Witte bloedcellen in urine: oorzaken en symptomen leukocyten

Witte bloedcellen in de urine of leukocyten in de urine wijzen vaak op een urineweginfectie. Witte bloedcellen in de urine hoeven echter niet per se te wijzen op een blaasontsteking. Er kunnen veel andere oorzaken zijn voor witte bloedcellen in de urine. Witte bloedcellen of leukocyten zijn cellen die vooral betrokken zijn bij het afweersysteem. Het aantal witte bloedcellen kan tijdens een infectie, forse inspanning of zwangerschap verhoogd of te hoog zijn (in de urine). Witte bloedcellen strijden tegen lichaamsvreemde indringers, waaronder bacteriën en virussen. Ook spelen ze een rol bij sommige allergische reacties. Urineonderzoek kan de aanwezigheid van een verhoogd aantal leukocyten uitwijzen. Er kan ook meer specifiek gekeken worden naar het type infectie. Pyurie is de benaming van de aanwezigheid van pus en daarmee van witte bloedcellen in de urine. De behandeling hangt af van de oorzaak van het verhoogd aantal leukocyten in de urine. Er zijn ook een aantal zelfzorgmaatregelen.

• Verhoogd aantal witte bloedcellen in de urine
• Wat zijn leukocyten?
• Soorten leukocyten
• Neutrofielen
• Monocyten
• Lymfocyten
• Basofielen
• Eosinofielen
• Referentiewaarden witte bloedcellen in urine
• Normale waarden
• Abnormale waarden
• Specifieke waarden
• Klinische relevantie
• Diagnostische stappen en vervolgonderzoek bij leukocyturie
• Urineonderzoek
• Urinekweek
• Aanvullende bloedonderzoeken
• Beeldvormend onderzoek
• Specifieke tests bij bepaalde risicogroepen
• Differentiële diagnose
• Witte bloedcellen in de urine door een urineweginfectie
• Infectie in de urinewegen
• Blaasontsteking
• Nierbekkenontsteking
• Verhoogde leukocyten in de urine door medicijnen
• Het ophouden van je plas
• Leukocyten verhoogd door obstructie van de urinewegen
• Zwanger en witte bloedcellen in de urine
• Overige oorzaken van witte bloedcellen in de urine
• Geslachtsgemeenschap
• Overmatige hoeveelheid lichaamsbeweging
• Vergrote prostaat
• Auto-immuunziekten
• Interstitiële cystitis
• Bloedziekten
• Kanker
• Diabetes
• Een katheter gebruiken
• Witte bloedcellen in de urine bij een baby of kind
• Symptomen van leukocyten in je plas
• Alarmsymptomen: Wanneer moet je extra opletten?
• Koorts of koude rillingen
• Hevige pijn in de zij of rug
• Bloed in de urine
• Misselijkheid of braken
• Moeilijk of pijnlijk plassen
• Specifieke behandeling per aandoening bij leukocyturie
• Urineweginfectie (UTI)
• Blaasontsteking (cystitis)
• Nierbekkenontsteking (pyelonefritis)
• Obstructie van de urinewegen (bijv. door nierstenen of tumoren)
• Vergrote prostaat (benigne prostaathyperplasie - BPH)
• Kanker (bijv. blaas-, nier- of prostaatkanker)
• Medicijngeïnduceerde leukocyturie
• Leukocyturie tijdens zwangerschap
• Prognose en herstel bij leukocyturie
• Preventie en risicofactoren bij leukocyturie
• Preventietips
• Risicofactoren
• Gevolgen van langdurige leukocyturie

Verhoogd aantal witte bloedcellen in de urine

Leukocyturie is de aanwezigheid van een verhoogd aantal witte bloedcellen in de urine. Dit wijst vaak op een infectie of ontsteking in de urinewegen.Leukocyturie kan niet alleen door infecties worden veroorzaakt, maar ook door niet-infectieuze oorzaken zoals auto-immuunziekten, medicijngebruik, of interstitiële cystitis.

Witte bloedcellen zijn normaal gesproken de "beschermers" van je lichaam. Ze zijn er om bacteriën en virussen te bestrijden, en horen thuis in je bloed, niet in je urine. Als er toch witte bloedcellen in je urine zitten, is dat vaak een teken dat er ergens in je urinewegen iets aan de hand is. Het kan bijvoorbeeld wijzen op een infectie of een ontsteking, maar er zijn ook andere mogelijke oorzaken.

