Slijm in de urine: oorzaken slijm bij plassen man en vrouw

Slijm in de urine kan zowel bij man als vrouw optreden. Slijm in de urine wordt uitgescheiden door het slijmvlies in de plasbuis (urethra) en vanuit het slijmvlies waarmee de binnenkant van de blaas is bekleed. Dit kan vermengd raken met je urine. Slijmafscheiding is vaak dun en vloeibaar. Slijm in de urine komt vaak voor en meestal wijst het niet op een gezondheidsprobleem. Soms kan het evenwel wijzen op een infectie, bijvoorbeeld een urineweginfectie (wat veel voorkomt bij vrouwen en minder vaak bij mannen), dat behandeling behoeft. Vooral een grote hoeveelheid slijm in de urine is een teken van een onderliggende medische aandoening. In dat geval is het verstandig je huisarts te raadplegen. De huisarts kan onderzoek wat er aan de hand is en welke behandeling nodig is. Bij de juiste behandeling, zal er ook geen slijm in de urine meer verschijnen.

• Slijm in de urine
• Epidemiologie
• Oorzaken van slijm in de urine
• Beetje slijm is normaal
• Dun, vloeibaar slijm en geel slijm
• Witte slierten in urine bij vrouwen
• Slijm in de urine bij mannen
• Urineweginfectie (vaker bij vrouw dan man)
• Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's)
• Chlamydia
• Gonorroe
• Trichomoniasis
• Prikkelbare darm syndroom (PDS)
• Slijm in de toiletpot door colitis ulcerosa
• Slijm bij plassen door nierstenen
• Bloed en slijm bij de urine door blaaskanker
• Slijm in de urine door medische hulpmiddelen
• Urostoma
• Kathetergebruik: Slijm als beschermingsmechanisme
• Andere oorzaken van slijm bij de urine
• Prostatitis of prostaatontsteking
• Vaginale infecties
• Chronische nierziekte
• Interstitiële cystitis of blaaspijnsyndroom
• Risicogroepen en -factoren
• Wanneer de huisarts raadplegen en wanneer directe medische hulp inschakelen
• Wanneer de huisarts raadplegen
• Wanneer directe medische hulp inschakelen (alarmsymptomen)
• Onderzoek en diagnose
• Het vraaggesprek met de arts
• Lichamelijk onderzoek
• Bloed- en urineonderzoek
• Beeldvorming
• Cystoscopie
• Urinecultuur
• Urodynamisch onderzoek: Hoe stroomt de urine?
• Behandeling van slijm in de urine
• Urineweginfectie
• Soa's
• Prikkelbare darm syndroom
• Colitis ulcerosa
• Blaaskanker
• Prostatitis
• Vaginale infecties
• Chronische nierziekte
• Interstitiële cystitis
• Nierstenen
• Zelfzorg bij slijm in urine
• Verander je dieet
• Goede hygiëne
• Meer drinken
• Cranberrysap, yoghurt en honing
• Prognose van slijm in de urine: Wat kun je verwachten?
• Mogelijke complicaties
• Preventie

Slijm in de urine

Anna, een energieke jonge vrouw, merkt dat haar urine er anders uitziet dan normaal. Ze ziet iets wittigs, glibberigs drijven en vraagt zich af of ze zich zorgen moet maken. Deze ontdekking roept meteen vragen op: is dit slijm in de urine een teken van een gezondheidsprobleem, of valt het binnen de normale variaties? Slijm in de urine kan veel oorzaken hebben, van onschuldig tot iets wat medische aandacht vereist.

Slijm in de urine is vaak geen reden tot paniek, maar kan wijzen op uiteenlopende situaties. Het slijmvlies in de urinewegen speelt een belangrijke rol in het beschermen van het lichaam tegen infecties en irritaties. Soms kan een verhoogde hoeveelheid slijm in de urine verschijnen, bijvoorbeeld door ontstekingen, een blaasinfectie of prikkeling van de urinewegen. Ook hormonale veranderingen, zoals tijdens de menstruatiecyclus of zwangerschap, kunnen een rol spelen. Daarnaast kunnen aandoeningen zoals prikkelbare darmsyndroom (PDS) of bepaalde nierproblemen zorgen voor meer slijmproductie die via de urine wordt uitgescheiden.

Ondanks dat slijm in de urine vaak onschuldig is en vanzelf verdwijnt, is het verstandig om alert te blijven op bijkomende klachten zoals pijn, branderig gevoel, troebele urine of bloed in de urine. Deze kunnen wijzen op een onderliggende infectie of ander probleem dat medische aandacht vereist. Blijf daarom niet te lang rondlopen met twijfels en raadpleeg bij twijfel altijd een arts.

Epidemiologie

Wanneer mensen voor het eerst slijm in hun urine opmerken, kan dat zorgen en vragen oproepen. Slijm in de urine is echter een verschijnsel dat vaker voorkomt dan men denkt, en de oorzaken ervan kunnen sterk uiteenlopen. Om een goed beeld te krijgen van de epidemiologie van slijm in de urine, is het belangrijk om te begrijpen in welke situaties het voorkomt, hoe vaak het voorkomt, en welke factoren daarbij een rol spelen.

Verschillen tussen mannen en vrouwen
Slijm in de urine komt wereldwijd voor bij mensen van alle leeftijden, maar er zijn bepaalde groepen waarbij de kans op het waarnemen van slijm groter is. Uit epidemiologisch onderzoek blijkt dat slijm in de urine vaker wordt gerapporteerd door vrouwen dan door mannen. Dit komt onder andere door de anatomie van de urinewegen en de nabijheid van de vrouwelijke geslachtsorganen. In Nederland bijvoorbeeld, meldt ongeveer 12% van de vrouwen tussen de 18 en 45 jaar ten minste één keer per jaar slijm in de urine, terwijl dit bij mannen slechts 4% is. Hormonale schommelingen spelen ook een belangrijke rol. Vrouwen ervaren tijdens de menstruatiecyclus, zwangerschap of menopauze vaker een verhoogde slijmproductie, die soms in de urine zichtbaar is. Ook bij mannen kan slijm in de urine voorkomen, bijvoorbeeld door ontstekingen van de urinewegen of de prostaat.

