met
leverziekte of leverinsufficiëntie krijgen het advies om dit medicijn voorzichtig te gebruiken, omdat de lever loratadine uitgebreid metaboliseert en dosisaanpassingen noodzakelijk zijn.
Longaandoening
Dit medicijn vereist een voorzichtig gebruik bij patiënten met
astma (chronische
ontsteking van luchtwegen in de
longen) of
COPD (chronisch obstructief longlijden) omwille van de anticholinerge effecten, die een opflakkering kunnen veroorzaken van de longaandoening.
Nierproblemen
Ook moeten patiënten met
nierfalen of nierinsufficiëntie voorzichtig zijn, omdat dergelijke patiënten verhoogde loratadineconcentraties hebben, die dosisaanpassingen vereisen.
Overgevoeligheid
Patiënten met een
overgevoeligheid voor het geneesmiddel of componenten van de formulering mogen dit medicijn niet nemen omdat dit sneller complicaties veroorzaakt.
Toediening van loratadine
De dosering van loratadine gebeurt per tablet (kauwtablet of smelttablet), capsule of siroop. Een patiënt mag dit medicijn via de
mond innemen, met of zonder voedsel. De smelttablet moet in de mond worden gebracht en vanzelf smelten. De patiënt mag dit met of zonder water doorslikken. Loratadine werkt binnen één tot drie uur, en de effecten pieken binnen acht tot twaalf uur. De werking van het antihistaminicum houdt circa één dag aan. Als de patiënt een
allergische reactie verwacht, bijvoorbeeld door een gepland bezoek aan mensen die een
huishond hebben waarop de patiënt allergisch reageert, mag hij het medicijn één uur op voorhand innemen. Wanneer sprake is van een seizoensgebonden
allergie, mag de patiënt dit elke dag innemen (meestal gedurende enkele weken tot zolang bijvoorbeeld veel pollen in de lucht aanwezig zijn). Bij een allergie die een heel jaar aanwezig is, mag een patiënt het antihistaminicum gebruiken tot zolang de klachten aanwezig zijn.

Het medicijn veroorzaakt mogelijk slaperigheid en daarom is voorzichtigheid geboden voor patiënten die bijvoorbeeld een auto moeten besturen /
Bron: Unsplash, PixabayBijwerkingen van loratadine
Hoewel loratadine een relatief veilig en effectief medicijn is voor de behandeling van allergische rhinitis, zijn de belangrijkste bijwerkingen
hoofdpijn,
duizeligheid en
maag- en
darmproblemen (
diarree,
buikpijn,
misselijkheid en
braken). Loratadine veroorzaakt soms ook (ernstige)
vermoeidheid,
slaperigheid en sufheid (zeldzame bijwerking),
mydriasis (verwijde oogpupillen) en een
droge mond,
droge keel en/of
droge neus vanwege de anticholinerge effecten. Patiënten die activiteiten uitvoeren waarvoor hun concentratie vereist is, zoals een auto besturen, moeten bijgevolg voorzichtig zijn bij het gebruik van deze medicatie. Het ’s avonds innemen van dit medicijn is aangewezen bij sufheid, slaperigheid en vermoeidheid. Andere uiterst zeldzame bijwerkingen omvatten
mondzweren, een
bloedneus,
keelpijn,
zwakte,
rode ogen,
jeukende ogen, een
gewichtstoename en
haaruitval.
Overdosis van antihistaminicum
Patiënten (vooral ouderen) die een hogere dosis dan de aanbevolen dosis loratadine innemen, ervaren binnen de 24 uur na inname
hartklachten zoals hartritmestoornissen en verlenging van het QT-interval. Af en toe veroorzaakt een overdosis loratadine significante toxiciteit (giftigheid) voor het lichaam, zoals
agitatie (rusteloosheid) en symptomen van het anticholinerge syndroom. Deze symptomen omvatten onder andere mydriasis,
urineretentie (vasthouden van urine), en
versnelde hartslag) en
blozen van de huid. De arts behandelt loratadine-toxiciteit met een monitoring van het zuurstofgehalte en de hartfunctie. Natriumbicarbonaat behandelt een
onregelmatige hartslag en verlengde QT-intervallen bij patiënten met vermoedelijke toxiciteit.
Benzodiazepinen behandelen de agitatie. Volwassenen met symptomen van anticholinergevergiftiging als gevolg van loratadine-toxiciteit zijn gebaat met het antidotum (
tegengif) fysostigmine.
Lees verder