Wat zijn leukocyten?

Leukocyten worden ook witte bloedcellen of witte bloedlichaampjes genoemd. Ze spelen een belangrijke rol in je immuunsysteem en helpen het lichaam bij het bestrijden van ziekten en infecties. Het testen van je bloed op leukocyten stelt artsen in staat om uit te zoeken of er een ziekte in het lichaam aanwezig is. Meer specifiek kan het testen van het aantal leukocyten in urine en ontlasting artsen helpen om te zien of er infecties zijn met betrekking tot je spijsverteringssysteem of urinewegsysteem. Als er ergens sprake is van een infectie hebben, 'reizen' witte bloedcellen naar het getroffen gebied om de 'indringers' te vernietigen en af ​​te breken. Leukocyten vormen ongeveer 1% van het bloed van een volwassen man of vrouw. Een verhoogde waarde van leukocyten wijst vaak op een infectie ergens in het lichaam, maar kan ook andere oorzaken hebben. Om in te schatten met wat voor soort infectie iemand te maken heeft, wordt vaak een differentiatie aangevraagd (een zogeheten 'leukocytendifferentiatie'), waarbij alle soorten leukocyten onder de microscoop worden bekeken en apart geteld.

Soorten leukocyten

Er bestaan verschillende soorten leukocyten of witte bloedcellen, elk met hun eigen specifieke rol en taak in het immuunsysteem van het lichaam. In totaal zijn er vijf verschillende soorten witte bloedcellen:

Neutrofielen

Neutrofiele granulocyten of neutrofielen zijn de eerste witte bloedcellen om naar een infectie te reizen. Neutrofielen zijn witte bloedcellen die in de weefsels micro-organismen op nemen (fagocyteren) en intracellulair doden. Ze verzwelgen als het ware bacteriële- of schimmelinfecties en als ze doodgaan veranderen ze in pus.

Monocyten

Monocyten zijn grote, mononucleaire (éénkernige) witte bloedcellen. Monocyten reageren op ontstekingen en ze vallen binnendringers aan. Ze zijn ook belangrijk voor het stimuleren van het immuunsysteem. Monocyten geven tevens cytokinen (soort ontstekingsmediatoren) af die koorts veroorzaken, wat ook een manier is waarop het lichaam infecties bestrijdt.

Lymfocyten

Een lymfocyt is een type witte bloedcel dat in het rode beenmerg wordt gevormd. Er worden drie soorten lymfocyten onderscheiden: B-cellen, T-cellen en Natural Killer (NK)-cellen. De belangrijkste functie van B-lymfocyten in het afweersysteem is de productie van antistoffen (immuunglobulinen). T-cellen zijn afweercellen, onderdeel van de specifieke cellulaire afweer. De T-cellen vallen cellen in het lichaam aan die zijn geïnfecteerd. Een laag aantal lymfocyten kan erop wijzen dat je een groter risico loopt om infecties te ontwikkelen. NK-cellen zijn grote lymfocyten die een rol spelen bij celdoding en uitscheiding van cytokinen die worden gebruikt tegen ziekteverwekkers.

Basofielen

Basofielen zijn gekorrelde witte bloedcellen met histamine die zorgen voor een allergische reactie en het vrijmaken van histamine indien dat nodig is. Bij 'vijandelijk materiaal' zorgen de basofielen en sommige lymfocyten ervoor dat er een uitbraak van stoffen komt die ontsteking veroorzaken, waardoor de indringer wordt klemgezet. Daarna absorberen de andere witte bloedcellen het vijandelijke materiaal in hun eigen cellen, waarna ze het verteren.

Eosinofielen

Eosinofielen vormen het kleinste percentage van de totale hoeveelheid witte bloedcellen. Net als basofielen zijn eosinofielen actief tegen allergenen en infecties.