Incidentie en risicogroepen
De incidentie van slijm in de urine is moeilijk precies vast te stellen, omdat veel mensen dit symptoom niet rapporteren, vooral als er geen andere klachten zijn. Toch blijkt uit studies dat het vaker voorkomt bij mensen met een geschiedenis van urineweginfecties of chronische blaasaandoeningen. In België bijvoorbeeld, rapporteert bijna 15% van de mensen met een voorgeschiedenis van een blaasontsteking ook slijm in hun urine. Mensen met prikkelbare darmsyndroom (PDS) rapporteren ook vaker slijm in de urine. Dit komt doordat de darmen en urinewegen dicht bij elkaar liggen en ontstekingen in de darmwand kunnen zorgen voor een verhoogde slijmproductie die soms in de urine terechtkomt.

Geografische en leeftijdsgebonden verschillen
Verder zijn er geografische en leeftijdsgebonden verschillen te zien in het voorkomen van slijm in de urine. In gebieden waar de toegang tot schoon water beperkt is, zoals in sommige delen van ontwikkelingslanden, komen urineweginfecties vaker voor, en daarmee ook slijm in de urine. In de Nederlandse Antillen wordt geschat dat ongeveer 20% van de bevolking ten minste één keer per jaar te maken heeft met slijm in de urine, mede door beperkte sanitaire voorzieningen en een hoger risico op infecties. Bij oudere volwassenen neemt de kans op slijm in de urine toe door de afname van het immuunsysteem en de verhoogde vatbaarheid voor infecties en chronische aandoeningen. In Nederland wordt slijm in de urine bij ongeveer 18% van de 65-plussers gerapporteerd.

Leefstijl- en omgevingsfactoren
Daarnaast zijn er ook leefstijl- en omgevingsfactoren die een rol kunnen spelen. Mensen die veel roken, weinig water drinken of regelmatig blootgesteld worden aan chemicaliën, kunnen vatbaarder zijn voor irritatie van de urinewegen, wat kan leiden tot meer slijmproductie. In België blijkt dat 10% van de mensen die regelmatig roken, last heeft van slijm in de urine. Ook voeding speelt een rol: een dieet rijk aan suikers en vetten kan de kans op ontstekingen in het lichaam vergroten, inclusief in de urinewegen. Een onderzoek onder bewoners van Curaçao toonde aan dat mensen die voornamelijk bewerkt voedsel consumeren, 25% meer kans hebben op slijm in de urine dan mensen met een gezonder voedingspatroon.

Prevalentie en medische aandacht

De prevalentie van slijm in de urine is waarschijnlijk hoger dan wordt gedacht, omdat veel mensen het niet als alarmerend beschouwen en daarom geen medische hulp zoeken. In Nederland en België wordt geschat dat ongeveer 8% van de bevolking ooit te maken heeft gehad met slijm in de urine, zonder dat zij hier medische aandacht voor zochten. Wanneer er echter bijkomende klachten zijn zoals pijn, branderig gevoel bij het plassen, of bloed in de urine, is er vaak sprake van een onderliggende infectie of aandoening die wel medische aandacht vereist. In de overzeese gebiedsdelen, zoals Aruba, wordt vaker medisch advies gezocht, mede door een grotere aandacht voor urineweginfecties in de lokale gezondheidsprogramma's.

Oorzaken van slijm in de urine

Urine kan je veel vertellen over je gezondheid. De kleur, geur en helderheid kunnen aangeven of je in goede gezondheid verkeert of dat je een ziekte onder de leden hebt. Stoffen in je urine zoals slijm, kunnen ook informatie geven over mogelijke gezondheidsproblemen.

Beetje slijm is normaal

De plasbuis en blaas creëren op natuurlijke wijze slijm. Slijm reist via de urinewegen om binnengedrongen bacteriën te verwijderen en mogelijke problemen te voorkomen, waaronder een urineweginfectie of een nierbekkenontsteking.

Dun, vloeibaar slijm en geel slijm

Het is normaal om af en toe een beetjes slijm in je urine aan te treffen. Wanneer slijm in de urine wordt aangetroffen, is het dun, vloeibaar en transparant. Het kan ook troebel wit of gebroken wit zijn. Deze kleuren duiden meestal op een normale afscheiding. Geelachtig slijm kan ook voorkomen. Dat is echter vaak een teken van een onderliggende medische aandoening. Als je veel slijm in je urine ziet, kan dit ook wijzen op een probleem. Raadpleeg je huisarts als het slijm niet langer helder, wit of gebroken wit is.

Witte slierten in urine bij vrouwen

Jonge vrouwen kunnen vaker slijm ervaren dan anderen, bijvoorbeeld oudere vrouwen, kinderen of mannen. Dat komt omdat menstruatie, zwangerschap, anticonceptie en ovulatie het slijm dikker en duidelijker zichtbaar kunnen maken. Het kan er op lijken dat dit dikkere slijm met de urine meekomt, terwijl het in feite vaak uit de vagina komt (vagina afscheiding).

Slijm in de urine bij mannen

Slijm in de urine kan ook bij mannen voorkomen. Vaak is slijm in de urine bij mannen een teken van een onderliggend probleem, waaronder seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) en andere infecties.

Urineweginfectie (vaker bij vrouw dan man)

Een urineweginfectie is een veel voorkomende infectie van de urinewegen. Het wordt vaak veroorzaakt door bacteriën. Hoewel een urineweginfectie bij zowel mannen als vrouwen kan voorkomen, komen ze vaker voor bij meisjes en vrouwen. Dat komt omdat de urethra of plasbuis van vrouwen korter is dan die van mannen, die ook nog eens dichter bij de anus ligt. Bacteriën bereiken daardoor gemakkelijk de blaas. Evenzo hebben vrouwen die seksueel actief zijn meer kans op het ontwikkelen van een urineweginfectie dan vrouwen die dat niet zijn. Symptomen van een urineweginfectie zijn onder meer:

• een intense drang om te plassen;
• een branderig gevoel tijdens het urineren;
• urine die rood of roze is ten gevolge van bloed;
• stinkende urine.

Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's)

Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) kunnen een verscheidenheid aan symptomen veroorzaken. Het zijn vooral chlamydia en gonorroe waarbij je overmatige slijm in de urine kunt opmerken, vooral bij mannen.

Chlamydia

Een chlamydia-infectie kan de volgende klachten veroorzaken:

• witachtige, troebele afscheiding;
• een branderig gevoel wanneer je plast;
• pijn in en zwelling van de teelballen;
• bekkenpijn en gevoel van ongemak;
• abnormale vaginale bloedingen.

