Interstitiële longziekte: Littekens en ontsteking in longen

Een interstitiële longziekte is een verzamelnaam voor aandoeningen waarbij ontstekingen en littekenweefselvorming in de longen optreden. Deze veelal progressieve ziekten beschadigen het interstitium, het weefselnetwerk dat de longblaasjes (alveoli) ondersteunt. De aandoeningen kunnen voortkomen uit zowel interne als externe factoren, en de diagnose kan uitdagend zijn. Behandelopties zoals longrevalidatie, medicatie en in sommige gevallen transplantatie kunnen helpen de symptomen te beheersen. Naarmate de ziekte vordert, kunnen ernstige en mogelijk levensbedreigende complicaties optreden.

• Epidemiologie
• Prevalentie
• Leeftijd en geslacht
• Geografische variatie
• Mechanisme
• Inflammatoire processen
• Fibrose en littekenvorming
• Genetische en omgevingsfactoren
• Oorzaken van Interstitiële Longaandoeningen
• Risicofactoren voor littekens en ontsteking in de longen
• Auto-immuunziekten
• Omgevingsfactoren
• Soorten interstitiële longziekten
• Risicogroepen
• Beroepsgroepen
• Ouderen
• Mensen met auto-immuunziekten
• Symptomen: Kortademigheid en droge hoest
• Alarmsymptomen
• Kortademigheid
• Chronische hoest
• Vermoeidheid en gewichtsverlies
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van interstitiële longziekten
• Longrevalidatie
• Medicatie
• Transplantatie
• Prognose van interstitiële longziekten
• Langzame versus snelle progressie
• Overleving en levenskwaliteit
• Complicaties van interstitiële longziekten
• Preventie van interstitiële longziekten[/J]
  Preventie van interstitiële longziekten richt zich op het vermijden van bekende risicofactoren en het bevorderen van een gezonde longgezondheid. Hier zijn enkele belangrijke preventieve maatregelen:
  
  

  Vermijd blootstelling aan toxines en verontreinigende stoffen

• Gezonde levensstijl en regelmatige controle
• Vaccinaties
• Zorg voor een goed medicatiebeheer
• Blijf actief met geschikte lichaamsbeweging
• Vermijd rook en schadelijke stoffen
• Creëer een gezonde leefomgeving
• Verstevig je sociale netwerk
• Misvattingen rond interstitiële longziekte
• Interstitiële longziekte komt alleen voor bij ouderen
• Interstitiële longziekte is altijd het gevolg van roken
• Symptomen van interstitiële longziekte zijn altijd meteen ernstig
• Interstitiële longziekte kan alleen worden gediagnosticeerd met een beeldvormend onderzoek
• Interstitiële longziekte kan niet worden behandeld
• Interstitiële longziekte heeft altijd invloed op de longen
• Interstitiële longziekte kan altijd worden voorkomen

Epidemiologie

Interstitiële longziekte (ILD) is een verzamelnaam voor een breed scala aan aandoeningen die gekarakteriseerd worden door ontsteking en littekenvorming in het longweefsel. De aandoening kan zich in verschillende vormen presenteren, zoals idiopathische longfibrose, pneumoconiose, en longziekten door auto-immuunziekten. De prevalentie van ILD varieert afhankelijk van de specifieke aandoening, maar het is duidelijk dat het wereldwijd een significante oorzaak is van longgerelateerde ziekten.

Prevalentie

De prevalentie van interstitiële longziekte varieert, afhankelijk van de specifieke subtype. Idiopathische longfibrose, bijvoorbeeld, heeft een prevalentie van ongeveer 13-20 gevallen per 100.000 personen per jaar in westerse landen. In andere delen van de wereld kunnen de cijfers variëren, afhankelijk van de populatie en toegang tot medische zorg. In totaal wordt geschat dat miljoenen mensen wereldwijd lijden aan een vorm van interstitiële longziekte.

Leeftijd en geslacht

Interstitiële longziekte komt vaker voor bij ouderen, met een piek in de incidentie tussen de 50-70 jaar. De meeste patiënten met idiopathische longfibrose zijn tussen de 60 en 70 jaar oud bij diagnose. De ziekte komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, hoewel de geslachtsverhouding varieert afhankelijk van het type ILD. Bij sommige subtypes, zoals de longziekten door auto-immuunziekten, komt de aandoening vaker voor bij vrouwen.