Referentiewaarden witte bloedcellen in urine

Hier zijn de referentiewaarden voor leukocyten in de urine, die helpen bij het bepalen of de concentratie als normaal of verhoogd moet worden beschouwd:

Normale waarden

• Dipstick-test: Normaal gesproken wordt bij een dipstick-test geen aanwezigheid van leukocyten in de urine gedetecteerd, of slechts een zeer lage waarde (negatief of sporen).
• Microscopisch onderzoek: Bij een microscopisch onderzoek worden minder dan 5 leukocyten per gezichtsveld (high-power field, HPF) als normaal beschouwd. Dit is vooral van toepassing bij een goed verkregen middenstroomurine (midstream clean-catch sample).

Abnormale waarden

• Dipstick-test: Een positieve dipstick-test voor leukocyten wijst vaak op een verhoogd aantal witte bloedcellen in de urine, wat doorgaans geassocieerd wordt met een urineweginfectie of ontsteking. De uitslag kan variëren van licht positief tot sterk positief.
• Microscopisch onderzoek: Meer dan 5 leukocyten per gezichtsveld (HPF) worden over het algemeen als abnormaal beschouwd en kunnen wijzen op een infectie of andere pathologische processen in de urinewegen.

Specifieke waarden

• Leukocyturie: Leukocyturie wordt vaak gedefinieerd als meer dan 10 leukocyten per microliter urine of meer dan 10 leukocyten per gezichtsveld bij een microscopisch onderzoek. Dit kan wijzen op een infectie, ontsteking of andere oorzaken van verhoogde leukocyten in de urine.

Klinische relevantie

Een licht verhoogd aantal leukocyten in de urine veroorzaakt soms geen symptomen en kan op zichzelf geen probleem vormen. Echter, significante leukocyturie (meer dan 20-30 leukocyten per gezichtsveld) wordt meestal geassocieerd met een infectie of andere ernstige aandoeningen en vereist verder onderzoek.

Bij afwijkende waarden is het raadzaam om vervolgonderzoek te laten doen, waarbij een arts kan bepalen of verder diagnostisch onderzoek zoals een urinekweek of beeldvorming nodig is om de onderliggende oorzaak vast te stellen.

Diagnostische stappen en vervolgonderzoek bij leukocyturie

Bij de aanwezigheid van leukocyten in de urine (leukocyturie) zijn aanvullende diagnostische tests vaak noodzakelijk om de onderliggende oorzaak vast te stellen. Hieronder worden enkele van de meest gebruikte diagnostische stappen en vervolgonderzoeken uitgelegd:

Urineonderzoek

• Dipstick-test: De eerste test bij verdenking op leukocyturie is meestal een dipstick-test. Deze test is eenvoudig en snel uit te voeren en detecteert de aanwezigheid van leukocyten en nitrieten (wat vaak wijst op bacteriën in de urine).
• Microscopisch onderzoek: Als de dipstick-test positief is voor leukocyten, volgt meestal een microscopisch onderzoek van de urine. Hierbij worden leukocyten, bacteriën, en andere afwijkingen zoals erytrocyten (rode bloedcellen), kristallen of cilinders geïdentificeerd. Dit geeft een nauwkeuriger beeld van wat er gaande is in de urine.

Urinekweek

• Urinecultuur (urinekweek): Als er een vermoeden is van een bacteriële infectie (zoals bij een urineweginfectie), wordt vaak een urinekweek uitgevoerd. Hierbij wordt de urine op een voedingsbodem geplaatst om te zien of er bacteriën groeien. Dit onderzoek kan helpen de specifieke bacterie te identificeren die de infectie veroorzaakt, zodat een gerichte antibioticabehandeling kan worden voorgeschreven.

Antibioticagevoeligheidstest: In combinatie met de urinekweek wordt vaak een gevoeligheidstest uitgevoerd. Dit test de gevoeligheid van de bacterie voor verschillende antibiotica, wat helpt bij het selecteren van het meest effectieve medicijn.

Aanvullende bloedonderzoeken

• Bloedonderzoek: In sommige gevallen wordt aanvullend bloedonderzoek uitgevoerd om tekenen van een systemische infectie, nierfunctieproblemen of ontsteking op te sporen. Dit omvat tests zoals:
• Volledig bloedbeeld (CBC): Hierbij wordt gekeken naar het totale aantal leukocyten in het bloed, wat kan helpen om een infectie of ontsteking elders in het lichaam te detecteren.
• CRP (C-reactief proteïne) of BSE (bezinkingssnelheid van erytrocyten): Deze markers worden gebruikt om de mate van ontsteking in het lichaam te beoordelen.
• Nierfunctieonderzoek: Creatinine en ureum worden vaak gemeten om de werking van de nieren te controleren, vooral bij verdenking van nierbekkenontsteking of nierproblemen.