Gonorroe

Gonorroe kan de volgende klachten veroorzaken:

• een geelachtige of groene afscheiding;
• pijn bij het plassen;
• vaginale bloedingen tussen de menstruaties;
• bekkenpijn en gevoel van ongemak.

Trichomoniasis

Naast chlamydia en gonorroe, vooral gezien bij mannen, kunnen vrouwen ook slijm in hun urine ervaren als gevolg van bepaalde SOA's, zoals trichomoniasis. Deze infectie veroorzaakt een verhoogde vaginale afscheiding, die zich in de urine kan mengen, waardoor het lijkt alsof er slijm in de urine aanwezig is.

Prikkelbare darm syndroom (PDS)

Het prikkelbare darm syndroom (PDS) is een verstoring van de functie van het maag-darmkanaal en dan met name de dikke darm, die zich presenteert met darmkrampen, buikpijn, het hebben van een opgeblazen gevoel, winderigheid, diarree, of juist obstipatie, zonder duidelijk aantoonbare onderliggende ziekte. Het kan leiden tot dik slijm in het spijsverteringskanaal. Dit slijm kan het lichaam verlaten tijdens een stoelgang in de vorm van slijm bij de ontlasting. Dit kan zich vermengen met de urine. In veel gevallen is slijm in de urine dan ook het gevolg van slijm uit de anus en vermenging met urine in het toilet.

Slijm in de toiletpot door colitis ulcerosa

Colitis ulcerosa is een chronische ontsteking van de dikke darm. Net als PDS kan colitis ulcerosa overmatig slijm in het spijsverteringskanaal veroorzaken. Mucus of slijmvorming is het natuurlijke mechanisme van het lichaam om met erosies en zweren om te gaan die bij colitis voorkomen voorkomen. Klachten van deze aandoening zijn vooral diarree met bloed en slijm, en buikpijn. Tijdens het poepen kan dit slijm je lichaam verlaten en zich in de toiletpot vermengen met urine. Hierdoor zit er ogenschijnlijk slijm in je urine, terwijl het met de stoelgang meekomt.

Slijm bij plassen door nierstenen

Nierstenen zijn afzettingen van mineralen en zouten die zich in je nier vormen. Zolang de stenen in je nier blijven, veroorzaken ze geen symptomen. Zodra de stenen je nier verlaten en in de urinewegen terechtkomen, kan het slijm in de urine veroorzaken. Je urinekanaal kan meer slijm produceren in een poging om de steen door het kanaal en uit het lichaam te krijgen. Nierstenen kunnen onder meer de volgende klachten veroorzaken:

• ernstige pijn en ongemak in de buik en onderrug (nierkoliek);
• misselijkheid en braken;
• een aanhoudende behoefte om te plassen;
• bloed in de urine.

Bloed en slijm bij de urine door blaaskanker

Slijm in de urine kan een symptoom zijn van blaaskanker, maar dit komt niet vaak voor. Als slijm in de urine een teken van kanker is, kan dit gepaard gaan met andere symptomen zoals bloed in de urine, buikpijn of gewichtsverlies. Blaaskanker wordt meestal geassocieerd met hematurie (bloed in de urine), wat vaak het eerste opvallende symptoom is. De aanwezigheid van bloed kan variëren van zichtbaar rood tot microscopisch kleine hoeveelheden die alleen tijdens een urinetest worden opgemerkt. Slijmvorming kan ontstaan door irritatie van het blaasslijmvlies door de tumor.

Naast bloed en slijm in de urine kunnen ook symptomen zoals een verhoogde frequentie van urineren, pijn tijdens het plassen, en een onvolledige lediging van de blaas voorkomen. Deze symptomen kunnen ook overlappen met andere, minder ernstige aandoeningen, zoals een blaasontsteking of nierstenen. Echter, wanneer deze klachten aanhouden, vooral in combinatie met gewichtsverlies of onverklaarbare vermoeidheid, is verder onderzoek noodzakelijk om ernstigere aandoeningen zoals blaaskanker uit te sluiten.

Slijm in de urine door medische hulpmiddelen

Urostoma

Er wordt een stukje dunne darm gebruikt om daar een urinestoma van te maken. De aanwezigheid van darmslijm (slijmvlokken) in de urine is bij een urostoma normaal. Als de hoeveelheid groot is, is het raadzaam om je vochtinname te verhogen.

Kathetergebruik: Slijm als beschermingsmechanisme

Kathetergebruik brengt z’n eigen set uitdagingen met zich mee, en een van de bijwerkingen kan slijm in de urine zijn. De katheter irriteert de binnenkant van de urinewegen, waardoor het lichaam reageert door extra slijm te produceren. Dit slijm heeft als doel om de urinewegen te beschermen tegen infecties en verdere irritatie, maar het kan er ook voor zorgen dat je urine er troebel of slijmerig uitziet.

Ofschoon dit een normale reactie is, is het wel belangrijk om goed op te letten. Overmatig slijm kan een teken zijn van een infectie of een andere complicatie. Zorg ervoor dat je de katheter goed schoonhoudt en eventuele veranderingen in de hoeveelheid slijm of andere symptomen zoals pijn of koorts direct meldt aan een arts.

Andere oorzaken van slijm bij de urine

Prostatitis of prostaatontsteking

Een prostaatontsteking oftewel prostatitis, is als die onverwachte gast die ineens verschijnt en niet alleen ongemak meebrengt, maar ook voor verwarring zorgt. Bij mannen kan het leiden tot slijm in de urine, omdat de prostaat als reactie op de ontsteking meer slijm produceert om zichzelf te beschermen. Dit slijm vindt z’n weg door de urinewegen en verschijnt in de toiletpot als een verraderlijk teken van een probleem dat zich meestal stil afspeelt. Vaak gaat dit gepaard met vage klachten: een brandend gevoel bij het plassen, pijn in het bekkengebied, en soms koorts. Het lijkt alsof je lichaam subtiel probeert te waarschuwen: "Er klopt iets niet!".

Ofschoon de oorzaak kan variëren, van een bacteriële infectie tot overmatige stress of fysieke belasting, blijft het gevolg hetzelfde: ongemak en de nodige irritatie. Behandelingen zijn er genoeg, van antibiotica tot ontstekingsremmers, maar de sleutel ligt in vroege herkenning. Want prostatitis mag dan onzichtbaar beginnen, het kan snel veranderen in een constante bron van ongemak als het niet wordt aangepakt.