Geografische variatie

De prevalentie van interstitiële longziekte varieert per regio. In westerse landen zoals de Verenigde Staten en Europa is de prevalentie van idiopathische longfibrose relatief hoog, terwijl het in minder ontwikkelde landen vaak moeilijker te diagnosticeren is vanwege beperkte toegang tot medische zorg. In Azië zijn sommige vormen van ILD, zoals hypersensitiviteit pneumonitis, vaker voorkomend door bepaalde omgevingsomstandigheden.

Mechanisme

Interstitiële longziekte ontstaat door een chronische ontsteking van het longweefsel, die leidt tot fibrose (littekenvorming). Deze fibrose vermindert de elasticiteit van de longen, waardoor ademhaling moeilijker wordt. De precieze mechanismen variëren afhankelijk van het type ILD, maar over het algemeen spelen zowel immuunreacties als omgevingsfactoren een rol in het ontstaan van de ziekte.

Inflammatoire processen

In veel gevallen van ILD begint de ziekte met een ontstekingsreactie in de longen. Deze ontsteking kan het gevolg zijn van een auto-immuunreactie, infectie, of blootstelling aan schadelijke stoffen zoals sigarettenrook of industriële chemicaliën. Bij sommige vormen van ILD, zoals idiopathische longfibrose, is de initiële oorzaak onbekend, maar de ontsteking leidt uiteindelijk tot beschadiging van het longweefsel en fibrose.

Fibrose en littekenvorming

De chronische ontsteking in de longen stimuleert een proces van littekenvorming (fibrose). Fibroblasten, cellen die betrokken zijn bij de opbouw van bindweefsel, worden geactiveerd en produceren overmatig collageen, wat leidt tot de verdikking van de longwanden. Dit vermindert de gaswisseling in de longen en maakt het moeilijker voor zuurstof om het bloed te bereiken, wat leidt tot kortademigheid.

Genetische en omgevingsfactoren

Genetische factoren kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van ILD, zoals blijkt uit familiegeschiedenissen van idiopathische longfibrose. Omgevingsfactoren, zoals blootstelling aan stof, chemicaliën, of sigarettenrook, verhogen het risico op het ontwikkelen van ILD. In sommige gevallen, zoals bij hypersensitiviteit pneumonitis, is blootstelling aan specifieke omgevingsantigenen de belangrijkste oorzaak van de ziekte.

Oorzaken van Interstitiële Longaandoeningen

Interstitiële longaandoeningen beïnvloeden het interstitium, het netwerk van weefsel dat de alveoli ondersteunt en de bloedvaten die zuurstof opnemen en kooldioxide afvoeren. Normaal is het interstitium dun en niet zichtbaar op beeldvormende onderzoeken. Bij aandoeningen die het interstitium aantasten, ontstaat verdikking door littekens, ontstekingen en vochtretentie. Deze verdikking belemmert de opname van zuurstof in het bloed, wat leidt tot symptomen zoals kortademigheid.

Risicofactoren voor littekens en ontsteking in de longen

Interstitiële longziekten komen vaker voor bij mensen met bepaalde aandoeningen of door blootstelling aan specifieke omgevingsfactoren. Iedereen kan echter getroffen worden.

Auto-immuunziekten

Bij auto-immuunziekten valt het immuunsysteem het eigen lichaam aan, wat kan leiden tot schade aan de longen en andere organen. Auto-immuunziekten die gepaard gaan met longschade zijn onder andere:

• Dermatomyositis (een aandoening die huid en spieren aantast)
• een gemengde bindweefselziekte
• Sjögren-syndroom (met symptomen zoals droge mond, droge keel en droge ogen)
• Lupus erythematodes
• Polymyositis (auto-immuunaandoening met spierzwakte)
• Reumatoïde artritis (ontsteking van gewrichten en organen)
• Sclerodermie (opbouw van littekenweefsel in huid en organen)
• Vasculitis (ontsteking van bloedvaten)