Beeldvormend onderzoek

• Echografie of CT-scan van de nieren en urinewegen: Als er vermoeden is van obstructies in de urinewegen (bijvoorbeeld door nierstenen, tumoren of andere anatomische afwijkingen), wordt soms beeldvormend onderzoek ingezet. Dit kan helpen bij het opsporen van verstoppingen of structurele afwijkingen die bijdragen aan de leukocyturie.
• Cystoscopie: In sommige gevallen kan een cystoscopie worden uitgevoerd om de blaas en urinewegen van binnenuit te inspecteren, vooral als andere onderzoeken geen duidelijke oorzaak hebben opgeleverd.

Specifieke tests bij bepaalde risicogroepen

Zwangerschapstests: Bij zwangere vrouwen wordt extra aandacht besteed aan de mogelijkheid van een urineweginfectie, aangezien dit de zwangerschap kan compliceren. Er worden vaker urineonderzoeken gedaan om problemen vroegtijdig op te sporen.
Diabetici: Mensen met diabetes worden mogelijk getest op glucose- en ketonlichamen in de urine, omdat diabetici een verhoogd risico hebben op urineweginfecties.

Differentiële diagnose

Leukocytendifferentiatie: In zeldzamere gevallen kan een specifieke differentiatie van leukocyten worden uitgevoerd om te zien welk type witte bloedcel verhoogd is, bijvoorbeeld bij verdenking van specifieke ziekten zoals auto-immuunziekten.

Witte bloedcellen in de urine door een urineweginfectie

Infectie in de urinewegen

De urinewegen bestaan uit de nieren, de urineleiders, de blaas en de plasbuis. De binnenkant van de urinewegen is bekleed met slijmvlies. Een urineweginfectie duidt op een infectie of ontsteking van dit slijmvlies en de oorzaak is meestal een bacterie uit de darmen. Dit gebeurt wanneer bacteriën rondom de anus richting de urethra reizen. Dit type infectie kan leiden tot witte bloedcellen in de urine, evenals pijn en branderig gevoel bij het plassen. Behandeling bestaat vaak uit het slikken van antibiotica en het drinken van veel water.

Blaasontsteking

Een blaasontsteking kan voor witte bloedcellen in de urine zorgen. De ontsteking kan leiden tot irritatie van het slijmvlies van de blaas, zodat witte bloedcellen aanwezig zijn. Bij een blaasontsteking heb je last van pijn in de blaas, brandend gevoel bij het urineren, en schuimige urine of troebele urine. Een blaasontsteking wordt ook wel 'cystitis' genoemd, en komt vaker voor bij vrouwen, maar het kan ook mannen of kinderen treffen. Veel drinken helpt bij een blaasontsteking. Soms is behandeling met antibiotica nodig.

Nierbekkenontsteking

De medische benaming van nierbekkenontsteking is 'pyelonefritis'. Een nierbekkenontsteking ontstaat meestal door een blaasontsteking. Vaak doet het zich maar in één nier voor en niet in beide nieren. De oorzaak zijn bacteriën die zich vanuit de blaas naar de nieren verspreiden, bijvoorbeeld als gevolg van een verwaarloosde blaasontsteking. Dit kan leiden tot het disfunctioneren van de nieren en een infectie die witte bloedcellen in urine oplevert. Je krijgt hierbij last van hoge koorts, van koude rillingen en pijn in de zij of rug, misselijkheid en braken. Ook moet je vaker plassen, heb je een brandend gevoel bij het urineren en is je urine troebel. Een antibioticakuur biedt uitkomst.

Verhoogde leukocyten in de urine door medicijnen

Bepaalde medicijnen kunnen zorgen voor witte bloedcellen in de urine. Het kan gaan om pijnmedicatie en bloedverdunners. Antibiotica kunnen ook dit probleem veroorzaken. Medicijnen die je krijgt voorgeschreven voor artritis kunnen ook leiden tot urineretentie, bloedstoornissen, en allergische reacties als bijwerking.