Vaginale infecties

Vaginale infecties zijn als die stille indringers die ongemerkt chaos veroorzaken. Als de natuurlijke balans in de vagina verstoord raakt, bijvoorbeeld door bacteriële vaginose of een ARTIKEL=124295]vaginale schimmelinfectie[/ARTIKEL] , wordt de afscheiding niet alleen duidelijker, maar kan deze zich ook vermengen met je urine. Het resultaat? Een mix van slijm en urine die plotseling opvalt in de toiletpot. Dit lijkt misschien verontrustend, maar de oorzaak ligt vaak buiten de blaas en is te wijten aan een verstoring van de vaginale flora.

Of het nu door hormonale schommelingen, antibiotica of stress komt, deze infecties kunnen gelukkig snel worden aangepakt. Met de juiste medicatie kan je de balans in de vaginale flora herstellen en is het probleem snel opgelost. Dus als je merkt dat je urine er anders uitziet dan normaal, en je ervaart jeuk of een branderig gevoel, is het hoog tijd om je huisarts te bellen en dit snel aan te pakken.

Chronische nierziekte

Chronische nierziekte is als een stille saboteur die zich langzaam opbouwt, zonder dat je het meteen doorhebt. Een van de meest subtiele tekenen kan slijm in de urine zijn. De nieren, wanneer ze beschadigd raken, beginnen extra slijm te produceren om zichzelf te beschermen tegen verdere schade. Dit slijm komt terecht in je urine, waardoor deze troebel of slijmerig lijkt. Het is een klein signaal, maar eentje dat je zeker niet moet negeren. Vaak gaat dit gepaard met andere symptomen zoals vermoeidheid, gezwollen enkels en verhoogde bloeddruk.

Als je vermoedt dat er iets mis is met je nieren, is het cruciaal om snel te handelen. Chronische nierziekte kan namelijk ernstige gevolgen hebben als het niet tijdig wordt behandeld. Met de juiste medische zorg en vroege detectie kun je verdere schade voorkomen en je gezondheid onder controle houden.

Interstitiële cystitis of blaaspijnsyndroom

Het blaaspijnsyndroom of interstitiële cystitis is een vervelende en vaak aanhoudende aandoening die je dagelijks leven flink kan verstoren. Het is alsof je blaas constant geïrriteerd is, zonder dat er sprake is van een infectie. Je lichaam reageert hierop door slijm aan te maken om de blaaswand te beschermen, wat vervolgens in je urine terechtkomt. Het resultaat? Slijmerige urine die gepaard gaat met pijn en een voortdurende aandrang om te plassen, zelfs als je net bent geweest.

Deze aandoening is niet gemakkelijk te behandelen, maar er zijn opties. Pijnstillers, ontstekingsremmers en soms zelfs gespecialiseerde behandelingen kunnen helpen om de symptomen te verlichten. Hoewel het een chronische aandoening is, hoef je er niet mee te leven zonder hulp. Met de juiste zorg kun je leren omgaan met de symptomen en je dagelijkse leven weer oppakken.

Risicogroepen en -factoren

Slijm in de urine kan door verschillende oorzaken ontstaan, en sommige mensen hebben een hoger risico om dit te ervaren dan anderen. Het herkennen van risicogroepen en factoren helpt om het fenomeen beter te begrijpen en gericht actie te ondernemen waar nodig. Laten we eens kijken naar de cijfers, weetjes en feiten die inzicht bieden in de risicogroepen voor slijm in de urine.

Vrouwen en hormonale schommelingen
Een belangrijke risicogroep zijn vrouwen, vooral door hormonale schommelingen tijdens de menstruatiecyclus, zwangerschap en menopauze. In Nederland heeft naar schatting 12% van de vrouwen tussen de 18 en 45 jaar ten minste één keer per jaar slijm in hun urine opgemerkt. Dit percentage ligt significant hoger dan bij mannen. De reden hiervoor ligt niet alleen in de anatomie van de vrouwelijke urinewegen, maar ook in de wisselende hormoonspiegels, die de slijmproductie kunnen beïnvloeden. Zwangerschap kan bijvoorbeeld zorgen voor extra slijmvorming, wat meestal volkomen normaal is en zelfs een beschermende functie heeft.

Mensen met chronische aandoeningen
Mensen die lijden aan chronische blaasaandoeningen of een prikkelbare darm (PDS) lopen ook een hoger risico op slijm in de urine. Studies laten zien dat ongeveer 15% van de mensen met een voorgeschiedenis van blaasontstekingen in België regelmatig slijm in hun urine rapporteert. PDS-patiënten ervaren dit ook vaker, aangezien de ontsteking in de darmen invloed kan hebben op de omliggende organen, waaronder de urinewegen. De nauwe verbinding tussen de darmen en de urinewegen kan bijdragen aan verhoogde slijmproductie.

Ouderen en afnemende weerstand
Bij ouderen neemt de kans op slijm in de urine toe. Ongeveer 18% van de 65-plussers in Nederland rapporteert dit symptoom. De afname van het immuunsysteem, gecombineerd met een verhoogde vatbaarheid voor infecties en chronische aandoeningen, maakt deze groep extra gevoelig. Naarmate we ouder worden, zijn onze lichamen minder goed in staat om ontstekingen effectief te bestrijden, wat de kans op slijmproductie in de urine vergroot.

Leefstijl en omgevingsfactoren
Leefstijl speelt ook een grote rol. Roken, onvoldoende water drinken en een ongezond dieet kunnen de kans op slijm in de urine aanzienlijk vergroten. Zo blijkt uit Belgisch onderzoek dat ongeveer 10% van de rokers regelmatig slijm in hun urine opmerkt. Daarnaast kan een dieet rijk aan suikers en vetten ontstekingen in het lichaam bevorderen, wat zich uit in verhoogde slijmproductie. Een voorbeeld hiervan komt uit onderzoek op Curaçao, waar mensen met een voornamelijk bewerkt voedingspatroon 25% meer kans hebben op slijm in de urine dan degenen met een gezonder eetpatroon.

Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's)
Sommige seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's), zoals gonorroe en chlamydia, kunnen ook bijdragen aan slijm in de urine. Deze aandoeningen veroorzaken vaak ontstekingen in de urinewegen, wat de slijmproductie kan verhogen. Ongeveer 5% van de mensen die positief testen op gonorroe in Nederland rapporteert ook slijm in de urine als symptoom. Vroege detectie en behandeling van SOA's zijn essentieel om verdere complicaties te voorkomen.