Omgevingsfactoren

Blootstelling aan toxines of verontreinigende stoffen kan de longen beschadigen. Voorbeelden hiervan zijn:

Medicijnen
Sommige medicijnen kunnen het risico op interstitiële longaandoeningen verhogen:

• bepaalde antibiotica
• chemotherapie
• hartmedicatie voor onregelmatige hartslagen
• ontstekingsremmers
• verdovende middelen, zoals heroïne en methadon

Stoffen en Chemicaliën
Blootstelling aan de volgende stoffen en chemicaliën kan bijdragen aan de ontwikkeling van interstitiële longziekten:

• Asbest
• ijzeren lassen
• kleimineralen, zoals talk
• silicastof
• sommige dierlijke eiwitten, bijvoorbeeld uit vogelpoep
• steenkool
• stof, zoals graanstof

Andere
Roken, blootstelling aan radiotherapie en schimmels zijn ook risicofactoren. Hoewel volwassenen vaker worden getroffen dan zuigelingen en kinderen, kan iedereen met een interstitiële longaandoening te maken krijgen.

Soorten interstitiële longziekten

Er zijn honderden verschillende interstitiële longaandoeningen die het interstitium aantasten. De belangrijkste soorten zijn:

• Acute interstitiële pneumonitis: Deze aandoening veroorzaakt plotselinge ernstige schade aan het interstitium en vereist vaak dringende medische behandeling en levensondersteuning.
• Asbestose: Bij asbestose ontstaat littekenweefsel door het inademen van asbestvezels.
• Bindweefselgerelateerde pulmonaire fibrose: Hierbij ervaren patiënten met bindweefselaandoeningen, zoals sclerodermie of reumatoïde artritis, longproblemen.
• Caplan-syndroom: Caplan-syndroom treedt op bij inademing van steenkoolstof, voornamelijk bij mijnwerkers.
• Chronische silicose: Bij chronische silicose wordt de long aangetast door blootstelling aan silicastof.
• Cryptogene organiserende pneumonie: Deze aandoening lijkt op longontsteking, maar wordt niet veroorzaakt door een infectie.
• Desquamatieve interstitiële pneumonitis: Deze aandoening komt vaak voor bij zware rokers en resulteert in significante longontsteking.
• Familiale pulmonaire fibrose: Hierbij ontstaat een opeenhoping van littekenweefsel in de longen bij meerdere familieleden.
• Idiopathische Longfibrose: Idiopathische longfibrose wordt gekenmerkt door chronische littekens in het interstitium zonder bekende oorzaak.
• Interstitiële pneumonie: Dit verwijst naar longinfecties die optreden in het interstitium.
• Niet-specifieke interstitiële pneumonitis: Deze aandoening veroorzaakt schade aan het interstitium door auto-immuunziekten zoals sclerodermie of reumatoïde artritis.
• Overgevoeligheidspneumonitis: Deze aandoening ontstaat door inademing van allergenen zoals schimmels, planten- en dierenresten of chemicaliën.
• Sarcoïdose: Sarcoïdose is een ontstekingsaandoening die het interstitium aantast en kan ook gezwollen lymfeklieren, hartproblemen, oogproblemen, gewrichtspijn, huid- en zenuwproblemen veroorzaken.
• Siderose: Siderose ontstaat door inademing van ijzerdeeltjes uit lassen of mijnbouw en kan littekenweefselvorming in het interstitium veroorzaken.

Risicogroepen

Bepaalde bevolkingsgroepen hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van interstitiële longziekte. Deze risicogroepen omvatten mensen die in bepaalde omgevingen werken, ouderen, en mensen met onderliggende medische aandoeningen.

Beroepsgroepen

Werknemers in bepaalde sectoren, zoals de bouw, mijnbouw, en scheepvaart, lopen een verhoogd risico op ILD door blootstelling aan schadelijke stoffen zoals asbest, silica, en roet. De longen van deze mensen kunnen overmatig littekenweefsel ontwikkelen als gevolg van langdurige blootstelling aan deze gevaarlijke stoffen.