Het ophouden van je plas

Als je niet vaak genoeg plast, kan je blaas uitrekken en verzwakken, wat bijdraagt aan een verhoogd leukocytenniveau. Ook kunnen er gemakkelijk bacteriën in de blaas achterblijven, wat een blaasontsteking kan veroorzaken. Een ontsteking zorgt voor witte bloedcellen in de urine. Het is daarom belangrijk om naar het toilet te gaan zodra je aandrang voelt en niet je plas onnodig lang op te houden.

Leukocyten verhoogd door obstructie van de urinewegen

Een verhoogd aantal witte bloedcellen (leukocyten) kan ook wijzen op obstructie van de urinewegen. Elke vorm van verstopping, veroorzaakt door bijvoorbeeld blaastumoren, niertumoren, of nierstenen, kan een overmatig aantal aan witte bloedcellen in de urine veroorzaken.

Zwanger en witte bloedcellen in de urine

Als je zwanger bent, is het niet ongewoon om een ​​hoger eiwitgehalte en een hoger aantal witte bloedcellen in je urine te hebben. Het kan echter wijzen op een urineweginfectie. Als je zwanger bent en getroffen wordt door een infectie in de urinewegen, is goede behandeling belangrijk aangezien het de zwangerschap zou kunnen bemoeilijken. Zwangere vrouwen zijn vatbaarder voor een blaasontsteking. Drie factoren spelen hierbij een rol. Ten eerste staan de urineleiders tijdens de zwangerschap wijder open. Ten tweede is de sluitspier van de blaas wat zwakker dan normaal. Ten derde is de blaaswand tijdens de zwangerschap slapper. Een volledige blaaslediging kan hierdoor bemoeilijkt worden. Als je de blaas niet helemaal leeg kan plassen, is de kans dat je een blaasontsteking ontwikkelt groter.

Overige oorzaken van witte bloedcellen in de urine

Andere oorzaken van witte bloedcellen in de urine, zijn:

Geslachtsgemeenschap

Door geslachtsgemeenschap kunnen bacteriën in de urethra worden geduwd. Dit kan leiden tot een infectie zodat er meer witte bloedcellen in de urine aanwezig zijn.

Overmatige hoeveelheid lichaamsbeweging

Te veel zware inspanning kan leiden tot een toename van witte bloedcellen in de urine. Dit is op zich niet gevaarlijk.

Vergrote prostaat

Mannen met een vergrote prostaat kunnen een grotere hoeveelheid witte bloedcellen in hun urine hebben dan de normaalwaarden.

Auto-immuunziekten

Auto-immuunziekten zoals lupus en vasculitis kunnen ontstekingen in de nieren veroorzaken. Dit leidt tot leukocyturie zonder bacteriële infectie. Symptomen zijn vaak vermoeidheid, gewrichtspijn en proteïnurie (eiwitten in de urine). De behandeling richt zich op het onderdrukken van het immuunsysteem met medicijnen zoals steroïden of ontstekingsremmers.

Interstitiële cystitis

Interstitiële cystitis (IC), ook wel blaaspijnsyndroom genoemd, is de oorzaak van chronische blaasontsteking. IC is een chronische ontsteking van de blaas zonder duidelijke infectie. Het veroorzaakt vaak pijn en een verhoogde aandrang om te plassen. De exacte oorzaak is onbekend. Behandeling varieert van blaastraining en pijnstillers tot medicijnen die direct in de blaas worden toegediend.

Bloedziekten

Als je problemen hebt met betrekking tot de stolling van je bloed of je hebt sikkelcelanemie, een vorm van erfelijke bloedarmoede, dan kan er bloed in de urinewegen terechtkomen, waaronder extra witte bloedcellen in de urine.

Kanker

Verschillende soorten kanker, zoals nierkanker, prostaatkanker, of blaaskanker, kan witte bloedcellen in de urine veroorzaken.

Diabetes

Mensen met diabetes kunnen meer urineweginfecties ervaren dan mensen zonder diabetes. Een urineweginfectie is bij diabetici ook moeilijker te behandelen zijn.