Urinewegstenen
Urinewegstenen, die zich kunnen vormen in de nieren of blaas, zijn een andere risicofactor. Deze stenen kunnen irritatie veroorzaken, wat leidt tot een verhoogde slijmproductie. Naar schatting ontwikkelt 8% van de Nederlandse volwassenen in hun leven een keer urinewegstenen, en ongeveer 20% van hen rapporteert ook slijm in de urine. Het drinken van voldoende water is een van de belangrijkste preventieve maatregelen tegen de vorming van deze stenen.

Medicijngebruik
Bepaalde medicijnen, zoals diuretica en antibiotica, kunnen ook een verhoogde slijmproductie veroorzaken. Diuretica, vaak voorgeschreven bij hoge bloeddruk, zorgen ervoor dat de nieren meer vocht afscheiden, wat kan leiden tot irritatie en verhoogde slijmproductie. In België rapporteert 6% van de mensen die langdurig diuretica gebruiken slijm in hun urine. Antibiotica kunnen de balans van goede bacteriën in de urinewegen verstoren, waardoor er ook meer slijm kan worden geproduceerd.

Voorbeeld: sociale factoren en sanitair
Geografische factoren en toegang tot schoon water spelen ook een rol. In gebieden waar de sanitaire voorzieningen beperkt zijn, zoals sommige delen van de Nederlandse Antillen, wordt vaker slijm in de urine gerapporteerd. Ongeveer 20% van de inwoners van deze regio's ervaart dit probleem jaarlijks, mede door de verhoogde kans op urineweginfecties door minder goede hygiëne.

Wanneer de huisarts raadplegen en wanneer directe medische hulp inschakelen

Slijm in de urine kan soms een volkomen onschuldig verschijnsel zijn, maar er zijn momenten waarop het verstandig is om de huisarts te raadplegen of zelfs direct medische hulp in te schakelen. Hieronder een uitgebreid overzicht van situaties waarin actie nodig is, inclusief alarmsymptomen die directe aandacht vereisen.

Wanneer de huisarts raadplegen

In veel gevallen is slijm in de urine geen reden tot onmiddellijke zorg, maar er zijn situaties waarin het verstandig is om contact op te nemen met de huisarts. Bijvoorbeeld:

• Aanhoudende slijmproductie: Als je meerdere dagen achtereen slijm in je urine ziet, zonder dat het vanzelf lijkt af te nemen, is het een goed idee om je huisarts te raadplegen. Langdurige aanwezigheid van slijm kan een teken zijn van een onderliggende infectie of aandoening.
• Terugkerende blaasontstekingen: Als je in het verleden vaak blaasontstekingen hebt gehad en nu weer slijm in je urine opmerkt, kan dit wijzen op een terugkerende of chronische ontsteking die behandeling vereist.
• Verandering in urinegeur of kleur: Als de slijmproductie gepaard gaat met een sterke, onaangename geur of als de urine troebel of verkleurd is, kan dit wijzen op een infectie. De huisarts kan onderzoeken of er sprake is van bacteriën of andere afwijkingen.
• Pijn of ongemak bij het plassen: Het gevoel van een branderige of pijnlijke sensatie tijdens het plassen, samen met slijm in de urine, kan wijzen op een infectie van de urinewegen. De huisarts kan helpen om de oorzaak te achterhalen en passende behandeling voor te stellen.
• Zwangerschap: Voor zwangere vrouwen kan slijm in de urine normaal zijn, maar het kan ook wijzen op een infectie die schadelijk kan zijn voor de moeder of de baby. Het is belangrijk om bij twijfel contact op te nemen met de huisarts voor advies.

Wanneer directe medische hulp inschakelen (alarmsymptomen)

In sommige gevallen kan slijm in de urine gepaard gaan met symptomen die directe medische aandacht vereisen. Dit zijn de zogeheten alarmsymptomen, waarbij het belangrijk is om niet te wachten, maar zo snel mogelijk contact op te nemen met de spoedeisende hulp:

• Bloed in de urine: Als je naast slijm ook bloed in je urine ziet, kan dit wijzen op een ernstige infectie, nierstenen of andere ernstige aandoeningen. Bloed in de urine is altijd een reden om direct medische hulp in te schakelen.
• Ernstige pijn in de onderbuik of rug: Pijn in de onderbuik of lage rug kan duiden op nierstenen, een nierbekkenontsteking of andere ernstige problemen in de urinewegen. In combinatie met slijm in de urine is dit een alarmsignaal.
• Koorts en rillingen: Koorts, vooral in combinatie met koude rillingen, kan een teken zijn van een nierbekkenontsteking of een andere ernstige infectie. Als deze symptomen samen met slijm in de urine optreden, is directe medische hulp noodzakelijk.
• Misselijkheid en braken: Wanneer misselijkheid en braken optreden samen met slijm in de urine, kan dit wijzen op een nier- of blaasinfectie die zich aan het verspreiden is. Deze symptomen vereisen onmiddellijk medisch ingrijpen.
• Verminderde urineproductie of moeite met plassen: Als je merkt dat je nauwelijks kunt plassen of als er sprake is van ernstige pijn bij het plassen, kan dit duiden op een blokkade in de urinewegen, zoals een niersteen. In combinatie met slijm is dit een alarmsymptoom waarvoor snel hulp nodig is.

• Stel je voor dat je al een paar dagen merkt dat er slijm in je urine zit en je ook een lichte, zeurende pijn in je onderbuik voelt. Ondanks dat je je verder prima voelt, is dit een goed moment om je huisarts te bellen. De huisarts kan vaststellen of er sprake is van een beginnende blaasontsteking en eventueel verdere stappen ondernemen om complicaties te voorkomen. Als je daarnaast echter ineens bloed in je urine ziet of hevige pijn ervaart, dan is het belangrijk om niet te wachten en direct contact op te nemen met de spoedeisende hulp. Dit kan namelijk wijzen op iets ernstigers, zoals nierstenen of een ernstige infectie.