Ouderen

Interstitiële longziekten komen vaker voor bij ouderen, met name idiopathische longfibrose. Het risico op het ontwikkelen van ILD neemt toe met de leeftijd, vooral na de 50 jaar. Dit kan te maken hebben met de afname van de capaciteit van het immuunsysteem om schade aan de longen te herstellen naarmate iemand ouder wordt.

Mensen met auto-immuunziekten

Patiënten met auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis, sclerodermie of lupus, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van interstitiële longziekten. Deze aandoeningen leiden tot een verhoogde ontstekingsreactie in het lichaam, wat de longen kan beschadigen.

Symptomen: Kortademigheid en droge hoest

De symptomen van een interstitiële longziekte variëren afhankelijk van de oorzaak, maar omvatten vaak kortademigheid en ademhalingsproblemen, die in de loop van de tijd verergeren. Patiënten kunnen ook in rust buiten adem zijn. Deze kortademigheid gaat vaak gepaard met een droge hoest (soms nachtelijk hoesten). Andere symptomen kunnen zijn onverklaarbaar gewichtsverlies, koorts en/of vermoeidheid. Cyanose (blauwachtige verkleuring van de huid, nagels en lippen) kan wijzen op een ernstig zuurstoftekort.

Alarmsymptomen

De alarmsymptomen van interstitiële longziekte kunnen variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de aandoening. De meeste patiënten presenteren zich met ademhalingsproblemen, vermoeidheid, en andere symptomen die wijzen op een chronische longziekte.

Kortademigheid

Een van de belangrijkste symptomen van ILD is kortademigheid, vooral bij inspanning. Dit kan in de vroege stadia van de ziekte optreden en verergeren naarmate de ziekte vordert. Naarmate de longen meer littekenweefsel ontwikkelen, wordt het steeds moeilijker voor de patiënt om voldoende zuurstof in het bloed te krijgen.

Chronische hoest

Chronische hoest is een veelvoorkomend symptoom van ILD, vooral wanneer het gepaard gaat met andere tekenen van longziekte, zoals kortademigheid. De hoest kan in de vroege stadia van de ziekte mild zijn, maar kan verergeren naarmate de ziekte vordert.

Vermoeidheid en gewichtsverlies

Vermoeidheid is een veelvoorkomend symptoom van interstitiële longziekte, vooral wanneer de ziekte zich verder ontwikkelt. Patiënten kunnen ook onbedoeld gewicht verliezen als gevolg van de verhoogde energiebehoefte van het lichaam om te vechten tegen de ziekte.

Diagnose en onderzoeken

De arts zal de medische geschiedenis van de patiënt doornemen, inclusief mogelijke blootstelling aan risicofactoren zoals beroep en recente reizen. Bloedonderzoek kan eiwitten, antilichamen en markers voor auto-immuunziekten of ontstekingen identificeren. Daarnaast kunnen röntgenfoto's of CT-scans helpen de mate van longschade te beoordelen. Andere nuttige onderzoeken zijn onder meer:

• een bronchoalveolaire lavage (onderzoek en spoeling van de longen)
• een bronchoscopie (inwendig kijkonderzoek van de luchtpijpvertakkingen)
• een chirurgische longbiopsie
• een echocardiografie (onderzoek van het hart met geluidsgolven)
• een inspanningsproef (om hart- of longproblemen op te sporen)
• een pulsoximetrie (meting van het zuurstofgehalte in het bloed)
• een spirometrie (meting van longfunctie)
• Longfunctieonderzoeken

Behandeling van interstitiële longziekten

Het is niet mogelijk om de schade aan de longen volledig om te keren, maar behandelingen kunnen de progressie van littekenvorming vertragen en de ademhaling verbeteren.

Longrevalidatie

Longrevalidatie is vaak aanbevolen om de longen te versterken. Dit programma omvat ademhalingsoefeningen, voedingsadvies en emotionele steun om de longcapaciteit te vergroten.

Medicatie

Antifibrose medicijnen
Antifibrose medicijnen helpen de vorming van littekenweefsel te blokkeren en worden vaak gebruikt bij idiopathische pulmonaire fibrose, een type interstitiële longziekte met een onbekende oorzaak.