Een katheter gebruiken

Door een katheter te gebruiken, kunnen bacteriën de blaas binnendringen en infecties veroorzaken.

Witte bloedcellen in de urine bij een baby of kind

De oorzaak waarom witte bloedcellen in de urine (sterk) verhoogd zijn bij een baby of kind, zijn niet altijd gemakkelijk te bepalen. Dit vereist vaak grondig lichamelijk en diagnostisch onderzoek. Het wijst erop dat het lichaam probeert een infectie of ziekte te bestrijden. Vaak wordt het veroorzaakt door een blaasontsteking, wat in de hand gewerkt kan worden door verkeerde gewoonten van het kind. Veel kinderen vegen van achteren naar voren maar het moet andersom. Ook te lang de plas ophouden, niet goed uitplassen en te weinig drinken werkt een blaasontsteking in de hand.

Als het kind last heeft van koorts en huiduitslag, dan kan het worden veroorzaakt door mazelen, wat wordt veroorzaakt door een zeer besmettelijk virus dat zich in de neus, mond en keel ophoudt. Andere symptomen van mazelen zijn keelpijn, loopneus, hoest, gezwollen ogen, enz. Kleine kinderen zijn vatbaar voor kinkhoest, een infectie van de luchtwegen die veroorzaakt wordt door de bacterie Bordetella pertussis en soms door Bordetella parapertussis. Bij kinkhoest kunnen de witte bloedcellen verhoogd zijn. Er zijn daarnaast veel andere vormen van virale en bacteriële infecties die verantwoordelijk kunnen zijn voor de verhoging van het aantal witte bloedcellen.

Symptomen van leukocyten in je plas

Leukocyten in de urine veroorzaken op zichzelf niet noodzakelijk symptomen. Eventuele bijkomende symptomen variëren en zijn afhankelijk van de aandoening waardoor de leukocyten zich in je urine ophopen. De symptomen van bijvoorbeeld een urineweginfectie zijn onder meer:

• een frequente drang om te plassen (vaak plassen)
• een branderig gevoel tijdens het plassen
• troebele urine of roze urine
• sterk ruikende of stinkende urine
• bekkenpijn, vooral bij vrouwen

Obstructies in de urinewegen kunnen verschillende symptomen veroorzaken, afhankelijk van de locatie en het type obstructie. In de meeste gevallen is het belangrijkste symptoom pijn aan één of beide kanten van de buik (pijn in de zij of flank). Nierstenen kunnen vergelijkbare symptomen veroorzaken als een urineweginfectie, maar kunnen ook bestaan uit misselijkheid, braken en hevige pijn.

Alarmsymptomen: Wanneer moet je extra opletten?

Ofschoon witte bloedcellen in je urine vaak op een infectie wijzen die goed behandelbaar is, zijn er momenten waarop je beter even extra scherp kunt zijn en snel contact op moet nemen met je huisarts. Hier zijn de zogeheten 'alarmsymptomen':

Koorts of koude rillingen

Als je ineens last krijgt van koorts of koude rillingen, kan dat wijzen op een nierbekkenontsteking, wat serieuzer is dan een blaasontsteking.

Hevige pijn in de zij of rug

Dit kan een teken zijn van een niersteen of nierbekkenontsteking. Deze pijn is vaak behoorlijk intens, dus het is belangrijk om dit meteen aan te geven bij de huisarts.

Bloed in de urine

Als je naast witte bloedcellen ook bloed in je urine ziet, kan dit duiden op een grotere infectie, nierstenen of zelfs iets ernstigers. Dit is zeker een reden om snel een afspraak te maken.

Misselijkheid of braken

Deze symptomen kunnen erop wijzen dat een infectie zich heeft uitgebreid naar je nieren.

Moeilijk of pijnlijk plassen

Als het plassen zo pijnlijk wordt dat je het liever probeert te vermijden, is het tijd om actie te ondernemen. Dit kan namelijk betekenen dat de infectie erger wordt.