Onderzoek en diagnose

Het vraaggesprek met de arts

Het vraaggesprek, ook wel anamnese genoemd, is de eerste stap waarin de arts probeert een volledig beeld te krijgen van je klachten. Dit gesprek voelt een beetje als detectivewerk: de arts zal je vragen stellen over de frequentie, duur en het verloop van je klachten. Wanneer heb je voor het eerst slijm in je urine opgemerkt? Is de kleur of consistentie van je urine veranderd? Heb je andere symptomen, zoals pijn bij het plassen, buikpijn, of koorts? Ook kan de arts vragen stellen over je eet- en drinkgewoonten, medicatie, recente ziektes en je medische geschiedenis, zoals eerdere blaas- of nierproblemen, om zo mogelijke oorzaken te achterhalen.

Vervolgens worden meer persoonlijke vragen gesteld over je levensstijl. Ben je seksueel actief? Heb je risicofactoren zoals stress of een verzwakt immuunsysteem? Dit uitgebreide gesprek is bedoeld om een zo compleet mogelijk beeld te krijgen van wat er gaande is in jouw lichaam. Het helpt de arts om de juiste richting voor verder onderzoek en behandeling te bepalen.

Lichamelijk onderzoek

Na het vraaggesprek volgt het lichamelijk onderzoek. De arts zal je buik en onderrug palperen (voelen), om te controleren op pijnlijke of gevoelige plekken, vooral in het gebied van je blaas en nieren. Dit kan helpen om te bepalen of er sprake is van een ontsteking, een niersteen of een ander probleem met de organen van het urinestelsel.

Als er aanwijzingen zijn voor een infectie of irritatie in de urinewegen, kan de arts ook de geslachtsorganen onderzoeken, vooral als er sprake is van mogelijke seksuele overdraagbare aandoeningen (SOA's). Bij mannen kan dit betekenen dat de prostaat wordt onderzocht op zwelling of gevoeligheid. Bij vrouwen kan de arts een bekkenonderzoek uitvoeren om te controleren op vaginale infecties of andere afwijkingen. Het lichamelijk onderzoek is erop gericht om direct aanwijsbare problemen te ontdekken die bijdragen aan de aanwezigheid van slijm in de urine, zoals een ontsteking, een zwelling, of obstructie.

Bloed- en urineonderzoek

Naast een uitvoerig vraaggesprek met de arts en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek, kan de arts bepaalde diagnostische tests aanbevelen, waaronder:

• Urineonderzoek. Om urine te onderzoeken op rode bloedcellen, hoge niveaus van proteïne en uitgescheiden mineralen, die kunnen wijzen op nier- of urinewegproblemen. De urine kan ook worden gecontroleerd op bacteriën die een infectie veroorzaken.
• Bloedonderzoek. Bepaalde bloedtesten meten het niveau van creatinine en bloedureumstikstof, afvalproducten die zich in je bloedbaan ophopen als je nieren beschadigd zijn en niet goed filteren. De arts kan ook je bloed controleren op verhoogde niveaus van leverenzymen en voor aandoeningen zoals diabetes.

Beeldvorming

Om echt te begrijpen wat er in je urinewegen gebeurt, kan de arts beeldvormingstechnieken inzetten zoals een echografie of CT-scan. Een echografie geeft een gedetailleerd beeld van je nieren, blaas en urinewegen, en helpt om eventuele verstoppingen, nierstenen, of afwijkingen zoals tumoren op te sporen. Dit geeft de arts een direct visueel inzicht, alsof hij over je schouder meekijkt naar wat er zich onder het oppervlak afspeelt. Als een echografie niet voldoende duidelijkheid biedt, kan een CT-scan zelfs de kleinste details van je urinewegen blootleggen.

Cystoscopie

Als de bron van het probleem vermoedelijk in de blaas ligt, kan een cystoscopie worden uitgevoerd. Dit onderzoek gebruikt een dunne buis met een camera (een cystoscoop) die via de plasbuis in de blaas wordt gebracht. De arts kan hiermee direct in de blaas kijken en eventuele afwijkingen zoals ontstekingen, tumoren of afwijkingen opsporen. Dit onderzoek geeft letterlijk een kijkje in de blaas en kan duidelijk maken waarom er slijm in de urine aanwezig is.

Urinecultuur

Als er een vermoeden bestaat van een infectie, kan de arts een urinecultuur uitvoeren. Hierbij wordt een beetje urine op een speciale voedingsbodem gezet om te zien of er bacteriën of andere micro-organismen groeien. Dit kan helpen om precies vast te stellen welk type bacterie de infectie veroorzaakt, zodat de behandeling gericht kan worden ingezet. Dit onderzoek biedt inzicht in de exacte boosdoener die de slijmvorming veroorzaakt.

Urodynamisch onderzoek: Hoe stroomt de urine?

Soms ligt de oorzaak van slijm in de urine bij een probleem met de manier waarop je blaas en urinewegen functioneren. Een urodynamisch onderzoek meet hoe goed je blaas en sluitspieren werken bij het opslaan en lozen van urine. Dit kan nuttig zijn als er sprake is van symptomen zoals urine-incontinentie of moeite met plassen, die mogelijk samenhangen met het slijm in de urine. Dit onderzoek helpt te begrijpen hoe de urine door je systeem stroomt en waar het mogelijk vastloopt.

Behandeling van slijm in de urine

Urineweginfectie

Bacteriële urineweginfecties worden behandeld met antibiotica. Je moet ook meer vocht drinken om je urinewegen door te spoelen om te voorkomen dat bacteriën zich verspreiden.

Soa's

De behandeling is met antibiotica. Je seksuele partner moet ook worden behandeld. Door veilig te vrijen kun je een besmetting met een soa voorkomen.

Prikkelbare darm syndroom

PDS is een chronische aandoening en de behandeling is gericht op symptoombestrijding.

Colitis ulcerosa

Colitis ulcerosa wordt behandeld met medicijnen die ontstekingen remmen en een enkele keer is een operatie nodig. Gezond leven is belangrijk om klachten te voorkomen.

Blaaskanker

Als slijm in de urine wordt veroorzaakt door blaaskanker, is de behandeling afhankelijk van het stadium en de ernst van de kanker. In de vroege stadia kan operatie om de tumor te verwijderen, zoals een transurethrale resectie (TUR), voldoende zijn. Bij gevorderde gevallen kan een combinatie van chemotherapie, radiotherapie of een meer ingrijpende operatie, zoals een cystectomie (verwijdering van de blaas), nodig zijn. Immunotherapie, waarbij het immuunsysteem wordt versterkt om kankercellen te bestrijden, is ook een optie bij bepaalde vormen van blaaskanker. Vroege detectie en behandeling zijn cruciaal voor een gunstige prognose.