Infectiebestrijdende geneesmiddelen
Antibiotica kunnen interstitiële pneumonieën behandelen. Voor virale pneumonieën is meestal geen medicatie nodig, terwijl antischimmelmiddelen soms nuttig zijn bij schimmelinfecties, hoewel deze zeldzaam zijn.

Ontstekingsremmende medicijnen
Sommige ontstekingsremmers kunnen de longen beschadigen, terwijl andere, zoals corticosteroïden, nuttig kunnen zijn om symptomen te verlichten. Bij auto-immuunziekten kunnen immunosuppressiva worden voorgeschreven om de longschade te verminderen.

Zuurstoftherapie
Zuurstoftherapie is belangrijk voor patiënten met een laag zuurstofgehalte in het bloed en helpt ook het hart te beschermen tegen schade door lage zuurstofniveaus.

Transplantatie

Bij ernstige of snel progressieve aandoeningen kan een longtransplantatie noodzakelijk zijn. Artsen zullen ervoor zorgen dat de patiënt voldoende gezond is en vrij van andere gezondheidsproblemen voordat een transplantatie wordt aanbevolen.

Prognose van interstitiële longziekten

De prognose van interstitiële longziekte hangt af van de specifieke oorzaak van de aandoening en de snelheid van ziekteprogressie. In sommige gevallen kan de ziekte langzaam vooruitgaan, terwijl andere vormen van ILD sneller verergeren en kunnen leiden tot longfalen.

Langzame versus snelle progressie

De snelheid van ziekteprogressie varieert sterk tussen de verschillende vormen van ILD. Idiopathische longfibrose heeft doorgaans een snelle progressie, terwijl andere vormen van ILD, zoals hypersensitiviteit pneumonitis, een meer intermitterende of langzamere progressie kunnen vertonen. De prognose is slechter bij snellere vormen van progressie.

Overleving en levenskwaliteit

De overleving bij ILD hangt af van de onderliggende oorzaak, de mate van longbeschadiging, en de snelheid van ziekteprogressie. In gevallen van idiopathische longfibrose kan de levensverwachting worden verkort, met een mediane overleving van 3-5 jaar na diagnose. De kwaliteit van leven kan ook sterk worden beïnvloed door de ziekte, vooral bij patiënten die moeite hebben met ademhalen.

Complicaties van interstitiële longziekten

Ademhalingsfalen
Ademhalingsfalen kan optreden in de gevorderde stadia van een interstitiële longziekte, waarbij extreem lage zuurstofconcentraties in het bloed kunnen leiden tot orgaanfalen en een langzame ademhaling (bradypneu).

Pulmonale hypertensie
Littekenweefsel, ontsteking of lage zuurstofniveaus kunnen de bloedstroom beperken en leiden tot hoge bloeddruk in de slagaders van de longen (pulmonale hypertensie).

Rechterventrikel hartfalen
Interstitiële longziekten kunnen leiden tot cor pulmonale (rechterventrikel hartfalen), waarbij het rechterventrikel van het hart harder moet werken om bloed door de longen te pompen, wat kan resulteren in hartfalen door de extra belasting.

Preventie van interstitiële longziekten[/J]
Preventie van interstitiële longziekten richt zich op het vermijden van bekende risicofactoren en het bevorderen van een gezonde longgezondheid. Hier zijn enkele belangrijke preventieve maatregelen:

Vermijd blootstelling aan toxines en verontreinigende stoffen

• Werkplekveiligheid: Draag beschermende uitrusting en volg veiligheidsprotocollen om blootstelling aan schadelijke stoffen zoals asbest, silica en metalen te verminderen.
• Roken: Vermijd roken en tweedehands rook, wat het risico op longziekten verhoogt.
• Luchtvervuiling: Probeer blootstelling aan luchtvervuiling te minimaliseren door binnen te blijven op dagen met hoge vervuilingsniveaus en door gebruik te maken van luchtfilters in huis.