Specifieke behandeling per aandoening bij leukocyturie

Als de oorzaak van leukocyturie is vastgesteld, zal de arts de juiste behandeling inzetten. Hier zijn enkele veelvoorkomende aandoeningen en hun specifieke behandelingen:

Urineweginfectie (UTI)

• Behandeling: Antibiotica worden meestal voorgeschreven om de bacteriële infectie te bestrijden. Veel drinken helpt om de blaas te spoelen. Vaak voorgeschreven antibiotica zijn nitrofurantoïne, trimethoprim/sulfamethoxazol of fosfomycine.
• Zelfzorg: Veel water drinken, regelmatig plassen, en plassen na seks om infecties te voorkomen.

Blaasontsteking (cystitis)

• Behandeling: Antibiotica worden vaak voorgeschreven, net als bij UTI's. Veel drinken en eventueel pijnstillers zoals paracetamol om de symptomen te verlichten.
• Zelfzorg: Hydratatie, cranberrysap (soms effectief bij terugkerende blaasontstekingen), en goede hygiëne.

Nierbekkenontsteking (pyelonefritis)

• Behandeling: Sterkere of langdurigere antibioticakuren zijn nodig. Soms kan opname in het ziekenhuis vereist zijn voor intraveneuze antibiotica.
• Zelfzorg: Rusten en veel drinken om de nieren te helpen herstellen.

Obstructie van de urinewegen (bijv. door nierstenen of tumoren)

• Behandeling: Nierstenen kunnen worden behandeld met pijnstillers, het drinken van veel water, en in sommige gevallen chirurgie of een laserbehandeling om stenen te verwijderen. Tumoren vereisen meestal gespecialiseerde behandeling, zoals chirurgie, chemotherapie of bestraling.
• Zelfzorg: Hydratatie en dieetveranderingen (minder zout, calciumoxalaat of eiwitten) om het risico op nieuwe stenen te verminderen.

Vergrote prostaat (benigne prostaathyperplasie - BPH)

• Behandeling: Medicatie om de prostaat te verkleinen (zoals alfablokkers of 5-alfa-reductaseremmers). In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.
• Zelfzorg: Vermijd cafeïne en alcohol, en plas regelmatig om de blaas volledig te legen.

Kanker (bijv. blaas-, nier- of prostaatkanker)

• Behandeling: Afhankelijk van het type kanker kan de behandeling bestaan uit chirurgie, chemotherapie, immunotherapie of bestraling. Vroege detectie verbetert vaak de prognose.
• Zelfzorg: Regelmatige controles en gezonde leefgewoonten zijn belangrijk bij herstel en preventie.

Medicijngeïnduceerde leukocyturie

• Behandeling: Indien leukocyturie wordt veroorzaakt door bepaalde medicijnen (bijv. bloedverdunners, antibiotica), kan de arts het medicijn aanpassen of alternatieven voorstellen.
• Zelfzorg: Overleg altijd met een arts voordat medicijnen worden gestopt of gewijzigd.

Leukocyturie tijdens zwangerschap

• Behandeling: Antibiotica die veilig zijn tijdens de zwangerschap worden voorgeschreven. Regelmatige controles zijn belangrijk om de gezondheid van moeder en baby te waarborgen.
• Zelfzorg: Hydratatie en blaas volledig legen zijn essentieel om infecties te voorkomen.

Prognose en herstel bij leukocyturie

Hoe snel je herstelt van leukocyturie hangt af van de oorzaak en behandeling. Hier is een kort overzicht:

Urineweginfectie (UTI)

• Hersteltijd: Symptomen verdwijnen meestal binnen 1-3 dagen na het starten van antibiotica. Volledig herstel binnen een week.
• Terugval: Kan voorkomen, vooral bij vrouwen. Voldoende drinken en goede hygiëne helpen dit te voorkomen.

Blaasontsteking (cystitis)

• Hersteltijd: Verbetering binnen enkele dagen, volledig herstel na 5-7 dagen.
• Terugval: Mogelijk, vooral bij vrouwen. Veel water drinken en preventieve maatregelen nemen helpt.

Nierbekkenontsteking (pyelonefritis)

• Hersteltijd: Antibiotica voor 10-14 dagen. Volledig herstel kan 2-3 weken duren.
• Terugval: Mogelijk bij onderliggende problemen. Regelmatige controles zijn belangrijk.

Obstructie (bijv. nierstenen)

• Hersteltijd: Enkele dagen tot weken na behandeling of operatie.
• Terugval: Kan terugkomen. Levensstijl en dieet aanpassen helpt.