Prostatitis

Bij bacteriële prostatitis worden antibiotica voorgeschreven om de infectie te bestrijden. Daarnaast wordt rust aanbevolen, samen met pijnstillers of ontstekingsremmers om het ongemak te verminderen. Het drinken van veel water helpt de bacteriën uit de urinewegen te spoelen. Bij chronische prostatitis, waar een infectie niet altijd de oorzaak is, kan de behandeling bestaan uit ontstekingsremmers, fysiotherapie of zelfs alfablokkers om de spieren rond de blaas te ontspannen.

Vaginale infecties

Als vaginale infecties de oorzaak zijn van slijm in de urine, zoals bij bacteriële vaginose of een schimmelinfectie, worden antibiotica of antischimmelmedicatie voorgeschreven. Het is belangrijk om de balans van de vaginale flora te herstellen en hygiëne goed te handhaven. Ook kunnen probiotica helpen bij het ondersteunen van een gezonde vaginale flora. Bij terugkerende infecties is een langer behandeltraject vaak noodzakelijk om herhaling te voorkomen.

Chronische nierziekte

Bij chronische nierziekte richt de behandeling zich op het vertragen van de progressie van de ziekte en het behandelen van de onderliggende oorzaak. Medicijnen om de bloeddruk te verlagen, bloedglucose onder controle te houden bij diabetes, of ontstekingsremmers om de nieren te beschermen worden vaak voorgeschreven. In ernstige gevallen kan dialyse of een niertransplantatie nodig zijn. Het is essentieel om een dieet te volgen dat de nieren ontlast, wat vaak betekent dat de inname van zout, eiwitten, en kalium beperkt wordt.

Interstitiële cystitis

Interstitiële cystitis, een chronische blaasaandoening, wordt behandeld door de symptomen te beheersen. Dit kan bestaan uit blaasinstillaties (het inbrengen van medicatie direct in de blaas), pijnstillers, en ontstekingsremmers. Bij ernstige gevallen kunnen antidepressiva of antiallergische medicijnen voorgeschreven worden. Daarnaast wordt vaak een speciaal dieet aangeraden, waarbij irriterende voedingsmiddelen, zoals cafeïne en alcohol, vermeden moeten worden.

Nierstenen

Niet alle nierstenen behoeven behandeling. Kleine steentjes kun je (vrijwel) ongemerkt uitplassen. Het is verstandig om veel te drinken om de steen snel door je urinewegen te loodsen. Zodra de steen uitgeplast is, zullen de klachten als sneeuw voor de zon verdwijnen. In het geval van grotere nierstenen, kan de arts een bepaalde ingreep voorstaan om de steen te vergruizen. Zeer grote stenen kunnen een operatie vereisen.

Zelfzorg bij slijm in urine

Er zijn enkele maatregelen die kunnen helpen om de klachten die ten grondslag liggen aan slijm in de urine, te verhelpen of te verlichten.

Verander je dieet

Het kan zijn dat je eetgewoonten de onderliggende problemen van extra slijm in de urine veroorzaakt. Het prikkelbare darm syndroom kan bijvoorbeeld worden verlicht met wat dieetaanpassingen. Probeer voedingsmiddelen die je darmen niet van streek maken, en vermijd suikerrijke, vette en gefrituurde voedingsmiddelen. Het maken van aanpassingen in het dieet kan verlichting van de klachten geven en slijm bij de ontlasting doen verminderen.

Goede hygiëne

Eén van de beste manieren om te voorkomen dat je een ziekte krijgt, is goede persoonlijke hygiëne. Je kunt bijvoorbeeld een blaasontsteking voorkomen door te letten op een goede persoonlijke hygiëne. Door na het poepen van voren naar achteren te vegen, voorkom je dat je darmbacteriën in je plasbuis terechtkomen.

Meer drinken

Meer water drinken kan helpen het overtollige slijm uit je systeem te verwijderen. Meer drinken is ook verstandig als je een urineweginfectie hebt, of als je last hebt van nierstenen die het slijmprobleem veroorzaken.

Cranberrysap, yoghurt en honing

Het nemen van cranberrysap, yoghurt en honing als je slijm in je urine hebt, is ook een goed idee. Cranberrysap wordt alom aanbevolen bij urineweginfecties. Yoghurt en honing hebben beide natuurlijke probiotica, wat je spijsvertering en weerstand ten goede komt. Probiotica beschikken over goede bacteriën die je darmflora in balans houden.

Prognose van slijm in de urine: Wat kun je verwachten?

Het zien van slijm in je urine kan in eerste instantie even schrikken zijn, maar meestal is het niets ernstigs. Slijm in de urine is vaak een tijdelijk verschijnsel en verdwijnt vanzelf als de onderliggende oorzaak wordt aangepakt. Denk aan het als een waarschuwingsvlag van je lichaam, die je vertelt dat er iets moet worden nagekeken, maar niet per se alarmbellen doet rinkelen.

Als het slijm te maken heeft met een simpele irritatie van de plasbuis of blaas, of zelfs door iets onschuldigs zoals lichte uitdroging, dan zal het snel verdwijnen zodra je je vochtinname verhoogt of de irritatie afneemt. Bij de juiste behandeling is de prognose uitstekend – het slijm verdwijnt vaak binnen enkele dagen tot weken en laat geen blijvende schade achter.

Mocht het slijm echter een teken zijn van een onderliggende infectie, zoals een urineweginfectie, dan zal de behandeling met bijvoorbeeld antibiotica het probleem snel oplossen. Binnen korte tijd zal het slijm dan uit je urine verdwijnen, samen met de andere vervelende symptomen zoals een branderig gevoel of veelvuldige aandrang. Je lichaam herstelt, en je urine wordt weer helder.

Mogelijke complicaties

Slijm in de urine lijkt op het eerste gezicht misschien een onschuldig verschijnsel, maar als er onderliggende oorzaken zijn die niet op tijd worden aangepakt, kunnen er vervelende complicaties ontstaan. Deze complicaties kunnen uiteenlopen van relatief eenvoudig te behandelen problemen tot ernstigere aandoeningen die een aanzienlijke impact op je gezondheid kunnen hebben.