Gezonde levensstijl en regelmatige controle

• Vitaminen en voeding: Volg een evenwichtig voedingspatroon rijk aan antioxidanten en vitaminen om de longgezondheid te ondersteunen.
• Lichaamsbeweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan de longfunctie verbeteren en de algehele gezondheid bevorderen.
• Regelmatige medische controles: Onderga regelmatige controles, vooral als je risicofactoren hebt zoals een beroepsmatige blootstelling aan schadelijke stoffen.

Vaccinaties

• Griepvaccinatie: Laat je jaarlijks vaccineren tegen de griep om longcomplicaties te voorkomen.
• Longontsteking vaccinatie: Overweeg vaccinatie tegen longontsteking, vooral als je een verhoogd risico loopt of een onderliggende longaandoening hebt.

[H]Praktische tips voor het leven met interstitiële longziekte Interstitiële longziekte (ILZ) verwijst naar een groep longaandoeningen die leiden tot ontsteking en littekenvorming in de longen, wat het ademhalingsvermogen beïnvloedt. Dit kan het dagelijks leven sterk beïnvloeden, maar er zijn verschillende strategieën die je kunnen helpen om met de ziekte om te gaan en de kwaliteit van je leven te verbeteren.

Zorg voor een goed medicatiebeheer

Als je interstitiële longziekte hebt, kan je arts medicijnen voorschrijven om ontstekingen te verminderen, de progressie van de ziekte te vertragen en de symptomen te verlichten. Het is belangrijk om strikt te volgen wat je arts voorschrijft en om regelmatig medicatie in te nemen. Je kunt met je arts bespreken of er aanvullende behandelingen beschikbaar zijn, zoals zuurstoftherapie, als je ademhalingsproblemen ervaart.

Daarnaast kunnen mentale gezondheid en psychologische ondersteuning nuttig zijn om met de emotionele en psychische gevolgen van de ziekte om te gaan. Het kan helpen om gevoelens van angst of depressie te verminderen die vaak gepaard gaan met chronische ziekten zoals ILZ.

Blijf actief met geschikte lichaamsbeweging

Het is essentieel om je fysieke activiteit op peil te houden, zelfs als je interstitiële longziekte hebt. Lichaamsbeweging kan helpen om je longfunctie te verbeteren en de ademhalingsspieren te versterken. Overleg met je arts over geschikte oefeningen die je kunt doen zonder je symptomen te verergeren. Het kan helpen om regelmatig lichte oefeningen zoals wandelen of fietsen te doen, maar zorg ervoor dat je niet over je grenzen gaat.

Daarnaast kan ademhalingsoefeningen helpen om je longcapaciteit te maximaliseren en de symptomen te verlichten. Speciale ademhalingstechnieken kunnen je helpen om efficiënter lucht in en uit je longen te krijgen, wat vooral nuttig is bij het omgaan met kortademigheid.

Vermijd rook en schadelijke stoffen

Het is cruciaal om te stoppen met roken als je interstitiële longziekte hebt, omdat dit de ziekte alleen maar kan verergeren. Daarnaast is het belangrijk om contact met andere schadelijke stoffen te vermijden, zoals chemische dampen, stof, of luchtvervuiling. Deze stoffen kunnen je longen verder irriteren en het herstelproces vertragen. Probeer zoveel mogelijk binnen te blijven op dagen met slechte luchtkwaliteit en zorg ervoor dat je in een rookvrije omgeving leeft.

Creëer een gezonde leefomgeving

Je huis moet een gezonde omgeving zijn die de symptomen van interstitiële longziekte ondersteunt. Zorg voor voldoende ventilatie en voorkom dat er stof of andere irriterende stoffen in de lucht komen. Als je in een omgeving woont waar veel allergieën of luchtvervuiling aanwezig zijn, kun je overwegen om een luchtreiniger te gebruiken om de luchtkwaliteit in huis te verbeteren.

Daarnaast is het belangrijk om je te concentreren op een gezond voedingspatroon, dat rijk is aan voedingsstoffen en antioxidanten. Gezonde voeding kan je immuunsysteem ondersteunen en je energiepeil op peil houden, wat belangrijk is om goed met de ziekte om te gaan.