Vergrote prostaat (BPH)

• Hersteltijd: Verbetering binnen enkele weken na behandeling.
• Terugval: Mogelijk. Regelmatige controles nodig.

Kanker

• Hersteltijd: Variabel, afhankelijk van de behandeling. Kan weken tot maanden duren.
• Terugval: Mogelijk, regelmatige follow-ups nodig.

Zwangerschap

• Hersteltijd: Snelle verbetering met antibiotica, meestal binnen een paar dagen.
• Terugval: Hogere kans op terugval. Preventieve maatregelen zijn belangrijk.

Preventie en risicofactoren bij leukocyturie

Leukocyturie kan vaak worden voorkomen met simpele maatregelen. Hier zijn tips om het risico te verkleinen:

Preventietips

Goede hygiëne:

• Voor vrouwen: altijd van voor naar achter afvegen om bacteriën weg te houden van de urethra.
• Regelmatige reiniging van de genitaliën helpt om infecties te voorkomen.

Regelmatig plassen:

• Houd urine niet te lang op. Dit voorkomt dat bacteriën zich kunnen ophopen in de blaas.

Drink genoeg water:

• Hydratatie is belangrijk. Drink minimaal 1,5 tot 2 liter water per dag om de blaas goed door te spoelen.

Leeg de blaas volledig:

• Zorg dat de blaas goed leeg is na het plassen om bacteriën te verwijderen.

Plassen na seks:

• Plassen na geslachtsgemeenschap kan helpen om bacteriën weg te spoelen en infecties te voorkomen.

Ademend ondergoed:

• Draag katoenen ondergoed en vermijd strakke kleding om bacteriegroei door vocht te beperken.

Risicofactoren

Zwangerschap:

• Zwangere vrouwen lopen meer risico op urineweginfecties. Regelmatig plassen en voldoende water drinken zijn belangrijk om infecties te voorkomen.

Diabetes:

• Diabetici hebben een hoger risico op infecties door verhoogde bloedsuikers. Houd je bloedsuiker onder controle en drink voldoende water.

Vergrote prostaat:

• Mannen met een vergrote prostaat kunnen moeite hebben om hun blaas volledig te legen. Regelmatig plassen en medische behandeling kunnen helpen.

Medicatie:

• Bepaalde medicijnen verhogen het risico op infecties. Overleg met een arts als klachten aanhouden.
• Kleine veranderingen in dagelijkse gewoonten kunnen een groot verschil maken in het voorkomen van leukocyturie. Zorgen voor goede hygiëne, voldoende water drinken en regelmatig plassen helpt enorm.

Gevolgen van langdurige leukocyturie

Als leukocyturie (verhoogde witte bloedcellen in urine) onbehandeld blijft, kan dit leiden tot serieuze problemen. Hier zijn de mogelijke complicaties:

• Chronische infecties: Terugkerende urineweginfecties kunnen je leven flink beïnvloeden en zijn moeilijker te behandelen.
• Nierbekkenontsteking: Dit kan zonder behandeling je nieren beschadigen en leiden tot nierproblemen of nierfalen.
• Nierschade: Langdurige ontstekingen kunnen permanente nierschade of zelfs nierfalen veroorzaken. Dialyse of een niertransplantatie kan nodig zijn.
• Sepsis: Een onbehandelde infectie kan in je bloedbaan komen en sepsis veroorzaken, wat levensbedreigend is.
• Blaasschade: Aanhoudende ontstekingen kunnen je blaas en urinewegen blijvend beschadigen, wat kan leiden tot incontinentie of obstructies.
• Nierstenen: Onbehandelde infecties kunnen bijdragen aan nierstenen, wat weer extra pijn en complicaties veroorzaakt.
• Groter risico bij risicogroepen: Zwangere vrouwen, diabetici en mensen met een zwak immuunsysteem lopen een hoger risico op ernstige complicaties.

Lees verder

• Urineonderzoek: urinetest en waarden van urineonderzoek
• Urine kleur: blauwe of groene urine en oranje-rode plas
• Urine: moeilijk urineren (plassen), retentie, incontinentie
• Leukocyten in ontlasting: oorzaken witte bloedcellen in poep
• Urine of plas: afwijkingen in kleur of hoeveelheid urine