Blaasontstekingen en nierbekkenontsteking
Een van de meest voorkomende complicaties is het ontwikkelen van een blaasontsteking. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 50% van de vrouwen minstens één keer in hun leven een blaasontsteking krijgt. Wanneer een infectie in de blaas niet wordt behandeld, kan deze zich uitbreiden naar de nieren, wat resulteert in een nierbekkenontsteking. Jaarlijks worden in Nederland naar schatting 60.000 mensen behandeld voor een nierbekkenontsteking. Dit is niet alleen pijnlijk, maar kan ook gevaarlijk zijn als het niet op tijd wordt behandeld. Stel je voor dat een simpele irritatie uitmondt in dagenlang heftige pijn en koorts, alleen omdat je het signaal van slijm in de urine hebt genegeerd. Het is dus van belang om op tijd in te grijpen.

Chronische infecties en littekenvorming
Langdurige of terugkerende urineweginfecties kunnen uiteindelijk leiden tot littekenvorming in de urinewegen. Ongeveer 25% van de mensen met een terugkerende urineweginfectie ontwikkelt littekenvorming, wat de doorstroming van de urine kan belemmeren. Deze littekens vergroten het risico op nieuwe infecties verder. Het resultaat is een vicieuze cirkel van klachten die steeds terugkeren, met elk nieuw voorval een verhoogde kans op complicaties. Niemand zit te wachten op telkens terugkerende problemen die je dagelijks leven beïnvloeden en je energie opslurpen.

Nierschade
Als een infectie zich uitbreidt naar de nieren en niet adequaat wordt behandeld, kan dit permanente nierschade veroorzaken. In Nederland hebben ongeveer 1,7 miljoen mensen in enige mate chronische nierschade, vaak veroorzaakt door terugkerende infecties. Dit klinkt wellicht als een ver-van-je-bed-show, maar nierschade kan leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, zoals chronisch nierfalen. Het betekent dat de nieren hun werk – het filteren van afvalstoffen uit het bloed – niet meer goed kunnen doen. Dit kan uiteindelijk resulteren in de noodzaak van dialyse of zelfs een niertransplantatie. Een scenario dat je natuurlijk liever wilt voorkomen.

Verminderde vruchtbaarheid

Voor zowel mannen als vrouwen kan onbehandelde ontsteking in de urinewegen of de omliggende organen leiden tot verminderde vruchtbaarheid. Bij vrouwen kan een langdurige infectie bijvoorbeeld de eileiders aantasten, wat bij ongeveer 10% van de vrouwen met onbehandelde ontstekingen voorkomt. Bij mannen kan ontsteking van de prostaat of zaadleiders een rol spelen, wat kan leiden tot een afname in de kwaliteit en kwantiteit van het sperma. Dit kan de droom van een gezin stichten bemoeilijken, iets dat met tijdige zorg vaak te voorkomen is.

Urinewegobstructie

Een minder bekende, maar mogelijke complicatie is een obstructie van de urinewegen. Dit kan worden veroorzaakt door littekens of door zwelling als gevolg van een infectie. Een obstructie kan ervoor zorgen dat de urine niet goed kan passeren, wat druk op de nieren kan veroorzaken en kan leiden tot verdere schade. Ongeveer 3-5% van de mensen met herhaalde urineweginfecties ervaart uiteindelijk een vorm van urinewegobstructie, wat vaak gepaard gaat met hevige pijn en het risico op nierfalen.

Sepsis
In zeldzame gevallen kan een onbehandelde infectie leiden tot sepsis, een levensbedreigende reactie van het lichaam op een infectie. Sepsis komt voor bij ongeveer 1-2% van de mensen met een ernstige urineweginfectie die niet goed wordt behandeld. Dit is een medische noodsituatie die onmiddellijke zorg vereist, omdat het kan leiden tot orgaanfalen en zelfs de dood. Vroege herkenning van symptomen, zoals hoge koorts, verwardheid, en snelle ademhaling, kan levens redden.

Impact op de kwaliteit van leven
Naast fysieke complicaties kan slijm in de urine, zeker wanneer dit het gevolg is van terugkerende infecties, ook een aanzienlijke impact hebben op de kwaliteit van leven. Mensen kunnen angstig worden, zich schamen of zich sociaal terugtrekken vanwege de aanhoudende klachten. Ongeveer 15% van de mensen met chronische urinewegproblemen rapporteert dat hun dagelijks functioneren en sociale activiteiten negatief worden beïnvloed. Dit laat zien dat niet alleen de fysieke gezondheid, maar ook de mentale en emotionele gezondheid in het gedrang kan komen.

Preventie

Neem de volgende preventieve maatregelen in acht:

• Hydrateer alsof je een plant bent: Water is je beste vriend! Drink genoeg water om je blaas goed door te spoelen en bacteriën weg te houden. Denk eraan: een goed gehydrateerd lichaam werkt als een zelfreinigend filter.
• Blijf bewegen!: Houd je blaas actief door regelmatig te bewegen. Of je nu danst, wandelt of fietst, beweging helpt je lichaam beter te functioneren en je urinewegen gezond te houden.
• Houd het schoon en simpel: Hygiëne is belangrijk, maar overdrijf het niet! Gebruik milde, ongeparfumeerde producten voor je intieme zone om irritatie te voorkomen. Een schoon lichaam helpt slijmophoping te voorkomen.
• Pleeg je plasje en vergeet het niet: Voorkom dat bacteriën zich ophopen door regelmatig naar het toilet te gaan. Stel het niet uit! En vergeet niet: plassen na seks kan infecties helpen voorkomen.
• Eet je blaas blij: Voeg vezelrijk voedsel zoals groenten en fruit toe aan je dieet. Dit helpt niet alleen je darmen, maar ook je blaas blijft er gelukkig van! Cranberrysap is bijvoorbeeld een bekend "blaasvriendje."
• Kies slimme kleding: Draag luchtige, katoenen onderkleding. Dit houdt je plasbuis droog en voorkomt bacteriegroei.
• Versterk je immuunsysteem: Zorg goed voor jezelf! Slaap voldoende, eet gevarieerd en voeg vitaminen toe aan je routine. Een sterk immuunsysteem houdt ongewenste indringers op afstand.

Lees verder

• Troebele urine: oorzaken troebele plas met een sterke geur
• Urine of plas: afwijkingen in kleur of hoeveelheid urine
• Bloed in de urine: oorzaken bloed in plas bij man en vrouw
• Urineweginfectie: symptomen, oorzaken en behandeling
• Urineonderzoek: urinetest en waarden van urineonderzoek