Verstevig je sociale netwerk

Het omgaan met interstitiële longziekte kan isolerend aanvoelen, vooral als je fysieke beperkingen ervaart. Het is belangrijk om steun te zoeken bij familie, vrienden en lotgenoten. Er zijn veel ondersteuningsgroepen voor mensen met interstitiële longziekte waar je ervaringen kunt delen en steun kunt vinden. Sociale interactie kan helpen om gevoelens van angst of depressie te verminderen en je algehele welzijn te verbeteren.

Misvattingen rond interstitiële longziekte

Interstitiële longziekte (ILD) is een verzamelnaam voor een groep longaandoeningen die het longweefsel aantasten en littekenvorming veroorzaken. Er zijn veel misvattingen rondom ILD die het begrip en de behandeling van deze aandoening kunnen bemoeilijken.

Interstitiële longziekte komt alleen voor bij ouderen

Hoewel interstitiële longziekte vaker voorkomt bij ouderen, kunnen ook jongere mensen deze aandoening ontwikkelen. Sommige vormen van ILD worden zelfs vaak gediagnosticeerd bij mensen van middelbare leeftijd. Het idee dat ILD alleen ouderen betreft is dus niet juist.

Interstitiële longziekte is altijd het gevolg van roken

Een veelvoorkomende misvatting is dat interstitiële longziekte altijd het gevolg is van roken. Hoewel roken een risicofactor kan zijn, kunnen er vele andere oorzaken zijn, zoals genetische aanleg, auto-immuunziekten, of bepaalde blootstellingen op het werk. Het is dus niet zo dat roken altijd de oorzaak is van ILD.

Symptomen van interstitiële longziekte zijn altijd meteen ernstig

Sommige mensen denken dat de symptomen van interstitiële longziekte altijd acuut en ernstig beginnen, maar dit is niet altijd het geval. In veel gevallen begint ILD met milde symptomen zoals kortademigheid of een droge hoest, die in de loop van de tijd geleidelijk erger kunnen worden. Vroege diagnose en behandeling kunnen vaak helpen de voortgang van de ziekte te vertragen.

Interstitiële longziekte kan alleen worden gediagnosticeerd met een beeldvormend onderzoek

Een misvatting is dat interstitiële longziekte alleen te diagnosticeren is met beeldvorming. Hoewel röntgenfoto’s en CT-scans nuttig kunnen zijn bij het identificeren van afwijkingen in de longen, zijn aanvullende tests zoals longfunctieonderzoek en bloedonderzoeken vaak nodig om een definitieve diagnose te stellen. Het gebruik van alleen beeldvormende onderzoeken is dus niet altijd voldoende.

Interstitiële longziekte kan niet worden behandeld

Veel mensen denken dat er geen behandelingen beschikbaar zijn voor interstitiële longziekte, maar dat is onjuist. Hoewel ILD vaak niet volledig te genezen is, kunnen behandelingen zoals ontstekingsremmers, immuunonderdrukkende medicijnen, of zuurstoftherapie helpen de symptomen te beheersen en de progressie van de ziekte te vertragen.

Interstitiële longziekte heeft altijd invloed op de longen

Hoewel de longen meestal het meest getroffen worden bij interstitiële longziekte, kan de aandoening in sommige gevallen ook andere organen beïnvloeden. Bij bepaalde vormen van ILD, zoals die geassocieerd met auto-immuunziekten, kunnen naast de longen ook andere organen, zoals de huid, de botten, of de gewrichten, betrokken raken.

Interstitiële longziekte kan altijd worden voorkomen

Er bestaat een misvatting dat interstitiële longziekte altijd te voorkomen is, bijvoorbeeld door het vermijden van roken of bepaalde omgevingsfactoren. Hoewel sommige vormen van ILD kunnen worden voorkomen door blootstelling aan schadelijke stoffen te vermijden, kunnen andere vormen, zoals die van auto-immuun oorsprong, niet worden voorkomen. Preventie is dus niet altijd mogelijk.

Lees verder

• Idiopathische longfibrose: Littekenweefsel in de longen
• Overgevoeligheidspneumonitis: Longontsteking
• Siderose: Longziekte door blootstelling aan ijzerstof
• Longaandoening silicose: Blootstelling (inademen) van silica
• Caplan-syndroom: Stoflong met reumatoïde artritis